19 kwietnia 2008

Nowe przepisy prawne

I. 3 grudnia 2007 r. został opublikowany w Dzienniku Ustaw nr 225 z 2007 r., poz. 1672, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 listopada 2007 r., sygnatura akt SK 18/05, dot. oceny zgodności z Konstytucją przepisów art. 58 kodeksu pracy.

Stanowi on, że odszkodowanie za rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.
Jeżeli rozwiązano umowę o pracę, zawartą na czas określony albo na czas wykonania określonej pracy, odszkodowanie przysługuje w wysokości wynagrodzenia za czas, do którego umowa miała trwać, nie więcej jednak niż za 3 miesiące; w związku z art. 300 kodeksu pracy, zgodnie z którym w sprawach nieuregulowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.
Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 58 w związku z art. 300 kodeksu pracy, rozumiany w ten sposób, że wyłącza dochodzenie innych, niż określone w art. 58 kodeksu pracy, roszczeń odszkodowawczych, związanych z bezprawnym rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 2 Konstytucji RP oraz nie jest niezgodny z art. 45 ust. 1 i art. 77 ust. 2 Konstytucji.
Zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego w sytuacji, gdy odszkodowanie zasądzone przez sąd na rzecz pracownika, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, nie wyczerpuje w pełni zgłoszonych roszczeń, pracownik może żądać ich spełnienia również na podstawie przepisów kodeksu cywilnego.

II. 11 grudnia 2007 r. został opublikowany w Dzienniku Ustaw nr 230 z 2007 r., poz. 1699, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 3 grudnia 2007 r., sygnatura akt SK 45/06, dot. zgodności z art. 2 i 32 Konstytucji RP art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, tj. Dz. U. z 2005 r. nr 31 poz. 267 ze zm.

Stanowi on, że przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego nie uwzględnia się składników wynagrodzenia, jeżeli postanowienia układów zbiorowych pracy lub przepisy o wynagradzaniu nie przewidują zmniejszenia ich za okres pobierania zasiłku; w związku z art. 47 ustawy, który stanowi, że przepisy m.in. art. 41 ustawy określające podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczenia rehabilitacyjnego, zasiłku wyrównawczego, zasiłku macierzyńskiego, zasiłku w wysokości zasiłku macierzyńskiego i zasiłku opiekuńczego.
Zdaniem Trybunału Konstytucyjnego, świadczenia pieniężne z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa mają rekompensować tylko te składniki wynagrodzenia, które nie są wypłacane w okresie niezdolności pracownika do pracy.

III. 13 lutego 2008 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 8 lutego 2008 r. w sprawie wprowadzenia jednolitych procedur postępowania w związku z wystąpieniem zakażeń meningokokowych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 23 z 2008 r., poz. 145.

Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. nr 126 poz. 1384 ze zm.), w przypadku wystąpienia określonych chorób zakaźnych i zakażeń minister zdrowia może wprowadzić jednolite procedury postępowania w celu ich zwalczania. W sytuacji, o której mowa wyżej, minister zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, jednolite procedury postępowania wobec osób chorych, zakażonych lub osób narażonych na czynniki zakaźne wywołujące te choroby lub zakażenia, uwzględniając w szczególności sposób diagnozowania, leczenia i zapobiegania powstawaniu antybiotykooporności.
Rozporządzenie wprowadza jednolite procedury postępowania wobec osób narażonych na zakażenie meningokokowe (wystąpienie inwazyjnej choroby megingokokowej) polegające na przeprowadzeniu szczepień ochronnych przeciwko tym zakażeniom.
Szczepieniom ochronnym podlegają osoby zamieszkałe na terenach, na których wystąpiły nowe ogniska zachorowań meningokokowych lub przypadki powiązane epidemiologicznie z zakażeniami, o których mowa wyżej.
Szczepieniom ochronnym nie podlegają osoby, zaszczepione wcześniej przeciwko zakażeniom meningokokowym z użyciem szczepionki monowalentnej skoniugowanej przeciw Neisseria meningitidis typ C lub szczepionkami skojarzonymi przeciw Neisseria meningitidis typ C, u których wykonanie szczepienia ochronnego zostało udokumentowane.
W terminie 3 dni od dnia wystąpienia ogniska zachorowań meningokokowych lub podejrzenia wystąpienia, lub rozpoznania przypadków powiązanych epidemiologicznie
z zakażeniami meningokokowymi państwowy powiatowy inspektor sanitarny, właściwy ze względu na miejsce wystąpienia ogniska zachorowań lub miejsce przebywania osób powiązanych epidemiologicznie z zakażeniami, ustala zapotrzebowanie na szczepionki, z uwzględnieniem liczby osób, które powinny zostać objęte szczepieniem ochronnym na danym terenie.
Zapotrzebowanie jest niezwłocznie przekazywane ministrowi zdrowia za pośrednictwem głównego inspektora sanitarnego.
Główny inspektor sanitarny niezwłocznie opiniuje zapotrzebowanie. Opinię przekazuje ministrowi zdrowia wraz z zapotrzebowaniem.
Właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny ogłasza wiek i grupy osób poddawanych szczepieniom ochronnym w sposób przyjęty zwyczajowo na danym terenie oraz występuje do właściwego organu o ogłoszenie tych informacji w wojewódzkim dzienniku urzędowym.
Szczepienia ochronne są wykonywane przy użyciu szczepionki monowalentnej skoniugowanej przeciw Neisseria meningitidis typ C w zakładach opieki zdrowotnej.
Szczepienia ochronne mogą być również prowadzone na terenie szkół, w pomieszczeniach wskazanych przez właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, o ile spełniają one określone wymagania fachowe i sanitarne dla pomieszczeń, w których przeprowadzane są szczepienia ochronne w zakładach opieki zdrowotnej.
Przy wykonywaniu szczepień ochronnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące nabywania szczepionek, ich przechowywania i dystrybucji, wykonywania i dokumentowania obowiązkowych szczepień ochronnych oraz zgłaszania i leczenia niepożądanych odczynów poszczepiennych.
Nadzór nad przeprowadzeniem szczepień ochronnych sprawuje właściwy państwowy powiatowy inspektor sanitarny.

IV. 25 lutego 2008 r. został opublikowany w Dzienniku Ustaw nr 30, poz. 188, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 lutego 2008 r., sygnatura akt SK 82/06, dot. zgodności z art. 67 ust. 1 w zw. z art. 32 i art. 2 Konstytucji art. 173 ust. 1a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. Dz. U. z 2004 r. nr 39 poz. 353 ze zm.

Stanowi on, że kapitał początkowy ustala się także dla zwolnionych ze służby: żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej oraz Służby Więziennej, urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., jeżeli przed dniem 1 stycznia 1999 r. pozostawali oni w służbie i nie mają ustalonego prawa do świadczeń określonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym tych osób.

V. 6 marca 2008 r. weszło w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lutego 2008 r. w sprawie nadania statutu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 28, poz. 164.

mec. Beata KOZYRA- -ŁUKASIAK
Autorka jest radcą prawnym
Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza