Twórczo i wspólnie – Nestor w Reymontówce i na szlaku Podlasia

Mieści się w zabytkowym dworku wybudowanym w połowie XIX w. dla rodziny Różańskich. W 1926 r. dworek wraz z 300 ha gruntów nabyła wdowa po Władysławie Reymoncie – Aurelia, przeznaczywszy na ten cel część pieniędzy z Nagrody Nobla, jaką otrzymał Reymont za powieść „Chłopi”.

Zespół dworsko-parkowy kupił w 1981 r. Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Siedlcach. Powołano w nim Dom Pracy Twórczej „Reymontówka”. Od 1 stycznia 1999 r. właścicielem jest Starostwo Powiatowe w Siedlcach.

W wejściu do dworu gości wita wyrzeźbiona w drewnie duża figura Władysława Reymonta. Pisarz nigdy tu nie był, ale jego postać przyciąga do Chlewisk wielu turystów. W dworze zachowało się sporo elementów z dawnego wystroju. Autentyczne są piece, kominki, niektóre sprzęty. Dodano meble i bibeloty pasujące do epoki.

Jak co roku Lekarski Uniwersytet Trzeciego Wieku „Nestor” udał się na wyjazd edukacyjno-integracyjny, wybierając w tym roku właśnie Reymontówkę. Byliśmy tam między 2 a 4 czerwca. Zaraz po przybyciu wysłuchaliśmy wykładów, by wieczorem uczestniczyć w koncercie słowno-muzycznym. Przygotowali go nasi koledzy, prof. dr hab. n. med. Bogumiła Milewska-Bobula i lek. stom. Bartłomiej Matuszak, przy akompaniamencie dr. sztuki Andrzeja Mikulskiego.

Następnego dnia zwiedzaliśmy Białą Podlaską. W dokumentach historycznych po raz pierwszy nazwa pojawiła się w 1345 r. Jej pierwszymi właścicielami byli Iliniczowie, za założyciela zaś uchodzi Piotr Janowicz przydomek „Biały” – wojewoda trocki, hetman Wielkiego Księstwa Litewskiego. W drugiej połowie XVI w. miasto przeszło we władanie rodu Radziwiłłów. Okres ten, trwający dwa i pół wieku, przyniósł rozkwit i przyczynił się do szybkiego rozwoju miasta, przez długi czas zwanego Białą Książęcą lub Białą Radziwiłłowską. W 1622 r. książę Aleksander Ludwik Radziwiłł rozpoczął budowę dużego zespołu zamkowego. Swój ostateczny architektoniczny wygląd zespół zamkowy w Białej uzyskał na początku XVIII w. W obiektach należących do zespołu pałacowo- parkowego Radziwiłłów znajduje się Muzeum Południowego Podlasia w Białej Podlaskiej. W budynku głównym muzeum, XVIII-wiecznej wieży i bramie wjazdowej, znajdują się stałe wystawy poświęcone historii miasta i regionu zorganizowane ze zbiorów muzeum. Na szczególną uwagę zasługuje największa w Polsce kolekcja ikon prawosławnych, która liczy ponad 1600 obiektów, oraz ksiąg i parametrów liturgicznych.

Następnie odbyliśmy krótki spacer po mieście, by po obiedzie udać się w drogę powrotną. W jej trakcie zwiedziliśmy sanktuarium Matki Bożej Leśniańskiej w Leśnej Podlaskiej. Sanktuarium mieści się w zabytkowym kościele znajdującym się w obrębie barokowego zespołu klasztornego paulinów. Od 1984 r. nosi on tytuł bazyliki mniejszej pod wezwaniem św. Piotra i św. Pawła. Jest to jeden z ważniejszych ośrodków kultu maryjnego na Podlasiu, zwany „podlaską Częstochową”.

Zmęczeni, ale jednocześnie pełni wrażeń wróciliśmy do Reymontówki, gdzie czekali już na nas artyści z amatorskiego teatru „Dlaczego nie” działającego pod kierunkiem dr. Mirosława Łukasiewicza przy Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach. Widowisko słowno-muzyczne cofnęło nas w lata 20. i 30. ubiegłego wieku. Wraz z aktorami (również seniorami) bawiliśmy się przy muzyce i piosenkach z epoki. Zabawie pewnie nie byłoby końca, ale czekała na nas kolacja przy ognisku. Wieczór spędziliśmy na długich rozmowach we wspaniałym towarzystwie.

Ostatniego dnia uczestniczyliśmy w zorganizowanych pokazach i prezentacji wyposażenia policji oraz straży pożarnej na terenie należącym do dworu. Mieliśmy niepowtarzalną okazję zdobyć ciekawe informacje na temat specyfiki pracy służb oraz zapoznać się z budową i wyposażeniem jednostek gaśniczych straży pożarnej, zobaczyć tresurę psa policyjnego, a także posłuchać chóru dziecięcego. Pokazy zostały przygotowane z okazji Dnia Dziecka dla najmłodszych z tutejszej gminy.

Reymontówkę opuszczaliśmy z żalem, obiecując sobie, że za rok na pewno tu wrócimy.