28 sierpnia 2015

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

Ustawa z 22 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (DzU z 2014 r., poz. 1138), która weszła w życie 1 stycznia 2015 r., wprowadziła zmiany w zakresie kontraktowania świadczeń zdrowotnych przez Narodowy Fundusz Zdrowia.
Świadczeniodawcy mogą wspólnie ubiegać się o zawarcie i wykonywanie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, której przedmiotem jest udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w nie mniej niż dwóch następujących zakresach: – ambulatoryjna opieka specjalistyczna,
– leczenie szpitalne,
– opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień,
– rehabilitacja lecznicza,
– świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze w ramach opieki długoterminowej,
– leczenie stomatologiczne,
– lecznictwo uzdrowiskowe,
– ratownictwo medyczne,
– opieka paliatywna i hospicyjna,
– świadczenia wysokospecjalistyczne,
– programy zdrowotne,
– programy lekowe określone w przepisach ustawy o refundacji,
– leki stosowane w chemioterapii określone w przepisach ustawy o refundacji.
W przypadku, o którym mowa wyżej, świadczeniodawcy ustanawiają pełnomocnika do reprezentowania ich w postępowaniu o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej i zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
Świadczeniodawcy ponoszą solidarną odpowiedzialność za wykonanie umowy.
Porównania ofert w toku postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dokonuje się według następujących kryteriów: jakości, kompleksowości, dostępności, ciągłości oraz ceny udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej.
Od 1 stycznia 2016 r. przy porównaniu ofert w toku postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej uwzględnia się także, czy świadczeniodawca posiada:
– umowę zawartą z Agencją Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji o udostępnianie danych świadczeniobiorców (numeru PESEL, a w przypadku jego braku – rodzaju i numeru dokumentu potwierdzającego tożsamość, adresu miejsca zamieszkania, dotyczących udzielania oraz finansowania świadczeń opieki zdrowotnej), niezbędnych do określenia taryfy świadczeń,
– ważną pozytywną opinię właściwego wojewody o celowości utworzenia na obszarze województwa nowego podmiotu leczniczego lub nowych jednostek, lub komórek organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego, z pomocą których ma być wykonywana działalność lecznicza w rodzaju świadczeń szpitalnych, albo o celowości utworzenia na obszarze województwa nowego podmiotu wykonującego działalność leczniczą lub nowych jednostek, lub komórek organizacyjnych przedsiębiorstwa podmiotu wykonującego działalność leczniczą, z pomocą których ma być wykonywana działalność lecznicza w zakresie ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych.
Minister zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe kryteria wyboru ofert, w podziale na poszczególne zakresy lub rodzaje świadczeń opieki zdrowotnej, kierując się interesem świadczeniobiorców oraz koniecznością zapewnienia prawidłowego przebiegu porównania ofert w toku postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej.
Nowelizacja ustawy wprowadza następujące zmiany w zakresie przyczyn odrzucenia oferty:
– jeżeli oferent lub oferta nie spełniają wymaganych warunków określonych w przepisach prawa oraz w szczegółowych warunkach umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, określonych przez prezesa NFZ, obejmujących w szczególności obszar terytorialny, dla którego jest przeprowadzane postępowanie w sprawie zawarcia umów ze świadczeniodawcami, z uwzględnieniem taryfy świadczeń w przypadku jej ustalenia w danym zakresie,
– jeśli ofertę złożył świadczeniodawca, z którym w okresie 5 lat poprzedzających ogłoszenie postępowania została rozwiązana przez oddział wojewódzki NFZ umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie lub rodzaju odpowiadającym przedmiotowi ogłoszenia, bez zachowania okresu wypowiedzenia, z przyczyn leżących po stronie świadczeniodawcy.
Umowa o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej nie może być zawarta na czas nieoznaczony, z wyjątkiem umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej (nie dotyczy nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej).
Zawarcie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na czas dłuższy niż 5 lat, a umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej na okres dłuższy niż 10 lat, wymaga zgody prezesa NFZ. Ponadto uchylony został przepis, który stanowił, że w przypadku zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej na okres dłuższy niż rok, świadczeniodawca przez okres obowiązywania umowy nie może się ubiegać o zawarcie nowej umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w tym samym zakresie i dotyczącej tego samego przedmiotu.

2 czerwca 2015 r. zostało opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 755, obwieszczenie ministra zdrowia z 15 maja 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie odznak „Dawca przeszczepu” i „Zasłużony dawca przeszczepu”.

6 czerwca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z 3 czerwca 2015 r. w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 761.

9 czerwca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 12 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie trybu i warunków ustalania zdolności fizycznej i psychicznej policjantów do służby na określonych stanowiskach lub w określonych komórkach organizacyjnych jednostek Policji, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 717.

12 czerwca 2015 r. zostało opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 793, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 15 maja 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów.

13 czerwca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z 15 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu ubiegania się o dofinansowanie kosztów zaopatrzenia w produkty lecznicze stosowane u uprawnionego żołnierza lub pracownika, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 744.

16 czerwca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z 8 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 749.

23 czerwca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 20 maja 2015 r. w sprawie ustalania uszczerbku na zdrowiu funkcjonariuszy Służby Więziennej, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 808.
Ustala się wykaz norm oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu funkcjonariuszy, stanowiący załącznik do rozporządzenia. W wykazie określa się sposób ustalania stopnia uszczerbku na zdrowiu.
Ustalenie stopnia uszczerbku na zdrowiu funkcjonariusza następuje według stanu jego zdrowia z dnia ustalenia stopnia uszczerbku, jedynie w przypadku, gdy uszczerbek na zdrowiu jest niewątpliwy i zgodny z aktualną wiedzą medyczną.

24 czerwca 2015 r. zostało opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 876, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 26 maja 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o wyrobach medycznych.

30 czerwca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 25 czerwca 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do wykonywania środków zabezpieczających oraz składu, trybu powoływania i zadań komisji psychiatrycznej do spraw środków zabezpieczających, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 907.
Załącznik do rozporządzenia określa Regulamin organizacyjno-porządkowy wykonywania środków zabezpieczających.

30 czerwca 2015 r. weszła w życie ustawa z 24 kwietnia z 2015 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej, opublikowana w DzU z 2015 r., poz. 905.
Jednostka wojskowa to jednostka organizacyjna niebędąca jednostką budżetową, dla której podmiotem tworzącym jest minister obrony narodowej, w której udzielane są świadczenia zdrowotne przez lekarza, realizująca zadania także poza granicami państwa, na podstawie ustawy z 17 grudnia 1998 r. o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa (DzU z 2014 r., poz. 1510).
Jednostka wojskowa jest podmiotem leczniczym niebędącym przedsiębiorcą.
Ambulatoryjnych świadczeń zdrowotnych udziela się w ambulatorium (przychodni, poradni, ośrodku zdrowia, lecznicy lub ambulatorium z izbą chorych), a także w zakładzie badań diagnostycznych i medycznym laboratorium diagnostycznym oraz w pojeździe lub innym obiekcie będącym na wyposażeniu Sił Zbrojnych RP, przeznaczonym do udzielania świadczeń zdrowotnych. W miejscu udzielania świadczeń zdrowotnych może być wykonywana działalność inna niż lecznicza, pod warunkiem, że nie jest uciążliwa:
– dla pacjenta lub przebiegu leczenia,
– dla przebiegu leczenia – w przypadku jednostki wojskowej.
Jednostka budżetowa i jednostka wojskowa, dla których podmiotem tworzącym jest minister obrony narodowej, posiadające w swojej strukturze ambulatorium z izbą chorych, wykonują działalność leczniczą w zakresie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej lub świadczeń lekarza dentysty, a także stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych innych niż szpitalne, udzielanych żołnierzom i personelowi cywilnemu, a także żołnierzom wojsk obcych i ich personelowi cywilnemu, w przypadku ich pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Kierownikiem podmiotu leczniczego w formie jednostki wojskowej może być osoba, która spełnia wymagania przewidziane dla dowódcy jednostki wojskowej określone w przepisach ustawy z 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych.
Przepisów dotyczących czasu pracy pracowników podmiotów leczniczych nie stosuje się do pracowników wykonujących zawód medyczny na podstawie przepisów ustawy o zasadach użycia lub pobytu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej poza granicami państwa.
W okresie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy mogą być rozpoczynane nowe specjalizacje mające na celu uzyskanie tytułu specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (DzU z 2007 r., nr 14, poz. 89, ze zmianami).
Rozporządzenie ministra zdrowia z 20 października 2005 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów (DzU nr 213, poz. 1779, ze zmianami) zachowuje moc przez okres 5 lat od dnia wejścia w życie ustawy o działalności leczniczej.

1 lipca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 16 czerwca 2015 r. w sprawie wykazu zakładów leczniczych, w tym psychiatrycznych, przeznaczonych do wykonywania tymczasowego aresztowania oraz warunków zabezpieczenia tych zakładów, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 918.
Wykaz zakładów leczniczych, w tym psychiatrycznych, przeznaczonych do wykonywania tymczasowego aresztowania, jest określony w załączniku do rozporządzenia. Tymczasowe aresztowanie może być wykonywane również przez inne zakłady lecznicze, jeżeli wykonują świadczenia gwarantowane z zakresu opieki psychiatrycznej w warunkach stacjonarnych, zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2015 r., poz. 581), na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej z Narodowym Funduszem Zdrowia, o ile wymaga tego stan zdrowia tymczasowo aresztowanego lub względy organizacyjne.
Zakłady lecznicze, w tym psychiatryczne, przeznaczone do wykonywania tymczasowego aresztowania, dysponują następującymi warunkami zabezpieczenia:
1. zapewniają stały nadzór nad tymczasowo aresztowanymi przebywającymi w zakładzie,
2. posiadają drzwi i okna wyposażone w urządzenia uniemożliwiające samowolne opuszczenie zakładu,
3. są wyposażone w:
a) system telewizji wewnętrznej umożliwiający obserwację drzwi wejściowych, okien zewnętrznych, sal dziennego pobytu, izolatek oraz korytarzy,
b) elektroniczny system sygnalizujący niekontrolowane otwarcie drzwi i okien,
4. zatrudniają personel w liczbie co najmniej dwukrotnie większej niż liczba łóżek przeznaczonych dla tymczasowo aresztowanych.
Warunków zabezpieczenia określonych w pkt. 3 i 4 nie stosuje się do zakładów leczniczych znajdujących się na terenie zakładów karnych lub aresztów śledczych.

1 lipca 2015 r. weszła w życie ustawa z 24 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2015 r., poz. 875.
W przepisach znowelizowanej ustawy narkomania oznacza stałe lub okresowe używanie w celach innych niż medyczne środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych, w wyniku czego może powstać lub powstało uzależnienie od nich.
Nowa substancja psychoaktywna oznacza substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego w każdym stanie fizycznym, o działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, określoną w przepisach wykonawczych.
Minister zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz nowych substancji psychoaktywnych obejmujący te substancje lub ich grupy, uwzględniając wpływ tych substancji na zdrowie lub życie ludzi albo możliwość spowodowania szkód społecznych.
Środek zastępczy oznacza produkt zawierający co najmniej jedną nową substancję psychoaktywną lub inną substancję o podobnym działaniu na ośrodkowy układ nerwowy, który może być użyty zamiast środka odurzającego lub substancji psychotropowej albo w takich samych celach jak środek odurzający lub substancja psychotropowa, których wytwarzanie i wprowadzanie do obrotu nie jest regulowane na podstawie przepisów odrębnych. Do środków zastępczych nie stosuje się przepisów o ogólnym bezpieczeństwie produktów.
Podmioty lecznicze prowadzące leczenie lub rehabilitację osób uzależnionych są obowiązane do współpracy z Krajowym Biurem do spraw Przeciwdziałania Narkomanii, w szczególności do gromadzenia i przekazywania informacji na temat osób zgłaszających się do leczenia z powodu używania środków odurzających, substancji psychotropowych lub środków zastępczych.
Leczenie osoby uzależnionej prowadzi podmiot leczniczy lub lekarz wykonujący zawód w ramach praktyki zawodowej.
Osoba uzależniona może być leczona przy zastosowaniu leczenia substytucyjnego.
Leczenie substytucyjne może prowadzić podmiot leczniczy po uzyskaniu zezwolenia marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę tego podmiotu, wydanego po uzyskaniu pozytywnej opinii dyrektora biura odnośnie do spełniania wymagań, jakie powinien spełniać podmiot prowadzący leczenie substytucyjne. Podmiot leczniczy prowadzący leczenie substytucyjne jest obowiązany do niezwłocznego przekazywania Krajowemu Biuru do spraw Przeciwdziałania Narkomanii informacji o zakwalifikowaniu, wyłączeniu lub zakończeniu udziału pacjenta w programie realizującym takie leczenie.
Podmiot leczniczy, który zgodnie z przepisami ustawy z 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne nie utworzył apteki szpitalnej lub działu farmacji szpitalnej, oraz lekarz, lekarz dentysta, wykonujący zawód w ramach praktyki zawodowej, a także inny podmiot, których działalność wymaga posiadania i stosowania w celach medycznych preparatów zawierających środki odurzające grup I-N, II-N, III-N i IV-N lub substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P, posiadają i stosują te preparaty, jeżeli są dopuszczone do obrotu jako produkty lecznicze na podstawie przepisów prawa farmaceutycznego oraz po uzyskaniu zgody wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego.
Podmiot leczniczy, który zgodnie z przepisami ustawy – Prawo farmaceutyczne nie utworzył apteki szpitalnej, oraz lekarz, lekarz dentysta, wykonujący zawód w ramach praktyki zawodowej, których działalność w celach przeprowadzenia badań klinicznych wymaga posiadania i stosowania preparatów zawierających środki odurzające grup I-N, II-N, III-N i IV-N lub substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P, posiadają i stosują te preparaty po uzyskaniu zgody wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego.
Zmianie uległy załączniki do ustawy zawierające wykazy:
– środków odurzających grupy I-N,
– środków odurzających grupy IV-N,
– substancji psychotropowych grupy I-P,
– substancji psychotropowych grupy II-P,
– substancji psychotropowych grupy IV-P.

1 lipca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z 25 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie programu szczepień ochronnych dla żołnierzy zawodowych oraz sposobu rejestracji przeprowadzanych szczepień ochronnych, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 814.

1 lipca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z 25 maja 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie organizacji oraz warunków i trybu wykonywania zadań przez Wojskową Inspekcję Sanitarną, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 810.

10 lipca 2015 r. zostało opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 967, obwieszczenie ministra zdrowia z 16 czerwca 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie wymagań, jakie powinien spełniać system zapewnienia jakości w bankach tkanek i komórek.

12 lipca 2015 r. weszła w życie ustawa z 9 kwietnia z 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2015 r., poz. 788.
Produkty lecznicze dopuszczone do obrotu otrzymują jedną z następujących kategorii dostępności:
1) wydawane bez przepisu lekarza – OTC,
2) wydawane z przepisu lekarza – Rp,
3) wydawane z przepisu lekarza do zastrzeżonego stosowania – Rpz,
4) wydawane z przepisu lekarza, zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe, określone w odrębnych przepisach – Rpw,
5) stosowane wyłącznie w lecznictwie zamkniętym – Lz.
Produkty lecznicze o nadanej kategorii dostępności, o której mowa w pkt. 2-5, albo środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyroby medyczne objęte refundacją, nabywane przez podmiot wykonujący działalność leczniczą, mogą być stosowane wyłącznie w celu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej na terytorium RP i nie mogą być zbywane, poza przypadkiem dotyczącym apteki szpitalnej uprawnionej do zaopatrywania w leki podmiotów leczniczych na podstawie umowy, pod warunkiem że nie wpłynie to negatywnie na prowadzenie jej podstawowej działalności.
W przypadku powzięcia informacji o zbywaniu przez podmiot wykonujący działalność leczniczą produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych wbrew powyższemu zakazowi, organy Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej informują o tym właściwy organ prowadzący rejestr podmiotów wykonujących działalność leczniczą.
Zgodnie z nowelizacją ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (DzU z 2015 r., poz. 618), organ prowadzący rejestr wszczyna kontrolę podmiotu wykonującego działalność leczniczą w związku z otrzymaniem powyższej informacji.
W przypadku zbywania produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych wbrew przepisom ustawy – Prawo farmaceutyczne, organ prowadzący rejestr, w drodze decyzji, nakłada na podmiot wykonujący działalność leczniczą karę pieniężną w wysokości dwukrotnej wartości zbytych produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych. Decyzji nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
Nowelizacja wprowadziła zmianę w ustawie z 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (DzU z 2015 r., poz. 636).
Zintegrowany System Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi to system teleinformatyczny, którego zadaniem jest przetwarzanie danych związanych z obrotem produktami leczniczymi, środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobami medycznymi w zakresie określonym w ustawie lub w odrębnych przepisach.
Administratorem danych przetwarzanych w Zintegrowanym Systemie Monitorowania Obrotu Produktami Leczniczymi jest główny inspektor farmaceutyczny. Administratorem danych w rejestrach obejmujących produkty lecznicze dopuszczone do obrotu na terytorium RP jest prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.
Administratorem systemu jest jednostka podległa ministrowi zdrowia, właściwa w zakresie systemów informacyjnych ochrony zdrowia.

23 lipca 2015 r. zostało opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 1026, obwieszczenie ministra zdrowia z 16 czerwca 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego.

30 lipca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 27 lipca 2015 r. w sprawie podziału kwoty środków finansowych stanowiącej wzrost całkowitego budżetu na refundację, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 1060.

6 sierpnia 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 lipca 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków pobierania krwi od kandydatów na dawców krwi i dawców krwi, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 1012.

Zmianie uległ załącznik nr 1 do rozporządzenia określający kryteria dopuszczenia dawców do oddawania krwi pełnej lub jej składników, w zakresie:
– wykazu chorób zakaźnych,
– kryteriów dyskwalifikacji dawców krwi autologicznej.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza