9 listopada 2008

Deklaracja Gdańska


W dn. 11-14 września br. w Gdańsku obradował XI Kongres Europejskiej Federacji Katolickich Stowarzyszeń Lekarskich. Składał się z następujących sesji: „Prawo naturalne i prawo stanowione w medycynie”, „Problemy bioetyczne w medycynie prenatalnej”, „Podtrzymywanie życia w świetle etyki i prawa”, „Choroby cywilizacyjne wyzwaniem dla państwa, lekarza i pacjenta”, „Świętość ludzkiego życia – lekarz sługą życia” (por. „Puls” nr 10/2008).
Na zakończenie uczestnicy zjazdu przyjęli wspólną deklarację, którą podpisali: prezydent XI Kongresu Europejskiej Federacji Katolickich Stowarzyszeń Lekarskich, prof. Josef Marek; prezes Katolickiego Stowarzyszenia Lekarzy Polskich, dr Anna Gręziak; oraz sekretarz Europejskiej Federacji Katolickich Stowarzyszeń Lekarskich, dr Hans Stevens.
(mkr)

Deklaracja XI Kongresu Europejskiej Federacji
Katolickich Stowarzyszeń Lekarskich

Świadomi zaufania, jakim jesteśmy darzeni, będąc lekarzami i strażnikami życia, postępu w zakresie wiedzy i technologii medycznej dokonanego na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat oraz coraz lepszego rozumienia potrzeb fizycznych, psychologicznych, edukacyjnych, duchowych, religijnych i egzystencjalnych pacjentów i społeczeństwa –
– lecz mając na uwadze także zagrożenia wynikające z relatywizmu etycznego i permisywizmu moralnego w naszych środowiskach i wokół nas;
– w obliczu dyskusji o dopuszczalności zabijania nienarodzonych dzieci, eutanazji, wykorzystywania ludzkich embrionów do celów badawczych i tzw. terapeutycznych, klonowania człowieka, tworzenia hybryd ludzko-zwierzęcych, procedur antykoncepcyjnych i ubezpładniających oraz sztucznego rozrodu;
– w sytuacji, gdy milcząco zakłada się, że wykonawcą tych procedur będzie lekarz
– upoważnieni chrześcijańskimi tradycjami europejskiej i światowej medycyny, w dialogu ze wszystkimi lekarzami, którzy wierzą w godność i wolność człowieka, stwierdzamy:

1. Uznajemy, że normy i zasady etyczne uprzedzają prawo stanowione i powinny wpływać na treść jego przepisów, zgodnie z prawem naturalnym i nauczaniem Kościoła.
2. Uznajemy, iż w naszych decyzjach dotyczących postępowania medycznego wobec pacjentów, którzy darzą nas tak wielkim zaufaniem, powinniśmy kierować się przede wszystkim sumieniem. Ocena moralna działań lekarskich nie może wynikać z doraźnych, powierzchownych opinii czy trendów, lecz z pogłębionej wrażliwości sumienia podlegającego kształtowaniu przez obiektywne normy etyczne, wspólne dla wszystkich ludzi oraz niezmiennie bronione przez Kościół.
3. Aby zapewnić wolność wykonywania zawodu, musimy podtrzymywać prawo do sprzeciwu sumienia.
4. Uważamy, że jednym z podstawowych wymagań stawianych lekarzowi winien być stały rozwój jego osoby, zarówno w zakresie praktycznych umiejętności, jak i postawy moralnej.
5. Szczególne powołanie lekarzy do służby życiu i zdrowiu drugiej osoby wymaga jasnego formułowania i ukazywania zasad obiektywnej, uniwersalnej etyki.
6. Za źródło i podstawę wszelkich norm etycznych uznajemy niezbywalną godność osoby ludzkiej w ciągu całego jej życia – od poczęcia do naturalnej śmierci.
7. Tak jak godność człowieka wymaga ochrony jego życia, tak też wymaga szczególnej troski w początkowym okresie jego trwania i poszanowania dla ludzkiej prokreacji i płciowości.
8. Proponujemy i wspieramy działania, które pozwolą ustrzec pacjentów od procedur podważających ich ludzką godność:
– mówiąc zdecydowane NIE eutanazji, wspieramy rozwój medycyny paliatywnej;
– nie godząc się na aborcję – dążymy do zapewnienie właściwej, kompleksowej opieki rodzinie i choremu dziecku zarówno przed, jak i po urodzeniu;
– wybieramy leczenie przyczyn niepłodności w miejsce kolejnych technik sztucznego rozrodu;
– popieramy rozwój badań nad wykorzystaniem komórek macierzystych pochodzących od osób dorosłych i z krwi pępowinowej, nie godząc się na używanie w tym celu ludzkich embrionów.
9. Potwierdzamy z mocą, iż praktyka medyczna w odniesieniu do interwencji genetycznych czy końca ludzkiego życia nie może prowadzić do jego niszczenia.
10. Pragniemy chronić nasze dzieci i młodzież przed zaniedbaniem, przemocą i innymi zagrożeniami dla ich zdrowia i godności. Musimy zapewnić im właściwą edukację we wszystkich aspektach życia.
11. Mając na uwadze wielką liczbę ludzi żyjących obok nas w skrajnym ubóstwie lub w zagrożeniach spowodowanych wydarzeniami losowymi, apelujemy o utrzymanie tradycji suwerennych decyzji lekarza umożliwiających udzielanie humanitarnej i charytatywnej pomocy, zwłaszcza w zaniedbanych obszarach świata, także w oparciu o zasady i kryteria pozaekonomiczne.
12. Biorąc pod uwagę odpowiedzialność lekarza za zdrowie i życie pacjentów, wyrażamy przekonanie o konieczności wykonywania zawodu w godnych warunkach, należnych zarówno pacjentowi, jak i lekarzowi, oraz uważamy niezmiennie, że w podejmowanych staraniach dobro pacjenta winno mieć pierwszeństwo przed innymi zobowiązaniami.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza