7 października 2003

Profesor Dudrick w Polsce

We wrześniu przyjechał do Polski prof. Stanley J. Dudrick, twórca żywienia pozajelitowego. Uczestniczył w zjeździe Towarzystwa Chirurgów Polskich, a także w uroczystej sesji Polskiego Towarzystwa Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego, w trakcie której otrzymał tytuł członka honorowego tegoż towarzystwa oraz wiele dowodów uznania od polskich lekarzy i chorych zawdzięczających zdrowie, a niekiedy i życie, zastosowaniu metody żywienia pozajelitowego. Profesor został odznaczony orderem „Zasłużony dla Chorych”, przyznanym mu przez Fundację „Linia Życia”. Wręczono mu również liczne upominki, wśród których znalazły się polska szabla i akwarela wykonana przez jednego z pacjentów. Wcześniej prof. Dudrick został przyjęty przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Stanley Dudrick jest uczonym amerykańskim, ale ma polskie korzenie. Jego dziadkowie wyemigrowali z Małopolski do USA na początku XX wieku. Ukończył studia w 1961 r., a 11 lat później był już profesorem chirurgii Uniwersytetu Medycznego w Teksasie i szefem zespołu chirurgicznego Szpitala Uniwersyteckiego Hermanna w Houston. Pracował także w placówkach uniwersyteckich w Filadelfii i Yale. Obecnie jest członkiem wielu prestiżowych organizacji medycznych i pozamedycznych.
Prof. Dudrick wszedł do historii medycyny jako twórca metody całkowitego żywienia pozajelitowego, którą opracował w 1967 r. Metoda ta uważana jest za jedno z trzech największych osiągnięć chirurgii w XX wieku (obok kardiochirurgii i transplantologii). To także jeden z czterech kamieni milowych w dziejach całej chirurgii (po wprowadzeniu znieczulenia, zasad jałowości i antybiotyków).
Polscy lekarze zainteresowali się żywieniem pozajelitowym – m.in. z inicjatywy prof. J. Nielubowicza – wkrótce po wprowadzeniu tej metody w świecie. Już w 1976 r. została jej poświęcona cała sesja naukowa na kongresie TChP. W 1986 r. powstała Sekcja Żywienia Pozajelitowego i Dojelitowego Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, a w 1993 r. – samodzielne towarzystwo. Rozwój metody żywienia pozajelitowego w naszym kraju, w tym także żywienia pacjentów w domu, najwięcej zawdzięcza prof. Brunonowi Szczygłowi, który przez wiele lat kierował Kliniką Chirurgii Gastroenterologicznej i Żywienia w szpitalu przy ul. Banacha w Warszawie, i doc. Markowi Pertkiewiczowi, który w tej klinice żywił chorych pozajelitowo, wprowadzał wszelkie nowości, a także kształcił licznych młodszych kolegów. Obecnie doc. Pertkiewicz kieruje takim oddziałem w Szpitalu CMKP im. T. Orłowskiego, gdzie prowadzi ok. 150 pacjentów, jest wśród nich mężczyzna żywiony w ten sposób 19 lat.
W Centrum Zdrowia Dziecka oddział żywienia pozajelitowego dzieci w domu prowadzi dr Małgorzata Łyszkowska. Ponadto jeszcze dwie placówki w Polsce – w Łodzi i Olsztynie – zajmują się tego rodzaju żywieniem w domu. Natomiast żywienie pozajelitowe w warunkach szpitalnych może prowadzić każda placówka lecznictwa zamkniętego, która ma odpowiednio przygotowany personel, aptekę i laboratorium analityczne.

mkr

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza