23 czerwca 2012

Wspomnienia

Wojciech Lubiński – żywa pamięć

Dwa lata po katastrofie samolotu pod Smoleńskiem najbliższa rodzina, przyjaciele i koledzy dr. Wojciecha Lubińskiego spotkali się w kaplicy Wojskowego Instytutu Medycznego na mszy świętej odprawionej w Jego intencji. Na uroczystość przybyła również matka śp. prezydenta Lecha Kaczyńskiego.
Warszawsko-Otwocki oddział Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc wspólnie z Wojskowym Instytutem Medycznym zorganizował II konferencję naukową poświęconą pamięci dr. Wojciecha Lubińskiego. Myślą przewodnią tegorocznej sesji było hasło „Wojciech Lubiński – żywa pamięć”. „Puls” był partnerem medialnym tego wydarzenia. Obecna na sali żona doktora podziękowała wykładowcom, organizatorom i słuchaczom za uczczenie pamięci męża. Podkreśliła, że w takich chwilach czuje szczególnie Jego bliskość.
Podczas sesji zaprezentowano doniesienia będące kontynuacją Jego badań naukowych. Wykłady przedstawili: prof. Mirosław Dziuk z Wojskowego Instytutu Medycznego, prof. Grzegorz Gielerak – dyrektor Wojskowego Instytutu Medycznego, prof. Andrzej Kraszewski z Politechniki Warszawskiej, prof. Jerzy Kruszewski – konsultant krajowy ds. alergologii, recenzent dorobku i rozprawy habilitacyjnej dr. W. Lubińskiego, dr Piotr Boros – ekspert z Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc, dr Piotr Dąbrowiecki – przewodniczący Stowarzyszeń Chorych na Astmę i POChP, dr Karol Gondorowicz z UM w Łodzi, dr Anna Kazimierczak z WIM.
Na konferencji pojawił się też wątek etyczny – w moim wystąpieniu przedstawiłem zagrożenia w medycynie XXI w., wynikające m.in. z wprowadzenia nowych zasad refundacji leków, rozliczania procedur szpitalnych w systemie JPG, zakazu stosowania leków poza rejestracją, co zrodziło silną presję ekonomiczną, kreującą niekiedy nieetyczne postawy. Nie tylko NFZ i Ministerstwo Zdrowia są odpowiedzialne za ten stan. Zwróciłem uwagę na wzorce płynące ze strony liderów medycyny, konflikty interesów, powiązania z przemysłem farmaceutycznym i stosunek do przestrzegania praw autorskich. Lekarz musi posiadać nie tylko wiedzę, ale też sumienie, być nie tylko profesjonalny, ale także uczciwy.
Bardzo ważną inicjatywą Warszawsko-Otwockiego Oddziału PTChP podczas obchodów drugiej rocznicy katastrofy pod Smoleńskiem było zorganizowanie Warsztatów Spirometrycznych im. dr. Wojciecha Lubińskiego. Kształcenie lekarzy w tej dziedzinie było Jego wielką pasją. Z pewnością byłby szczęśliwy, widząc, że idea ta nie zginęła wraz z Nim i jest kontynuowana. Budujące było olbrzymie zainteresowanie warsztatami, na które przybyli lekarze z całego kraju.
Kształcenie było bezpłatne dzięki grantowi firmy Boehringier, która w 2010 r. obiecała doktorowi Lubińskiemu je sfinansować.
Słowa wdzięczności należą się pani Małgorzacie Wenke, która od lat wspierała warsztaty spirometryczne. Warszawsko-Otwocki Oddział PTChP postanowił co roku organizować bezpłatne dla lekarzy Warsztaty Spirometryczne im. dr. Wojciecha Lubińskiego. Szczególnie w otwartej przed rokiem w WIM Sali Konferencyjnej im gen. bryg. dr. Wojciecha Lubińskiego czuło się ducha patrona, spoglądającego z portretu na uczestników tego kształcenia. Słowa podziękowania należą się: prof. Andrzejowi Falowi, dr Piotrowi Dąbrowieckiemu, dr Hannie Dmeńskiej, dr Monice Franczuk z Instytutu Gruźlicy i Chorób Płuc, doc. Piotrowi Gutkowskiemu, dr Justynie Mierzejewskiej z Centralnego Szpitala MSW, dr Izabeli Toczyskiej, mgr Małgorzacie Kluczek z Centrum Zdrowia Dziecka oraz Katarzynie Mirkowskiej – pielęgniarce z Wojskowego Instytutu Medycznego, za poświęcony czas i zaangażowanie podczas realizacji tego szkolenia. Ten przykład żywej pamięci o przyjacielu i koledze jest budujący i dobrze obrazuje podnoszoną po śmierci Wojtka dewizę: „Non omnis moriar”.

Tadeusz M. Zielonka

Tomasz A. Chełmiński
(1926-2011)

14 maja 2011 r. zmarł Tomasz Adam Chełmiński – lekarz społecznik. Urodził się 6 grudnia 1926 r. w Płocku. Matka była nauczycielką, ojciec oficerem Wojska Polskiego. Tomasz Chełmiński zdał maturę w 1945 r. w Liceum Reytana w Warszawie. W czasie okupacji był więziony za działalność konspiracyjną. Podczas Powstania Warszawskiego walczył w pułku AK „Baszta”. Studia lekarskie na Uniwersytecie Warszawskim rozpoczął w 1946 r. Ukończył je w 1951 r. i ożenił się z Hanną Kumieniecką – koleżanką ze studiów. W 1954 r. urodził się im syn Wojciech, a w 1988 r. wnuk Jan.
Pod koniec studiów pracował jako wolontariusz na Oddziale Internistycznym w Szpitalu im. św. Łazarza, pod kierownictwem prof. dr. n. med. Witolda Orłowskiego. W latach 1952-1956 odbywał służbę wojskową. Następnie już jako lekarz asystent przeszedł ze Szpitala im. św. Łazarza wraz z prof. Witoldem Orłowskim do ówczesnego Szpitala Wojewódzkiego (obecnie im. prof. W. Orłowskiego) przy ul. Czerniakowskiej 231. Po odejściu profesora wraca do Szpitala im. św. Łazarza, na Oddział Internistyczny prowadzony przez dr. Jana Weremowicza. Po śmierci ordynatora prowadzi oddział wespół z dr Mirą Jakiel. Po jej odejściu, do końca istnienia oddziału jest jego ordynatorem, aż do przejścia na emeryturę, początkowo przy ul. Leszno 17, a potem w szpitalu na ul. Kasprzaka 17a. Jednocześnie pracuje jako kierownik przychodni przy ul. Leszno 15. Udziela się także społecznie. Jest członkiem: Komisji ds. Leczenia Alkoholików, Stowarzyszenia Koleżeńskiej Samopomocy Lekarskiej, pracuje w Związku Zawodowym Pracowników Służby Zdrowia. Jest współinicjatorem nadania szpitalowi przy ul. Kasprzaka im. dr Anny Gostyńskiej. Podtrzymuje też związki ze środowiskiem kombatanckim. Jest członkiem prezydium Związku Powstańców Warszawskich, w którym przez długie lata pracował w Komisji Socjalnej, a także w Przychodni Fundacji Pomocy na rzecz Żołnierzy Armii Krajowej im. gen. bryg. Leopolda Okulickiego, ps. Niedźwiadek. W 2008 r. z wszystkich prac wyłącza Go ostatecznie ciężka choroba.
Otrzymał wiele odznaczeń wojskowych i państwowych, m.in.: Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Order Polonia Restituta, krzyże Kawalerski i Oficerski, Złoty Krzyż Zasługi, Złotą Odznakę „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”, Odznakę im. dr Anny Gostyńskiej.

żona

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza