3 września 2004

70-lecie warszawskiej stomatologii

Instytut Stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie jest spadkobiercą tradycji pierwszych szkół kształcących stomatologów – Państwowego Instytutu Dentystycznego założonego w 1920 r. oraz Akademii Stomatologicznej, która rozpoczęła pracę w roku szkolnym 1932/33. Pierwszym dyrektorem PID był prof. Franciszek Czubalski, a pierwszym rektorem AS – prof. Roman Nicz.
Akademia miała 4 katedry: dentystyki zachowawczej, chirurgii stomatologicznej, ortodoncji i protetyki. Jej zaplecze naukowe stanowili profesorowie Wydziału Lekarskiego UW. Jak na owe czasy Akademia miała dość nowoczesne wyposażenie – uważa prof. Tadeusz Bączkowski, śledzący dzieje warszawskiej stomatologii – wiertarki nożne, dwa aparaty rentgenowskie itp. Zatrudniała 130 pracowników i leczyła 70 tys. pacjentów rocznie. W ostatnich latach przed wybuchem wojny trwała budowa gmachu Akademii przy skrzyżowaniu ulic Nowogrodzkiej i Chałubińskiego (dziś stoi tam hotel Marriott). Nieukończona budowla została zniszczona we wrześniu 1939 r. W czasie okupacji zginęło ok. 70 proc. warszawskich stomatologów. Mimo dotkliwych strat prowadzono nauczanie konspiracyjne – korzystało z niego ok. 80 studentów, a zaangażowanych było 30 wykładowców.
W 1945 r. reaktywowano Akademię Stomatologiczną, znów powstały 4 katedry. W czasie zajęć dydaktycznych i leczenia wykorzystywano sprzęt wydobyty z ruin i otrzymany z darowizn. W latach 1933-1949 dyplomy lekarza dentysty otrzymało 953 absolwentów. W 1949 r. stomatologia stanowiła wydział Uniwersytetu Warszawskiego, a potem wraz z wydziałem lekarskim stały się samodzielną uczelnią – Akademię Medyczną.
Z okazji 70-lecia Akademii Stomatologicznej zorganizowano w Warszawie jubileuszową sesję naukową, na której przedstawiono historię tej placówki oraz stan obecny i przyszłość głównych dziedzin stomatologii. Zasłużeni pracownicy stomatologii otrzymali dyplomy honorowe.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza