21 lutego 2008

Epitafium

Dr Stanisław Jan ILSKI

28 listopada 2007 r. w wieku 81 lat odszedł od nas dr Stanisław Jan Ilski,
specjalista medycyny ogólnej i zasłużony ftyzjatra.

Absolwent Kolegium oo. Marianów oraz Akademii Medycznej w Warszawie. Major Wojska Polskiego, członek ZWZ-AK, uczestnik Powstania Warszawskiego, więzień obozu jenieckiego w Sandbostel. Długoletni kierownik Ośrodka Zdrowia w Bieżuniu, lekarz wielu pokoleń mieszkańców Bieżunia, Żuromina i Sierpca. Odniósł wiele sukcesów w walce z gruźlicą w latach 1955-1984.
Kolekcjoner, regionalista, społecznik, autor wielu artykułów i książek.
Laureat Nagród: Marszałka Województwa Mazowieckiego, Wojewody Mazowieckiego, Starosty Żuromińskiego, Oskara Kolberga i Aleksandra Gieysztora. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem Wojska, Medalem za Warszawę, Brązowym Medalem za Zasługi dla Obrony Kraju, Medalem 40-lecia PRL.

7 grudnia 2007 r. został pochowany na cmentarzu w rodzinnym Bieżuniu, o czym powiadamiają pogrążeni w głębokim smutku
Synowie z Rodzinami

Dr Konrad KIESZKOWSKI
(1951-2007)

18 listopada 2007 r. odszedł nagle nasz przyjaciel i kolega –
lekarz Konrad Kieszkowski. Człowiek wyjątkowy. Spokojny i zrównoważony,
potrafił zdystansować się od rodzących się w stresie waśni i sporów.
Był lekarzem lubianym przez wszystkich współpracowników oraz pacjentów,
do których odnosił się zawsze z życzliwością i cierpliwością, służąc mądrą radą
i pomocą.

Lata Jego pracy zawodowej były wypełnione przez dwie pasje życiowe: ortopedię i rehabilitację. W obu tych dziedzinach dał się poznać jako niezwykle rozważny, mądry i dobrze wykształcony lekarz, zręczny zabiegowiec i operator. To rzadkie dobro – być obdarzonym jednocześnie tyloma cennymi cechami. Dzięki temu wielu pacjentów z ufnością oddawało się w Jego ręce, wierząc w powodzenie przeprowadzanych przez Niego zabiegów i operacji.
Pracował z niezwykłym oddaniem – do ostatnich chwil swojego życia. Pełniąc dyżury lekarskie i przyjmując pacjentów w poradni lekarskiej, dobrze poznał obawy, ból i cierpienie prowadzonych przez siebie chorych. Uczciwą i rzetelną pracą sprawił, że Jego nazwisko wymawiano z szacunkiem i uznaniem, a przecież to dla nas, lekarzy, jest najważniejsze. Pozostawił po sobie pustkę, z którą trudno się pogodzić, a jeszcze trudniej będzie ją wypełnić. Możemy być dumni, że mieliśmy możliwość Go poznać i pracować z Nim.

Konrad Kieszkowski urodził się 1 stycznia 1951 r. w Radomiu. W 1976 r. ukończył Wydział Lekarski Akademii Medycznej
w Warszawie. W tym samym roku rozpoczął staż lekarski w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Radomiu. Rok później został młodszym asystentem Oddziału Ortopedycznego. I stopień specjalizacji w zakresie chirurgii urazowo-ortopedycznej uzyskał w 1979 r., a w 1984 r. otrzymał tytuł specjalisty w tym zakresie. Od października 1980 r. pełnił funkcję kierownika Punktu Zaopatrzenia Ortopedycznego. W Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Radomiu pracował do marca 1986 r. Następnie przeszedł do pracy w lecznictwie otwartym – w Poliklinice MSWiA oraz w gabinecie prywatnym.

Żegnamy dr. Konrada Kieszkowskiego – człowieka oddanego pracy zawodowej, wybitnego, mądrego lekarza, dobrego
i pomocnego kolegę, wzór dla młodszych lekarzy. Takim pozostanie w naszej pamięci

Przewodniczący Delegatury Radomskiej OIL w Warszawie
dr Mieczysław Szatanek

Sprostowanie

W „Pulsie” nr 1/2008 w tekście dr. Jana Antczaka poświęconym pamięci zmarłego w sierpniu 2007 r. doc. Jana Lecha PÓŁTORAKA została mylnie podana nazwa szpitala. W latach 1960-1981 doc. Półtorak pracował na Oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Bielańskiego.

Za pomyłkę gorąco przepraszamy.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza