16 maja 2003

Prawa i obowiązki pacjenta w Niemczech

Klauzula socjalna. Bezrobotni, utrzymujący się ze środków socjalnych, studenci otrzymujący zapomogę studencką – za opiekę lekarską nie płacą nic. Mało zarabiający (mniej niż 900 euro miesięcznie) płacą tylko za leczenie szpitalne (jednorazowo, pierwsze 14 dni po 9 euro) i ortodoncję, od innych opłat są zwolnieni. Tacy pacjenci otrzymują od swojej kasy chorych rodzaj paszportu, który służy do przedłożenia w aptekach, co jednocześnie zwalnia ich od dodatkowych opłat.
Dzieci i młodzież poniżej 18. roku życia – z wyjątkiem prac protetycznych i kosztów dojazdu – od wszelkich dopłat są zwolnione.

Pacjent dopłaca za:
leki i środki opatrunkowe: 4; 4,50 i 5 euro (w zależności od wielkości opakowania);
środki lecznicze, np. masaże: 15% kosztów;
ortopedię szczękową: 20% kosztów, a w szczególnych sytuacjach – 10% u dzieci;
pomoc optyczną: nie ma dopłat do oprawek, lecz tylko do szkieł, a jeżeli z medycznego punktu widzenia zachodzi taka konieczność, wybiera się szkła kontaktowe;
usługi stomatologiczno-protetyczne: 50% kosztów pokrywa kasa chorych, co może być jeszcze zredukowane o następne 10-15% przy regularnym odwiedzaniu przez pacjenta wybranego przez siebie stomatologa.
Aby otrzymać taki bonus, należy przynajmniej raz w roku poddawać się badaniom stomatologicznym (prophylaxe). Po 3-5 latach systematycznego odwiedzania lekarza stomatologa – koszty, jakimi może być obciążony pacjent, wynoszą ok. 35% ogólnej sumy leczenia i usług protetycznych.
W zależności od kasy chorych – na leczenia stomatologiczne każdego pacjenta przypada około 140-180 euro rocznie.

Informacje zebrane przez dr. R. Majkowskiego.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza