8 maja 2005

Choroba Leśniowskiego-Crohna

Przewlekły stan zapalny jelit – opisany przez dwóch lekarzy: Burrilla B. Crohna i Antoniego Leśniowskiego, stąd nazwa – jest niejednorodną grupą schorzeń o niewyjaśnionej do końca, częściowo wspólnej etiologii i patogenezie. Na chorobę tę zapadają przede wszystkim ludzie młodzi. Jej uciążliwe objawy wymuszają rezygnację ze szkoły, pracy, życia społecznego. Niecharakterystyczne objawy i mała wiedza na temat tej choroby powodują, że właściwe zdiagnozowanie może trwać nawet kilka lat.
W Polsce nie prowadzono badań epidemiologicznych, ale prof. Witold Bartnik, największy autorytet i znawca tej choroby, oraz prof. Grażyna Rydzewska, krajowy konsultant ds. gastroenterologii, szacują, że w Polsce cierpi na nią kilka tysięcy osób. Co roku notuje się od kilku do kilkudziesięciu nowych zachorowań.
W ostatnich latach nastąpił przełom w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna. Jest nim wprowadzenie terapii biologicznej infliksymabem, lekiem stosowanym przede wszystkim w chorobach reumatycznych. Jednak NFZ refunduje go tylko przy stosowaniu w reumatologii. W przypadkach choroby Leśniowskiego-Crohna dopiero opracowywany jest odpowiedni program. Ü

mkr

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza