28 kwietnia 2015

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

20 lutego 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 stycznia 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 182.
Obowiązkiem szczepień ochronnych są objęte następujące choroby zakaźne: błonica, gruźlica, inwazyjne zakażenie Haemophilus influenzae typu b, inwazyjne zakażenia Streptococcus pneumoniae, krztusiec,, nagminne zakażenie przyusznic (świnka), odra, ospa wietrzna, ostre nagminne porażenie dziecięce (poliomyelitis), różyczka, tężec, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wścieklizna.
Obowiązek poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym przeciw:
1. ospie wietrznej obejmuje:
a) dzieci do ukończenia 12. roku życia:
– z upośledzeniem odporności o wysokim ryzyku ciężkiego przebiegu choroby,
– z ostrą białaczką limfoblastyczną w okresie remisji,
– zakażone HIV,
– przed leczeniem immunosupresyjnym lub chemioterapią,
b) dzieci do ukończenia 12. roku życia z otoczenia osób określonych w lit. a, które nie chorowały na ospę wietrzną,
c) dzieci do ukończenia 12. roku życia, inne niż wymienione w lit. a i b, przebywające w:
– zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych,
– zakładach opiekuńczo-leczniczych,
– rodzinnych domach dziecka,
– domach dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży,
– domach pomocy społecznej,
– placówkach opiekuńczo-wychowawczych,
– regionalnych placówkach opiekuńczo-terapeutycznych,
– interwencyjnych ośrodkach preadopcyjnych,
d) dzieci, inne niż wymienione w lit. a – c, przebywające w żłobkach lub klubach dziecięcych,
2. ostremu nagminnemu porażeniu dziecięcemu (poliomyelitis) obejmuje dzieci i młodzież od 7. tygodnia życia do ukończenia 19. roku życia,
3. wirusowemu zapaleniu wątroby typu B obejmuje:
a) dzieci i młodzież od dnia urodzenia do ukończenia 19. roku życia,
b) uczniów szkół medycznych lub innych szkół prowadzących kształcenie na kierunkach medycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,
c) studentów uczelni medycznych lub innych uczelni, prowadzących kształcenie na kierunkach medycznych, którzy nie byli szczepieni przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,
d) osoby szczególnie narażone na zakażenie w wyniku styczności z osobą zakażoną wirusem zapalenia wątroby typu B, które nie były szczepione przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,
e) osoby zakażone wirusem zapalenia wątroby typu C,
f) osoby wykonujące zawód medyczny narażone na zakażenie, które nie były szczepione przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,
g) osoby w fazie zaawansowanej choroby nerek z filtracją kłębuszkową poniżej 30 ml/min oraz osoby dializowane.
Wzór książeczki szczepień jest określony w załączniku nr 3 do rozporządzenia.
Książeczki szczepień założone przed dniem wejścia w życie rozporządzenia zachowują ważność bezterminowo.
Książeczki szczepień według wzoru określonego na podstawie dotychczasowych przepisów mogą być zakładane do wyczerpania zapasów, nie dłużej jednak niż przez okres 2 lat od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

4 lutego 2015 r. zostało opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 178, obwieszczenie ministra zdrowia z 12 stycznia 2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego.

1 marca 2015 r. weszła w życie ustawa z 28 listopada 2014 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1741 i 1888.
Zgodnie z art. 54 ustawy – Prawo o aktach stanu cywilnego, kartę urodzenia przekazuje się kierownikowi urzędu stanu cywilnego właściwemu do sporządzenia aktu urodzenia w terminie 3 dni od dnia jej sporządzenia.
Karta urodzenia zawiera:
– nazwisko, imię (imiona), nazwisko rodowe, datę i miejsce urodzenia oraz numer PESEL matki dziecka, jeżeli został nadany,
– miejsce, datę i godzinę urodzenia dziecka,
– płeć.
Karta martwego urodzenia zawiera dane wymagane w karcie urodzenia oraz informację, że dziecko urodziło się martwe.
Kartę martwego urodzenia przekazuje się kierownikowi urzędu stanu cywilnego w terminie 1 dnia od dnia jej sporządzenia. Jeżeli nie jest możliwe ustalenie płci dziecka, karty martwego urodzenia nie przekazuje się.
Karta urodzenia i karta martwego urodzenia są przekazywane kierownikowi urzędu stanu cywilnego w formie dokumentu elektronicznego, opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu (od 1 stycznia 2018 r.).
Zgłoszenia urodzenia dziecka dokonuje się w terminie 21 dni od dnia sporządzenia karty urodzenia, a w przypadku gdy dziecko urodziło się martwe – w terminie 3 dni od dnia sporządzenia karty martwego urodzenia.
Jeżeli nie dokonano zgłoszenia urodzenia w terminie 21 dni od dnia sporządzenia karty urodzenia lub w terminie 3 dni od dnia sporządzenia karty martwego urodzenia, kierownik urzędu stanu cywilnego sporządza z urzędu akt urodzenia na podstawie karty urodzenia albo karty martwego urodzenia, z adnotacją o sporządzeniu aktu z urzędu, oraz informuje rodziców dziecka o jego sporządzeniu.
Do 1 stycznia 2018 r. karta urodzenia zawiera oprócz danych, o których mowa wyżej:
– informacje o stanie zdrowia dziecka: długość, ciężar ciała, punkty w skali Apgar,
– informacje o ciąży i porodzie: okres trwania ciąży, wielorakość i miejsce porodu,
– dane o poprzednich ciążach i porodach matki dziecka:
a) liczbę dzieci urodzonych przez matkę, w tym żywo urodzonych lub martwo urodzonych,
b) datę poprzedniego porodu,
c) informacje o żywotności poprzedniego dziecka,
– informacje o miejscu zamieszkania rodziców dziecka, w tym okres ich przebywania na terytorium RP na obszarze danej gminy, o ile są znane, oraz wykształceniu rodziców dziecka, pozyskiwane przez podmiot wykonujący działalność leczniczą.
Do 1 stycznia 2018 r. karta martwego urodzenia zawiera, oprócz danych wymienionych wyżej, czas zgonu płodu i przyczynę zgonu, jeżeli została stwierdzona.
Do 1 stycznia 2018 r. karta urodzenia i karta martwego urodzenia mogą zostać przekazane kierownikowi urzędu stanu cywilnego w formie dokumentu elektronicznego, opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym weryfikowanym za pomocą ważnego kwalifikowanego certyfikatu.
Ustawa – Prawo o aktach stanu cywilnego zawiera przepisy zmieniające ustawę z 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (DzU z 2011 r. nr 118, poz. 687, ze zm.).
Zgodnie z przepisem art. 11 znowelizowanej ustawy, zgon i jego przyczyna powinny być ustalone przez lekarza leczącego chorego w ostatniej chorobie.
W razie niemożności wypełnienia tego przepisu stwierdzenie zgonu i jego przyczyny powinno nastąpić w drodze oględzin dokonanych przez lekarza lub, w razie jego braku, przez inną osobę powołaną do tej czynności przez właściwego starostę, przy czym koszty tych oględzin i wystawionego świadectwa nie mogą obciążać rodziny zmarłego.
Osoby uprawnione stwierdzają zgon i jego przyczyny, a następnie wypełniają wydawaną w tym celu kartę zgonu. Karta zgonu jest wydawana podmiotom uprawnionym do pochowania zwłok, w jednym egzemplarzu.
Lekarze stwierdzający zgon i jego przyczyny obowiązani są, dla potrzeb statystyki publicznej, udzielać na żądanie właściwych organów wyjaśnień odnoszących się do faktu zgonu i jego przyczyny. Jeżeli zmarły pozostawał podczas ostatniej choroby pod opieką lekarską, wyjaśnienia powinny również dotyczyć przebiegu tej choroby. Wyjaśnienia te stanowią tajemnicę prawnie chronioną i mogą być wykorzystywane tylko dla potrzeb statystyki publicznej oraz w postępowaniu sądowym.
Zarówno lekarz, jak i inne osoby powołane do dokonywania oględzin zwłok, jeżeli podczas realizacji tej czynności zyskają pewność lub powezmą uzasadnione podejrzenie, że przyczyną zgonu była choroba zakaźna, podlegająca obowiązkowemu zgłoszeniu, powinni zawiadomić o tym natychmiast właściwego państwowego inspektora sanitarnego. W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że przyczyną zgonu było przestępstwo, lekarz lub inne osoby powołane do oględzin zwłok powinni zawiadomić o tym natychmiast właściwego prokuratora lub najbliższy posterunek policji.
Do 1 stycznia 2018 r. karta zgonu zawiera, oprócz danych określających
– nazwisko, nazwisko rodowe, imię (imiona) osoby zmarłej, numer PESEL, a w przypadku jego braku – rodzaj i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość,
– datę, godzinę i miejsce zgonu albo datę, godzinę i miejsce znalezienia zwłok,
– datę oraz miejsce urodzenia osoby zmarłej,
– płeć osoby zmarłej.
– stan cywilny osoby zmarłej,
– imiona i nazwiska rodziców osoby zmarłej,
– informację, czy zgon nastąpił w wyniku choroby zakaźnej, jeżeli są znane:
– informacje o miejscu zgonu, jego przyczynach, osobie stwierdzającej przyczyny zgonu oraz sposobie stwierdzenia przyczyn zgonu,
– w przypadku dziecka do roku życia:
a) godzinę urodzenia, informacje o stanie jego zdrowia w chwili urodzenia: długość, ciężar ciała, punkty w skali Apgar,
b) informacje o przebiegu ciąży i porodzie: okres trwania ciąży, wielorakość porodu oraz liczbę dzieci urodzonych przez matkę,
– nazwę podmiotu wykonującego działalność leczniczą oraz nazwisko i imię (imiona) sporządzającego kartę zgonu,
– wykształcenie zmarłego,
– miejsce zamieszkania zmarłego, w tym okres przebywania na terytorium RP na obszarze danej gminy.

1 stycznia 2018 r. weszły w życie przepisy zmieniające ustawę o cmentarzach i chowaniu zmarłych w zakresie dotyczącym karty zgonu.
Karta zgonu składa się z trzech części przeznaczonych:
– do zarejestrowania zgonu,
– dla administracji cmentarza,
– dla potrzeb statystyki publicznej.
Karta zgonu w części przeznaczonej do zarejestrowania zgonu zawiera, jeżeli są znane:
– nazwisko, nazwisko rodowe, imię (imiona) osoby zmarłej, numer PESEL, a w przypadku jego braku – rodzaj i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość,
– datę, godzinę i miejsce zgonu albo datę, godzinę i miejsce znalezienia zwłok,
– datę oraz miejsce urodzenia osoby zmarłej,
– płeć osoby zmarłej.
Karta zgonu w części przeznaczonej dla administracji cmentarza w celu pochowania zwłok zawiera:
– nazwisko, nazwisko rodowe i imię (imiona) osoby zmarłej,
– stan cywilny osoby zmarłej,
– datę i miejsce zgonu,
– datę i miejsce urodzenia osoby zmarłej,
– imiona i nazwiska rodziców osoby zmarłej,
– informację, czy zgon nastąpił w wyniku choroby zakaźnej,
– adnotację o zarejestrowaniu zgonu lub zgłoszeniu zgonu.
Karta zgonu w części przeznaczonej dla potrzeb statystyki publicznej zawiera:
– miejsce zamieszkania zmarłego, w tym okres przebywania na terytorium RP na obszarze danej gminy, o ile są znane,
– wykształcenie zmarłego,
– informacje o zgonie, w tym przyczynę zgonu, oraz o osobie stwierdzającej przyczynę zgonu, a w przypadku dziecka do roku życia:
a) godzinę urodzenia,
b) informacje o stanie jego zdrowia: długość, ciężar ciała, punkty w skali Apgar,
c) informacje o ciąży i porodzie: okres trwania ciąży, wielorakość porodu, liczbę dzieci urodzonych przez matkę.
W ustawie z 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia (DzU nr 113, poz. 657 ze zm.) wprowadzono zapis, że Elektroniczna Platforma Gromadzenia, Analizy i Udostępnienia Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych jest systemem teleinformatycznym, który umożliwia przekazywanie danych statystycznych, o których mowa w ustawie – Prawo o aktach stanu cywilnego oraz w ustawie o cmentarzach i chowaniu zmarłych, dla potrzeb statystyki publicznej.

1 marca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 12 stycznia 2015 r. w sprawie wzorów karty urodzenia i karty martwego urodzenia, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 171.
Rozporządzenie określa:
– wzór karty urodzenia stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia,
– wzór karty martwego urodzenia stanowiący załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Rozporządzenie traci moc 1 stycznia 2018 r.

1 marca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 11 lutego 2015 r. w sprawie wzoru karty zgonu, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 231.
Załącznik do rozporządzenia określa wzór karty zgonu.
Rozporządzenie traci moc 1 stycznia 2018 r.

11 marca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra infrastruktury i rozwoju z 6 lutego 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie badań lotniczo-lekarskich, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 253.

11 marca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra infrastruktury i rozwoju z 28 stycznia 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej kandydatów na członków personelu lotniczego oraz członków personelu lotniczego i kandydatów na członków personelu pokładowego oraz członków personelu pokładowego, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 254.

11 marca 2015 r. weszło w życie rozporządzenie ministra infrastruktury i rozwoju z 28 stycznia 2015 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań w zakresie sprawności psychicznej i fizycznej osób ubiegających się o świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego lub posiadających świadectwo kwalifikacji członka personelu lotniczego, opublikowane w DzU z 2015 r., poz. 255.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza