27 lutego 2015

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

19 grudnia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 5 grudnia 2014 r. w sprawie Polskiego Rejestru Wrodzonych Wad Rozwojowych, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1823.
Polski Rejestr Wrodzonych Wad Rozwojowych tworzy się w celu monitorowania stanu zdrowia usługobiorców oraz zapotrzebowania na świadczenia opieki zdrowotnej, w oparciu o przetwarzane dane o wrodzonych wadach rozwojowych, wykonywane w podmiotach leczniczych.
Do zadań rejestru należy przetwarzanie danych w celu:
– uzyskania informacji o częstotliwości występowania i rodzajach wrodzonych wad rozwojowych na terenie kraju,
– zidentyfikowania czynników ryzyka wystąpienia wad rozwojowych u płodu,
– monitorowania stanu profilaktyki pierwotnej wrodzonych wad rozwojowych, w szczególności profilaktyki kwasem foliowym,
– wspomagania poradnictwa genetycznego dla rodzin, w których urodziło się dziecko z wrodzonymi wadami rozwojowymi, przez identyfikację rodzin ryzyka genetycznego,
– wspierania współpracy międzynarodowej w zakresie projektów badawczych dotyczących molekularnego podłoża wrodzonych wad rozwojowych oraz zmierzających do wczesnego rozpoznania i wdrożenia postępowania profilaktyczno-leczniczego rzadkich zespołów genetycznie uwarunkowanych,
– wspierania edukacji lekarzy i społeczeństwa w zakresie profilaktyki wrodzonych wad rozwojowych,
– przeprowadzania analiz dotyczących wrodzonych wad rozwojowych,
– poprawy opieki medycznej nad dziećmi z wrodzonymi wadami rozwojowymi i wypracowania standardów postępowania profilaktycznego, diagnostycznego i terapeutycznego.
Rejestr jest prowadzony z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego.
Podmiotem prowadzącym rejestr jest Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.
Dane do rejestru są przekazywane przez podmioty lecznicze wykonujące świadczenia zdrowotne w zakresie neonatologii, położnictwa, pediatrii, kardiologii dziecięcej, ortopedii, okulistyki, laryngologii, intensywnej terapii dzieci, chirurgii dziecięcej, podstawowej opieki zdrowotnej, genetyki klinicznej oraz patomorfologii, nie rzadziej niż raz w miesiącu, do 15. dnia następnego miesiąca.

23 grudnia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z 23 grudnia 2014 r. w sprawie ustanowienia pełnomocnika rządu do spraw projektu ustawy o zdrowiu publicznym, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1887.

31 grudnia 2014 r. weszła w życie ustawa z 7 listopada 2014 r. o zmianie ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1823.
Do 31 grudnia 2020 r. lekarzem systemu może być lekarz posiadający:
1) specjalizację lub tytuł specjalisty albo który ukończył co najmniej drugi rok specjalizacji w dziedzinie: anestezjologii i intensywnej terapii, chorób wewnętrznych, chirurgii ogólnej, chirurgii dziecięcej, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, ortopedii i traumatologii lub pediatrii, albo
2) 3000 godzin w wykonywaniu zawodu lekarza w szpitalnym oddziale ratunkowym, zespole ratownictwa medycznego, lotniczym zespole ratownictwa medycznego lub izbie przyjęć szpitala.
Lekarz, o którym mowa w pkt. 2, jest obowiązany rozpocząć szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny ratunkowej do 1 stycznia 2018 r.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 11 grudnia 2014 r. w sprawie nadania statutu Narodowemu Funduszowi Zdrowia, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1840.
Regulaminy organizacyjne centrali Narodowego Funduszu Zdrowia i oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia, nadane na podstawie dotychczasowych przepisów, zachowują moc do czasu nadania regulaminów organizacyjnych centrali Narodowego Funduszu Zdrowia i oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia na podstawie niniejszego rozporządzenia, nie dłużej jednak niż do 31 marca 2015 r.
Prezes NFZ kieruje nim z pomocą trzech zastępców, w tym zastępcy prezesa funduszu do spraw służb mundurowych.

1 stycznia 2015 r. weszła w życie ustawa z 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1822.
Ustawa określa zasady działania komisji lekarskich oraz zasady i tryb orzekania przez te komisje w sprawach:
– ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej kandydatów do służby w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej, Biurze Ochrony Rządu, Centralnym Biurze Antykorupcyjnym i Służbie Więziennej,
– oceny stanu zdrowia funkcjonariuszy wymienionych służb oraz ustalenia ich zdolności fizycznej i psychicznej do służby,
– ustalenia zdolności fizycznej i psychicznej kandydatów do pracy w wyodrębnionych komórkach organizacyjnych kontroli skarbowej, inspektorów i pracowników zatrudnionych w tych komórkach oraz kandydatów do pracy w wywiadzie skarbowym, a także pracowników wywiadu skarbowego,
– ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariuszy służb doznanego wskutek wypadku pozostającego w związku z pełnieniem służby lub choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby, a także związku śmierci funkcjonariusza z wypadkiem lub chorobą pozostającą w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby,
– ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu osób niebędących funkcjonariuszami Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej lub Centralnego Biura Antykorupcyjnego, które w czasie korzystania lub w związku z korzystaniem przez te służby z ich pomocy poniosły uszczerbek na zdrowiu, oraz związku tego stopnia uszczerbku z tym zdarzeniem albo związku śmierci z tym zdarzeniem,
– ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu strażaków jednostek ochrony przeciwpożarowej w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz członków Ochotniczej Straży Pożarnej, którzy doznali uszczerbku na zdrowiu w związku z udziałem w działaniach ratowniczych lub ćwiczeniach,
– ustalenia stopnia uszczerbku na zdrowiu osób udzielających pomocy pracownikom wywiadu skarbowego w wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych, które w czasie udzielania tej pomocy lub w związku z jej udzielaniem poniosły uszczerbek na zdrowiu, albo związku śmierci z tym zdarzeniem,
– uznania funkcjonariuszy wymienionych służb, funkcjonariuszy zwolnionych z tych służb za inwalidów lub uznania ich za niezdolnych do samodzielnej egzystencji, jak również ustalenia związku albo braku związku inwalidztwa ze służbą albo ustalenia związku albo braku związku śmierci ze służbą funkcjonariuszy i funkcjonariuszy zwolnionych ze służby,
– ustalenia zdolności do pracy funkcjonariuszy wymienionych służb, zwolnionych ze służby, w celu określenia grupy inwalidzkiej,
– potrzeby udzielenia urlopu zdrowotnego funkcjonariuszowi Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej,
– kontroli prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia lekarskiego przez funkcjonariuszy wymienionych służb.
Komisje lekarskie podlegają ministrowi spraw wewnętrznych.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 19 grudnia 2014 r. w sprawie określenia wzoru orzeczenia komisji lekarskiej oraz wzoru rejestru orzeczeń, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1893.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 19 grudnia 2014 r. w sprawie komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1894.
Rozporządzenie określa sposób i tryb działania komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. Komisje lekarskie orzekają w składach orzekających komisji lekarskich. Składy orzekające komisji lekarskich i ich przewodniczących wyznaczają przewodniczący komisji lekarskiej albo zastępca przewodniczącego komisji lekarskiej.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 19 grudnia 2014 r. w sprawie siedzib i właściwości terytorialnej komisji lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1895.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 19 grudnia 2014 r. w sprawie wzorów skierowania do komisji lekarskiej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, stosowanych w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Biurze Ochrony Rządu, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1897.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 19 grudnia 2014 r. w sprawie wykazu chorób i ułomności wraz z kategoriami zdolności do służby w Policji, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej oraz Biurze Ochrony Rządu, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1898.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 19 grudnia 2014 r. w sprawie ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu żołnierzy, którzy pełnili służbę w jednostkach wojskowych podporządkowanych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, oraz związku ich śmierci z czynną służbą wojskową wskutek wypadku lub choroby, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1892.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 grudnia 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie nadania statutu Krajowej Radzie Transplantacyjnej, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1816.
W skład Krajowej Rady Transplantacyjnej wchodzą powołani przez ministra zdrowia jako członkowie:
– konsultanci krajowi z następujących dziedzin: transplantologii klinicznej, hematologii, intensywnej terapii, anestezjologii i intensywnej terapii, nefrologii, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, chirurgii ogólnej, okulistyki i immunologii klinicznej,
– eksperci w dziedzinach: etyki, socjologii, filozofii i prawa,
– eksperci z zakresu bankowania tkanek i komórek oraz transplantologii klinicznej, w tym reprezentujący transplantologię kliniczną u dzieci w zakresie chorób: nerek, serca, wątroby, trzustki, płuc, układu krwiotwórczego i nowotworowych,
– przedstawiciel Naczelnej Izby Lekarskiej.
Rada obraduje na posiedzeniach odbywających się co najmniej cztery razy w roku kalendarzowym.
Rada przyjmuje oceny, opinie, ekspertyzy, wnioski i sprawozdania w formie uchwał.
O trybie podjęcia uchwały decyduje przewodniczący rady.
Przewodniczący rady zarządza podjęcie uchwały w trybie:
– głosowania jawnego albo
– głosowania tajnego, albo
– głosowania w trybie korespondencyjnym za pośrednictwem poczty elektronicznej bez konieczności stosowania podpisu elektronicznego, zgodnie z przepisami ustawy o podpisie elektronicznym, gdy uzasadniają to okoliczności, w szczególności w przypadku konieczności pilnego podjęcia uchwały w danej sprawie.
Przewodniczący rady po podjęciu uchwały w trybie korespondencyjnym niezwłocznie informuje jej członków o wynikach głosowania za pośrednictwem poczty elektronicznej.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 5 grudnia 2014 r. w sprawie wzoru karty diagnostyki i leczenia onkologicznego, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1751.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 11 grudnia 2014 r. w sprawie wskaźników rozpoznawania nowotworów, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1810.
Rozporządzenie określa:
– sposób ustalania indywidualnego wskaźnika rozpoznawania nowotworów,
– minimalny wskaźnik rozpoznawania nowotworów.
Indywidualny wskaźnik rozpoznawania nowotworów jest ustalany raz w miesiącu, jako iloraz:
– liczby świadczeniobiorców, którym lekarz udzielający świadczeń z zakresu POZ w ramach umowy z NFZ wydał kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, którym w okresie 12 miesięcy poprzedzających o dwa miesiące miesiąc, dla którego wskaźnik jest ustalany, w wyniku diagnostyki onkologicznej rozpoznano nowotwór złośliwy (nie dotyczy nowotworów skóry, z wyjątkiem czerniaka skóry), oraz
– liczby świadczeniobiorców, którym wymieniony lekarz wydał kartę diagnostyki i leczenia onkologicznego, którym w okresie 12 miesięcy poprzedzających o dwa miesiące miesiąc, dla którego wskaźnik jest ustalany, wykonano diagnostykę onkologiczną i postawiono rozpoznanie.
Minimalny wskaźnik rozpoznawania nowotworów wynosi 1/15.
Ustalenia indywidualnego wskaźnika rozpoznawania nowotworów dokonuje się po raz pierwszy w powyższy sposób po 1 marca 2015 r.

1 stycznia 2015 r. weszła w życie ustawa o ułatwieniu wykonywania działalności gospodarczej z 7 listopada 2014 r., opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1662.
Ustawa wprowadza zmiany m.in. w ustawie – Kodeks pracy.
Wstępnym badaniom lekarskim podlegają:
– osoby przyjmowane do pracy,
– pracownicy młodociani przenoszeni na inne stanowiska pracy i inni pracownicy przenoszeni na stanowiska pracy, na których występują czynniki szkodliwe dla zdrowia lub warunki uciążliwe.
Wstępnym badaniom lekarskim nie podlegają osoby:
– przyjmowane ponownie do pracy u tego samego pracodawcy na to samo stanowisko lub na stanowisko o takich samych warunkach pracy w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy z tym pracodawcą,
– przyjmowane do pracy u innego pracodawcy na dane stanowisko w ciągu 30 dni po rozwiązaniu lub wygaśnięciu poprzedniego stosunku pracy, jeżeli przedstawią pracodawcy aktualne orzeczenie lekarskie stwierdzające brak przeciwwskazań do pracy w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie, a pracodawca ten stwierdzi, że warunki te odpowiadają warunkom występującym na danym stanowisku pracy, z wyłączeniem osób przyjmowanych do wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych.
Powyższy przepis stosuje się odpowiednio w przypadku przyjmowania do pracy osoby pozostającej jednocześnie w stosunku pracy z innym pracodawcą.
Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie.
Wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza się na podstawie skierowania wydanego przez pracodawcę.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 15 grudnia 2014 r. w sprawie wojewódzkiego planu działania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne oraz kryteriów kalkulacji kosztów działalności zespołów ratownictwa medycznego, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1902.
Wojewódzki plan działania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne zawiera:
– charakterystykę potencjalnych zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi, mogących wystąpić na obszarze województwa, uwzględniając specyfikę zagrożeń lokalnych, w szczególności dane dotyczące:
a) sieci komunikacyjnej, w tym dróg, którymi są przewożone towary niebezpieczne,
b) struktury demograficznej i urbanistyki, ze szczególnym uwzględnieniem zakładów o zwiększonym i dużym ryzyku dla ochrony środowiska,
c) analizy zagrożeń, które wystąpiły na obszarze województwa w latach poprzedzających rok opracowania planu lub jego aktualizacji, w tym analizy ryzyka wystąpienia katastrof naturalnych i awarii technicznych,- informacje o jednostkach systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne, którymi są szpitalne oddziały ratunkowe i zespoły ratownictwa medycznego, w tym lotnicze zespoły ratownictwa medycznego, centrach urazowych oraz o szpitalach posiadających jednostki organizacyjne wyspecjalizowane w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych niezbędnych dla ratownictwa medycznego.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 15 grudnia 2014 r. w sprawie nadania statutu Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1862.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 grudnia 2014 r. w sprawie izb wytrzeźwień i placówek wskazanych lub utworzonych przez jednostkę samorządu terytorialnego, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1850.
Rozporządzenie określa:
– czynności związane z prowadzeniem depozytu w izbach wytrzeźwień oraz w placówkach, którym jednostka samorządu terytorialnego zleciła wykonywanie zadań izby wytrzeźwień, lub w placówkach utworzonych przez tę jednostkę, w tym sposób ewidencjonowania, przyjmowania, przechowywania i wydawania deponowanych środków i przedmiotów,
– organizację izb wytrzeźwień i placówek oraz warunki, jakim powinny odpowiadać ich pomieszczenia i urządzenia,
– skład oraz kwalifikacje personelu izb wytrzeźwień i placówek,
– sposób przeprowadzania kontroli stanu zdrowia, zgodnie z przepisami ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi,
– sposób przeprowadzenia badania na zawartość alkoholu,
– rodzaje i zakres prowadzonej ewidencji i dokumentacji, w tym wzór karty ewidencyjnej,
– wykaz produktów leczniczych oraz wyrobów medycznych, które są stosowane w izbach wytrzeźwień i placówkach.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 15 grudnia 2014 r. w sprawie sposobu i procedury przygotowania raportu w sprawie oceny świadczenia opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1849.
Rozporządzenie określa sposób i procedury przygotowania raportu pełnego w sprawie oceny świadczenia opieki zdrowotnej oraz raportu skróconego w sprawie oceny świadczenia opieki zdrowotnej przez Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji.
Prezes agencji podczas przygotowywania raportu pełnego albo raportu skróconego może:
– zasięgać opinii ekspertów posiadających kwalifikacje i doświadczenie w zakresie ochrony zdrowia, oceny świadczeń opieki zdrowotnej, farmakoekonomiki, systemów finansowania świadczeń zdrowotnych albo ekonomiki zdrowia,
– występować o opinię do konsultantów w ochronie zdrowia,
– występować do podmiotu zobowiązanego do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych z wnioskiem o przekazanie danych niezbędnych do przeprowadzenia analizy,
– zasięgać opinii stowarzyszeń i fundacji, których celem statutowym jest ochrona zdrowia.
Raport pełny przygotowuje się, dokonując:
– analizy klinicznej danego świadczenia opieki zdrowotnej,
– analizy ekonomicznej danego świadczenia opieki zdrowotnej,
– analizy wpływu finansowania danego świadczenia opieki zdrowotnej ze środków publicznych na system ochrony zdrowia,
– analizy finansowania danego świadczenia opieki zdrowotnej ze środków publicznych w innych krajach, jeżeli są dostępne dowody naukowe lub inne dane z zakresu przedmiotowych analiz.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 15 grudnia 2014 r. w sprawie wysokości wynagrodzenia członków i przewodniczącego Rady do spraw Taryfikacji, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1848.
Przy prezesie Agencji do spraw Oceny Technologii Medycznych działa Rada do spraw Taryfikacji, która pełni funkcję opiniodawczo-doradczą.
Członkom Rady do spraw Taryfikacji przysługuje wynagrodzenie za udział w każdym posiedzeniu, w wysokości:
– przewodniczącemu Rady do spraw Taryfikacji – 3000 zł,
– wiceprzewodniczącemu Rady do spraw Taryfikacji – 2700 zł,
– pozostałym członkom Rady do spraw Taryfikacji – 2500 zł, jednak nie więcej niż 10 500 zł miesięcznie.

1 stycznia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 29 grudnia 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1914.
Zmiana przepisów rozporządzenia dotyczy świadczeń medycznej diagnostyki laboratoryjnej lub diagnostyki obrazowej i nieobrazowej związanych z realizacją świadczeń lekarza podstawowej opieki zdrowotnej.
Badania biochemiczne i immunochemiczne obejmują dodatkowo (żelazo – całkowita zdolność wiązania (TIBC), stężenie hemoglobiny glikowanej (HbA1c), FT3, FT4, PSA – Antygen swoisty dla stercza całkowity).
Wykaz został poszerzony o diagnostykę ultrasonograficzną:
– USG tarczycy i przytarczyc,
– USG ślinianek,
– USG nerek, moczowodów, pęcherza moczowego,
– brzucha i przestrzeni zaotrzewnowej, w tym wstępnej oceny gruczołu krokowego (USG brzucha i przestrzeni zaotrzewnowej),
– obwodowych węzłów chłonnych (USG węzłów chłonnych) oraz spirometrię.
Lekarz przyjmujący deklaracje wyboru:
a) lekarz, z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej albo który jest zatrudniony lub wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym fundusz zawarł umowę o udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej:
– posiadający tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej lub odbywający szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, lub posiadający specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej
– przyjmujący deklaracje wyboru świadczeniobiorców,
– posiadający specjalizację I lub II stopnia, lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych – przyjmujący deklaracje wyboru świadczeniobiorców dorosłych,
– posiadający specjalizację I lub II stopnia, lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii – przyjmujący deklaracje wyboru świadczeniobiorców do ukończenia 18. roku życia,
b) lekarz, o którym mowa w art. 14 ust. 1 i 3 ustawy z 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (DzU nr 166, poz. 1172).

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza