Nie masz konta? Zarejestruj się
Fot. Kaboompics.com/Pexels
Autor: Kamila Hoszcz-Komar
Ważną kwestią jest forma opodatkowania, na którą zdecyduje się lekarz. Od niej zależy, jaką część dochodu odda państwu. Zanim jednak przejdziemy do sposobów rozliczania podatków, omówmy podstawowe pojęcia z nimi związane.
Za przychód z działalności gospodarczej uważa się wszelkie kwoty przysługujące przedsiębiorcy w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, choćby ich faktycznie nie otrzymał. Tak podaje definicja. Prościej mówiąc, przychodem będzie wszystko to, co firma otrzymała bądź powinna otrzymać od kontrahentów za wykonane na ich rzecz usługi lub dostarczone towary. Jeśli wystawimy klientowi Y za wykonaną usługę fakturę na kwotę X, a Y jej nie zapłaci, nadal kwota X będzie naszym przychodem. W świetle obowiązujących przepisów zarobiliśmy kwotę X.
Uwaga!
Płatnicy VAT nie wliczają tego podatku do swego przychodu. Dla celów podatkowych ważna jest kwota pomniejszona o podatek od towarów i usług (kwota netto).
Koszty uzyskania przychodów dzielimy ze względu na cel, w jakim zostały poniesione. Do kosztów zaliczamy np. wydatki na leki, materiały medyczne, meble, sprzęty, odzież ochronną, rachunki za media, programy komputerowe etc., bo ponosimy je w celu osiągnięcia przychodu. Jeśli chodzimy na spotkania – choćby z kontrahentami – lub organizujemy je, takie wydatki ponosimy w celu zachowania źródła przychodu. Z kolei zabezpieczamy źródło przychodu, jeśli płacimy m.in. za polisy, ubezpieczenia. Koszty muszą być faktycznie poniesione (czego dowodzą posiadane i ujęte w księgach faktury) i to przez podatnika, nie inne osoby. A przede wszystkim nie ma ich w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. (Pełny katalog znajduje się w art. 23 ustawy o PIT.)
Najistotniejszy dla przedsiębiorcy jest dochód z działalności gospodarczej. To jego obroty (przychód) pomniejszone o koszty. Dochód stanowi podstawę obliczania podatku dochodowego (choć nie w każdej formie opodatkowania). Inaczej można go postrzegać jako nadwyżkę przychodów nad kosztami poniesionymi w danym roku kalendarzowym.
Odwrotnością dochodu jest strata z działalności gospodarczej. Stratę ponosimy, jeśli w danym roku kalendarzowym suma wszystkich kosztów przewyższyła nasz przychód. Gdy tak się stanie, nie wykazujemy dochodu, czyli nadwyżki. Strata oznacza, że finansowo jesteśmy na minusie, a dochód – że jesteśmy na plusie. Najczęściej ponosimy stratę przy słabszej koniunkturze lub wtedy, gdy realizujemy inwestycje: kupujemy drogi sprzęt, przeprowadzamy duży remont itd. Stratę można odliczyć sobie od dochodu w jednym z pięciu kolejnych lat podatkowych.
Spółka jawna, spółka partnerska oraz spółka cywilna to spółki transparentne podatkowo. Co to oznacza? Sama spółka nie odprowadza podatku dochodowego, opodatkowani natomiast są wspólnicy. Podatek oblicza się na podstawie proporcji podziału zysków przez wspólników, np. 50:50, 40:60. Proporcja ta ma zastosowanie do obliczania:
– kosztów uzyskania przychodów,
– przychodu,
– wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
– ulg podatkowych,
– obniżek podatku dochodowego lub podstawy opodatkowania,
– oraz w przypadku wszelkich innych warunków wpływających na wymiar podatku.
Przykład: doktor X i doktor Y utworzyli spółkę cywilną. Ustalili podział zysków w proporcji 50:50. W związku z tym doktor X uwzględnia w swoim zeznaniu podatkowym 50 proc. osiągniętych przez tę spółkę przychodów, kosztów uzyskania przychodów itd. Od tak osiągniętego dochodu płaci podatek dochodowy.