2 czerwca 2017

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

1 marca 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra rozwoju i finansów z 27 lutego 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie badań lekarskich osoby zatrzymanej przez funkcjonariusza celnego, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 413.

Tytuł rozporządzenia otrzymał brzmienie „w sprawie badań lekarskich osoby zatrzymanej przez funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej”.

1 marca 2017 r. weszła w życie ustawa z 10 lutego 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 396.

Nowelizacja dotyczy stosowania przepisów ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa do funkcjonariuszy Służby Celnej, którzy stali się pracownikami w jednostkach organizacyjnych Krajowej Administracji Skarbowej i w dniu objęcia ubezpieczeniem chorobowym przebywali na urlopie macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie rodzicielskim albo urlopie ojcowskim.

3 marca 2017 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z 8 lutego 2017 r. w sprawie Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego na lata 2017–2022, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 458.

Ustanawia się Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego na lata 2017–2022 określający strategię działań mających na celu:

– zapewnienie osobom z zaburzeniami psychicznymi kompleksowej, wielostronnej i powszechnie dostępnej opieki zdrowotnej oraz innych form opieki i pomocy niezbędnych do życia w środowisku rodzinnym i społecznym,

– kształtowanie wobec osób z zaburzeniami psychicznymi właściwych postaw społecznych, w szczególności zrozumienia, tolerancji, życzliwości, a także przeciwdziałania ich dyskryminacji.

Narodowy Program Ochrony Zdrowia Psychicznego na lata 2017–2022 stanowi załącznik do rozporządzenia.

4 marca 2017 r. weszło w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 27 lutego 2017 r. w sprawie wykazu zawodów regulowanych i działalności regulowanych, przy wykonywaniu których usługodawca posiada bezpośredni wpływ na zdrowie lub bezpieczeństwo publiczne, w przypadku których można wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 468.

Załącznik do rozporządzenia zawiera wykaz zawodów regulowanych i działalności regulowanych związanych ze zdrowiem lub bezpieczeństwem publicznym, których wykonywanie przez usługodawców nieposiadających odpowiednich kwalifikacji zawodowych mogłoby narażać usługobiorców na poważne niebezpieczeństwo lub powstanie poważnej szkody dla zdrowia, w przypadku których właściwy organ, o ile jest to niezbędne, może wszcząć postępowanie w sprawie uznania kwalifikacji, jeżeli usługodawca zamierza świadczyć daną usługę transgraniczną po raz pierwszy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wykaz zawiera m.in. następujące zawody regulowane: asystentka stomatologiczna, diagnosta laboratoryjny, dietetyk, fizjoterapeuta, higienistka stomatologiczna, inspektor ochrony radiologicznej w pracowniach stosujących aparaty rentgenowskie w celach medycznych, inspektor ochrony radiologicznej, z wyjątkiem inspektora ochrony radiologicznej w pracowniach rentgenowskich stosujących aparaty rentgenowskie do celów diagnostyki medycznej, radiologii zabiegowej, radioterapii powierzchniowej i radioterapii schorzeń nienowotworowych, instruktor terapii uzależnień koordynator pobierania i przeszczepiania komórek, tkanek i narządów, logopeda, opiekun medyczny, ortoptystka, protetyk słuchu, ratownik medyczny, specjalista psychoterapii uzależnień, specjalista terapii uzależnień, technik analityki medycznej, technik dentystyczny, technik elektroradiolog, technik farmaceutyczny, technik masażysta, technik ortopeda, terapeuta zajęciowy.

9 marca 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 2 marca 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kryteriów wyboru ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 498.

Zgodnie z przepisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych porównania ofert w toku postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dokonuje się według kryteriów wyboru ofert: jakości, kompleksowości, dostępności, ciągłości i ceny udzielanych świadczeń opieki zdrowotnej.

Przy porównaniu ofert w toku postępowania w sprawie zawarcia umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej uwzględnia się także, czy świadczeniodawca posiada:

– umowę zawartą z Agencją Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji w celu pozyskania danych niezbędnych do określenia taryfy świadczeń,

– ważną pozytywną opinię wojewody albo ministra zdrowia o celowości inwestycji w sektorze usług zdrowotnych.

Zmiany zostały wprowadzone w załącznikach do rozporządzenia dotyczących:

– podstawowej opieki zdrowotnej – nocna i świąteczna opieka,– ambulatoryjnej opieki specjalistycznej – świadczenia w zakresie okulistyki, okulistyki dla dzieci, leczenia wad postawy u dzieci i młodzieży, świadczenia diagnostyczne kosztochłonne-badania przewodu pokarmowego,

– leczenia szpitalnego hospitalizacji planowej – kardiologia, diabetologia, diabetologia dzieci, ginekologia onkologiczna, opieka kompleksowa po zawale mięśnia sercowego, kontrola zakażeń szpitalnych i polityki antybiotykowej,

– opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień,

– rehabilitacji leczniczej,

– świadczeń zdrowotnych kontraktowanych odrębnie,

– ratownictwa medycznego,

– leczenia szpitalnego – świadczenia wysokospecjalistyczne,

– programów zdrowotnych – leczenie dorosłych chorych ze śpiączką,

– leczenia szpitalnego – programy lekowe onkologiczne i nieonkologiczne.

Ponadto rozporządzenie określa wykaz szczegółowych kryteriów wyboru ofert z wyznaczającymi je warunkami oraz przypisaną im wartością, w rodzaju leczenie stomatologiczne.

11 marca 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 3 marca 2017 r. w sprawie stażu adaptacyjnego i testu umiejętności w toku postępowania w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych do wykonywania medycznych zawodów regulowanych, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 511.

Zgodnie z przepisami ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, właściwy organ, w drodze postanowienia, może uzależnić wydanie decyzji w sprawie uznania kwalifikacji od odbycia przez wnioskodawcę stażu adaptacyjnego lub przystąpienia przez niego do testu umiejętności w przypadku, gdy zakres kształcenia, szkolenia lub egzaminu wymaganego do wykonywania zawodu w Rzeczypospolitej Polskiej i w państwie wnioskodawcy różnią się zasadniczo.

W postanowieniu właściwy organ określa zakres testu umiejętności lub zakres i czas trwania stażu adaptacyjnego, mając na uwadze konieczność wyrównania różnic w zakresie kształcenia lub szkolenia w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu regulowanego. Staż adaptacyjny odbywa się w języku polskim i nie może trwać dłużej niż trzy lata.

Właściwy organ zapewnia wnioskodawcy możliwość przystąpienia do testu umiejętności nie później niż w terminie sześciu miesięcy od dnia nałożenia na niego tego obowiązku.

Test umiejętności przeprowadza się w języku polskim.

Wnioskodawca ponosi koszty odbywania stażu adaptacyjnego lub przystąpienia do testu umiejętności.

Właściwy organ zobowiązuje wnioskodawcę do odbycia stażu adaptacyjnego albo do przystąpienia do testu umiejętności, zgodnie z wyborem wnioskodawcy.

Rozporządzenie określa:

1) warunki, sposób i tryb odbywania stażu adaptacyjnego, wykonywania nadzoru nad odbywaniem stażu adaptacyjnego oraz oceny nabytych przez wnioskodawcę umiejętności w trakcie jego odbywania, sposób ustalania kosztów odbywania stażu adaptacyjnego oraz tryb pobierania i zwrotu opłaty za odbycie stażu adaptacyjnego,

2) warunki, sposób i tryb przeprowadzania testu umiejętności oraz oceny posiadanych przez wnioskodawcę umiejętności, sposób ustalania kosztów przeprowadzania testu umiejętności oraz tryb pobierania i zwrotu opłaty za przeprowadzenie testu umiejętności

– w toku postępowania w sprawie uznania nabytych w innych niż RP państwach członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub w państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronach umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, kwalifikacji do wykonywania medycznych zawodów regulowanych.

17 marca 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 576, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 10 marca 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo atomowe.

21 marca 2017 r. weszła w życie ustawa z 24 lutego 2017 r. o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 599.

W ustawie określone zostały zasady ustalania programu szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia i uzyskiwania akredytacji do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego, sprawowania nadzoru nad jego prowadzeniem, oraz warunki i tryb uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinie ochrony zdrowia, w tym przystępowania i odbywania szkolenia specjalizacyjnego, a także organizacji i przeprowadzania Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w dziedzinie ochrony zdrowia (PESoz).

Ustawa nie dotyczy osób wykonujących zawody medyczne, dla których zasady uzyskiwania tytułu specjalisty określają przepisy regulujące wykonywanie tych zawodów.

Do szkolenia specjalizacyjnego może przystąpić osoba, która:

– ma tytuł zawodowy magistra lub równorzędny, uzyskany po ukończeniu studiów na kierunku określonym w przepisach wykonawczych do ustawy oraz

– została zakwalifikowana do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w postępowaniu kwalifikacyjnym.

Do szkolenia specjalizacyjnego może przystąpić także osoba, która:

– ma tytuł zawodowy magistra lub równorzędny uzyskany, po ukończeniu studiów na kierunku innym niż określony w przepisach wykonawczych do ustawy oraz

– wykonywała co najmniej przez dwa lata w ciągu ostatnich pięciu lat czynności zawodowe zgodne z programem szkolenia specjalizacyjnego w danej dziedzinie ochrony zdrowia i uzyskała zgodę dyrektora CMKP na odbycie szkolenia specjalizacyjnego oraz

– została zakwalifikowana do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w postępowaniu kwalifikacyjnym.

30 marca 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 687, obwieszczenie ministra obrony narodowej z 14 marca 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra obrony narodowej w sprawie warunków i trybu ubiegania się o dofinansowanie kosztów zaopatrzenia w wyroby medyczne stosowane w leczeniu urazów i chorób nabytych przez weterana poszkodowanego żołnierza podczas wykonywania zadań poza granicami państwa.

31 marca 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 marca 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych zasad kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 564.

Zgodnie z przepisami ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich o potrzebie obserwacji w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą orzeka sąd rodzinny po wysłuchaniu nieletniego, określając miejsce i czas trwania obserwacji.

Obserwacja w podmiocie leczniczym niebędącym przedsiębiorcą nie powinna trwać dłużej niż cztery tygodnie, na wniosek podmiotu leczniczego sąd rodzinny może przedłużyć ten termin na czas określony, niezbędny do zakończenia obserwacji. Łączny czas trwania obserwacji w danej sprawie nie może przekroczyć sześciu tygodni.

Użyte w rozporządzeniu określenie „publiczne zakłady opieki zdrowotnej” zastępuje się określeniem „podmioty lecznicze niebędące przedsiębiorcami”.

Uchylone zostały załączniki do rozporządzenia określające podmioty dysponujące warunkami maksymalnego i wzmocnionego zabezpieczenia.

11 kwietnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 7 marca 2017 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących systemu zapewnienia jakości oraz dopuszczalnych wyników pomiaru jakości, w zakresie krwi i jej składników, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 646.

22 kwietnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 29 marca 2017 r. w sprawie rezerwy szczepionek oraz innych immunologicznych produktów leczniczych, stosowanych w razie wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub epidemii, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 735.

Zgodnie z przepisami ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi ustanawia się rezerwę szczepionek oraz innych immunologicznych produktów leczniczych, stosowanych w razie wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub epidemii, które kupuje minister zdrowia.

Rozporządzenie określa:

– skład, wielkość i sposób przechowywania rezerwy szczepionek oraz innych immunologicznych produktów leczniczych, stosowanych w razie wystąpienia zagrożenia epidemicznego lub epidemii,

– tryb uruchamiania rezerwy,

– sposób dystrybucji produktów leczniczych uruchomionych z rezerwy,

– sposób postępowania z produktami leczniczymi stanowiącymi rezerwę, dla których kończą się terminy ważności.

W skład rezerwy wchodzą szczepionki przeciwko:

– inwazyjnym zakażeniom Neisseria meningitidis – nie mniej niż 15 tys. dawek,

– durowi brzusznemu (Ty) – nie mniej niż 60 opakowań wielodawkowych,

– durowi i tężcowi (TyT) – nie mniej niż 70 opakowań wielodawkowych,

– błonicy:

  1. a) szczepionka stosowana u dzieci (D) – nie mniej niż 357 opakowań wielodawkowych,
  2. b) szczepionka stosowana u dorosłych (d) – nie mniej niż 50 dawek,

– szczepionki przeciw chorobom, które są objęte obowiązkiem szczepienia w ramach Programu Szczepień Ochronnych – nie mniej niż 10 proc. zapotrzebowania na szczepionki do realizacji tego programu.

Rezerwę przechowuje dystrybutor centralny wyznaczony przez ministra zdrowia.

1 maja 2017 r. wszedł w życie art. 8. ustawy z 21 października 2016 r. o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz niektórych innych ustaw, opublikowanej w DzU z 2016 r., poz. 2020.

Nowelizacja dotyczy ustawy z 9 października 2015 r. o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw (DzU, poz. 1991 ze zmianami), wprowadzającej zmiany w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Elektroniczna karta szkolenia specjalizacyjnego oznacza elektroniczne odwzorowanie karty szkolenia specjalizacyjnego stanowiące potwierdzenie realizacji programu specjalizacji i jego ukończenia.

Konto w Systemie Monitorowania Kształcenia Pracowników Medycznych (SMK) zakłada w celu dokonywania czynności w tym systemie lekarz albo lekarz dentysta oraz kierownik specjalizacji.

Warunkiem dokonywania czynności za pomocą SMK jest uwierzytelnienie osoby, która konto założyła i weryfikacja jej uprawnień.

Uwierzytelnienia dokonuje się na podstawie wniosku
o nadanie uprawnień, przez:

– podpisanie kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP lub

– potwierdzenie przez właściwą okręgową izbę lekarską lub Naczelną Izbę Lekarską tożsamości osoby, która konto założyła.

Weryfikacji uprawnień dokonuje w stosunku do:

– lekarza albo lekarza dentysty – właściwa miejscowo okręgowa izba lekarska, a jeżeli nie jest możliwe ustalenie właściwej okręgowej izby lekarskiej – Naczelna Izba Lekarska,

– kierownika specjalizacji – właściwa jednostka uprawniona do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego.

Dane zamieszczane w SMK, na podstawie niniejszej ustawy, mogą zostać udostępnione:

– lekarzowi – w zakresie śledzenia przebiegu własnego kształcenia,

– uczelniom – w zakresie zadań określonych niniejszą ustawą oraz monitorowania karier zawodowych absolwentów,

– konsultantom krajowym i konsultantom wojewódzkim – w zakresie, w jakim biorą udział w kształceniu lekarzy,

– Centrum Egzaminów Medycznych – w szczególności w zakresie organizowania i przeprowadzania egzaminów państwowych oraz innych egzaminów z zakresu kształcenia lekarzy,

– Centrum Medycznemu Kształcenia Podyplomowego – w szczególności w zakresie zadań udzielania akredytacji jednostkom organizacyjnym, koordynacji organizacji kursów szkoleniowych oraz kontroli i monitorowania realizacji szkolenia specjalizacyjnego,

– wojewodom – w szczególności w zakresie procesu szkolenia specjalizacyjnego lekarzy,

– ministrowi obrony narodowej – w szczególności w zakresie procesu szkolenia specjalizacyjnego lekarzy będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej, a także pełniących służbę lub zatrudnionych w podmiotach leczniczych utworzonych i nadzorowanych przez MON,

– ministrowi spraw wewnętrznych – w szczególności w zakresie procesu szkolenia specjalizacyjnego lekarzy pełniących służbę lub zatrudnionych w podmiotach leczniczych utworzonych przez ministra spraw wewnętrznych,

– podmiotom uprawnionym do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów,

– okręgowym radom lekarskim oraz Naczelnej Radzie Lekarskiej.

Lekarski Egzamin Końcowy i Lekarsko-Dentystyczny Egzamin Końcowy organizuje i przeprowadza Centrum Egzaminów Medycznych.

LEK i LDEK odbywają się dwa razy do roku równocześnie, w miejscach i terminach ustalonych przez dyrektora CEM. Do LEK może przystąpić lekarz, a do LDEK lekarz dentysta.

Osoba zamierzająca przystąpić do LEK albo LDEK składa do dyrektora CEM, za pomocą SMK, zgłoszenie do egzaminu w terminie:

– 15 lipca roku kalendarzowego, w którym jest przeprowadzany dany egzamin – w przypadku egzaminów wyznaczonych w okresie od 1 do 30 września,

– 30 listopada roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym jest przeprowadzany dany egzamin – w przypadku egzaminów wyznaczonych w okresie od 1 do 28 lutego.

Zgłoszenie do LEK albo LDEK zawiera następujące dane:

– imię (imiona) i nazwisko,

– datę urodzenia,

– miejsce urodzenia,

– numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania,

– obywatelstwo (obywatelstwa),

– adres do korespondencji i adres poczty elektronicznej oraz numer telefonu, jeżeli posiada,

– numer prawa wykonywania zawodu lekarza albo prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty, jeżeli posiada,

– numer i datę wydania dyplomu lekarza albo lekarza dentysty albo zaświadczenia o ukończeniu studiów na kierunku lekarskim albo lekarsko-dentystycznym, jeżeli w dniu złożenia zgłoszenia legitymuje się takim dokumentem,

– nazwę uczelni i podstawowej jednostki organizacyjnej, w której zgłaszający się ukończył studia lekarskie lub lekarsko-dentystyczne oraz datę ich ukończenia, a w przypadku lekarza albo lekarza dentysty, który ukończył studia w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej,

– nazwę polskiej uczelni, która przeprowadziła nostryfikację dyplomu,

– wskazanie okręgowej rady lekarskiej, która w przypadku lekarza albo lekarza dentysty, który ukończył uczelnię
w państwie członkowskim UE, przyznała zgłaszającemu się prawo wykonywania zawodu,

– wskazanie preferowanego miejsca składania LEK albo LDEK spośród podanych przez CEM,

– wskazanie języka, w którym zgłaszający się zamierza składać egzamin.

W przypadku złożenia zgłoszenia do LEK albo LDEK po raz drugi i kolejny oraz za LEK albo LDEK składany w języku obcym zgłaszający się wnosi opłatę egzaminacyjną w wysokości nie wyższej niż 10 proc. przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez prezesa GUS. Opłata jest wnoszona na rachunek bankowy wskazany przez CEM, podany za pomocą SMK podczas składania zgłoszenia. Opłatę uiszcza się niezwłocznie po dokonaniu zgłoszenia, nie później niż w terminie pięciu dni od dnia upływu terminu składania zgłoszeń. W przypadku niewniesienia opłaty albo wniesienia jej w wysokości niższej niż należna dyrektor CEM wzywa zgłaszającego się do uzupełnienia braków formalnych za pomocą SMK lub środków komunikacji elektronicznej, wykorzystując adres poczty elektronicznej wskazany przez zgłaszającego się w zgłoszeniu. W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych w terminie siedmiu dni od dnia skierowania wezwania zgłoszenie do LEK albo LDEK traktuje się jako niezłożone.

Dyrektor CEM zawiadamia zgłaszającego się o miejscu i terminie przeprowadzenia LEK albo LDEK oraz nadanym numerze kodowym. Zawiadomienie jest przekazywane za pomocą SMK lub środków komunikacji elektronicznej na adres poczty elektronicznej wskazany przez zgłaszającego się w zgłoszeniu, nie później niż czternaście dni przed terminem przeprowadzenia danego LEK albo LDEK.

LEK i LDEK są składane w formie pisemnych testów, odrębnych dla zawodów lekarza i lekarza dentysty, opracowanych na każdy termin egzaminu przez ekspertów w zakresie zagadnień objętych LEK i LDEK. Pytania testowe LEK i LDEK obejmują problematykę z zakresu dziedzin medycyny, ze szczególnym uwzględnieniem procedur diagnostycznych i leczniczych. Testy i pytania testowe LEK i LDEK są opracowywane, przetwarzane, dystrybuowane i przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich osobom innym niż uczestniczące w ich opracowywaniu, przetwarzaniu, dystrybuowaniu i przechowywaniu, przeprowadzającym LEK lub LDEK, lub sprawującym nadzór nad ich przeprowadzeniem. Mogą być udostępnione wyłącznie osobie przystępującej do tego egzaminu, na jej wniosek, po ich wykorzystaniu w LEK lub LDEK. Dyrektor CEM udostępnia testy i pytania testowe w drodze ich okazania w siedzibie CEM. Zakazane jest wynoszenie poza siedzibę CEM udostępnianych testów i pytań testowych oraz ich reprodukowanie, kopiowanie jakąkolwiek techniką lub przepisywanie. W przypadku naruszenia tego zakazu udostępnianie zostaje przerwane. Przebieg udostępniania może być monitorowany za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk.

Udostępniane, na zasadach określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej, są wyłącznie pytania testowe z poprawnymi odpowiedziami, wykorzystane na potrzeby LEK albo LDEK, po upływie pięciu lat od dnia przeprowadzenia tego egzaminu.

Zgłaszający się do LEK albo LDEK przedstawia bezpośrednio przed egzaminem zespołowi egzaminacyjnemu dokument potwierdzający tożsamość. W przypadku braku dokumentu potwierdzającego tożsamość zgłaszającego się nie może on przystąpić do egzaminu.

LEK i LDEK polega na rozwiązaniu odpowiedniego testu składającego się z dwustu pytań zawierających pięć odpowiedzi, z których tylko jedna jest prawidłowa. Za każdą prawidłową odpowiedź uzyskuje się 1 punkt. W przypadku braku odpowiedzi, zaznaczenia nieprawidłowej odpowiedzi albo zaznaczenia więcej niż jednej odpowiedzi punkty nie są przyznawane. Przebieg LEK i LDEK może być dokumentowany za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk, o czym zgłaszającego się do LEK albo LDEK informuje się w zawiadomieniu o egzaminie lub bezpośrednio przed rozpoczęciem egzaminu. Test jest rozwiązywany przez zdającego samodzielnie. Podczas zdawania LEK i LDEK zdający nie może korzystać z żadnych pomocy naukowych i dydaktycznych ani z urządzeń służących do kopiowania oraz przekazywania i odbioru informacji. Naruszenie tego zakazu lub rozwiązywanie testu niesamodzielnie stanowi podstawę zdyskwalifikowania zdającego, co jest równoważne z uzyskaniem przez niego wyniku negatywnego. W przypadku stwierdzenia w trakcie egzaminu naruszenia wspomnianego zakazu lub rozwiązywania testu niesamodzielnie, przewodniczący zespołu egzaminacyjnego dokonuje dyskwalifikacji zdającego i odnotowuje fakt dyskwalifikacji wraz ze wskazaniem jej przyczyny oraz godziną przerwania egzaminu testowego w protokole egzaminacyjnym. W przypadku stwierdzenia, po zakończeniu egzaminu, na podstawie analizy obrazu i dźwięku zarejestrowanych za pomocą urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk, że zdający naruszył zakaz lub rozwiązał test niesamodzielnie, przewodniczący komisji egzaminacyjnej dokonuje jego dyskwalifikacji. Fakt dyskwalifikacji wraz ze wskazaniem jej przyczyny odnotowuje się w protokole egzaminacyjnym. O dyskwalifikacji dyrektor CEM zawiadamia na piśmie osobę zdyskwalifikowaną. Informację tę dyrektor CEM zamieszcza w SMK. Zawiadamia też właściwego okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej, jeżeli lekarz lub lekarz dentysta jest członkiem okręgowej izby lekarskiej, albo właściwego okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej wojskowej izby lekarskiej, jeżeli lekarz lub lekarz dentysta jest członkiem wojskowej izby lekarskiej. Osoba zdyskwalifikowana nie może przystąpić do LEK albo LDEK w kolejnym najbliższym terminie egzaminu przypadającym po dniu dyskwalifikacji.

Zdający LEK albo LDEK w danym terminie może wnieść w trakcie egzaminu albo bezpośrednio po jego zakończeniu, przed opuszczeniem sali egzaminacyjnej, merytoryczne zastrzeżenie do pytania testowego wykorzystanego podczas tego LEK albo LDEK. Zastrzeżenie składa się dyrektorowi CEM na formularzu, którego wzór opracowuje CEM.

Zastrzeżenie rozpatruje w terminie trzech dni od dnia, w którym odbył się egzamin, komisja powołana przez dyrektora CEM spośród osób, których wiedza, doświadczenie i autorytet dają rękojmię prawidłowego rozpatrzenia wniesionych zastrzeżeń. W przypadku uznania zastrzeżenia komisja unieważnia pytanie testowe, którego zastrzeżenie dotyczy. Rozstrzygnięcie to powoduje obniżenie maksymalnej liczby punktów z testu. Za unieważnione pytanie nie przyznaje się punktów.

Pozytywny wynik LEK albo LDEK otrzymuje zdający, który uzyskał co najmniej 56 proc. maksymalnej liczby punktów z testu. Wynik egzaminu nie stanowi decyzji w rozumieniu ustawy – Kodeks postępowania administracyjnego.

Osoba, która złożyła LEK albo LDEK z wynikiem negatywnym albo złożyła LEK albo LDEK z niesatysfakcjonującym ją wynikiem, może przystąpić ponownie do egzaminu w innym terminie.

Zdającemu, który złożył LEK albo LDEK, dyrektor CEM wydaje świadectwo złożenia LEK albo LDEK w terminie dwudziestu jeden dni od dnia egzaminu. Wynik egzaminu danej osoby jest jej udostępniany za pomocą SMK. Na wniosek tej osoby dyrektor CEM wydaje odpłatnie duplikat świadectwa złożenia LEK albo świadectwa złożenia LDEK, albo dokonuje ich korekty. Opłata za te czynności wynosi 50 zł. Opłaty nie wnosi się w przypadku, gdy korekta wynika z błędu CEM.

Wyniki LEK i LDEK dyrektor CEM udostępnia za pomocą SMK organom prowadzącym postępowanie kwalifikacyjne, uczelniom w zakresie dotyczącym absolwentów ich podstawowych jednostek organizacyjnych oraz Naczelnej Radzie Lekarskiej.

W przypadku rażących uchybień dotyczących procedury przebiegu LEK albo LDEK lub nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie LEK albo LDEK dyrektor CEM, po uzyskaniu zgody ministra zdrowia, może wydać zarządzenie o unieważnieniu egzaminu dla poszczególnych albo wszystkich zdających.

W przypadku unieważnienia LEK albo LDEK z przyczyn nieleżących po stronie zdającego nie pobiera się od niego opłaty za kolejny egzamin.

Dokumentacja dotycząca LEK i LDEK jest przechowywana przez właściwe podmioty zgodnie z przepisami ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach.

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza