3 września 2018

Leczenie bólu w przebiegu zespołu bólowego miednicy mniejszej u kobiet

Leczmy ból

Dr hab. n. med. Małgorzata Malec-Milewska

Klinika Anestezjologii i Intensywnej Terapii CMKP, Warszawa

Zespół bólowy miednicy mniejszej (ZBMM) to przewlekły ból zlokalizowany w podbrzuszu, trwający co najmniej 6 miesięcy, któremu mogą towarzyszyć: ból śródbrzusza, nadbrzusza, krocza (okolicy odbytu lub sromu) i/lub bóle kończyn dolnych. Dolegliwości bólowe mają charakter okresowy lub stały, nieregularne natężenie i prowadzą do znacznego pogorszenia jakości życia. Ten zespół bólowy występuje u 4–14 proc. kobiet.

Patomechanizm ZBMM jest bardzo złożony i do końca niejasny, dlatego ten rodzaj bólu zaliczamy do tzw. zespołów bólu funkcjonalnego, czyli takiego, w którym z powodu nieznanego patomechanizmu powstawania nie możemy zastosować leczenia bezpośrednio nakierowanego na przyczynę. Czynnikami ryzyka występowania ZBMM są: młody wiek, stwierdzona przemoc seksualna i fizyczna, stany zapalne miednicy, choroby ginekologiczne, przebyte zabiegi operacyjne w obrębie miednicy, endometrioza i współistnienie depresji. Przyczynami ZBMM mogą być: zespół jelita drażliwego, śródmiąższowe zapalenie pęcherza, zapalenie miednicy mniejszej, zrosty, zespół przekrwienia miednicy, ból mięśniowo-powięziowy, wulwodynia, neuralgia nerwu sromowego. Leczenie dolegliwości bólowych powinno być w miarę możliwości przyczynowe, jednak u prawie 30–40 proc. kobiet z ZBMM nie udaje się znaleźć konkretnej przyczyny.

W leczeniu farmakologicznym ZBMM stosowane są gabapentynoidy (gabapentyna/pregabalina) i leki przeciwdepresyjne (amitryptylina/duloksetyna). Wykorzystuje się również inwazyjne metody leczenia, np. blokady i stymulacje nerwów obwodowych oraz blokady neurolityczne splotu odbrzusznego górnego i zwoju Waltera. Neuroliza zwoju Waltera polega na wprowadzeniu pod kontrolą toru wizyjnego z ramieniem C i podania kontrastu zagiętej igły na brzuszną powierzchnię kości guzicznej, w miejscu położenia zwoju nieparzystego Waltera, i wprowadzeniu w tę okolicę 7 ml około 65-proc. alkoholu. W technice blokady nerwu sromowego środkiem do blokady jest mieszanina leków znieczulających miejscowo: 0,5 proc. bupiwakainy i 2 proc. lidokainy, 20 mg penrokstfiliny i 75 mg klonidyny. Połączenie farmakoterapii, psychoterapii i wybranych technik interwencyjnych może przynieść korzystny efekt przeciwbólowy w leczeniu zespołu bólowego miednicy mniejszej.

Autorka nie zgłasza konfliktu interesów związanego z prezentowanymi w artykule zagadnieniami.

Piśmiennictwo u autorki.

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza