23 lutego 2006

Nowe przepisy prawne

I. 14 października 2005 r. w Dzienniku Ustaw nr 201, poz. 1677 został opublikowany wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 października 2005 r.

Wyrok dotyczył zgodności z art. 2 i art. 32 Konstytucji, stanowiących, że Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej, wszyscy są wobec prawa równi, wszyscy mają prawo do równego traktowania przez władze publiczne, nikt nie może być dyskryminowany w życiu politycznym, społecznym lub gospodarczym z jakiejkolwiek przyczyny, przepisu art. 112 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w zakresie, w jakim przepis ten określa zakaz podejmowania zatrudnienia u innego pracodawcy bez zgody prezesa Funduszu, bez ustanowienia w tym zakresie, przepisów przejściowych, a także – w jakim różnicuje sytuację prawną pracowników Funduszu w zależności od tego, w jakiej formie związani są z innym pracodawcą, oraz w zakresie, w jakim przepis ten określa zakaz wykonywania działalności gospodarczej przez pracowników Funduszu bez ustanowienia w tym zakresie przepisów przejściowych.

II. 25 listopada 2005 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 14 października 2005 r. w sprawie powołania zespołu ds. opracowania strategii działań na rzecz systemowych rozwiązań dotyczących poprawy dostępności do świadczeń zdrowotnych dla osób z autyzmem i innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 16, poz. 83.

Zespół ma za zadanie opracowanie:
– strategii działań na rzecz systemowych rozwiązań dotyczących poprawy dostępności do świadczeń zdrowotnych i tworzenia kompleksowego systemu pomocy dla osób z autyzmem i innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju,
– rozwiązań dotyczących poprawy mechanizmów finansowania świadczeń dla osób z autyzmem,
– strategii działań dotyczących stymulowania rozwoju placówek diagnostyczno-konsultacyjnych i terapeutycznych oraz poprawy infrastruktury systemu opieki nad osobami z autyzmem i innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju,
– standardów dotyczących świadczenia usług dla osób z autyzmem i innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju,
– propozycji kierunków zmian legislacyjnych istotnych z punktu widzenia realizacji praw i potrzeb osób z autyzmem i innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju, mających na celu poprawę dostępności do świadczeń opieki zdrowotnej i społecznej.

III. 25 listopada 2005 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 24 listopada 2005 r. zmieniające zarządzenie
w sprawie ustalenia planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia na 2005 r., opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 16, poz. 86.

IV. 1 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 27 października 2005 r. w sprawie wzoru zezwolenia na wytwarzanie produktu leczniczego i wzoru zezwolenia na import produktu leczniczego, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 225, poz. 1936.

V. 1 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 3 listopada 2005 r. w sprawie wzoru wniosku
o wydanie zezwolenia na wytwarzanie produktów leczniczych i wzoru wniosku o wydanie zezwolenia na import produktów leczniczych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 225, poz. 1937.

VI. 1 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 18 listopada 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 232, poz. 1974.

VII. 1 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 18 listopada 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu chorób oraz wykazu leków i wyrobów medycznych, które ze względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 232, poz. 1975.

VIII. 1 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 18 listopada 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych świadczeniobiorcom bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 232, poz. 1976.

IX. 1 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 24 listopada 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia urzędowych cen hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 232, poz. 1977.

X. 7 grudnia 2005 r. został opublikowany w Dzienniku Ustaw nr 239 poz. 2020 wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 28 listopada 2005 r.

W tym wyroku TK uznał, że zawarte w art. 18 ust. 6 i 7 ustawy
o zakładach opieki zdrowotnej upoważnienie dla ministrów zdrowia, obrony narodowej, spraw wewnętrznych i administracji, transportu i gospodarki morskiej oraz sprawiedliwości do określenia
w drodze rozporządzenia rodzajów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej prowadzenia i udostępniania jest niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji, stanowiącego, że rozporządzenia są wydawane przez organy wskazane w Konstytucji na podstawie szczegółowego upoważnienia zawartego w ustawie i w celu jej wykonania. Upoważnienie powinno określać organ właściwy do wydania rozporządzenia i zakres spraw przekazanych do uregulowania oraz wytyczne dotyczące treści aktu, ze względu na brak szczegółowych wytycznych w tym zakresie.
Trybunał Konstytucyjny uznał w związku z tym za niezgodne z art. 92 ust. 1 Konstytucji przepisy rozporządzenia ministra zdrowia
z dnia 10 sierpnia 2001 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania (Dz. U. nr 88, poz. 966 ze zm.):
– § 53 ust. 3 zdanie drugie dot. sporządzania wyciągów, odpisów lub kopii, które następuje na koszt wnioskodawcy za pokwitowaniem,
– § 54 ust. 6a dot. kosztów udostępniania dokumentacji organom lub podmiotom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów, na podstawie decyzji kierownika zakładu,
– § 54a dot. określenia kosztu jednej strony dokumentacji medycznej,
– § 16 ust. 3 rozporządzenia ministra transportu i gospodarki morskiej z dnia 20 sierpnia 1999 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej prowadzenia i udostępniania przez zakłady opieki zdrowotnej utworzone przez przedsiębiorstwa państwowe PKP (Dz. U. nr 75, poz. 851),
– § 23 ust. 4 rozporządzenia ministra sprawiedliwości z dnia 29 maja 2002 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej oraz sposobu jej prowadzenia i udostępniania w zakładach opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności (Dz. U. nr 82, poz. 746),
– § 22 ust. 4 rozporządzenia MSWiA z dnia 1 października 2002 r. w sprawie dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych (Dz. U. nr 176, poz. 1450).

Wymienione przepisy tracą moc obowiązującą 31 maja 2006 r.

XI. 14 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 14 listopada 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 232, poz. 1973.

XII. 15 grudnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 27 października 2005 r. w sprawie orzekania
o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 233, poz. 1991.

Rozporządzenie reguluje:
– tryb orzekania o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia,
– sposób prowadzenia dokumentacji związanej z wydawaniem orzeczeń o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu oraz wzór orzeczenia,
– organ odwoławczy od orzeczeń,
– termin odwołania się od orzeczenia.

Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego leczący nauczyciela orzeka
o potrzebie udzielenia nauczycielowi urlopu dla poratowania zdrowia na podstawie:
– wyników przeprowadzonego przez siebie badania lekarskiego,
– wyników badań pomocniczych lub konsultacji specjalistycznych, których wykonanie uzna za niezbędne,
– dokumentacji medycznej z przebiegu dotychczasowego leczenia.

Orzeczenie sporządza się w trzech egzemplarzach, z których jeden doręcza się nauczycielowi, drugi przesyła dyrektorowi szkoły, a trzeci dołącza się do indywidualnej dokumentacji osoby badanej.
Nauczyciel lub dyrektor szkoły zatrudniającej nauczyciela może,
w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia, wnieść odwołanie od jego treści wraz z uzasadnieniem.
Odwołanie wnosi się za pośrednictwem lekarza, który wydał orzeczenie, do organu odwoławczego, którym jest wojewódzki ośrodek medycyny pracy właściwy ze względu na miejsce wydania orzeczenia.
Lekarz, za którego pośrednictwem jest wnoszone odwołanie, przekazuje je w terminie 14 dni od dnia jego wniesienia do właściwego organu odwoławczego wraz z kopią dokumentacji medycznej badania stanowiącego podstawę wydania orzeczenia.
Organ odwoławczy wydaje orzeczenie w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia otrzymania odwołania, na podstawie:
– wyników przeprowadzonego przez siebie badania lekarskiego,
– wyników dodatkowych badań pomocniczych lub konsultacji specjalistycznych, których wykonanie uzna za niezbędne,
– kopii orzeczenia.

Orzeczenie to jest ostateczne.
Lekarz oraz podmiot odwoławczy prowadzą ewidencję wydanych orzeczeń, która zawiera następujące dane:
– imię, nazwisko i adres nauczyciela,
– numer PESEL, a w przypadku osób niemających numeru PESEL – nazwę i numer dokumentu tożsamości,
– określenie rodzaju wydanego orzeczenia,
– datę wydania,
– numer orzeczenia,
– potwierdzenie odbioru.

XIII. 1 stycznia 2006 r. wchodzi w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 27 lipca 2005 r. w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych w systemie informatycznym Narodowego Funduszu Zdrowia oraz zakresu i sposobu ich przekazywania ministrowi właściwemu do spraw zdrowia oraz wojewodom i sejmikom województwa, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 152 z 2005 r., poz. 1271.

XIV. 1 stycznia 2006 r. wchodzi w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 2 sierpnia 2005 r. w sprawie określenia wysokości opłat za krew i jej składniki w 2006 r., opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 153 z 2005 r., poz. 1284.

XV. 1 stycznia 2006 r. wchodzi w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 14 czerwca 2005 r. w sprawie sposobu prowadzenia rejestru dawców krwi, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 109 z 2005 r., poz. 918.

XVI. 1 stycznia 2006 r. wchodzi w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 29 lipca 2005 r. w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz przekazywania ich podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 176 z 2005 r., poz. 1467.

Świadczeniodawcy udzielający świadczeń opieki zdrowotnej, finansowanych ze środków publicznych na zasadach i w zakresie określonych w ustawie, tworzą i prowadzą rejestr świadczeń opieki zdrowotnej zawierający dane charakteryzujące:
– osobę, której udzielono świadczenia,
– każde jednostkowe świadczenie opieki zdrowotnej udzielone tej osobie.
Dane charakteryzujące osobę, której udzielono świadczenia, są gromadzone i przekazywane w odniesieniu do każdego udzielonego tej osobie świadczenia w zakresie wskazanym w rozporządzeniu.
Świadczeniodawca:
– działający w ramach umowy z Funduszem i udzielający świadczeń opieki zdrowotnej w szpitalach lub świadczeń specjalistycznych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej,
– który udziela świadczeń wysokospecjalistycznych: a) na podstawie umowy z Funduszem; b) finansowanych przez ministra zdrowia – jest zobowiązany do tworzenia i prowadzenia rejestru danych dotyczących osób oczekujących na udzielenie świadczenia.
Rejestry, o których mowa w rozporządzeniu, są prowadzone w formie elektronicznej, a dane są przechowywane przez 5 lat.
W przypadku świadczeń finansowanych przez ministra zdrowia, ministra obrony narodowej, ministra spraw wewnętrznych i administracji oraz ministra sprawiedliwości – właściwy minister może zwolnić świadczeniodawców od obowiązku gromadzenia i przekazywania danych w formie elektronicznej w sposób określony w rozporządzeniu. W tym przypadku dane są gromadzone i przekazywane w formie papierowej.
Dane są przekazywane w formie komunikatów elektronicznych poprzez dostarczenie nośnika umożliwiającego odczyt informacji
w sposób cyfrowy, z zapisanym na nim komunikatem albo poprzez teletransmisję komunikatu.

XVII. 1 stycznia 2006 r. wchodzi w życie ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 169 z 2005 r., poz. 1411.

Ustawa określa zasady:
– pobierania, przechowywania i przeszczepiania komórek, w tym komórek krwiotwórczych szpiku, krwi obwodowej oraz krwi pępowinowej; tkanek i narządów pochodzących od żywego dawcy lub ze zwłok,
– testowania, przetwarzania, przechowywania i dystrybucji komórek oraz tkanek ludzkich.
Za pobrane od dawcy komórki, tkanki lub narządy nie można żądać ani przyjmować zapłaty lub innej korzyści majątkowej.
Zwrot kosztów pobrania, przechowywania, przetwarzania, sterylizacji, dystrybucji i przeszczepiania komórek, tkanek lub narządów pobranych od dawcy nie jest zapłatą i nie stanowi korzyści majątkowej.
Zwrotu kosztów dokonuje zakład opieki zdrowotnej, któremu dostarczono w celu przeszczepienia komórki, tkanki lub narządy.
Komórki, tkanki i narządy mogą być pobierane ze zwłok ludzkich
w celach diagnostycznych, leczniczych, naukowych i dydaktycznych.
Komórki, tkanki lub narządy ze zwłok ludzkich mogą być pobierane również w czasie sekcji zwłok dokonywanej na podstawie odrębnych przepisów.
Pobrania komórek, tkanek lub narządów ze zwłok ludzkich
w celu ich przeszczepienia można dokonać, jeżeli osoba zmarła nie wyraziła za życia sprzeciwu.
W przypadku małoletniego lub innej osoby, która nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, sprzeciw może wyrazić za ich życia przedstawiciel ustawowy.
W przypadku małoletniego powyżej lat szesnastu sprzeciw może wyrazić również ten małoletni.
Ww. przepisów nie stosuje się w przypadku pobierania komórek, tkanek i narządów w celu rozpoznania przyczyny zgonu i oceny
w czasie sekcji zwłok postępowania leczniczego.
Sprzeciw wyraża się w formie:
– wpisu w centralnym rejestrze sprzeciwów na pobranie komórek, tkanek i narządów ze zwłok ludzkich,
– oświadczenia pisemnego zaopatrzonego we własnoręczny podpis,
– oświadczenia ustnego złożonego w obecności co najmniej dwóch świadków, pisemnie przez nich potwierdzonego.
Wymienione przepisy stosuje się również do sprzeciwu wyrażanego przez przedstawiciela ustawowego.
Sprzeciw może być cofnięty w każdym czasie.
W celu rejestrowania, przechowywania i udostępniania wpisu oraz zgłoszeń o wykreślenie wpisu sprzeciwu – tworzy się centralny rejestr sprzeciwów na pobranie komórek, tkanek i narządów ze zwłok ludzkich.
W centralnym rejestrze sprzeciwów zamieszcza się następujące dane osoby, której sprzeciw dotyczy:
1) imię i nazwisko,
2) datę i miejsce urodzenia,
3) numer PESEL, jeżeli go ma,
4) adres i miejsce zamieszkania,
5) datę oraz miejscowość, w której sprzeciw albo jego cofnięcie zostały sporządzone,
6) datę wpłynięcia sprzeciwu albo datę wpłynięcia zgłoszenia
o wykreślenie wpisu sprzeciwu.
Informacji o tym, czy sprzeciw danej osoby jest umieszczony w centralnym rejestrze sprzeciwów, udziela się niezwłocznie po otrzymaniu pytania od lekarza zamierzającego dokonać pobrania lub osoby przez niego upoważnionej.
Centralny rejestr sprzeciwów prowadzi Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji „Poltransplant”.
Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie, że zgon nastąpił w wyniku czynu zabronionego stanowiącego przestępstwo, pobrania komórek, tkanek i narządów można dokonać po uzyskaniu od właściwego prokuratora informacji, że nie wyraża sprzeciwu wobec zamiaru pobrania komórek, tkanek i narządów, a gdy postępowanie jest prowadzone przeciwko nieletniemu – stanowiska sądu rodzinnego.
Pobranie komórek, tkanek lub narządów do przeszczepienia jest dopuszczalne po stwierdzeniu trwałego, nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu).
Kryteria i sposób stwierdzenia trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu ustalają powołani przez ministra zdrowia specjaliści odpowiednich dziedzin medycyny przy uwzględnieniu aktualnej wiedzy medycznej.
Trwałe, nieodwracalne ustanie czynności mózgu stwierdza jednomyślnie, na podstawie kryteriów określonych przez ministra zdrowia, komisja złożona z trzech lekarzy, mających specjalizację,
w tym co najmniej jednego specjalisty w dziedzinie anestezjologii
i intensywnej terapii oraz jednego specjalisty w dziedzinie neurologii lub neurochirurgii.
Komisję powołuje i wyznacza jej przewodniczącego kierownik zakładu opieki zdrowotnej lub osoba przez niego upoważniona.
Lekarze wchodzący w skład komisji nie mogą brać udziału w postępowaniu obejmującym pobieranie i przeszczepianie komórek, tkanek lub narządów od osoby zmarłej, u której dana komisja stwierdziła trwałe, nieodwracalne ustanie czynności mózgu.
Przed pobraniem komórek, tkanek lub narządów od osoby zmarłej lekarz lub osoba przez niego upoważniona:
– zasięgają informacji, czy nie został zgłoszony sprzeciw w formie wpisu w centralnym rejestrze sprzeciwów,
– ustalają istnienie sprzeciwu wyrażonego w innych formach na podstawie dostępnych informacji lub dokumentów.
Komórki, tkanki lub narządy mogą być pobierane od żywego dawcy w celu przeszczepienia innej osobie przy zachowaniu następujących warunków:
1) pobranie następuje na rzecz krewnego w linii prostej, rodzeństwa, osoby przysposobionej lub małżonka oraz na rzecz innej osoby, jeżeli uzasadniają to szczególne względy osobiste,
2) w odniesieniu do pobrania szpiku lub innych regenerujących się komórek lub tkanek pobranie może nastąpić również na rzecz innej osoby niż wymienione wyżej,
3) zasadność i celowość pobrania i przeszczepienia komórek, tkanek lub narządów od określonego dawcy ustalają lekarze pobierający i przeszczepiający je określonemu biorcy na podstawie aktualnego stanu wiedzy medycznej,
4) pobranie zostało poprzedzone niezbędnymi badaniami lekarskimi ustalającymi, czy ryzyko zabiegu nie wykracza poza przewidywane granice dopuszczalne dla tego rodzaju zabiegów i nie upośledzi w istotny sposób stanu zdrowia dawcy,
5) kandydat na dawcę został przed wyrażeniem zgody szczegółowo, pisemnie poinformowany o rodzaju zabiegu, ryzyku związanym z tym zabiegiem i o dających się przewidzieć następstwach dla jego stanu zdrowia w przyszłości przez lekarza wykonującego zabieg oraz przez innego lekarza niebiorącego bezpośredniego udziału w pobieraniu i przeszczepieniu komórek, tkanek lub narządu,
6) kobieta ciężarna może być kandydatem na dawcę jedynie komórek i tkanek; ryzyko, o którym mowa w pkt 4 i 5, określa się
w tym przypadku również dla mającego się urodzić dziecka przy udziale lekarza ginekologa położnika i neonatologa,
7) kandydat na dawcę ma pełną zdolność do czynności prawnych
i wyraził dobrowolnie przed lekarzem pisemną zgodę na pobranie komórek, tkanek lub narządu w celu ich przeszczepienia określonemu biorcy; wymóg określenia biorcy przeszczepu nie dotyczy pobrania szpiku lub innej regenerującej się komórki i tkanki,
8) kandydat na dawcę został przed wyrażeniem zgody uprzedzony o skutkach dla biorcy, wynikających z wycofania zgody na pobranie komórek, tkanek lub narządu, związanych z ostatnią fazą przygotowania biorcy do dokonania ich przeszczepienia,
9) kandydat na biorcę został poinformowany o ryzyku związanym z zabiegiem pobrania komórek, tkanek lub narządu oraz o możliwych następstwach pobrania dla stanu zdrowia dawcy, a także wyraził zgodę na przyjęcie komórek, tkanek lub narządu od tego dawcy; wymóg wyrażenia zgody na przyjęcie przeszczepu od określonego dawcy nie dotyczy szpiku lub innych regenerujących się komórek i tkanek.
W przypadku gdy zachodzi bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, a niebezpieczeństwa takiego nie można uniknąć w inny sposób niż przez dokonanie przeszczepu szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi obwodowej -dawcą na rzecz rodzeństwa może być również małoletni, jeżeli nie spowoduje to dającego się przewidzieć upośledzenia sprawności organizmu dawcy.
Pobranie szpiku lub komórek krwiotwórczych krwi obwodowej od małoletniego, który nie ma pełnej zdolności do czynności prawnych, może być dokonane za zgodą przedstawiciela ustawowego po uzyskaniu zgody sądu opiekuńczego, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania kandydata na dawcę. W przypadku gdy dawcą szpiku jest małoletni powyżej lat trzynastu, wymagana jest także jego zgoda.
Pobranie komórek, tkanek lub narządu od żywego dawcy na rzecz osoby niebędącej krewnym w linii prostej, rodzeństwem, osobą przysposobioną lub małżonkiem wymaga zgody sądu rejonowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub pobytu dawcy, wydanego w postępowaniu nieprocesowym, po wysłuchaniu wnioskodawcy oraz po zapoznaniu się z opinią Komisji Etycznej Krajowej Rady Transplantacyjnej.
Przepis ten nie dotyczy pobrania szpiku i innych regenerujących się komórek lub tkanek.
W celu należytego monitorowania i oceny stanu zdrowia żywych dawców, od których pobrano narząd do przeszczepienia, tworzy się centralny rejestr żywych dawców narządów.
W celu umożliwienia dokonania przeszczepień szpiku, komórek krwiotwórczych krwi obwodowej i krwi pępowinowej od dawców niespokrewnionych tworzy się centralny rejestr niespokrewnionych dawców szpiku i krwi pępowinowej.
Osoby oczekujące na przeszczepienie szpiku, komórek lub narządów zgłasza się do krajowej listy osób oczekujących na przeszczepienie.
Zgłoszenia dokonuje lekarz kwalifikujący do przeszczepienia.
Tworzy się Centrum Organizacyjno-Koordynacyjne ds. Transplantacji „Poltransplant” z siedzibą w Warszawie.
Kto w celu uzyskania korzyści majątkowej nabywa lub zbywa cudzą komórkę, tkankę lub narząd, pośredniczy w ich nabyciu lub zbyciu bądź bierze udział w przeszczepianiu pozyskanych wbrew przepisom ustawy komórek, tkanek lub narządów, pochodzących od żywego dawcy lub ze zwłok ludzkich, podlega karze pozbawienia wolności od lat 3.
Jeżeli sprawca uczynił sobie z popełnienia wym. przestępstw stałe źródło wymienionego dochodu, podlega karze pozbawienia wolności od lat 5.
Przepisy dotyczące dawstwa komórek, tkanek i narządów lub ich części, banku tkanek i komórek, postępowania z komórkami, tkankami oraz narządami w zakładach opieki zdrowotnej
i laboratoriach – wchodzą w życie 31 grudnia 2006 r.

mec. Beata Kozyra-Łukasiak
Autorka jest radcą prawnym Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza