W dniu 21 listopada br. odbyło się pierwsze w tej kadencji i pierwsze zwołane niezależnie od posiedzenia Zjazdu Krajowego otwarte posiedzenie Komisji Stomatologicznej NRL z zaproszeniem do udziału w nim wszystkich lekarzy dentystów-delegatów na KZL. W trakcie ponad czterogodzinnej dyskusji omówiono najważniejsze aspekty prac NRL w tej kadencji. Odbyła się tez dyskusja dotycząca procedur postępowań ws. odpowiedzialności zawodowej.
W powszechnej opinii uczestników, takie zgromadzenia powinny odbywać się regularnie, wobec czego najbliższego takiego posiedzenia należy spodziewać się w roku 2020.
Uchwalono Apel „do władz publicznych, klasy politycznej i wszystkich, których może on dotyczyć o wydobycie Stomatologii Polskiej z niszy, w jakiej pod względem zainteresowania władz publicznych się znalazła.”
Obradująca w dniu następnym (22 listopada) Naczelna Rada Lekarska, w przyjętym Stanowisku potwierdziła i przyjęła za swoje tezy tego Apelu i zwróciła się do jego adresatów o realizacje zawartych w Apelu postulatów.
Apel
Komisji Stomatologicznej Naczelnej Rady Lekarskiej
z 21 listopada 2019r
obradującej na otwartym posiedzeniu z udziałem Lekarzy Dentystów-Delegatów na Krajowy Zjazd Lekarzy
Stomatolodzy zrzeszeni w Naczelnej Izbie Lekarskiej apelują do władz publicznych, klasy politycznej oraz wszystkich, których może ten apel dotyczyć o wydobycie Stomatologii Polskiej z niszy, w jakiej pod względem uwagi władz publicznych znalazła się, pomimo niezaprzeczalnej wagi tej gałęzi medycyny dla zdrowia naszych pacjentów.
Przykłady marginalizowania stomatologii były wielokrotnie zgłaszane przez samorząd lekarski . Niezwykle niebezpieczne może okazać się w szczególności zakorzenienie się mitu o samowystarczalności stomatologii jako dziedziny silnie skomercjalizowanej. Z faktu, iż większość lekarzy dentystów zatrudnionych jest poza systemem świadczeń publicznych, oraz faktycznego braku możliwości zagwarantowania pełnej gamy świadczeń jako gwarantowanych nie wynika w żadnej mierze brak konieczności troski instytucji państwa o:
- kształcenie podyplomowe lekarzy dentystów,
- adekwatny do wyzwań poziom nakładów na publiczne leczenie stomatologiczne.
Lekarze dentyści mają takie same potrzeby w zakresie kształcenia podyplomowego i takie samo prawo do rozwoju zawodowego jak lekarze i choć formy tego kształcenia z uwagi na oczywistą odmienność form wykonywania zawodu mogą się różnić, wymaga to zarezerwowania porównywalnych nakładów publicznych. Tymczasem jako 22 procentowa cześć społeczności lekarskiej stomatolodzy uzyskują zaledwie 3 procentowy udział w liczbie przyznawanych rezydentur. W tym kontekście projektowane zapisy nowelizujące ustawę o zawodach lekarza i lekarza dentysty, ułatwiające zatrudnianie specjalistów spoza Unii Europejskiej , zastosowane do lekarzy dentystów będą nosiły wyraźnie dyskryminujący polskich stomatologów charakter.
Apelujemy do Ministra Zdrowia o otwartość na wszelkie rozwiązania ułatwiające dostęp do procesu specjalizacji, jakie będą możliwe do ustanowienia w nowym rozporządzeniu specjalizacyjnym. Jednak najlepsze nawet rozwiązania niepoparte nakładami na ich realizację nie spełnią swego zadania.
Poziom nakładów na publiczną stomatologię, wynoszący 2% ogólnych nakładów NFZ na świadczenia zdrowotne , czyli porównywalny z nakładami na obsługę administracyjną Funduszu jest trudny nawet do opatrzenia stosownym określeniem wobec wyzwań , jakimi są alarmujący stan uzębienia dzieci i młodzieży oraz nieprzystający do wizerunku rozwiniętego społeczeństwa europejskiego współczynnik osób bezzębnych.
Narosłe latami problemy próbuje się rozwiązać za pomocą półśrodków i wprowadzania kolejnych programów niepopartych rzetelną analizą ich wykonalności, bez konsultacji ze środowiskiem lekarzy dentystów i wbrew zgłaszanym przez to środowisko uwagom.
Przykładami są kosztowny projekt 1 dentobusu na województwo i próba zagwarantowania objęcia opieką stomatologiczną uczniów 25 tysięcy szkół przez 6,5 tysiąca gabinetów (ustawa z 12 kwietnia 2019r o opiece zdrowotnej nad uczniami). Brnięcie w nietrafione projekty naraża pacjentów na ciągły brak właściwej opieki.
