9 października 2007

Epitafium

Dr Anna DEMBOWSKA-RODOWICZ
(1921-2007)

14 marca 2007 r. odeszła od nas Koleżanka –
Anna Dembowska-Rodowicz.

Poznałam Ją w 1932 r., gdy zaczęła naukę w prywatnym Gimnazjum Janiny Tymińskiej na ul. Traugutta 6. Uczęszczałyśmy na kurs ratownictwa ogólnego i obrony przeciwgazowej, zorganizowany przez PCK. W 1937 r. razem chodziłyśmy do Szpitala św. Rocha, obok Uniwersytetu Warszawskiego, na praktyki przy łóżku chorego. W maju 1939 r. zdałyśmy maturę.
Spotkałyśmy się znowu w 1941 r. w Szkole doc. Jana Zaorskiego. Spośród 15 maturzystek naszego liceum aż 7 rozpoczęło studia medyczne – skończyło je 6.
Anula należała do AK. Podczas Powstania Warszawskiego pełniła funkcję sanitariuszki w zgrupowaniu „Saperzy” na Mokotowie, następnie na Starym Mieście. Wydostała się z niego kanałami do Śródmieścia. Nosiła pseudonim „Kaja”. Jej nazwisko i pseudonim zostały wymienione w książce Eugeniusza Ajewskiego pt. „Mokotów walczy – 1944”. Jest w niej również jej fotografia.
Po upadku Powstania Warszawskiego Anna znalazła się w Krakowie. Studiowała na Uniwersytecie Jagiellońskim – tam też uzyskała dyplom lekarski. Podczas studiów poznała Władysława Rodowicza, swego przyszłego męża. Mieli 6 dzieci, 4 synów i 2 córki, które obecnie przebywają we Francji.
Anna pracowała jako lekarz w szkole muzycznej na Żoliborzu.
Po przejściu na emeryturę zajmowała się rozdzielaniem leków przysyłanych z zagranicy.
Dwa razy w roku spotykałyśmy się na zebraniach koła byłych uczennic Janiny Tymińskiej: na opłatku i na wiosnę, podczas Mszy św.
w kościele Sióstr Wizytek na Krakowskim Przedmieściu. W tym samym kościele w 1932 r. przystępowałyśmy do I Komunii Świętej.
W 1989 r. na 50-lecie uzyskania świadectwa dojrzałości wychowanki Gimnazjum Janiny Tymińskiej spotkały się w domu Anuli Dembowskiej-Rodowicz. W 1991 r. pięć Tymińszczanek wzięło udział w spotkaniu na Zamku Królewskim, zorganizowanym z okazji 50. rocznicy rozpoczęcia nauki w Szkole doc. Jana Zaorskiego.
Przed kilku laty Anna zapadła na ciężką, szybko postępującą chorobę. Odeszła 14 marca 2007 r. Została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Cześć Jej świetlanej pamięci.

Irena Ćwiertnia-Sitowska

Dr Halina PRUS
(1936-2006)

Ur. 19 maja 1936 r. w Jarosławiu. W 1954 r. rozpoczęła studia na Wydziale Stomatologicznym Akademii Medycznej w Łodzi. Dyplom lekarza uzyskała
w 1961 r., po czym rozpoczęła pracę zawodową w Pułtusku. W 1969 r. przeniosła się do Grójca, a w 1976 r. do Radomia.
W 1975 r. uzyskała specjalizację I stopnia z zakresu stomatologii ogólnej. Od 1979 r. zatrudniona w Wojewódzkiej Przychodni Stomatologicznej. W 1984 r. została z-cą dyrektora Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego w Radomiu.
Dr Halina Prus angażowała się w działalność środowiska lekarzy dentystów. Po utworzeniu w 1979 r. Radomskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego została pierwszym skarbnikiem organizacji. Za działalność społeczną otrzymała
w 1984 r. srebrną Odznakę PTS. Rok później wyróżniona Odznaką 40-lecia Polski Ludowej. W 1989 r. otrzymała Odznaczenie „Za zasługi dla województwa radomskiego”.
Była osobą miłą, kulturalną, o wysokim morale. Życzliwa dla pacjentów i pracowników. Z dużym poczuciem sprawiedliwości, serdecznością i uśmiechem pomagała ludziom. Szanowana przez współpracowników.
Zmarła 28 listopada 2006 r.

Przyjaciele, koleżanki i koledzy
Dr Ewa Maria NESSEL

W zimny kwietniowy dzień po raz ostatni pożegnałyśmy naszą Koleżankę – Ewę Marię Nessel – wspaniałego
lekarza pediatrę, zmarłą 31 marca 2007 r.

Znałyśmy się od połowy lat 70. – pracowałyśmy wspólnie w Poradni Dziecięcej na Żoliborzu i na Oddziale Dziecięcym Szpitala Bielańskiego. Pod koniec lat 80. Ewa przez kilka lat była zatrudniona w Libii.
Odpowiedzialny i uczciwy lekarz, świetny diagnosta, bardzo lubiana przez małych pacjentów i ich rodziców. Szczupła elegancka, zawsze „na wysokich obcasach”. Poza medycyną Jej pasją była muzyka poważna i literatura.
Los nie oszczędzał Jej, ale wszystkie problemy znosiła dzielnie, ze spokojem i godnością. Sama wychowała dwoje wspaniałych dzieci, dziś już dorosłych. Doczekała się wnuków.
Mimo kilkuletniej ciężkiej choroby nowotworowej nie poddała się, pracując do ostatniej chwili.
Trudno pogodzić się z Jej odejściem. Żegnamy Cię, Ewo – zostaniesz w naszej pamięci.

Koleżanki z Oddziału Dziecięcego Szpitala Bielańskiego
(1929-2007)

Z głębokim żalem zawiadamiamy: 16 czerwca 2007 r. w Warszawie, po krótkiej, ciężkiej chorobie, zmarł lekarz ginekolog-położnik Mirosław Maciej Ossowski.

Ur. 24 lutego 1929 r. w Warszawie. Sumienny i trosk-liwy lekarz. Wspaniały Mąż, najczulszy Ojciec i Dziadek, wierny przyjaciel. Harcerz Szarych Szeregów.
Będzie nam Go bardzo brakowało.
Pochowany na Cmentarzu Stare Powązki.

Ewa Ossowska

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza