10 września 2006

Nowe przepisy prawne

I. 31 maja 2006 r. weszła w życie ustawa z dnia 12 maja 2006 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, opublikowana
w Dzienniku Ustaw nr 90, poz. 626.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. osoby prowadzące działalność pozarolniczą, mające ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym do czasu ustalenia prawa do emerytury.
Do 31 grudnia 2006 r. osoby te mogą płacić składki na ubezpieczenia społeczne
z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej na dotychczasowych zasadach, tj. dobrowolnie.

II. 3 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 22 maja 2006 r. w sprawie utworzenia Krajowego Centrum Ochrony Radiologicznej w ochronie zdrowia, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 8, poz. 32.

III. 6 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 27 kwietnia 2006 r. w sprawie Biura Praw Pacjenta przy Ministrze Zdrowia, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 7, poz. 29.

Do działalności podstawowej biura należy:
1) monitorowanie przestrzegania przez zakłady opieki zdrowotnej praw pacjenta,
2) udzielanie informacji oraz przyjmowanie i rozpatrywanie wniosków i skarg wpływających do ministra zdrowia i biura, dotyczących praw pacjenta, związanych w szczególności z:
– udzielaniem świadczeń zdrowotnych przez świadczeniodawców w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
– naruszeniem przepisów ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego.

IV. 28 czerwca 2006 r. został ogłoszony w Dzienniku Ustaw nr 108, poz. 747, wyrok Trybunału Konstytucyjnego
z dnia 12 czerwca 2006 r., sygn. akt
k 38/05.
Wyrok został ogłoszony w sprawie zgodności z Konstytucją, Międzynarodowym Paktem Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych oraz Europejską Kartą Społeczną art. 61 pkt 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych – w zakresie, w jakim uchyla art. 25a ustawy
z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. nr 30, poz. 144 ze zmianami), stanowiącym, że renta z tytułu niezdolności do pracy spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową nie ulega zawieszeniu ani zmniejszeniu w razie osiągania przychodów, o których mowa
w przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

V. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 27 czerwca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych w systemie informatycznym Narodowego Funduszu Zdrowia oraz zakresu i sposobu ich przekazywania ministrowi właściwemu do spraw zdrowia oraz wojewodom i sejmikom województw, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 111, poz. 756.

VI. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Banku Tkanek Oka, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 37.

VII. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 38.

VIII. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Centrum Organizacyjno-Koordynacyjnego ds. Transplantacji „Poltransplant”, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 39.

IX. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 40.

X. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Biura Rozliczeń Międzynarodowych, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 41.

XI. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Biura ds. Zagranicznych Programów Pomocy w Ochronie Zdrowia, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 42.
XII. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 43.

XIII. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Centralnej Bazy Rezerw Sanitarno-Przeciwepidemicznych, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 44.

XIV. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Krajowego Centrum ds. AIDS, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 45.

XV. 29 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie Centralnego Ośrodka Badań Jakości w Diagnostyce Mikrobiologicznej, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 46.

XVI. 30 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 30 czerwca 2006 r. w sprawie Centrum Egzaminów Medycznych, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 10, poz. 50.

Przedmiotem działalności CEM jest realizacja zadań związanych z organizowaniem i przeprowadzanie egzaminów medycznych.
Do działalności podstawowej CEM należy organizowanie i przeprowadzanie egzaminów państwowych oraz innych egzaminów z zakresu kształcenia i doskonalenia zawodowego lekarzy, farmaceutów oraz innych osób wykonujących zawody medyczne.

Do zadań CEM należy:

1) podejmowanie działań mających na celu realizację przedmiotu działalności CEM, w tym działalności podstawowej,
2) ustalanie regulaminów przeprowadzania egzaminów państwowych oraz egzaminów potwierdzających umiejętności, a następnie przedkładanie ich do zatwierdzenia ministrowi zdrowia,
3) przygotowanie i przeprowadzanie egzaminu państwowego kończącego staż podyplomowy, w tym:

a) opracowanie regulaminu przeprowadzania egzaminu,
b) opracowanie banku pytań testowych,
c) przygotowanie testu na egzamin w danej sesji egzaminacyjnej,
d) powoływanie komisji egzaminacyjnych na potrzeby danej sesji,
e) wnioskowanie do ministra zdrowia o ustalenie terminu i miejsca egzaminu,
f) organizowanie egzaminu,
g) dokonywanie oceny testów i ustalanie wyników egzaminu,
h) zawiadamianie ministra zdrowia i właściwej okręgowej rady lekarskiej o wynikach egzaminu,
i) dokonywanie okresowej oceny przebiegu i wyników egzaminów,
j) wydawanie świadectwa złożenia egzaminu,
k) prowadzenie rejestru wydawanych świadectw złożenia egzaminu,

4) organizowanie państwowego egzaminu specjalizacyjnego w zakresie objętym systemem specjalizacji, w tym:
a) ustalanie i opracowanie w porozumieniu z krajowymi konsultantami oraz właściwymi stowarzyszeniami egzaminów: testowego, ustnego i praktycznego,
b) obsługa działalności komisji egzaminacyjnych,
c) powiadamianie zdających o miejscu i terminie państwowego egzaminu specjalizacyjnego,
d) nadzór i dokonywanie okresowych ocen z przebiegu egzaminów specjalizacyjnych,
e) wydawanie z upoważnienia ministra zdrowia dyplomu specjalisty,

5) ustalanie, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, regulaminu przeprowadzania egzaminów kończących szkolenie związane z uzyskiwaniem świadectwa umiejętności,
6) przeprowadzanie innych egzaminów zleconych przez ministra zdrowia, uczelnie medyczne, jednostki badawczo-rozwojowe lub inne podmioty, za zgodą ministra zdrowia,
7) prowadzenie działalności informacyjnej w obszarze zagadnień będących przedmiotem działalności CEM,
8) realizacja innych zadań zlecanych przez ministra zdrowia.

XVII. 30 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 30 czerwca 2006 r. w sprawie Centralnego Ośrodka Badań Jakości w Diagnostyce Laboratoryjnej, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 10, poz. 51.

XVIII. 30 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 30 czerwca 2006 r. w sprawie Agencji Oceny Technologii Medycznych, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 10, poz. 53.

Przedmiotem działalności agencji jest realizacja zadań związanych z oceną procedur medycznych.
Do działalności podstawowej agencji należy gromadzenie, udostępnianie i upowszechnianie informacji o ocenach procedur medycznych opracowywanych w Polsce i innych krajach, ich wynikach, rekomendacjach i metodach ich opracowywania.

XIX. 30 czerwca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 30 czerwca 2006 r. w sprawie Krajowego Centrum Bankowania Tkanek i Komórek, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 10, poz. 54.

XX. 30 czerwca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 22 czerwca 2006 r. w sprawie limitów przyjęć na studia medyczne, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 114, poz. 779.

XXI. 30 czerwca 2006 r. weszła w życie ustawa z dnia 23 czerwca 2006 r. o zmianie ustawy o diagnostyce laboratoryjnej oraz ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 117, poz. 790.

Osobą uprawnioną do samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w laboratorium jest:
1) diagnosta laboratoryjny,
2) osoba mająca tytuł zawodowy lekarza
i prawo wykonywania zawodu lekarza oraz wiedzę i umiejętności w zakresie wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej zgodnie z przepisami ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2005 r. nr 226, poz. 1943) lub mająca umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny.
Diagnostą laboratoryjnym jest osoba, która:

1) ukończyła studia wyższe na kierunku: analityka medyczna i uzyskała tytuł zawodowy magistra lub

2) ukończyła studia wyższe na kierunkach:
a) biologia lub farmacja i uzyskała tytuł zawodowy magistra,
b) chemia lub biotechnologia i uzyskała tytuł zawodowy magistra lub magistra inżyniera,
c) weterynaria i uzyskała tytuł zawodowy lekarza weterynarii
– oraz odbyła kształcenie podyplomowe w szkole wyższej, która prowadzi studia na kierunku: analityka medyczna, potwierdzone egzaminem, albo uzyskała specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie analityki klinicznej, diagnostyki laboratoryjnej, mikrobiologii lub toksykologii, lub

3) ukończyła studia wyższe na kierunku lekarskim i uzyskała tytuł zawodowy lekarza oraz odbyła kształcenie podyplomowe, o którym mowa wyżej,
4) uzyskała dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacja Szwajcarska, uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny
z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzającym tytuł zawodowy magistra na kierunku: analityka medyczna, lub
5) uzyskała kwalifikacje do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego nabyte w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym innym niż Rzeczpospolita Polska lub w Konfederacji Szwajcarskiej, uznane w Rzeczypospolitej Polskiej,
6) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
7) jej stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego,
8) została wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.
Diagnostą laboratoryjnym może być również osoba mająca prawo wykonywania zawodu lekarza i specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie: analityka kliniczna, analityka lekarska, diagnostyka laboratoryjna lub mikrobiologia, mikrobiologia i serologia, mikrobiologia lekarska, jeżeli została wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.
Minister zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej oraz Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych określa, w drodze rozporządzenia, wykaz specjalizacji uprawniających do samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w laboratorium, uwzględniając odpowiedni poziom wiedzy i umiejętności w zakresie wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej, oraz wykaz umiejętności uprawniających do samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w laboratorium, uwzględniając odpowiedni poziom wiedzy i umiejętności w zakresie wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej.

Osoby mające prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego w dniu wejścia w życie ustawy zachowują to prawo.

XXII. 1 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 22 maja 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie leczenia uzdrowiskowego, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 94, poz. 655.

Oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia potwierdza skierowanie, jeżeli:

– lekarz specjalista aprobował celowość skierowania,
– są miejsca w odpowiednich zakładach lecznictwa uzdrowiskowego, przewidziane w umowach z tymi zakładami.

Potwierdzając skierowanie, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia określa:

– rodzaj leczenia uzdrowiskowego i jego tryb,
– odpowiedni zakład lecznictwa uzdrowiskowego,
– datę rozpoczęcia leczenia i czas jego trwania w przypadku leczenia uzdrowiskowego w trybie stacjonarnym,
– termin ważności skierowania i okres leczenia w przypadku leczenia uzdrowiskowego w trybie ambulatoryjnym.

W przypadku skierowania na leczenie uzdrowiskowe w trybie ambulatoryjnym, potwierdzonego przez właściwy oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia, świadczeniobiorca uzgadnia termin rozpoczęcia leczenia uzdrowiskowego z zakładem lecznictwa uzdrowiskowego, do którego otrzymał skierowanie, nie później niż 14 dni przed planowaną datą rozpoczęcia leczenia.
Zakład lecznictwa uzdrowiskowego potwierdza świadczeniobiorcy uzgodniony termin rozpoczęcia leczenia uzdrowiskowego w formie pisemnej lub elektronicznej.
Częściowa odpłatność za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdro- wiskowym za jeden dzień pobytu świadczeniobiorcy wynosi:

– od 29,00 zł w pokoju jednoosobowym z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym w okresie od 1 maja do 30 września,

– do 7,20 zł w pokoju jednoosobowym bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego
w okresie od 1 października do 30 kwietnia.

Skierowania wystawione na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoją ważność i nie wymagają dodatkowego potwierdzenia przez oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia.

XXIII. 1 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 13 czerwca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 101, poz. 697.

XXIV. 1 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 13 czerwca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu chorób oraz wykazu leków i wyrobów medycznych, które ze względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 101, poz. 698.

XXV. 1 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 13 czerwca 2006 r. w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych świadczeniobiorcom bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 101, poz. 699.

XXVI. 1 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie ustalenia cen urzędowych hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 102, poz. 700.

XXVII. 12 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z dnia 7 lipca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o inwalidztwie funkcjonariuszy Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, emerytów i rencistów Urzędu Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 124, poz. 860.

XXVIII. 13 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 24 czerwca zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji i uzyskiwania tytułu specjalisty przez diagnostów laboratoryjnych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 109, poz. 754.
Określa się wykaz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których diagnosta laboratoryjny może odbywać specjalizację, oraz staż pracy niezbędny do przystąpienia do danej specjalizacji:

1) laboratoryjna diagnostyka medyczna
– 1 rok,
2) laboratoryjna genetyka medyczna – 2 lata,
3) laboratoryjna immunologia medyczna – 1 rok,
4) mikrobiologia medyczna – 1 rok,
5) laboratoryjna transfuzjologia medyczna – 2 lata,
6) laboratoryjna toksykologia medyczna
– 1 rok,
7) zdrowie publiczne – 1 rok,
8) zdrowie środowiskowe – 1 rok,
9) laboratoryjna hematologia medyczna
– 2 lata,
10) cytomorfologia medyczna – 2 lata,
11) laboratoryjna parazytologia medyczna – 1 rok,
12) epidemiologia – 1 rok.

Specjalności, w których diagnosta laboratoryjny mający odpowiednią specjalizację I stopnia, uzyskaną na podstawie dotychczasowych przepisów, może uzyskać tytuł specjalisty w określonej dziedzinie po odbyciu specjalizacji zgodnie z programem, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Specjalizacja jest jednostopniowa.
W tym samym czasie diagnosta laboratoryjny może odbywać tylko jedną specjalizację.
Podstawowy staż specjalizacyjny i staże kierunkowe w zakresie specjalizacji ze zdrowia publicznego i zdrowia środowiskowego diagnosta laboratoryjny odbywa poza medycznym laboratorium diagnostycznym, w jednostkach, które zapewniają możliwość zrealizowania podstawowego stażu specjalizacyjnego i staży kierunkowych.
Diagnosta laboratoryjny odbywa specjalizację na podstawie programu specjalizacji opracowanego odrębnie dla każdej specjalizacji.

XXIX. 14 lipca 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie powołania Zespołu Reagowania Kryzysowego, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 9, poz. 36.

XXX. 17 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 29 czerwca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zasad wynagradzania pracowników publicznych zakładów opieki zdrowotnej, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 127, poz. 892.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do pracowników zatrudnionych w:

1) publicznych zakładach opieki zdrowotnej prowadzonych w formie jednostki budżetowej lub zakładu budżetowego,
2) zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez ministra lub centralny organ administracji rządowej, wojewodę, jednostkę samorządu terytorialnego w celu udzielania świadczeń zdrowotnych swoim pracownikom.

XXXI. 19 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania ministra zdrowia, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 131, poz. 924.

XXXII. 20 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 11 lipca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych świadczeniobiorcom bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 132, poz. 930.

XXXIII. 20 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 18 lipca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ustalenia cen urzędowych hurtowych i detalicznych na produkty lecznicze i wyroby medyczne, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 132, poz. 932.

XXXIV. 20 lipca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 11 lipca 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 132, poz. 929.

XXXV. 4 sierpnia 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 10 lipca 2006 r. w sprawie wykazu czynników chorobotwórczych oraz stanów chorobowych spowodowanych tymi czynnikami, którymi zakażenie wyklucza wykonywanie niektórych prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 132, poz. 928.

XXXVI. 4 sierpnia 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia
z dnia 13 lipca 2006 r. w sprawie szkolenia w dziedzinie uzależnień, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 132, poz. 931.

Rozporządzenie określa:

– wymagania, jakie powinny spełniać podmioty prowadzące szkolenia w dziedzinie uzależnień,
– ramowe programy szkoleń w dziedzinie uzależnień,
– tryb i sposób przeprowadzania egzaminu końcowego,
– skład komisji egzaminacyjnej przeprowadzającej egzamin końcowy,
– wzory certyfikatów: instruktora terapii uzależnień i specjalisty terapii uzależnień.

Podmiot prowadzący szkolenia w dziedzinie uzależnień zapewnia kadrę dydaktyczną, w której co najmniej 60% osób realizujących program szkolenia ma certyfikat specjalisty terapii uzależnień w dziedzinie uzależnienia od narkotyków oraz co najmniej 7-letni staż pracy w terapii osób uzależnionych, a pozostałe osoby uzyskały kwalifikacje
w dziedzinie psychologii, medycyny, pedagogiki, filozofii, resocjalizacji, socjologii, pracy socjalnej, nauk o rodzinie lub teologii.

XXXVII. 5 sierpnia 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia
z dnia 10 lipca 2006 r. w sprawie wykazu prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 133, poz. 939.

Wykaz prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby:

1. Prace na stanowiskach związanych
z ciągłym kontaktem z ludźmi stwarzające zagrożenie przeniesienia drogą powietrzno-kropelkową i powietrzno-pyłową zakażenia na inne osoby, niezależnie od rodzaju wykonywanych czynności zawodowych, wykonywane przez osoby zatrudnione w:

1) przedszkolach, szkołach i uczelniach wszystkich typów i profili, placówkach opiekuńczo-wychowawczych, rodzinnych ośrodkach diagnostyczno-konsultacyjnych, ośrodkach adopcyjno-opiekuńczych,
2) zakładach opieki zdrowotnej,
3) indywidualnych, indywidualnych specjalistycznych lub grupowych praktykach lekarskich oraz indywidualnych, indywidualnych specjalistycznych lub grupowych praktykach pielęgniarek i położnych,
4) zakładach fryzjerskich, gabinetach kosmetycznych i innych prowadzących działania w zakresie pielęgnacji ciała,
5) instytucjach i urzędach prowadzących bezpośrednią obsługę interesantów,
6) transporcie publicznym,
7) instytucjach kultury,
8) podmiotach świadczących usługi turystyczne i hotelarskie,
9) zakładach karnych, aresztach śledczych, zakładach poprawczych, schroniskach dla nieletnich, zakładach opiekuńczo-wychowawczych oraz ośrodkach dla uchodźców, policyjnych pomieszczeniach dla osób zatrzymanych, policyjnych izbach dziecka, podczas konwoju osób pozbawionych wolności oraz doprowadzeń osób zatrzymanych.

2. Prace na stanowiskach związanych
z wytwarzaniem, pakowaniem, dystrybucją lub przechowywaniem nieopakowanej żywności, wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi oraz leków doustnych, przygotowaniem i wydawaniem posiłków, wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi i leków, a także myciem naczyń i pojemników przeznaczonych na żywność, wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi lub na leki, stwarzające zagrożenie przeniesienia drogą pokarmową zakażenia na inne osoby, niezależnie od rodzaju wykonywanych czynności zawodowych, wykonywane przez osoby zatrudnione w:

1) zakładach żywienia zbiorowego,
2) zakładach hurtowych i detalicznych obrotu nieopakowaną żywnością,
3) zakładach uzdatniających i dostarczających wodę przeznaczoną do spożycia przez ludzi lub lód do celów spożywczych,
4) zakładach produkujących lub wprowadzających żywność do obrotu,
5) zakładach mleczarskich przy pozyskiwaniu i przetwórstwie mleka oraz na fermach; dotyczy również rolników gospodarujących indywidualnie,
6) gospodarstwach rolnych, w których produkuje się żywność w celu wprowadzenia do obrotu, w odniesieniu do osób biorących udział w pracach wymagających bezpośredniego kontaktu z nieopakowanymi środkami spożywczymi lub prowadzących takie gospodarstwa,
7) aptekach, punktach aptecznych, sklepach zielarskich i hurtowniach farmaceutycznych,
8) zakładach opieki zdrowotnej, w tym
w żłobkach, zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, zakładach opiekuńczo-leczniczych,
9) przedszkolach i innych miejscach przebywania dzieci do lat 6,
10) podmiotach świadczących usługi
w wagonach restauracyjnych, barowych oraz przy przewozie nieopakowanych artykułów żywnościowych w wagonach chłodniach,
11) podmiotach świadczących usługi na statkach powietrznych i wodnych na stanowiskach stewardów i stewardes.

3. Prace na stanowiskach związanych
z kontaktem z wodą oraz środkami służącymi do pielęgnacji skóry lub śluzówek innych osób oraz stwarzających zagrożenie przeniesienia drogą kontaktową zakażenia na inne osoby, niezależnie od rodzaju wykonywanych czynności zawodowych, wykonywane przez osoby zatrudnione w:

1) przedszkolach i innych miejscach przebywania dzieci do lat 6,
2) zakładach opieki zdrowotnej,
3) indywidualnych, indywidualnych specjalistycznych lub grupowych praktykach lekarskich oraz indywidualnych, indywidualnych specjalistycznych lub grupowych praktykach pielęgniarek i położnych,
4) zakładach fryzjerskich, gabinetach kosmetycznych i innych prowadzących działania w zakresie pielęgnacji ciała oraz
w zakładach, w których podejmowane są czynności, w trakcie wykonywania których dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek ludzkich,
5) wytwórniach produktów leczniczych, wyrobów medycznych, kosmetyków oraz środków służących do mycia i pielęgnacji ciała,
6) kąpieliskach, łaźniach, saunach i basenach kąpielowych.

XXXVIII. 19 sierpnia 2006 r. weszło
w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 6 lipca 2006 r. w sprawie dopuszczenia do obrotu produktów leczniczych w placówkach obrotu pozaaptecznego i punktach aptecznych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 130, poz. 905.

mec. Beata Kozyra-ŁukasiAk
Autorka jest radcą prawnym
Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza