18 grudnia 2019

Wspomnienia

Eugeniusz Spiechowicz

(1929–2018)

„Zawsze chciałem wiedzieć więcej niż tego ode mnie wymagano” – te słowa towarzyszyły Eugeniuszowi Spiechowiczowi przez całe życie zawodowe.

17 grudnia 2018 r. odszedł prof. dr hab. n. med. Eugeniusz Spiechowicz – wybitna postać polskiej stomatologii, ceniony nauczyciel akademicki, wychowawca wielu pokoleń lekarzy, cieszący się ogromnym autorytetem i szacunkiem. Możemy jednak powiedzieć „Non omnis moriar” – pozostawił bowiem wartościowe publikacje w czasopismach polskich i obcojęzycznych, wiele książek – podręczników i monografii, które do dziś są podstawą nauczania studentów i lekarzy.

Eugeniusz Spiechowicz urodził się 10 czerwca 1929 r. W wieku dziesięciu lat doświadczył tragedii okupacji niemieckiej. Od 1943 r. był zrzeszony w Konspiracyjnym Związku Harcerstwa Polskiego. Za tę działalność odznaczono Go Honorowym Krzyżem Zasługi z Rozetą i Mieczami. Podczas Powstania Warszawskiego został ciężko ranny. W styczniu 1945 r. brał udział w odgruzowywaniu miasta. Za działalność podczas okupacji otrzymał Krzyż Partyzancki, Warszawski Krzyż Powstańczy, Krzyż Armii Krajowej, Medal Zwycięstwa i Wolności oraz Medal za Warszawę.

Profesor był osobą o szerokich horyzontach i rozległej wiedzy, ale nade wszystko ciepłym, życzliwym człowiekiem. Z warszawską Alma Mater był związany przez 70 lat. Na tej uczelni ukończył w 1952 r. studia, tam bezpośrednio po studiach rozpoczęła się Jego akademicka droga naukowa i zawodowa. W 1963 r. uzyskał stopień doktora nauk medycznych, a w 1968 – stopień doktora habilitowanego za dorobek naukowy i pracę „Tworzywo akrylowe w protetyce stomatologicznej – jego oddziaływanie na błonę śluzową i skórę”. W 1975 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1984 – profesora zwyczajnego.
W latach 1970–1973 był kierownikiem Zakładu Propedeutyki i Profilaktyki Stomatologicznej. Praca zawodowa prof. Spiechowicza aż do emerytury była ściśle związana z Katedrą Protetyki Stomatologicznej Instytutu Stomatologii Akademii Medycznej w Warszawie, którą kierował od roku 1973 do 1999. Dawał przykład rzetelności i wytrwałości w pracy, prowadzeniu badań. Swoim zaangażowaniem, traktując pracę niemal jak misję, zyskał uznanie i szacunek współpracowników, ale też ogólnopolskiego środowiska akademickiego. Przez wiele lat służył z oddaniem uczelni i sprawom studentów, przez dwie kadencje (1972–1978) pełnił funkcję prorektora ds. dydaktyki.

Był niestrudzonym orędownikiem polskiej stomatologii na forum międzynarodowym, współzałożycielem i prezydentem Europejskiego Towarzystwa Protetycznego (EPA).  Zainicjował i przez 25 lat koordynował współpracę Instytutu Stomatologii AM w Warszawie z Wydziałem Stomatologii Uniwersytetu w Lund. Za wkład pracy w organizację i realizację tej współpracy został odznaczony Medalem Honorowym Uniwersytetu w Lund.

Profesor jest autorem ponad 230 prac, m.in. siedmiu edycji podręcznika „Protetyka stomatologiczna”. Był promotorem 15 doktoratów i opiekunem trzech habilitacji. Uczestniczył w wielu zjazdach i kongresach specjalistycznych w kraju i zagranicą, niestrudzenie propagując osiągnięcia nauki polskiej. Jako visiting professor prowadził wykłady i seminaria w wielu zagranicznych ośrodkach akademickich. Dorobek naukowy i publicystyczny Profesora stanowi ogromny wkład w rozwój polskiej i światowej stomatologii.

Ogromnym sukcesem prof. Spiechowicza było uzyskanie grantu UE w ramach programu „Tempus Phare”, opracowania technik leczenia implantologicznego i wprowadzenie implantologii do nauczania przed- i podyplomowego oraz stworzenia Interdyscyplinarnego Centrum Implantologicznego w Katedrze Protetyki Stomatologicznej.

Niezwykła aktywność organizacyjna Profesora zaowocowała także udziałem w pracach na forum międzynarodowym w roli eksperta Światowej Organizacji Zdrowia w dziedzinie dydaktyki i profilaktyki, konsultanta Światowej Federacji Stomatologii (FDI), członka Komitetu Kongresowego FDI. Był honorowym członkiem wielu polskich i zagranicznych towarzystw naukowych.

Przez wiele lat przewodniczył krajowemu Zespołowi ds. Protetyki Stomatologicznej MZ, a przez ponad 20 – komisji egzaminacyjnej w zakresie specjalizacji z protetyki stomatologicznej. Był członkiem Prezydium Rady Naukowej przy Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej, Rady Głównej Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Pełnił zaszczytną funkcję prezesa polskiej sekcji Akademii Pierre’a Faucharda.

Przez cztery kadencje był wiceprezydentem Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Należał do inicjatorów utworzenia ponad 50 lat temu pierwszego w Europie czasopisma o tematyce protetycznej, czyli „Protetyki Stomatologicznej”, wydawanej do dziś przez Polskie Towarzystwo Stomatologiczne. Był jej wieloletnim redaktorem naczelnym.

Osiągnięcia, które ma na swoim koncie, stawiają Go w rzędzie wybitnych przedstawicieli stomatologii w Polsce i zagranicą. Ogromne zaangażowanie Profesora było wielokrotnie docenione, został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za zasługi dla Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, Medalem za zasługi dla I Wydziału Lekarskiego z Oddziałem Stomatologicznym, Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

Jesteśmy wdzięczni, że dane nam było poznać, współpracować i czerpać doświadczenie od wielkiego nauczyciela, jakim był Profesor. Osiągnięcia, które ma na swoim koncie, stawiają Go w rzędzie wybitnych przedstawicieli stomatologii w Polsce i zagranicą. 

Prof. dr hab. n. med. Elżbieta Mierzwińska-Nastalska,

kierownik Katedry Protetyki Stomatologicznej WUM

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza