14 grudnia 2007

Nowe przepisy prawne

I. 10 września 2007 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 31 lipca 2007 r. w sprawie powołania Rady Programu Wieloletniego na lata 2007-2011 pod nazwą „Polskie Sztuczne Serce”, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 13, poz. 68.

II. 20 września 2007 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 18 września 2007 r. w sprawie szczegółowego trybu i kryteriów podziału środków pomiędzy centralę i oddziały wojewódzkie Narodowego Funduszu Zdrowia z przeznaczeniem na finansowanie świadczeń opieki zdrowotnej dla ubezpieczonych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 171, poz. 1210.

III. 1 października 2007 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 17 września 2007 r. w sprawie powołania Rady ds. Osób Niesamodzielnych, opublikowane
w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 14, poz. 76.

Do zadań Rady należy świadczenie pomocy doradczej ministrowi zdrowia w zakresie spraw dotyczących osób, które w wyniku utraty niezależności fizycznej, psychicznej lub umysłowej w następstwie chorób lub urazów wymagają niezbędnej opieki i pomocy w codziennych czynnościach życiowych (osób niesamodzielnych), w szczególności:
1) przedstawianie propozycji przedsięwzięć badawczych mających na celu zapobieganie niesamodzielności,
2) przedstawianie propozycji rozwiązań systemowych w zakresie zaspokajania potrzeb osób niesamodzielnych wynikających z analizy sytuacji epidemiologicznej i demograficznej,
3) opracowanie propozycji dotyczących systemowego wykorzystania rehabilitacji dla zapobiegania powstawaniu niepełnosprawności i niesamodzielności,
4) opracowywanie i opiniowanie projektów dokumentów rządowych, w tym programów i aktów normatywnych dotyczących:
a) rozwiązań systemowych zapobiegających powstawaniu niepełnosprawności i niesamodzielności,
b) mechanizmów współpracy organów administracji rządowej oraz organizacji pozarządowych w sprawach rozwiązań systemowych zapobiegających powstawaniu niepełnosprawności i niesamodzielności,
c) harmonizacji działań organów administracji rządowej
w sprawach rozwiązań systemowych zapobiegających powstawaniu niepełnosprawności i niesamodzielności,
5) udział w opracowywaniu dokumentów dotyczących spraw osób niesamodzielnych.

IV. 10 października 2007 r. weszła w życie ustawa z dnia
24 sierpnia 2007 r. o zmianie niektórych ustaw w związku
z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 176, poz. 1238.

Wymieniona ustawa wprowadza między innymi zmiany:
– w ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich
Zgodnie z art. 61a ust. 4, dokumenty zawierające informacje przekazane w ramach weryfikacji zachowują ważność przez okres trzech miesięcy od dnia ich wydania.
– w ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty
Art. 5.1 Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty osobie, która:
1) jest obywatelem polskim lub obywatelem innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej,
2) ma:
– dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany przez polską szkołę wyższą, lub
– dyplom lub inne dokumenty poświadczające formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty wydane przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej wymienione w wykazie ogłoszonym przez ministra zdrowia, lub
– dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany przez inne państwo niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod warunkiem że dyplom został uznany w RP za równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami,
3) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
4) jej stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu lekarza lub lekarza dentysty,
5) wykazuje nienaganną postawę etyczną.
2. Lekarzowi będącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej spełniającemu warunki, o których mowa wyżej, okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty, jeżeli:
1) przedstawi zaświadczenie wydane przez odpowiednie władze lub organizacje państwa członkowskiego Unii Europejskiej, że ma na terenie tego państwa prawo do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty, które nie zostało zawieszone ani którego nie został pozbawiony oraz że nie toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie pozbawienia albo zawieszenia prawa do wykonywania zawodu,
2) złoży oświadczenie, że włada językiem polskim w mowie
i piśmie w zakresie koniecznym do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty.
Wymóg, o którym mowa w pkt 2), nie dotyczy obywateli polskich, którzy ukończyli studia medyczne w języku polskim.
3. Osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1, pkt 2 lit. a lub c, lub uzyskała dyplom albo inny dokument potwierdzający ukończenie wyższej szkoły medycznej, wydany przez inne niż Rzeczpospolita Polska państwo członkowskie Unii Europejskiej, wymieniony w wykazie, ogłoszonym przez ministra zdrowia, ale nie ma świadectwa towarzyszącego lub innego dokumentu wymienionego w tym wykazie, lub zaświadczenia dotyczącego formalnych kwalifikacji, oraz spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 3-5, okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty, jeżeli ponadto:
1) odbyła staż podyplomowy lub uzyskała uznanie stażu podyplomowego odbytego poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej za równoważny ze stażem podyplomowym odbytym
w Rzeczypospolitej Polskiej,
2) złożyła z wynikiem pozytywnym lekarski egzamin państwowy lub lekarsko-dentystyczny egzamin państwowy w języku polskim lub innym języku, w którym prowadzone są w polskich uczelniach medycznych studia na kierunku lekarskim
i lekarsko-dentystycznym.
W celu odbycia stażu podyplomowego okręgowa rada lekarska przyznaje ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza albo ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty.
Cudzoziemcowi niebędącemu obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej okręgowa rada lekarska właściwa ze względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty na stałe albo na czas określony, jeżeli spełnia on następujące warunki:
1) uzyskał dyplom lekarza lub lekarza dentysty wydany:
a) przez polską szkołę wyższą lub
b) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej, lub
c) w innym państwie niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, pod warunkiem że dyplom został uznany w Rzeczypospolitej Polskiej za równorzędny zgodnie z odrębnymi przepisami,
2) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
3) jego stan zdrowia pozwala na wykonywanie zawodu lekarza,
4) wykazuje nienaganną postawę etyczną,
5) odbył staż podyplomowy,
6) złożył z wynikiem pozytywnym lekarski egzamin państwowy lub lekarsko-dentystyczny egzamin państwowy,
7) uzyskał prawo pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z odrębnymi przepisami.
Cudzoziemcowi, o którym mowa wyżej, zamierzającemu wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie w celu odbycia szkolenia podyplomowego lub studiów
w celu uzyskania stopnia naukowego, przyznaje się prawo wykonywania zawodu na czas określony, jeżeli spełnia wymienione wyżej warunki oraz uzyska zgodnie z odrębnymi przepisami zgodę ministra zdrowia na odbycie określonego szkolenia podyplomowego lub studiów doktoranckich.
Prawo wykonywania zawodu przyznawane jest wyłącznie na okres odbycia szkolenia podyplomowego lub trwania studiów w celu uzyskania stopnia naukowego oraz obejmuje wskazane miejsce odbywania szkolenia lub studiów doktoranckich.
Cudzoziemcowi można przyznać ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza albo ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty, jeżeli spełnia warunki określone
w pkt 1-4 i 7.
Cudzoziemcowi przyznaje się prawo wykonywania zawodu, jeżeli ukończył studia medyczne w języku polskim albo jeżeli wykazał znajomość języka polskiego niezbędną do wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty potwierdzoną egzaminem z języka polskiego.
Lekarz o odpowiednio wysokich kwalifikacjach, niemający prawa wykonywania zawodu w państwie członkowskim Unii Europejskiej, ale mający to prawo w innym państwie, może brać udział w konsylium lekarskim lub nauczać zawodu lekarza i wykonywać zabiegi, których potrzeba wynika z tego konsylium lub programu kształcenia, jeżeli:
1) został zaproszony przez lekarza mającego prawo wykonywania zawodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, każdorazowo po uzyskaniu zgody właściwej okręgowej rady lekarskiej, lub
2) został zaproszony przez lekarza wykonującego zawód w zakładzie opieki zdrowotnej, każdorazowo po uzyskaniu zgody kierownika tego zakładu i właściwej okręgowej rady lekarskiej, lub
3) został zaproszony przez szpital kliniczny lub medyczny instytut naukowo-badawczy, który informuje o tym właściwą okręgową radę lekarską.
Lekarski egzamin państwowy lub lekarsko-dentystyczny egzamin państwowy organizuje Centrum Egzaminów Medycznych, działające przy ministrze zdrowia.
Organizacja i zapewnienie odbycia stażu podyplomowego dla osób mających stałe miejsce zamieszkania na obszarze województwa, absolwentów studiów lekarskich i lekarsko-dentystycznych zamierzających wykonywać zawód na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej oraz dla osób będących obywatelami innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej, o którym mowa w art. 5 ust. 3, zamierzających wykonywać zawód na terenie danego województwa, jest zadaniem marszałka województwa z zakresu administracji rządowej.
Staż podyplomowy odbyty w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez lekarza będącego obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej lub innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, minister zdrowia uznaje za równoważny w całości lub
w części ze stażem podyplomowym odbytym w Rzeczypospolitej Polskiej.
– w ustawie z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym
Zgodnie z art. 43 ust. 5, obywatele państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym i członkowie ich rodzin, mający środki finansowe niezbędne na pokrycie kosztów utrzymania podczas studiów, mogą podejmować i odbywać studia, studia doktoranckie oraz inne formy kształcenia, a także uczestniczyć w badaniach naukowych i pracach rozwojowych na zasadach obowiązujących obywateli polskich, z tym że osobom tym nie przysługuje prawo do stypendium socjalnego, stypendium specjalnego dla osób niepełnosprawnych, stypendium mieszkaniowego, stypendium na wyżywienie i zapomóg, albo na podstawie umów międzynarodowych, umów zawieranych z podmiotami zagranicznymi przez uczelnie, decyzji ministra nauki i szkolnictwa wyższego lub decyzji rektora uczelni.

V. 12 października 2007 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 17 września 2007 r. w sprawie szczegółowej organizacji centrów powiadamiania ratunkowego, opublikowane
w Dzienniku Ustaw nr 178, poz. 1263.

VI. 12 października 2007 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 11 września 2007 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie badań psychologicznych kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami oraz wykonujących pracę na stanowisku kierowcy, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 178, poz. 1264.

VII. 13 października 2007 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 11 września 2007 r. w sprawie sposobu postępowania w przypadkach wzbudzających podejrzenia co do zgodności z przepisami prawa, czynności z udziałem prekursorów, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 179, poz. 1277.

VIII. 16 października 2007 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2007 r. o zmianie ustawy o przekazaniu środków finansowych świadczeniodawcom na wzrost wynagrodzeń oraz o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 181, poz. 1290.

1 października 2007 r. wszedł w życie art. 3 ustawy mówiący, iż do dnia 8 października 2007 r. dyrektorzy oddziałów wojewódzkich Funduszu dokonują jednostronnie zmiany umów zawartych na 2007 r., zgodnie z art 4a ust. 1 ustawy, który stanowi, że kwota w umowach zawartych na 2007 r. ze świadczeniodawcami:
1) udzielającymi świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju lecznictwo szpitalne,
2) udzielającymi świadczeń opieki zdrowotnej w rodzaju lecznictwo uzdrowiskowe
– w okresie od dnia 1 października 2007 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. wzrasta, z mocy prawa, w sposób określony w ustawie.

Przepisy ustawy zawierają zasady przekazania środków finansowych w 2008 r. oraz w 2009 r. i latach następnych.
W ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. nr 14, poz. 89 ze zm.) wprowadzono następującą zmianę:

W przypadku wzrostu kwoty zobowiązania Narodowego Funduszu Zdrowia wobec samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej, w stosunku do kwoty wynikającej z poprzedniej umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dotyczącej tego samego rodzaju lub zakresu świadczeń opieki zdrowotnej, kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej jest obowiązany do przeznaczenia nie mniej niż 40% kwoty, o którą wzrosło zobowiązanie, na wzrost wynagrodzeń osób zatrudnionych w tym zakładzie.
Wykonywanie tego obowiązku następuje w uzgodnieniu z zakładową organizacją związkową. W przypadku gdy w samodzielnym publicznym zakładzie opieki zdrowotnej działa więcej niż jedna organizacja związkowa, organizacje wspólnie uzgadniają wykonanie obowiązku, o którym mowa wyżej.
Samodzielny publiczny zakład opieki zdrowotnej, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, wykonuje powyższy obowiązek w uzgodnieniu z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.
W przypadku nieuzgodnienia wykonania wymienionego obowiązku, w terminie 30 dni od dnia przekazania propozycji sposobu jego wykonania, decyzję podejmuje kierownik samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej.
Do wzrostu wynagrodzeń, o których mowa wyżej, nie stosuje się wskaźników przyrostu przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia określonego w ustawie z dnia 16 grudnia 1994 r. o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostów przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z 1995 r. nr 1, poz. 2 ze zm.).

IX. 18 października 2007 r. weszło w życie rozporządzenie ministra sprawiedliwości z dnia 19 września 2007 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej w zakładach opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności oraz sposobu jej przetwarzania, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 185, poz. 1319.

Dokumentacja dzieli się na:
1) dokumentację indywidualną – odnoszącą się do poszczególnych osadzonych korzystających ze świadczeń zdrowotnych zakładu,
2) dokumentację zbiorczą – odnoszącą się do ogółu osadzonych korzystających ze świadczeń zdrowotnych zakładu lub określonych grup osadzonych.

Dokumentacja jest prowadzona w formie pisemnej lub elektronicznej.
Dokumentację należy prowadzić czytelnie, w języku polskim.
Za prawidłowe prowadzenie dokumentacji odpowiada kierownik zakładu.
Dokumentacja indywidualna dzieli się na dokumentację indywidualną wewnętrzną, przeznaczoną na potrzeby zakładu, oraz dokumentację indywidualną zewnętrzną, przeznaczoną na potrzeby pacjenta korzystającego ze świadczeń zdrowotnych udzielanych w zakładzie oraz uprawnionych organów.
Dokumentacją indywidualną wewnętrzną są w szczególności: książka zdrowia oraz historia choroby.
Dokumentacją indywidualną zewnętrzną są w szczególności: karta przebiegu ciąży oraz karta informacyjna z leczenia szpitalnego.
W dokumentacji indywidualnej wewnętrznej dokonuje się wpisu o wydaniu dokumentacji indywidualnej zewnętrznej lub załącza jej kopie.
Rozporządzenie zawiera przepisy dotyczące dokumentacji medycznej w szpitalu, w zakładzie udzielającym świadczeń zdrowotnych w warunkach ambulatoryjnych oraz dokumentacji prowadzonej w formie elektronicznej.
Lekarz przy sporządzaniu świadectwa lekarskiego wykorzystuje dostępną dokumentację medyczną osadzonego.
W przypadku świadectwa lekarskiego zawierającego stwierdzenie o braku możliwości leczenia lub diagnozowania w warunkach zakładu karnego sporządza się dodatkowy egzemplarz, który – po przesłaniu telefaksem lub pocztą elektroniczną jego kopii – niezwłocznie przesyła się odpowiedniemu dyrektorowi okręgowemu służby więziennej.

X. 26 października 2007 r. weszła w życie ustawa z dnia 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw, opublikowana w Dzienniku Ustaw nr 176 poz. 1243.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 3 ustawy, koszty badań lekarskich mających na celu stwierdzenie zdolności bezrobotnego do wykonywania pracy, odbywania stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac społecznie użytecznych, przeprowadzanych na wniosek powiatowego urzędu pracy, są finansowane z Funduszu Pracy.

mec. Beata KOZYRA-ŁUKASIAK
Autorka jest radcą prawnym
Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza