7 czerwca 2004

Odznaczenia LAUDABILIS

Ustanawiając odznaczenie LAUDABILIS (czyli: godny uznania), ORL w Warszawie miała na celu uhonorowanie członków samorządu lekarskiego, a także innych osób i organizacji za szczególne zasługi na rzecz środowiska lekarskiego i ochrony zdrowia. Odznaczenie to może być też przyznane lekarzowi lub lekarzowi stomatologowi za wybitne osiągnięcia w działalności zawodowej, organizacyjnej lub naukowej. Z okazji XXI Okręgowego Zjazdu Lekarzy ORL w Warszawie uchwaliła przyznanie pięciu odznaczeń. Na wniosek Kapituły Odznaczenia Rada postanowiła uhonorować odznaczeniami LAUDABILIS doktorów: Jana Antczaka, Martę
Brzostowską, Józefa Hornowskiego, Jerzego Moskwę oraz profesor Krystynę Rowecką-Trzebicką.

Poniżej przedstawiamy sylwetki trojga nagrodzonych. Pozostałych prezentowaliśmy w poprzednim numerze „Pulsu”.

Jan Antczak

W 1989 r. znalazł się w grupie pionierów organizujących izby lekarskie. Na I Zjeździe OIL w Warszawie wszedł do Prezydium ORL, zostając skarbnikiem. W tej roli wykazał się wielką sumiennością. Wiele wysiłku włożył w zapewnienie organizacyjnych podstaw działalności Izby. W latach 1997-2001 był zastępcą Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej warszawskiej OIL. Honorowy delegat na Okręgowy Zjazd, jest stałym uczestnikiem posiedzeń Prezydium ORL. Z ramienia Izby bierze udział w pracach jury w konkursach na stanowiska kierownicze dla urologów i pielęgniarek.
Urodził się w 1936 r. w Kaliszu. Dyplom na Wydziale Lekarskim AM w Warszawie uzyskał w 1960 r. Jest specjalistą II stopnia z chirurgii ogólnej (1972) i urologii (1977). Ma doktorat z urologii (1984). Po stażu odbył 2-letnią służbę wojskową w Komorowie, pracując równocześnie w Pogotowiu Ratunkowym i Oddziale Chirurgicznym Szpitala Powiatowego w Ostrowi Mazowieckiej. W latach 1963-1975 pracował w Oddziale Chirurgicznym Szpitala Bielańskiego w Warszawie, potem w Oddziale Urologicznym Szpitala Wolskiego i Klinice Urologii CMKP. W 1982 r. wrócił do Szpitala Bielańskiego, gdzie pracował (do emerytury w 2001r.) jako zastępca ordynatora Oddziału Urologicznego i kierownik przychodni przyszpitalnej. Jest autorem 40 prac z zakresu chirurgii i urologii. W latach 1976-1981 był sekretarzem Oddziału Warszawskiego Polskiego Towarzystwa Urologicznego. Uczestniczył jako lekarz w 5-miesięcznej wyprawie w góry Etiopii (1968) i rejsie dalekomorskim (1970). Żona jest specjalistą II stopnia w pediatrii, córka lekarzem pediatrą i neurologiem dziecięcym, zięć chirurgiem dziecięcym. Ma dwie 15-letnie wnuczki bliźniaczki.

Jerzy Moskwa

Jeden z „ojców założycieli” reaktywowanego samorządu lekarskiego, wiceprzewodniczący Komitetu Organizacyjnego Izb Lekarskich. Pierwszy przewodniczący OIL w Warszawie, a następnie wiceprezes NRL i honorowy prezes Izby warszawskiej, stały uczestnik Prezydium ORL. W trzeciej kadencji członek NRL i przewodniczący Komisji Historycznej.
Urodził się w Radomiu w 1923 r. Podczas okupacji był żołnierzem Polski Podziemnej (ZWZ-AK), uczestniczył w akcji „Burza” w zgrupowaniu partyzanckim 72 pp AK, wchodzącym w skład korpusu „Jodła”. Kapral podchorąży. Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Wojska i Krzyżem Armii Krajowej. W 1945 r. rozpoczyna studia na Wydziale Lekarskim UW. Jeszcze jako student pracuje (od 1948) w Oddziale Chirurgiczno-Ortopedycznym Szpitala Ubezpieczalni Społecznej na Solcu. Jest współtwórcą Wojewódzkiego Szpitala Chirurgii Urazowej na Barskiej (1952). Zostaje zastępcą ordynatora, a od 1965 r. ordynatorem Oddziału Urazowo-Ortopedycznego. Konsultant chirurgiczny w Centralnej Przychodni Sportowo-Lekarskiej. Doktor n. med., specjalista chirurgii ortopedycznej i medycyny sportowej. Od ponad 50 lat działa w Polskim Towarzystwie Ortopedycznym i Traumatologicznym, przez 2 kadencje wiceprezes i prezes. W latach 1953-1983 członek Prezydium Polskiego Związku Bokserskiego, był wiceprzewodniczącym komisji lekarskiej Międzynarodowego Związku Bokserskiego (AIBA). Od 1952 r. członek Polskiego Towarzystwa Medycyny Sportowej, wielokrotnie we władzach. Jako chirurg polskiej ekipy olimpijskiej 6-krotnie uczestniczył w Igrzyskach Olimpijskich – od Rzymu po Moskwę. Autor wielu artykułów w czasopismach krajowych i zagranicznych. W 1964 i 1965 r. stypendysta francuskiego MSZ w Instytucie Traumatologicznym w Paryżu. Promotor licznych specjalizacji w chirurgii ortopedycznej i medycynie sportowej. W 1980 r. członek prezydium Komitetu Założycielskiego NSZZ „Solidarność” Regionu Mazowsze.
Wybrany na przew. Komisji Koordynacyjnej Pracowników Służby Zdrowia. W czasie stanu wojennego w Komitecie Prymasowskim. Członek Katolickiego Związku Lekarzy Polskich. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wdowiec. Żona była lekarzem ogólnym. Ma 4 synów.

Krystyna Rowecka-Trzebicka

Nieskazitelna postawa moralna i bezwzględne przestrzeganie zasad etyki zawodowej znalazły wyraz w powierzeniu pani profesor funkcji Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej (1997
-2001). Wcześniej była zastępcą Naczelnego Rzecznika i przewodniczącego Komisji Legislacyjnej NRL. Od 2002 r. wchodzi w skład zespołu ekspertów ds. opracowania programu specjalizacji w pediatrii. Do dziś pozostaje członkiem Komisji Bioetycznej przy IP-CZD.
Warszawianka, urodzona w 1933 r. Dyplom lekarza warszawskiej AM uzyskała w 1956 r. Specjalizowała się w pediatrii (II stopień w 1965 r.), po doktoracie (1967) i habilitacji (1978 ) otrzymała tytuł profesora nadzw. n. med. (1989). 20 lat przepracowała w Szpitalu Dziecięcym przy ul. Litewskiej w I i II Klinice Pediatrycznej Instytutu Pediatrii AM w Warszawie. Następne 20 lat – w CZD (potem IP-CZD): jako ordynator i kierownik Kliniki Patologii Noworodka i Niemowlęcia, którą zorganizowała od podstaw. Pracuje tam do dziś, od 1998 roku będąc na emeryturze. Lata 1971-1974 spędziła w Szpitalu Uniwersyteckim w Oranie, w Algierii, będąc adiunktem Kliniki Pediatrycznej. Odbyła staże naukowe w Ośrodku Badań nad Toksoplazmozą w Paryżu (1986), Klinikach Patologii i Intensywnego Nadzoru Noworodka Szpitali A. Beclere´a w Clamart (1988) oraz Trousseau w Paryżu (1995). Jest autorką ponad 140 prac naukowych. Wyspecjalizowała ponad 20 pediatrów, była promotorem 4 doktoratów i opiekunem 2 przewodów habilitacyjnych. Od 1958 r. członek Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego (sekretarz ZG: 1975-1978), członek Komisji Rewizyjnej Oddziału Warszawskiego (1983-1986). Pięciokrotna laureatka Nagród Rektora AM w Warszawie, Nagrody Sekretarza Naukowego PAN, Nagrody Ministra Zdrowia. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Mąż i córka są radiologami, syn anestezjologiem, synowa – okulistą.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza