14 maja 2003

100 lat Drewnicy

Towarzystwo Pomocy Lekarskiej i Opieki nad Umysłowo Chorymi, które powstało w 1889 r. z inicjatywy Pelagii Popławskiej w Warszawie, od początku swego istnienia, poza finansową pomocą rodzinom chorych, za główny cel uznało utworzenie własnego szpitala. Stało się to możliwe na początku XX wieku, po wielu staraniach członków Towarzystwa. Uroczyste otwarcie i poświęcenie zakładu nastąpiło 17 maja 1903 r. Tak więc warszawski Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Ząbkach, popularnie zwany Drewnicą, obchodzi właśnie jubileusz stulecia.

Początkowo szpital zajmował dwa baraki – jeden dla kobiet, drugi dla mężczyzn, w sumie były w nich tylko 24 miejsca. Jednak szybko wzrastająca liczba chorych skłoniła Towarzystwo do powiększenia zakładu. Szpital zasłynął z dobrej, humanitarnej opieki nad chorymi i ich dobrego żywienia, co w tamtych latach wcale nie było często spotykane. Funkcję kuratora przez pierwszych 30 lat pracy placówki sprawował dr Karol Rychliński.
Bardzo ciężkie dla zakładu były lata wojny i okupacji.
W czasie oblężenia Warszawy stał się szpitalem frontowym, a w 1944 został całkowicie ograbiony przez Niemców.
Od 1948 r. szpital należał najpierw do Ministerstwa Zdrowia, potem – stołecznego Wydziału Zdrowia, a obecnie nadzór właścicielski nad placówką sprawuje sejmik województwa mazowieckiego.
Od 50 lat Drewnica swoją opieką obejmuje ludność prawobrzeżnej Warszawy, a także Wołomina, Otwocka i Nowego Dworu. Obecnie ma 5 oddziałów stacjonarnych
o profilu psychiatrycznym, oddział rehabilitacji, detoksykacji i geriatryczny oraz jeden dzienny; znajdują się tutaj poradnie i hostel; działa także Stowarzyszenie Rodzin
i Opiekunów „Podaj Rękę”. Szpital współpracuje z podobnymi placówkami w Viersen (Niemcy) i w Kownie (Litwa).
Z okazji jubileuszu w pierwszej dekadzie maja w Drewnicy zaplanowano liczne imprezy: dni otwarte, spotkania integracyjne, konferencję naukową oraz otwarcie nowej kaplicy szpitalnej.

Archiwum