19 października 2005

Nowe przepisy prawne

I. 20 lipca 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 11 lipca 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty, opublikowane
w Dzienniku Ustaw nr 133, poz. 1126.

Staż cząstkowy powinien być zakończony złożeniem kolokwium z zakresu wiedzy teoretycznej i umiejętności, określonych odpowiednio ramowym programem tego stażu, w terminie przewidzianym w indywidualnym harmonogramie realizacji stażu.
Kolokwium przeprowadza ordynator oddziału szpitala lub kierownik będący lekarzem, lekarzem dentystą zakładu opieki zdrowotnej, w którym lekarz odbywał staż cząstkowy, a w przypadku lekarza, który odbywał staż cząstkowy w ramach indywidualnej praktyki lekarskiej lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej, lekarz, lekarz dentysta wyznaczony przez okręgową radę lekarską, z udziałem opiekuna stażysty.
W przypadku gdy kierownik zakładu opieki zdrowotnej nie jest lekarzem, do przeprowadzenia kolokwium wyznacza lekarza niebędącego opiekunem.
W przypadkach przedłużenia czasu trwania stażu określonych w rozporządzeniu oraz w innych uzasadnionych przypadkach uniemożliwiających przystąpienie do egzaminu w wyznaczonym terminie – dyrektor CEM, w porozumieniu z ministrem zdrowia, może wyznaczyć dodatkowy termin przeprowadzenia egzaminu, określając jednocześnie miejsce jego przeprowadzenia.
Wym. przepisu nie stosuje się do lekarza, lekarza dentysty, który nie złożył egzaminu w pierwszym terminie z wynikiem pozytywnym.

II. 28 lipca 2005 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie powołania zespołu ds. opracowania programu polityki zdrowotnej, dotyczącego prewencji i leczenia cukrzycy, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 38.

III. 28 lipca 2005 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 20 lipca 2005 r. w sprawie powołania zespołu ds. podziału środków finansowych zapisanych w ustawie budżetowej na rok 2005 w części 83, poz. 27, na Program pomocy publicznej i restrukturyzacji w ochronie zdrowia w roku 2005, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 41.

Zadaniem zespołu jest analiza złożonych przez organy restrukturyzacyjne wniosków z zakładów opieki zdrowotnej o przyznanie dotacji oraz opracowanie listy publicznych zakładów opieki zdrowotnej zakwalifikowanych do dotacji w ramach programu pomocy publicznej i restrukturyzacji w ochronie zdrowia w roku 2005.

IV. 28 lipca 2005 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 21 lipca 2005 r. zmieniające zarządzenie w sprawie ustalenia planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia na 2005 r., opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 42.

V. 2 sierpnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia
1 lipca 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków przekazywania samodzielnym publicznym zakładom opieki zdrowotnej środków publicznych na realizację programów zdrowotnych i programu Zintegrowane Ratownictwo Medyczne, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 13, poz. 1099.

Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej może uzyskiwać środki finansowe na realizację programów zdrowotnych
i program Zintegrowane Ratownictwo Medyczne, w tym na niezbędne do ich wykonania wydatki inwestycyjne lub zakup specjalistycznych wyrobów medycznych.
Zadania te mogą być finansowane ze środków publicznych pozostających w dyspozycji ministra zdrowia, organu, który utworzył zakład oraz jednostki samorządu terytorialnego, lub innych podmiotów uprawnionych na podstawie odrębnych przepisów.
Przekazanie przez zleceniodawcę środków publicznych na realizację wym. zadań przez samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej następuje na podstawie umowy o realizację zadania.
Zlecedniodawca przedstawia zleceniobiorcy przed podpisaniem umowy wykaz przewidzianych do realizacji zadań, zleceniobiorca zaś przedstawia plan rzeczowo-finansowy na realizację programu zdrowotnego będącego przedmiotem umowy oraz informację o prowadzonej działalności, za okres wskazany przez zleceniodawcę.
Rozporządzenie określa szczegółowe elementy umowy dot. realizacji zadania w ramach programów zdrowotnych oraz zasady rozliczeń i przeprowadzania kontroli wykorzystania środków publicznych przekazanych samodzielnemu publicznemu zakładowi opieki zdrowotnej.

VI. 2 sierpnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 4 lipca 2005 r. zmieniające rozporządzenie
w sprawie leczenia uzdrowiskowego osób zatrudnionych przy produkcji wyrobów zawierających azbest, opublikowane
w Dzienniku Ustaw nr 131, poz. 1100.

VII. 4 sierpnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 29 czerwca 2005 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu przyznawania nagrody rocznej osobom kierującym niektórymi podmiotami prawnymi oraz wzoru wniosku o przyznanie nagrody rocznej, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 133, poz. 1125.

Rozporządzenie określa zasady przyznawania nagrody rocznej osobom zajmującym kierownicze stanowiska w jednostkach, dla których minister zdrowia jest organem założycielskim, nadzorującym lub organem, który utworzył dany podmiot, a także w podmiotach utworzonych przez kierowników jednostek organizacyjnych podległych ministrowi zdrowia.
Nagroda roczna przyznawana jest na wniosek.
Nie wymaga wniosku przyznanie nagrody rocznej: 1) kierownikom wojewódzkich, powiatowych i granicznych stacji sanitarno-epidemiologicznych; 2) zastępcom kierowników i głównym księgowym.

VIII. 10 sierpnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 4 sierpnia 2005 r. w sprawie szczegółowego trybu i kryteriów podziału środków pomiędzy centralę i oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 148, poz. 1232.

IX. 10 sierpnia 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 138, poz. 1154.

Nowelizacja ustawy dotyczy kosztów funkcjonowania Narodowego Funduszu Zdrowia.
Kosztami Funduszu są:
1) koszty świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych,
2) koszty świadczeń opieki zdrowotnej dla osób uprawnionych do tych świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji,
3) koszty refundacji cen leków, wyrobów medycznych, przedmiotów ortopedycznych i środków pomocniczych,
4) koszt finansowania świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych świadczeniobiorcom uprawnionym na podstawie ustawy o pomocy społecznej,
5) koszty zadań zleconych w zakresie określonym w ustawie,
6) koszty działalności Funduszu, w szczególności koszty amortyzacji, koszty związane z utrzymaniem nieruchomości, koszty wynagrodzeń wraz z pochodnymi, diet i zwroty kosztów podróży,
7) koszty poboru i ewidencji składek na ubezpieczenie zdrowotne,
8) koszt wypłaty odszkodowań,
9) inne koszty wynikające z odrębnych przepisów.
Planowane koszty finansowania świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych są dzielone pomiędzy oddziały wojewódzkie Funduszu, przy czym:
1) podstawą podziału środków jest liczba ubezpieczonych zarejestrowanych w oddziale wojewódzkim Funduszu z uwzględnieniem ryzyka zdrowotnego przypisanego ubezpieczonym należącym do danej grupy wydzielonej według struktury wieku i płci w porównaniu z grupą odniesienia,
2) wysokość środków określonych wyżej koryguje się przez uwzględnienie migracji ubezpieczonych oraz wskaźnika wynikającego z liczby i rodzaju wykonanych świadczeń wysokospecjalistycznych w latach poprzedzających rok,
w którym ten plan jest tworzony, w podziale na województwa, w relacji do liczby tych świadczeń ogółem.
Planowane koszty finansowania świadczeń opieki zdrowotnej przez dany oddział wojewódzki Funduszu nie mogą być niższe niż wysokość kosztów finansowania świadczeń opieki zdrowotnej zaplanowanych w planie finansowym dla danego oddziału w roku poprzednim.

X. 10 sierpnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra finansów
z dnia 9 sierpnia 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia gospodarki finansowej Narodowego Funduszu Zdrowia, opublikowane w Dzienniku Ustaw
nr 151, poz. 1264.

XI. 11 sierpnia 2005 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 10 sierpnia 2005 r. zmieniające zarządzenie w sprawie ustalenia planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia na 2005 r., opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 11, poz. 47.

XII. 15 sierpnia 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 3 czerwca 2005 r. o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 130, poz. 1086.

Do państwowych inspektorów sanitarnych oraz ich zastępców stosuje się przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne.
Naruszenie zakazów, o których mowa w wym. ustawie, przez państwowego inspektora sanitarnego lub jego zastępcę stanowi podstawę do odwołania ze stanowiska.
Pracownik Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykonujący czynności kontrolne bez zgody właściwego państwowego inspektora sanitarnego nie może:
1) prowadzić działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia
2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, a także zarządzać taką działalnością lub być przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności,
2) wykonywać dodatkowych zajęć zarobkowych.
Prowadzenie działalności gospodarczej, zarządzanie taką działalnością lub bycie przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności albo wykonywanie dodatkowych zajęć zarobkowych nie może pozostawać w sprzeczności z obowiązkami pracownika lub wywoływać podejrzenia o jego stronniczość lub interesowność.
Pracownik Państwowej Inspekcji Sanitarnej wykonujący czynności kontrolne, zatrudniony w stacji sanitarno-epidemiologicznej, który w dniu wejścia w życie ustawy:
1) prowadzi działalność gospodarczą, zarządza taką działalnością lub jest przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności,
2) wykonuje dodatkowe zajęcie zarobkowe
– jest obowiązany wystąpić do właściwego państwowego inspektora sanitarnego z wnioskiem o wyrażenie zgody na prowadzenie tej działalności gospodarczej, zarządzanie taką działalnością lub bycie przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności albo wykonywanie tego dodatkowego zajęcia zarobkowego w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy.
Pracownik Państwowej Inspekcji Sanitarnej, który nie uzyskał zgody, jest obowiązany, w terminie 3 miesięcy od dnia odmowy wyrażenia zgody, zaprzestać prowadzenia działalności gospodarczej, zarządzania taką działalnością lub bycia przedstawicielem czy pełnomocnikiem w prowadzeniu takiej działalności albo wykonywania dodatkowego zajęcia zarobkowego i poinformować o tym właściwego państwowego inspektora sanitarnego.
W przypadku niewystąpienia o wyrażenie zgody albo niewykonania obowiązku zaprzestania prowadzenia działalności – właściwy państwowy inspektor sanitarny rozwiązuje z pracownikiem umowę o pracę za wypowiedzeniem.

XIII. 17 sierpnia 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o ustanowieniu programu wieloletniego „Narodowy program zwalczania chorób nowotworowych”, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 14, poz. 1200.

Celem programu jest:
1) zahamowanie wzrostu zachorowań na nowotwory,
2) osiągnięcie średnich europejskich wskaźników w zakresie wczesnego wykrywania nowotworów,
3) osiągnięcie średnich europejskich wskaźników skuteczności leczenia,
4) stworzenie warunków do wykorzystania w praktyce onkologicznej postępu wiedzy o przyczynach i mechanizmach rozwoju nowotworów złośliwych,
5) utworzenie systemu ciągłego monitorowania skuteczności zwalczania nowotworów w skali kraju i poszczególnych regionach kraju.
W ramach programu podejmuje się działania dotyczące w szczególności:
1) rozwoju profilaktyki pierwotnej nowotworów złośliwych, w tym zwłaszcza zależnych od palenia tytoniu i niewłaściwego żywienia,
2) wdrożenia populacyjnych programów wczesnego wykrywania, a w szczególności raka szyjki macicy, piersi, jelita grubego oraz wybranych nowotworów u dzieci,
3) zwiększenia dostępności do metod wczesnego rozpoznawania oraz wdrożenia procedur zapewnienia jakości diagnostyki i terapii nowotworów,
4) standaryzacji procedur leczenia napromienianiem,
5) uzupełnienia oraz wymiany wyeksploatowanych urządzeń do radioterapii
i diagnostyki nowotworów,
6) upowszechnienia metod leczenia skojarzonego,
7) rozwoju i upowszechniania współczesnych metod rehabilitacji chorych, ograniczania odległych następstw leczenia oraz opieki paliatywnej w onkologii,
8) rozwoju i upowszechnienia nauczania onkologii w kształceniu przeddyplomowym i podyplomowym lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek, położnych
i przedstawicieli innych zawodów medycznych,
9) poprawy działania systemu zbierania danych o stopniu zaawansowania nowotworów,
10) upowszechniania wiedzy w społeczeństwie na temat profilaktyki, wczesnego rozpoznawania i leczenia nowotworów.
Program jest wykonywany przez ministra zdrowia, który tworzy Radę ds. Zwalczania Chorób Nowotworowych, jako organ opiniodawczo-doradczy ministra zdrowia, w sprawach dotyczących programu.
Do zadań Rady należy:
1) opiniowanie wysokości środków finansowych przeznaczonych na realizację programu,
2) coroczna analiza realizacji programu,
3) opiniowanie projektu harmonogramu
i sprawozdania z realizacji programu,
4) opracowanie zakresu działań niezbędnych do realizacji programu,
5) opiniowanie projektów rozwiązań związanych z realizacją programu,
6) opiniowanie działań podejmowanych przez realizatorów działań wynikających z programu,
7) opiniowanie dokumentacji dotyczącej wymagań związanych z konkursami ofert.
Program jest finansowany z budżetu państwa i środków pozabudżetowych. Łączne nakłady na finansowanie programu
w całym okresie jego realizacji wyniosą 3000000 tys. zł.
Realizatorami działań wynikających z programu mogą być wszystkie podmioty prawa funkcjonujące w systemie ochrony zdrowia.
Wyboru realizatorów działań wynikających z programu, finansowanych z budżetu państwa, dokonuje się w trybie konkursu ofert przeprowadzonego przez ministra zdrowia.
XIV. 24 sierpnia 2005 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 lipca 2005 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 150, poz. 1248.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe ubezpieczonych prowadzących działalność gospodarczą,
w okresie pierwszych 24 miesięcy kalendarzowych od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej, stanowi zadeklarowana kwota, nie niższa jednak niż 30% kwoty minimalnego wynagrodzenia.
Wymienione przepisy nie mają zastosowania do osób, które:
1. prowadzą lub w okresie ostatnich 60 miesięcy kalendarzowych przed dniem rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej prowadziły pozarolniczą działalność,
2. wykonują działalność gospodarczą na rzecz byłego pracodawcy, na rzecz którego przed dniem rozpoczęcia działalności gospodarczej w bieżącym lub poprzednim roku kalendarzowym wykonywały w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy czynności wchodzące w zakres wykonywanej działalności gospodarczej.
Wymienione przepisy mają zastosowanie do osób, które rozpoczęły wykonywanie działalności gospodarczej po dniu wejścia w życie ustawy.

XV. 26 sierpnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 27 lipca 2005 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania o uznanie kwalifikacji do wykonywania medycznych zawodów regulowanych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 152, poz. 1270.

Rozporządzenie określa:
1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, sposób i tryb wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności,
a także sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb ich ponoszenia,
2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny wykazanych przez wnioskodawcę umiejętności, a także sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb ich ponoszenia – w medycznych zawodach regulowanych, które na podstawie odrębnych przepisów uprawniają do udzielania świadczeń zdrowotnych, zwanych „zawodami regulowanymi”, z wyjątkiem zawodu lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, farmaceuty.

XVI. 15 sierpnia 2005 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia
z dnia 21 lipca 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 142, poz. 1196.

Lekarz realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego, m.in. poprzez:
1. udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub nabywanej umiejętności lub w kursie medycznym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej,
2. udział w posiedzeniu oddziału stowarzyszenia działającego jako „kolegium specjalistów” albo „lekarskie towarzystwo naukowe”, zwane dalej „towarzystwem naukowym”,
3. udział w programie edukacyjnym opartym na zadaniach testowych, akredytowanym przez towarzystwo naukowe lub kolegium specjalistów, lub w programie edukacyjnym realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej.

XVII. 9 września 2005 r. wchodzi w życie rozporządzenie ministra zdrowia
z dnia 22 lipca 2005 r. w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy, opublikowane w Dzienniku Ustaw
nr 145, poz. 1219.

Orzekanie przez lekarza, lekarza dentystę, felczera i starszego felczera o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej lub konieczności osobistego sprawowania przez ubezpieczonego opieki nad chorym członkiem rodziny jest związane z postępowaniem diagnostyczno-leczniczym.
Przy orzekaniu należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności istotne dla oceny stanu zdrowia i upośledzenia funkcji organizmu powodujące czasową niezdolność do pracy ubezpieczonego, ze szczególnym uwzględnieniem rodzaju i warunków pracy.
Okres czasowej niezdolności do pracy określany jest liczbą dni.
Okres czasowej niezdolności do pracy przypadającej na czas pobytu ubezpieczonego w stacjonarnym zakładzie opieki zdrowotnej obejmuje okres od dnia przyjęcia do dnia wypisania z zakładu.
Orzekanie następuje wyłącznie po przeprowadzeniu bezpośredniego badania stanu zdrowia ubezpieczonego lub chorego członka rodziny.
Okres orzeczonej niezdolności do pracy może obejmować okres nie dłuższy niż
3 dni poprzedzające dzień, w którym przeprowadzono badanie, jeżeli jego wyniki wskazują, że ubezpieczony w tym okresie niewątpliwie był niezdolny do pracy.
Okres orzeczonej niezdolności do pracy przez lekarza psychiatrę może obejmować okres wcześniejszy niż 3 dni, w razie stwierdzenia lub podejrzenia zaburzeń psychicznych ograniczających zdolność ubezpieczonego do oceny własnego postępowania.
Po 30 dniach niezdolności do pracy prowadzący leczenie, przed ponownym orzeczeniem o czasowej niezdolności do pracy, ocenia jednocześnie, czy stan zdrowia ubezpieczonego uzasadnia potrzebę przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej.

XVIII. 9 września 2005 r. wchodzi w życie rozporządzenie ministra zdrowia
z dnia 25 lipca 2005 r. w sprawie depozytu wartościowych rzeczy pacjenta
w zakładzie opieki zdrowotnej, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 145, poz. 1220.

Rozporządzenie określa:
1) zakres spisu przedmiotów oddanych do depozytu,
2) sposób zabezpieczenia przedmiotów oddanych do depozytu,
3) zasady prowadzenia księgi depozytów,
4) tryb postępowania z nieodebranymi depozytami.
Pacjentowi przekazującemu wartościowe rzeczy do depozytu w zakładzie opieki zdrowotnej przeznaczonym dla osób wymagających całodobowych lub całodziennych świadczeń zdrowotnych, na czas pozostawania w tym zakładzie, wydaje się kartę depozytową będącą pokwitowaniem przyjęcia określonych przedmiotów do depozytu.
Zakład zapewnia odpowiednie warunki przechowywania przedmiotów znajdujących się w depozycie oraz prowadzi księgę depozytów.
W przypadku gdy pacjent jest nieprzytomny lub niezdolny do zrozumienia znaczenia informacji, osoba wskazana przez kierownika zakładu albo wskazana przez osobę przez niego upoważnioną niezwłocznie sporządza spis przedmiotów oraz oddaje je do depozytu.
Niezwłocznie po ustaniu wym. okoliczności zawiadamia się pacjenta o złożeniu przedmiotów do depozytu. W przypadku wyrażenia woli dalszego przechowywania przedmiotów w depozycie pacjent składa podpis na karcie depozytowej wraz z aktualną datą.
W przypadku trwania wym. okoliczności przez okres dłuższy niż 24 godziny od czasu przyjęcia pacjenta do zakładu – kierownik zakładu albo osoba przez niego upoważniona udziela informacji o złożeniu przedmiotów do depozytu małżonkowi, wstępnym, zstępnym lub rodzeństwu pacjenta, a także innym osobom uprawnionym na podstawie odrębnych przepisów do dysponowania ruchomościami pacjenta.
Przedmioty w depozycie przechowuje się w opakowaniu trwale zamkniętym, ostemplowanym pieczęcią zakładu i oznaczonym numerem depozytu, pod którym został on zapisany w księdze depozytów.
Przedmioty przechowywane w depozycie mogą być wydane pacjentowi, jego małżonkowi, wstępnym, zstępnym lub rodzeństwu pacjenta, a także innym osobom uprawnionym, na podstawie odrębnych przepisów, do dysponowania ruchomościami pacjenta, na podstawie okazanej karty depozytowej. Ü

mec. Beata Kozyra-Łukasiak
Autorka jest radcą prawnym
Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza