Przeciw przemocy wobec medyków. Potrzebne systemowe zmiany

Posiedzenie Podkomisji poświęcone było sytuacji prawnej lekarzy i ratowników medycznych w kontekście rosnącej liczby przypadków agresji ze strony pacjentów i niejednoznaczności obowiązujących przepisów. Choć przepisy – w tym Ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz Kodeks karny – przyznają przedstawicielom zawodów medycznych status funkcjonariuszy publicznych, ochrona ta często nie znajduje odzwierciedlenia w działaniach prokuratury i policji.

Zgłaszane są liczne przypadki, w których:

• prokuratura nie uznaje statusu lekarzy i ratowników jako funkcjonariuszy publicznych lub nie stosuje przepisów zapewniających im ochronę;
• policja nie podejmuje czynności z urzędu, mimo że ma ku temu podstawy prawne;
• postępowania w sprawach gróźb czy mowy nienawiści – zwłaszcza w mediach społecznościowych – są umarzane z powodu „braku interesu publicznego”.

Dr. n. pr. Sebastian Stykowski podkreśla, że takie praktyki są nie do przyjęcia. – Nie może dochodzić do sytuacji, w których prokuratorzy lub policja ignorują fakt, iż lekarzom spełniającym przesłanki z art. 44 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty przysługuje ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu. To musi się zmienić. Nie może być przyzwolenia na bezczynność instytucji państwa tam, gdzie chodzi o bezpieczeństwo osób ratujących życie.

Rada Służby Publicznej w uchwale z 16 maja br. pozytywnie zaopiniowała projekt nowelizacji Kodeksu karnego (UD223), uznając go za krok w dobrą stronę. Jednak, jak zauważono podczas obrad podkomisji, zmiany legislacyjne muszą iść w parze ze zmianą praktyki organów ścigania oraz szeroko zakrojoną edukacją na temat uprawnień i ochrony, jaka przysługuje personelowi medycznemu.

Dziś medycy często pozostają osamotnieni w obliczu agresji – fizycznej i słownej – mimo obowiązujących przepisów. Potrzebujemy pilnych działań, które przywrócą poczucie bezpieczeństwa tym, którzy codziennie walczą o zdrowie i życie pacjentów.