7 lutego 2018

Nowe przepisy prawne

Prawo

2 listopada 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 30 października 2017 r. w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2028.

7 listopada 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 16 października 2017 r. w sprawie leczenia krwią i jej składnikami w podmiotach leczniczych wykonujących działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2051.

14 listopada 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 5 października 2017 r. w sprawie opłat za czynności wykonywane przez organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej w ramach urzędowych kontroli żywności, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2012.

20 listopada 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2131, obwieszczenie ministra sprawiedliwości z 6 listopada 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra sprawiedliwości w sprawie udzielania świadczeń zdrowotnych przez podmioty lecznicze dla osób pozbawionych wolności.

23 listopada 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 7 listopada 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wykazu zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do wykonywania obserwacji oraz sposobu finansowania obserwacji, a także warunków zabezpieczenia zakładów dla osób pozbawionych wolności, opublikowane w DzU z 2017r., poz. 2154.

24 listopada 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2168, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 listopada 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

24 listopada 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 5 października 2017 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 1975.

Rozporządzenie dotyczy odpadów medycznych:

1) zakaźnych, o kodach:

18 01 02* – części ciała i organy oraz pojemniki na krew i konserwanty służące do jej przechowywania (z wyłączeniem 18 01 03),

18 01 03* – inne odpady, które zawierają drobnoustroje chorobotwórcze lub ich toksyny oraz inne formy zdolne do przeniesienia materiału genetycznego, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do sądzenia, że wywołują choroby u ludzi i zwierząt (np. zainfekowane pieluchomajtki, podpaski, podkłady, z wyłączeniem 18 01 80 i 18 01 82),

18 01 80* – zużyte kąpiele lecznicze aktywne biologicznie, o właściwościach zakaźnych,

18 01 82* – pozostałości z żywienia pacjentów oddziałów zakaźnych,

2) niebezpiecznych, innych niż zakaźne, o kodach:

18 01 06* – chemikalia, w tym odczynniki chemiczne zawierające substancje niebezpieczne,

18 01 08* – leki cytotoksyczne i cytostatyczne,

18 01 10* – odpady amalgamatu dentystycznego,

3) innych niż niebezpieczne, o kodach:

18 01 01 – narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki (z wyłączeniem 18 01 03),

18 01 04 – inne odpady niż wymienione w 18 01 03,

18 01 07 – chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, inne niż wymienione w 18 01 06,

18 01 09 – leki inne niż wymienione 1 18 01 06,

18 01 81 – zużyte kąpiele lecznicze aktywne biologicznie, inne niż wymienione w 18 01 80.

Odpady medyczne gromadzi się w pojemnikach lub workach w miejscu powstawania oraz wstępnie magazynuje, uwzględniając ich właściwości, sposób unieszkodliwiania lub odzysku.

Odpady medyczne powstałe w wyniku udzielania świadczeń zdrowotnych w miejscu wezwania są przez osoby udzielające świadczeń zdrowotnych:

– zbierane do pojemników lub worków jednorazowego użycia,

– przekazywane niezwłocznie do pomieszczenia lub urządzenia chłodniczego, o których mowa w rozporządzeniu, z zachowaniem odpowiednich środków ostrożności.

Odpady medyczne, o których mowa w pkt. 1, z wyjątkiem odpadów medycznych o ostrych końcach i krawędziach, zbiera się w miejscu powstawania do pojemników lub worków jednorazowego użycia z folii polietylenowej, koloru czerwonego, wytrzymałych, odpornych na działanie wilgoci i środków chemicznych, z możliwością jednokrotnego zamknięcia.

Odpady medyczne, o których mowa w pkt. 2, z wyjątkiem odpadów medycznych o ostrych końcach i krawędziach, zbiera się w miejscu powstawania do pojemników lub worków jednorazowego użycia z folii polietylenowej, koloru żółtego, wytrzymałych, odpornych na działanie wilgoci i środków chemicznych, z możliwością jednokrotnego zamknięcia.

Odpady medyczne, o których mowa w pkt. 3, z wyjątkiem odpadów medycznych o ostrych końcach i krawędziach, zbiera się w miejscu powstawania do pojemników lub worków jednorazowego użycia z folii polietylenowej albo do pojemników wielokrotnego użycia, w kolorze innym niż czerwony albo żółty, wytrzymałych, odpornych na działanie wilgoci i środków chemicznych.

Worki jednorazowego użycia umieszcza się na stelażach lub w sztywnych pojemnikach jednorazowego lub wielokrotnego użycia w sposób pozwalający na uniknięcie zakażenia osób mających kontakt z workiem lub pojemnikiem.

Odpady medyczne o ostrych końcach i krawędziach zbiera się w miejscu powstawania do pojemników jednorazowego użycia, sztywnych, odpornych na działanie wilgoci, mechanicznie odpornych na przekłucie lub przecięcie. Zasady oznaczania kolorami poszczególnych rodzajów odpadów medycznych stosuje się odpowiednio, w sposób pozwalający na jednoznaczne zidentyfikowanie przeznaczenia pojemnika.

Pojemniki lub worki zapełnia się najwyżej do 2/3 objętości w sposób umożliwiający bezpieczne zamknięcie. Niedopuszczalne jest otwieranie raz zamkniętych pojemników lub worków jednorazowego użycia.

Pojemniki lub worki wymienia się tak często, jak pozwalają na to warunki przechowywania oraz właściwości odpadów medycznych w nich gromadzonych, nie rzadziej niż co 72 godziny, z zastrzeżeniem dotyczącym wysoce zakaźnych odpadów medycznych. W przypadku uszkodzenia pojemnika lub worka umieszcza się go w całości w innym większym, nieuszkodzonym pojemniku lub worku spełniającym te same wymagania.

Odpady medyczne, o których mowa w pkt. 1, w których zidentyfikowano lub co do których istnieje uzasadnione podejrzenie, że zawierają biologiczne czynniki chorobotwórcze podlegające zakwalifikowaniu do kategorii wysoce zakaźnych, zbiera się w miejscu powstawania do:

– opakowania wewnętrznego złożonego z:

  1. a) worka jednorazowego użycia z folii polietylenowej, koloru czerwonego, wytrzymałego, odpornego na działanie wilgoci i środków chemicznych, z możliwością jednokrotnego zamknięcia, który po wypełnieniu i zamknięciu jest umieszczany w drugim worku spełniającym te same wymagania, lub
  2. b) sztywnego, odpornego na działanie wilgoci, mechanicznie odpornego na przekłucie lub przecięcie pojemnika koloru czerwonego – w przypadku odpadów medycznych o ostrych końcach i krawędziach,

– opakowania zewnętrznego, które stanowi pojemnik koloru czerwonego, wytrzymały, odporny na działanie wilgoci i środków chemicznych, wykonany w sposób umożliwiający dezynfekcję, z możliwością szczelnego zamknięcia.

Wysoce zakaźne odpady medyczne mogą być przechowywane w miejscu powstawania nie dłużej niż 24 godziny.

Pojemnik lub worek z odpadami medycznymi w miejscu ich powstawania posiada widoczne oznakowanie identyfikujące, które zawiera:

– kod odpadów medycznych w nim przechowywanych,

– nazwę i numer REGON wytwórcy odpadów medycznych oraz numer księgi rejestrowej w rejestrze podmiotów wykonujących działalność leczniczą wraz z podaniem organu rejestrowego,

– datę i godzinę otwarcia (rozpoczęcia użytkowania),

– datę i godzinę zamknięcia.

W przypadku wysoce zakaźnych odpadów medycznych oznakowanie umieszcza się na pojemniku stanowiącym opakowanie zewnętrzne. Pojemnik oznacza się dodatkowo znakiem ostrzegającym przed zagrożeniem biologicznym oraz umieszczonym napisem „Materiał zakaźny dla ludzi”.

Odpady medyczne są wstępnie magazynowane w sposób selektywny, z zachowaniem podziału określonego wyżej, w odpowiednio przystosowanym pomieszczeniu albo stacjonarnym lub przenośnym urządzeniu chłodniczym, przeznaczonym wyłącznie do magazynowania odpadów medycznych. Przenośne urządzenie chłodnicze może być wykorzystywane do wstępnego magazynowania odpadów medycznych w przypadku wytwarzania ich niewielkiej ilości, jeżeli pozwala na zachowanie warunków określonych w rozporządzeniu.

Pomieszczenie do magazynowania odpadów:

– ma niezależne wejście,

– jest zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych,

– ma ściany i podłogi wykonane z materiałów gładkich, łatwo zmywalnych i umożliwiających dezynfekcję,

– jest zabezpieczone przed dostępem owadów, gryzoni oraz innych zwierząt,

– ma drzwi wejściowe bez progu, których szerokość i wysokość gwarantuje swobodny dostęp,

– ma miejsca lub boksy wydzielone i oznakowane, w zależności od rodzaju magazynowanych odpadów medycznych, a w przypadku magazynowania odpadów medycznych w oznakowanych, szczelnie zamkniętych pojemnikach lub kontenerach dopuszcza się brak wydzielonych boksów,

– jest wyposażone w termometr do pomiaru temperatury wewnątrz pomieszczenia,

– posiada wentylację zapewniającą podciśnienie i filtrację odprowadzanego powietrza, dopuszcza się zastosowanie wentylacji grawitacyjnej pod warunkiem magazynowania odpadów medycznych w szczelnie zamkniętych pojemnikach lub kontenerach i oznakowanych w zależności od ich rodzaju,

– ma zabezpieczenia techniczne przed rozprzestrzenianiem się magazynowanych odpadów medycznych, obejmujące również gromadzenie ewentualnych odcieków z tych odpadów.

Stacjonarne urządzenie chłodnicze:

– jest zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych,

– ma ściany i podłogi wykonane z materiałów gładkich, łatwo zmywalnych i umożliwiających dezynfekcję,

– jest zabezpieczone przed dostępem owadów, gryzoni oraz innych zwierząt,

– ma drzwi wejściowe bez progu, których szerokość i wysokość gwarantuje swobodny dostęp,

– jest wyposażone w termometr do pomiaru temperatury wewnątrz urządzenia,

– ma zamknięcie drzwi wejściowych umożliwiające ich otwarcie od wewnątrz,

– ma przedsionek przed wejściem do urządzenia.

Przenośne urządzenie chłodnicze:

– ma wnętrze wykonane z materiałów gładkich, łatwo zmywalnych i umożliwiających dezynfekcję,

– jest zabezpieczone przed dostępem owadów, gryzoni oraz innych zwierząt,

– jest zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych,

– jest wyposażone w termometr do pomiaru temperatury wewnątrz urządzenia.

Przy pomieszczeniu do magazynowania odpadów oraz przy stacjonarnym urządzeniu chłodniczym zapewnia się dostęp do:

– umywalki z bieżącą zimną i ciepłą wodą, zainstalowanej w sposób umożliwiający co najmniej umycie rąk bezpośrednio po wyjściu z pomieszczenia lub urządzenia, wyposażonej w dozowniki z mydłem i środkiem do dezynfekcji rąk oraz ręczniki jednorazowego użytku,

– wody bieżącej ciepłej i zimnej do celów porządkowych,

– wydzielonych miejsc do przechowywania czystych oraz zbierania brudnych środków ochrony indywidualnej dla osób przebywających w miejscach przeznaczonych do wstępnego magazynowania odpadów medycznych.

W sąsiedztwie przenośnego urządzenia chłodniczego zapewnia się dozownik ze środkiem do dezynfekcji rąk, podajnik na czyste rękawiczki jednorazowe oraz pojemnik na zużyte rękawiczki jednorazowe.

Dopuszcza się wstępne magazynowanie odpadów medycznych, o których mowa w pkt. 3, w sposób selektywny, z zachowaniem podziału określonego na wstępie, w oznakowanych
w zależności od rodzaju odpadów medycznych, szczelnie zamkniętych pojemnikach lub kontenerach, w innym miejscu wstępnego magazynowania niż wymienione wyżej, które:

– jest przeznaczone i przystosowane do wstępnego magazynowania odpadów,

– ma uszczelnione podłoże i zorganizowane dojazdy lub dojścia,

– jest zabezpieczone przed dostępem osób nieupoważnionych,

– jest zabezpieczone przed dostępem owadów, gryzoni oraz innych zwierząt,

– jest zabezpieczone przed wpływem czynników atmosferycznych, w tym zadaszone,

– jest utrzymywane na bieżąco w czystości.

Wstępne magazynowanie odpadów medycznych o kodzie 18 01 02* odbywa się tylko w temperaturze do 10°C, a czas ich przechowywania nie może przekroczyć 72 godzin.

Wstępne magazynowanie odpadów medycznych o kodach 18 01 03*, 18 01 06*, 18 01 08*, 18 01 10* i 18 01 82* odbywa się tylko w temperaturze do 18°C, z tym że w temperaturze 10–18°C może odbywać się tak długo, jak pozwalają na to ich właściwości, jednak nie dłużej niż 72 godziny, natomiast w temperaturze do 10°C – nie dłużej niż 30 dni.

Odpady medyczne, o których mowa w pkt. 3, mogą być wstępnie magazynowane tak długo, jak pozwalają na to ich właściwości, jednak nie dłużej niż 30 dni.

Transport wewnętrzny odpadów medycznych z miejsca powstawania do miejsca wstępnego magazynowania odbywa się środkami transportu przeznaczonymi wyłącznie do tego celu.

W obiektach, gdzie są udzielane świadczenia zdrowotne lub są prowadzone badania i doświadczenia naukowe w zakresie medycyny, wyznacza się miejsce przeznaczone do dezynfekcji, mycia i przechowywania środków transportu wewnętrznego odpadów medycznych i pojemników wielokrotnego użycia, służących do transportu wewnętrznego odpadów medycznych.

Podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych lub prowadzące badania i doświadczenia naukowe w zakresie medycyny stosują, opracowaną przez siebie, szczegółową procedurę postępowania z odpadami medycznymi w zakresie selektywnego ich zbierania, transportu i wstępnego magazynowania z instrukcją selektywnego zbierania odpadów medycznych w miejscu ich powstawania.

Osoby udzielające świadczeń zdrowotnych w miejscu wezwania stosują, opracowaną przez siebie, szczegółową procedurę postępowania z odpadami medycznymi przez osoby udzielające świadczeń zdrowotnych w miejscu wezwania, która zawiera oznaczenie miejsca wstępnego magazynowania odpadów medycznych przez te osoby.

W terminie 18 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia:

– pomieszczenia do wstępnego magazynowania odpadów medycznych, niespełniające wymagań dotyczących wentylacji i zabezpieczenia przed ich rozprzestrzenianiem,

– pomieszczenia i miejsca do dezynfekcji, mycia i przechowywania środków transportu wewnętrznego odpadów medycznych, niespełniające wymagań dotyczących wentylacji

dostosowuje się do tych wymagań.

28 listopada 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2195, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 8 listopada 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

28 listopada 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2183, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 30 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym.

29 listopada 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 24 listopada 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie stażu podyplomowego lekarza i lekarza dentysty, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2194.

Lekarz, lekarz dentysta odbywający staż podyplomowy otrzymuje zasadnicze wynagrodzenie miesięczne w wysokości 2369 zł.

Do 31 grudnia 2018 r. lekarz, lekarz dentysta odbywający staż otrzymuje odpowiednio zasadnicze wynagrodzenie miesięczne w wysokości:

1) 2100 zł od 1 lipca 2017 r.

2) 2249 zł od 1 stycznia 2018 r.

Środki na wydatki wynikające z podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego do wysokości, o której mowa w pkt. 1, lekarzy, którzy ukończyli staż podyplomowy po 30 czerwca 2017 r., a przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia, marszałek województwa przekazuje jednostce zatrudniającej tych lekarzy na podstawie porozumienia do umowy, na podstawie której był finansowany staż. Przepis obowiązuje od 1 lipca 2017 r.

30 listopada 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2211, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 30 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy – Prawo farmaceutyczne.

30 listopada 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2206, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 30 października 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o cudzoziemcach.

30 listopada 2017 r. weszła w życie ustawa z 29 września 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 2110.

Ustawa określa, że program pilotażowy to zespół zaplanowanych działań z zakresu opieki zdrowotnej o charakterze testowym, dotyczących nowych warunków organizacji, realizacji lub nowego sposobu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej, poprzedzających wdrożenie rozwiązań systemowych.

Minister oraz jednostka samorządu terytorialnego opracowują projekt programu polityki zdrowotnej na podstawie map potrzeb zdrowotnych oraz dostępnych danych epidemiologicznych.

Projekt programu polityki zdrowotnej jest przekazywany do Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji w celu wydania opinii przez jej prezesa,

Prezes AOTMiT przekazuje raport Radzie Przejrzystości, która na podstawie dokumentu przedstawia opinię w sprawie projektu programu. Przed sporządzeniem raportu prezes agencji może zasięgnąć opinii konsultantów w ochronie zdrowia lub innych ekspertów z poszczególnych dziedzin medycyny, w szczególności odpowiednich dla danej choroby lub danego problemu zdrowotnego.

Po zakończeniu realizacji programu minister oraz jednostka samorządu terytorialnego sporządzają raport końcowy z jego realizacji.

Agencja, z własnej inicjatywy lub z inicjatywy ministra zdrowia, dokonuje okresowej weryfikacji założeń zgromadzonych projektów programów polityki zdrowotnej i na tej podstawie przygotowuje raport w sprawie zalecanych technologii medycznych, działań przeprowadzanych w ramach programów oraz warunków ich realizacji, dotyczących danej choroby lub danego problemu zdrowotnego.

Minister zdrowia może zlecić prezesowi AOTMiT opracowanie i wydanie rekomendacji dotyczącej danej choroby lub danego problemu zdrowotnego.

Minister zdrowia ustala, w drodze rozporządzenia, program pilotażowy, mając na uwadze poprawę efektywności systemu ochrony zdrowia oraz poprawę jakości i bezpieczeństwa udzielania świadczeń opieki zdrowotnej.

Programy zdrowotne, których realizację i finansowanie rozpoczęto przed 12 sierpnia 2009 r., mogą być realizowane i finansowane na dotychczasowych zasadach nie dłużej niż do 31 grudnia 2019 r.

Nowelizacja ustawy określa ponadto, że skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego nie jest wymagane do świadczeń w zakresie leczenia uzależnień:

– dla osób zgłaszających się z powodu uzależnienia,

– dla osób zgłaszających się z powodu współuzależnienia – spokrewnionych lub niespokrewnionych z osobą uzależnioną, wspólnie z nią mieszkających i gospodarujących, oraz osób, których stan psychiczny powstał na skutek pozostawania w związku emocjonalnym z osobą uzależnioną.

Przepisy ustawy o działalności leczniczej stanowią, że podmiot wykonujący działalność leczniczą 1 lipca 2011 r., niespełniający wymagań dotyczących pomieszczeń i urządzeń, określonych w przepisach wykonawczych do ustawy, dostosowuje się do tych wymagań do 31 grudnia 2017 r.

Zgodnie z wprowadzoną zmianą ustawy, podmiot leczniczy, który co najmniej częściowo nie zrealizuje programu dostosowania do tych wymagań, może wystąpić do właściwego organu Państwowej Inspekcji Sanitarnej z wnioskiem o wydanie opinii o wpływie niespełniania wymagań na bezpieczeństwo pacjentów. Opinia jest wydawana w formie postanowienia.

Organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej przekazuje postanowienie właściwemu organowi prowadzącemu rejestr.

1 grudnia 2017 r. weszła w życie ustawa z 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej, opublikowana w DzU z 2017 r., poz. 2217.

Ustawa określa cele i organizację podstawowej opieki zdrowotnej oraz zasady zapewnienia odpowiedniej jakości świadczeń opieki zdrowotnej z zakresu poz.

Podstawowa opieka zdrowotna stanowi miejsce pierwszego kontaktu świadczeniobiorcy, w rozumieniu przepisów ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, z systemem ochrony zdrowia, z wyłączeniem sytuacji, w których świadczeniobiorca znajduje się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego lub udzielane są mu ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne, w ramach którego jest zapewniony dostęp do profilaktycznych, diagnostycznych, leczniczych, pielęgnacyjnych oraz rehabilitacyjnych świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Koordynacja opieki zdrowotnej nad świadczeniobiorcą w systemie ochrony zdrowia polega na zintegrowaniu udzielania świadczeń opieki zdrowotnej, obejmujących wszystkie etapy
i elementy procesu ich realizacji, z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych, środków komunikacji elektronicznej lub publicznie dostępnych usług telekomunikacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem jakości i efektywności udzielanych świadczeń.

Lekarz POZ to lekarz, który:

1) posiada tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej albo

2) odbywa szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny rodzinnej, albo

3) posiada specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej, albo

4) posiada specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie pediatrii, pod warunkiem ukończenia kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej, z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej albo który wykonuje zawód u świadczeniodawcy, z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej, wybrany przez świadczeniobiorcę.

Lekarzem POZ jest także lekarz:

1) posiadający specjalizację I stopnia w dziedzinie medycyny ogólnej lub

2) posiadający specjalizację I albo II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie chorób wewnętrznych

– udzielający świadczeń zdrowotnych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej przed 31 grudnia 2024 r., pod warunkiem ukończenia kursu, z zastrzeżeniem art. 14 ustawy z 24 sierpnia 2007 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw (DzU, poz. 1172).

Lekarz, o którym mowa w pkt. 4, może sprawować opiekę nad świadczeniobiorcą wyłącznie do ukończenia przez tego świadczeniobiorcę 18. roku życia.

Kurs organizuje instytut badawczy lub Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, na podstawie ramowego programu.

Koszty kursu pokrywa lekarz lub świadczeniodawca, z którym NFZ zawarł umowę o udzielanie świadczeń podstawowej opieki zdrowotnej.

Przepisy dotyczące obowiązku ukończenia kursu w dziedzinie medycyny rodzinnej wchodzą w życie 1 stycznia 2025 r.

Od 1 października 2020 r. w ramach koordynacji świadczeniodawca zapewnia:

– profilaktyczną opiekę zdrowotną dostosowaną do wieku i płci świadczeniobiorcy oraz zidentyfikowanych jego problemów zdrowotnych i populacji objętej opieką,

– badania diagnostyczne i konsultacje specjalistyczne, zgodnie z indywidualnym planem diagnostyki, leczenia i opieki.

Świadczeniodawca wyznacza osobę, do której zadań należy organizacja procesu udzielania świadczeń zdrowotnych, w tym przekazywanie informacji o tym procesie, oraz zapewnienie współpracy między osobami udzielającymi świadczeń zdrowotnych.

Osoby udzielające świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej mogą realizować programy edukacyjne i badawczo-rozwojowe.

Ustawa wprowadziła zmianę w ustawie o działalności leczniczej. Zgodnie z nowelizacją osoba wykonująca zawód medyczny udzielająca świadczeń zdrowotnych poza zakładem leczniczym korzysta z ochrony prawnej przewidzianej w ustawie – Kodeks karny dla funkcjonariuszy publicznych.

4 grudnia 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2237, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 9 listopada 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zdrowiu publicznym.

7 grudnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 4 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzorów odznak i legitymacji wydawanych w związku z honorowym dawstwem krwi, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2262.

12 grudnia 2017 r. zostało opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2295, obwieszczenie ministra zdrowia z 10 listopada 2017 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego.

13 grudnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 4 grudnia 2017 r. w sprawie sposobu, trybu i terminów występowania do Narodowego Funduszu Zdrowia oraz udostępniania przez NFZ świadczeniobiorcy informacji o prawie do świadczeń opieki zdrowotnej oraz o udzielonych mu świadczeniach, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2297.

NFZ udostępnia świadczeniobiorcy informacje w formie pisemnej na podstawie wniosku, który należy przesłać za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej, przesyłką listową lub złożyć w siedzibie oddziału wojewódzkiego funduszu.

Fundusz udostępnia informacje po sprawdzeniu poprawności danych zawartych we wniosku przez ich porównanie z danymi zgromadzonymi w Centralnym Wykazie Ubezpieczonych.

Udostępnienie informacji następuje bez zbędnej zwłoki, nie później niż w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku.

Informacja o posiadanym w danym dniu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej oraz podstawie tego prawa jest udostępniana niezwłocznie w dniu złożenia wniosku, jeżeli został złożony osobiście.

Fundusz udostępnia informacje przez system teleinformatyczny.

W celu uzyskania dostępu do systemu teleinformatycznego świadczeniobiorca składa w oddziale wojewódzkim NFZ wniosek o wydanie nazwy użytkownika i hasła.

Zachowują ważność dane dostępowe świadczeniobiorców, którzy uzyskali prawo do korzystania z systemu teleinformatycznego zapewniającego dostęp do informacji przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

15 grudnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 19 listopada 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wzoru karty zgonu, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2220.

Rozporządzenie ministra zdrowia z 11 lutego 2015 r. w sprawie wzoru karty zgonu (DzU z 2015 r., poz. 231) traci moc 1 stycznia 2023 r.

15 grudnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 7 grudnia 2017 r.
w sprawie wzorów karty urodzenia i karty martwego urodzenia, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2305.

Wzór karty urodzenia określa załącznik nr 1, a wzór karty martwego urodzenia załącznik nr 2 do rozporządzenia.

Rozporządzenie traci moc 1 stycznia 2023 r.

19 grudnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 14 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków wynagradzania za pracę pracowników podmiotów leczniczych działających w formie jednostki budżetowej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2360.

Rozporządzenie obowiązuje od 1 lipca 2017 r.

20 grudnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 5 grudnia 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych kryteriów wyboru ofert w postępowaniu w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2364.

23 grudnia 2017 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z 28 listopada 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie  szczegółowych zasad i trybu kierowania przez ZUS na rehabilitację leczniczą oraz udzielania zamówień na usługi rehabilitacyjne, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2281.

1 stycznia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z 6 marca 2017 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 723.

Załącznik do rozporządzenia określa jednostkowe stawki opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku.

1 stycznia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 31 lipca 2017 r. w sprawie określenia wysokości opłat za krew i jej składniki w 2018 r., opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 1516.

1 stycznia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 20 października 2017 r. w sprawie wykazu egzaminów organizowanych przez europejskie towarzystwa naukowe, równoważnych z Państwowym Egzaminem Specjalizacyjnym, oraz wykazu dokumentów potwierdzających złożenie takich egzaminów, opublikowane w DzU z 2017 r., poz. 2005.

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza