5 czerwca 2005

Na marginesie – Więcej pytań niż odpowiedzi

Badania opinii publicznej dotyczące jakości usług i samopoczucia odbiorców tych usług są modne, przytaczane i teoretycznie mają wpływ na rynek tych usług. Te reguły w żaden sposób nie dotyczą jednak sfery związanej ze stanowieniem prawa
w Polsce. Kolejne ustawy (te – w zakresie ochrony zdrowia – na pewno) wywołują pogłębiający niepokój, chaos i poczucie bezsilności. Sytuacja jest skomplikowana, bo zarówno pacjenci, jak i pracownicy ochrony zdrowia mają niewielką możliwość niefunkcjonowania w systemie.

Długo wyczekiwana, zmieniana, bogata w: autopoprawki rządowe, poprawki i megapoprawki na etapie prac parlamentarnych ustawa o pomocy publicznej i restrukturyzacji zakładów opieki zdrowotnej została uchwalona przez Sejm, podpisana przez Prezydenta RP i – pod koniec maja br. weszła w życie. Trudno jednak znaleźć kogokolwiek usatysfakcjonowanego wprowadzonymi przez nią rozwiązaniami. Niezadłużeni – czują się pokrzywdzeni, ci, którzy mają możliwość skorzystać z jej dobrodziejstw, wątpią czy – z powodu zapisanych ustawowo terminów
i skomplikowanych administracyjnie wymogów – zdołają skorzystać z przewidzianych pożyczek. Platforma Obywatelska mówi, że chciała inaczej, Prawo i Sprawiedliwość już zapowiada nowelizację, a Minister Zdrowia szykuje przesłanie dla następców, by wprowadzili spółki użyteczności publicznej.

Natomiast Biuro Polityki Zdrowotnej Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy realizuje właśnie, w formie ankiety, badania dotyczące usług świadczonych przez publiczne zakłady opieki zdrowotnej. Cel szczytny! Odbiorcy tych usług (chyba pacjenci) proszeni są o „szczerą odpowiedź” na pytania. I tak: pytanie
o czystość toalet splata się z pytaniem o ocenę „nastawienia (?) na oddziale wobec pacjenta kolejno: pielęgniarek, salowych i lekarzy” oraz
z pytaniem o ocenę zaufania do stawianych diagnoz i stosowanych metod leczenia. Najszczerszej zapewne odpowiedzi Biuro Polityki Zdrowotnej urzędu Miasta spodziewa się na postawione pytanie: Czy personel oczekiwał jakiejkolwiek materialnej formy wdzięczności? Zestaw pytań uzupełnia hasło: Co najgorzej ocenia Pan(i) na oddziale. Warto zadać pytanie – komu i do czego taka ankieta ma służyć?

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza