9 lipca 2003

Nowe przepisy prawne

I. 24 marca 2003 r. wszedł w życie Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 21 marca 2003 r. w sprawie zasad przeprowadzania szczepień ochronnych przeciw chorobom zakaźnym w 2003 r., opublikowany w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 4, poz. 35.

II. 31 marca 2003 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 27 marca 2003 r. w sprawie powołania zespołu do spraw restrukturyzacji systemu rezerw państwowych w zakresie produktów leczniczych i wyrobów medycznych, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 3 poz. 28.

III. 1 kwietnia 2003 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 31 marca 2003 r. zmieniające zarządzenie w sprawie ustalenia regulaminu organizacyjnego Ministerstwa Zdrowia, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 3, poz. 33.

IV. 26 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie sposobu przyporządkowania do oddziałów wojewódzkich Narodowego Funduszu Zdrowia ubezpieczonych zgłoszonych do ubezpieczenia zdrowotnego przed dniem wejścia w życie ustawy o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 93, poz. 864.

V. 28 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu badań diagnostycznych niezbędnych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 83, poz. 767.

Wykaz badań diagnostycznych niezbędnych przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej:

1. Badania hematologiczne: 1) morfologia krwi obwodowej z wzorem odsetkowym, 2) płytki krwi, 3) retikulocyty, 4) odczyn opadania krwinek czerwonych (OB).

2. Badania biochemiczne i immunochemiczne w surowicy krwi: 1) sód, 2) potas, 3) wapń całkowity, 4) żelazo, 5) stężenie transferazy, 6) mocznik, 7) kreatynina,
8) glukoza, 9) test obciążenia glukozą, 10) białko całkowite, 11) proteinogram, 12) albuminy, 13) kwas moczowy, 14) cholesterol całkowity, 15) cholesterol-HDL, 16) cholesterol-LDL, 17) triglicerydy (TG), 18) bilirubina całkowita, 19) bilirubina bezpośrednia, 20) fosfataza alkaliczna (ALP), 21) aminotransferaza asparaginianowa (AST), 22) aminotransferaza alaninowa (ALT), 23) gammaglutamylotranspeptydaza (GGT), 24) amylaza, 25) kinaza kreatynowa (CK), 26) fosfataza kwaśna całkowita (ACP), 27) czynnik reumatoidalny (RF), 28) miano antystreptolizyn O (ASO), 29) hormon tyreotropowy (TSH), 30) antygen HBs-AgHBs, 31) VDRL.

3. Badania moczu: 1) ogólne badanie moczu z oceną mikroskopową osadu, 2) ilościowe oznaczanie białka, 3) ilościowe oznaczanie glukozy, 4) ilościowe oznaczanie wapnia, 5) ilościowe oznaczanie amylazy.

4. Badania kału: 1) badanie ogólne, 2) pasożyty, 3) krew utajona – metodą immunochemiczną.

5. Badania układu krzepnięcia: 1) wskaźnik protrombinowy (INR), 2) czas kaolinowo-kefalinowy (APTT), 3) fibrynogen.

6. Badania mikrobiologiczne: 1) posiew moczu z antybiogramem, 2) posiew wymazu z gardła, 3) ogólny posiew kału w kierunku pałeczek Salmonella, Shigella, 4) białko C-reaktywne (CRP).

7. Badanie elektrokardiograficzne (EKG) w spoczynku.

8. Badanie ultrasonograficzne (USG) jamy brzusznej.

9. Zdjęcia radiologiczne: 1) zdjęcie klatki piersiowej w projekcji AP i bocznej, 2) zdjęcia kostne – w przypadku kręgosłupa, kończyn i miednicy w projekcji AP i bocznej, 3) zdjęcie czaszki i zatok w projekcji AP i bocznej, 4) zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej.

VI. 28 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie kryteriów kwalifikacji leków o różnych nazwach międzynarodowych, ale o podobnym działaniu terapeutycznym, do grupy objętej wspólnym limitem ceny, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 83, poz. 768.

VII. 28 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie określenia szczegółowego zakresu informacji zawartych we wnioskach o umieszczenie leku lub wyrobu medycznego w wykazach, sposobu składania wniosków oraz trybu i terminów ich rozpatrywania, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 83, poz. 769.

VIII. 28 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 30 kwietnia 2003 r. w sprawie trybu udostępniania Narodowemu Funduszowi Zdrowia do kontroli recept zrealizowanych przez ubezpieczonych i związanych z tym informacji, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 83, poz. 770.

IX. 31 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie limitu cen dla przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych, o takim samym zastosowaniu, ale różnych cenach – w zakresie którego Narodowy Funduszu Zdrowia finansuje to świadczenie, oraz limitu cen dla napraw przedmiotów ortopedycznych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 85, poz. 786.

X. 31 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie szczegółowego wykazu przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych, wysokości udziału własnego ubezpieczonego w cenie ich nabycia, podstawowych kryteriów ich przyznawania, okresów użytkowania, a także przedmiotów ortopedycznych podlegających naprawie, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 85, poz. 787.

XI. 31 maja 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 4 kwietnia 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 85, poz. 784.

W wykazie specjalności lekarskich w podstawowych dziedzinach medycyny dodano audiologię i foniatrię, medycynę transportu i neonatologię, a w wykazie specjalności lekarskich w szczegółowych dziedzinach medycyny wykreślono specjalności wym. wyżej oraz dodano do balneologii medycynę fizykalną, ginekologię onkologiczną, hipertensjologię, neuropatologię, otolaryngologię dziecięcą i urologię dziecięcą.
Minister zdrowia na wniosek dyrektora Centrum powołuje zespół ekspertów, który opracowuje program specjalizacji, spośród lekarzy mających specjalizację w dziedzinie medycyny, dla której ma być opracowany program specjalizacji, lub w dziedzinach pokrewnych, spośród osób zgłoszonych przez konsultanta krajowego danej dziedziny medycyny oraz konsultantów krajowych dziedzin pokrewnych, stowarzyszenia lekarskie, Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego oraz Naczelną Radę Lekarską.
Lekarz, który nie został zakwalifikowany do odbywania specjalizacji w trybie rezydentury, może odbywać specjalizację również w ramach umowy cywilnoprawnej na szkolenie specjalizacyjne, zawartej z jednostką organizacyjną prowadzącą specjalizację. Jednostka ta nie pobiera opłat za szkolenie.
Okres trwania specjalizacji odbywanej na zasadach umowy o pracę (w trybie rezydenckim) może być przedłużony nie więcej niż o połowę trwania specjalizacji.
Okres trwania specjalizacji odbywanej na zasadach wym. wyżej ulega przedłużeniu o okres oczekiwania na miejsce szkoleniowe w innej jednostce, jeżeli jednostka szkoląca przestaje spełniać wymagania niezbędne do wpisu na listę.
Okres trwania specjalizacji w ramach rezydentury może ulec dodatkowo przedłużeniu:
– o czas udzielonego urlopu wychowawczego – nie dłuższy niż rok, – o czas urlopu bezpłatnego, nie dłuższego niż rok, udzielonego w celu odbycia stażu zagranicznego za zgodą kierownika specjalizacji w przypadku nieuzyskania zgody ministra zdrowia na uznanie tego stażu za równoważny ze zrealizowaniem odpowiedniej części programu specjalizacji,

– o czas oczekiwania na miejsce szkoleniowe w innej jednostce, gdy jednostka szkoląca przestaje istnieć.

Umowa o pracę w ramach rezydentury zawierana jest z dniem 1 marca albo 1 sierpnia każdego roku.
Lekarzowi, odbywającemu specjalizację w trybie nierezydenckim, z którym została rozwiązana umowa o pracę, z wyjątkiem rozwiązania umowy w trybie art. 52 § 1 kp lub który ukończył studia doktoranckie, a do zakończenia specjalizacji pozostało mu nie więcej niż 1/3 okresu jej odbywania, minister zdrowia może przyznać na ten okres, na wniosek kierownika specjalizacji, etat rezydencki w celu dokończenia specjalizacji – w ramach posiadanych niewykorzystanych środków na rezydentury.
W celu przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego lekarz składa wniosek o rozpoczęcie specjalizacji w terminie do 30 kwietnia lub 30 listopada każdego roku.
Wnioskodawca kierowany jest do odpowiedniej komisji do przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego na podstawie losowania, które odbywa się w obecności przedstawiciela okręgowej rady lekarskiej.
Wojewódzki ośrodek centrum zdrowia publicznego zobowiązany jest skierować lekarza do odbycia specjalizacji realizowanej w trybie innym niż rezydentura – w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące, rezydentury – w okresie nie dłuższym niż 15 dni, a w uzasadnionych przypadkach w okresie nie dłuższym niż 3 miesiące od terminu zakończenia postępowania kwalifikacyjnego.
Lekarz odbywający specjalizację jest zobowiązany złożyć do wojewódzkiego ośrodka, w terminie nie dłuższym niż 6 miesięcy od daty rozpoczęcia specjalizacji, szczegółowy plan odbywania specjalizacji, ustalony przez kierownika specjalizacji.
Kierownik specjalizacji, który nie ustalił szczegółowego planu specjalizacji w powyższym terminie, zostaje na wniosek wojewódzkiego ośrodka pozbawiony funkcji przez kierownika jednostki w porozumieniu z konsultantem wojewódzkim.
Lekarz nie może realizować szkolenia specjalizacyjnego, m.in. w przypadku niepodjęcia szkolenia w okresie 3 miesięcy od dnia wskazanego jako dzień rozpoczęcia specjalizacji na skierowaniu wystawionym przez wojewódzki ośrodek.
Wśród dokumentów, które składa lekarz przed przystąpieniem do egzaminu państwowego, znajduje się szczegółowy plan lub indywidualny harmonogram odbywania specjalizacji.
Dyrektor Centrum Egzaminów Medycznych każdorazowo powołuje i odwołuje członków komisji egzaminacyjnej spośród osób zaproponowanych przez Krajową Radę Egzaminów Lekarskich, w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym, właściwym towarzystwem naukowym oraz NRL – po zaakceptowaniu składu komisji przez ministra zdrowia.
Egzamin testowy dla danej specjalności odbywa się jednocześnie w całym kraju w terminie ustalonym przez Centrum Egzaminów Medycznych w porozumieniu z właściwą komisją.

W uzasadnionych przypadkach, na wniosek dyrektora Centrum Egzaminów Medycznych, minister zdrowia może wyrazić zgodę na odstąpienie od przeprowadzenia egzaminu testowego dla wszystkich lekarzy dopuszczonych do egzaminu państwowego w danej specjalności w określonym terminie, z zachowaniem części egzaminu, lub zdecydować o przeprowadzeniu egzaminu jeden raz w roku.
Środki finansowe niezbędne do odbywania specjalizacji w ramach rezydentury, przekazane przez ministra zdrowia, nie obejmują wynagrodzenia za dyżury medyczne oraz pozostałych składników wynagrodzeń wynikających z układu zbiorowego pracy lub regulaminu wynagradzania obowiązującego w jednostce zatrudniającej lekarza.
Lekarzowi, który uzyskał specjalizację II stopnia w zakresie medycyny ogólnej i udziela świadczeń w ramach podstawowej opieki zdrowotnej przynajmniej przez okres 6 lat oraz ukończył uzupełniający kurs informacyjny z zakresu specyfiki świadczonych usług przez lekarza rodzinnego, minister zdrowia, po zasięgnięciu opinii konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny rodzinnej, może uznać dotychczasowy dorobek zawodowy za równoważny ze zrealizowaniem szczegółowego programu specjalizacyjnego w zakresie medycyny rodzinnej i podjąć decyzję o dopuszczeniu tego lekarza do egzaminu państwowego.
Wniosek o dopuszczenie do wym. egzaminu lekarz może złożyć najpóźniej do 31 grudnia 2003 r.

Lekarz mający I stopień specjalizacji, który dotychczas nie został zakwalifikowany do odbywania właściwej specjalizacji, może ubiegać się, w terminie do 30 listopada 2004 r., o skierowanie do odbycia specjalizacji i uzyskanie tytułu specjalisty bez postępowania kwalifikacyjnego.
Lekarz, który na podstawie rozporządzenia MZiOS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy stomatologów został zakwalifikowany do odbycia specjalizacji w dziedzinie stomatologii ogólnej i nie rozpoczął jej z powodu braku miejsc szkoleniowych na obszarze województwa, w którym ubiegał się o rozpoczęcie specjalizacji, może wystąpić do wojewódzkiego ośrodka do 30 listopada 2004 r. o wydanie skierowania na rozpoczęcie specjalizacji w dziedzinie chirurgii stomatologicznej, protetyki stomatologicznej, periodontologii, stomatologii zachowawczej z endodoncją bez konieczności ponownego odbycia postępowania kwalifikacyjnego.

Lekarz uzyskuje skierowanie do odbycia wym. specjalizacji w pierwszej kolejności w ramach przyznanych miejsc szkoleniowych dla danego województwa.

Jednostki organizacyjne prowadzące specjalizację oraz jednostki organizacyjne i osoby fizyczne prowadzące staże kierunkowe są zobowiązane spełnić warunki określone w rozporządzeniu dot. realizacji programu specjalizacji, w terminie do 30 września 2003 r.
XIII. 4 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie określenia wykazu grup jednostek chorobowych, stopni niepełnosprawności oraz wysokości udziału własnego ubezpieczonego w kosztach przejazdu środkami transportu sanitarnego, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 88, poz. 815.

Rozporządzenie zawiera wykaz grup jednostek chorobowych, stopnie niesprawności oraz wysokość udziału własnego ubezpieczonego w kosztach przejazdu środkami transportu sanitarnego w przypadku ubezpieczonych, którzy:
– nie wymagają natychmiastowego leczenia w zakładzie opieki zdrowotnej lub kontynuacji leczenia,
– nie mają dysfunkcji narządu ruchu uniemożliwiającej korzystanie ze środków transportu publicznego w celu przejazdu tam i z powrotem do najbliższego zakładu opieki zdrowotnej.
Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego określa stopień niesprawności ubezpieczonego, uwzględniając możliwość samodzielnego poruszania się oraz konieczność pomocy drugiej osoby przy korzystaniu ze środków transportu publicznego oraz ogólny stan zdrowia, a także wydaje zlecenie na przewóz.
Grupy jednostek chorobowych, ze względu na które lekarz ustala stopień niesprawności:
1) choroby krwi i narządów krwiotwórczych, 2) choroby nowotworowe, 3) choroby oczu, 4) choroby przemiany materii, 5) choroby psychiczne, 6) choroby skóry i tkanki podskórnej, 7) choroby układu krążenia, 8) choroby układu moczowo-płciowego, 9) choroby układu nerwowego, 10) choroby układu oddechowego, 11) choroby układu ruchu, 12) choroby układu trawiennego, 13) choroby układu wydzielania wewnętrznego, 14) choroby zakaźne, 15) urazy i zatrucia, 16) wady rozwojowe wrodzone, zniekształcenia i aberracje chromosomowe.

Rozporządzenie wyróżnia dwa stopnie niesprawności.
I stopień niesprawności określa osobę zdolną do samodzielnego poruszania się bez stałej pomocy innej osoby i zdolną do korzystania ze środków transportu publicznego. Ubezpieczony ponosi 100% kosztów przewozu środkiem transportu sanitarnego.
II stopień niesprawności określa osobę poruszającą się samodzielnie, ale wymagającą przy korzystaniu ze środków transportu publicznego pomocy innej osoby lub środka transportu publicznego dostosowanego dla osób niepełnosprawnych. Ubezpieczony ponosi 60% kosztów przewozu.

XIV. 4 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie określenia wysokości częściowej odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 88, poz. 816.

Odpłatność za pobyt w sanatorium uzdrowiskowym jest zróżnicowana ze względu na sezon rozliczeniowy, w którym ubezpieczony odbywa leczenie oraz standard pobytu (warunki zakwaterowania).
Ustala się dwa sezony rozliczeniowe: I – od 1 października do 30 kwietnia, II – od 1 maja do 30 września oraz osiem standardów pobytu (standard I – pokój 1-osobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym, standard VIII – pokój wieloosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego).
Częściowa odpłatność za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu ubezpieczonego wynosi w zależności od standardu pobytu od 16,90 zł do 6,50 zł w sezonie I oraz od 23,30 zł do 8,50 zł w sezonie II.

XV. 4 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 12 maja 2003 r. w sprawie kierowania ubezpieczonych na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 88, poz. 817.

Minister zdrowia może skierować ubezpieczonego na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju na podstawie wniosku wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego – specjalistę właściwej dziedziny medycyny, mającego tytuł naukowy profesora lub stopień naukowy doktora habilitowanego, w przypadku gdy danego leczenia lub badań nie przeprowadza się w kraju.
Lekarz wskazuje zagraniczne placówki opieki medycznej, do których proponuje skierować ubezpieczonego.
Lekarz przekazuje wniosek, wraz z dostarczonym przez ubezpieczonego tłumaczeniem na język angielski części II wniosku i jego zgodę, konsultantowi krajowemu w danej dziedzinie medycyny, w celu zaopiniowania.
Konsultant krajowy przekazuje wniosek wraz z opinią, w terminie 14 dni, do Biura Rozliczeń Międzynarodowych, które uzgadnia koszt leczenia lub badań z zagraniczną placówką medyczną wskazaną przez konsultanta. Minister zdrowia wyraża zgodę na leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju albo odmawia jej udzielenia, w terminie 7 dni od otrzymania z Biura wniosku wraz z kosztorysem wstępnym.
Koszty leczenia lub badań przeprowadzonych poza granicami kraju oraz koszty transportu ubezpieczonego pokrywane są z części budżetu państwa, której dysponentem jest minister zdrowia.

XVI. 1 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 10 maja 2003 r. w sprawie sposobu przedstawiania przez apteki Narodowemu Funduszowi Zdrowia zestawień zrealizowanych recept podlegających refundacji oraz wzoru zbiorczego zestawienia recept podlegających refundacji, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 85, poz. 788.

XVII. 6 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 22 kwietnia 2003 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń podejrzenia lub zachorowania na chorobę zakaźną, rozpoznania zachorowania na chorobę zakaźną oraz podejrzenia lub stwierdzenia zgonu z powodu choroby zakaźnej oraz sposobu ich przekazywania, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 90, poz. 853.

XVIII. 6 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 22 kwietnia 2003 r. w sprawie sposobu prowadzenia rejestrów zachorowań na choroby zakaźne i dodatnich wyników badań laboratoryjnych oraz sporządzania raportów o zarejestrowanych przypadkach, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 90, poz. 854.

XIX. 6 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie wykazu leków, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne, wysokości opłaty ryczałtowej za leki podstawowe i recepturowe, ilości leku recepturowego, którego dotyczy opłata ryczałtowa, oraz sposobu obliczania kosztu sporządzania leku recepturowego, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 90, poz. 855.

XX. 6 czerwca 2003 r. weszła w życie ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o zmianie ustawy o zawodzie lekarza oraz ustawy o zmianie ustawy o zawodzie lekarza oraz o zmianie innych ustaw, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 90, poz. 845.

Zgodnie z przepisem art. 63a ustawy o zawodzie lekarza – warunku dotyczącego złożenia z wynikiem pozytywnym państwowego egzaminu kończącego staż podyplomowy nie stosuje się do osób kończących staż podyplomowy przed dniem 1 października 2004 r.
Egzaminu państwowego, o którym mowa wyżej, nie przeprowadza się do dnia 30 września 2004r.
Z dniem uzyskania przez Rzeczypospolitą Polską członkostwa w Unii Europejskiej określenie: lekarz stomatolog zostanie zastąpione określeniem: lekarz dentysta.
Dokumenty „Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa” i „Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa” wydane przed dniem uzyskania przez RP członkostwa w Unii Europejskiej będą równoważne z dokumentami „Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty” i „Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”.

XXI. 7 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 28 maja 2003 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać osoby na stanowiskach kierowniczych w zakładach opieki zdrowotnej określonego rodzaju, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 99, poz. 918.

Osoba zajmująca stanowisko kierownicze w zakładzie opieki zdrowotnej określonego rodzaju obowiązana jest uzupełnić wymagane kwalifikacje w okresie 6 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 17 maja 2000 r.

XXII. 19 czerwca 2003 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 24 kwietnia 2003 r. w sprawie limitów przyjęć na studia medyczne, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 99, poz. 917.

Załączniki do rozporządzenia określają limity przyjęć do uczelni medycznych na rok akademicki 2003/2004 na: studia dzienne, studia zaoczne i studia wieczorowe.

mec. Beata KOZYRA-ŁUKASIAK
Autorka jest radcą prawnym
Dolnośląskiej Izby Lekarskiej.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza