28 sierpnia 2015

W sprawie transplantologii

Dzięki altruizmowi polskich dawców, społeczeństwa, w Polsce żyje kilkanaście tysięcy osób, które dzięki przeszczepowi wróciły do aktywności rodzinnej, społecznej i zawodowej. Święty Jan Paweł II w encyklice „Evangelium Vitae” określił to, jako „krzewienie autentycznej kultury życia”.
W „Polonia Christiana”, nr 45 z 2015 r., zamieszczony został cykl artykułów, które próbują podważać działania medycyny transplantacyjnej i stawiają ciężkie oskarżenia w stosunku do transplantologów. Odwołując się do przewrotnej argumentacji, publikacje te sugerują, że polskie społeczeństwo jest ofiarą „lobby transplantacyjnego” – lekarzy, którzy jakoby sprzeniewierzają się zasadom moralności, etyki zawodowej i aktualnej wiedzy medycznej.
Tym listem chcemy przeciwko temu stanowczo zaprotestować.
Artykuły te zawierają nieuprawnione zarzuty, sugerują, że transplantolodzy są ludźmi bez skrupułów, manipulują rodzinami dawców, aby pozyskać narządy do przeszczepienia, nie biorąc pod uwagę wartości życia dawcy. Są w tych artykułach nieprawdziwe informacje o powodowaniu pogorszenia zdrowia biorców, czemu przeczą wyniki leczenia przeszczepami w Polsce (pięć lat po operacji żyje 87 proc. biorców nerek, 73 proc. biorców wątroby i 61 proc. biorców serca). Inne metody leczenia nie dają takich wyników w niewydolności narządów. Autorzy artykułów stosują kryminogenne i niegodne określenia, pisząc o ludziach, którzy „uniknęli śmierci na transplantacyjnym stole”. W artykułach cytowane są też wypowiedzi profesora medycyny, który wbrew powszechnie przyjętym kryteriom medycznym i prawnym twierdzi, że w Polsce narządy do przeszczepienia „są pobierane od osób żywych”. Polskich transplantologów określa się mianem „mafii transplantacyjnej”, a nawet porównuje się do lekarzy działających w hitlerowskich obozach śmierci.
Nie godzimy się z tymi tezami i osądami.
Medycyna transplantacyjna zasługuje na rzetelną i racjonalną dyskusję, a nie na używanie przewrotnej argumentacji i powoływanie się na przypadki wybudzeń ze śpiączki osób po urazach mózgu jako argument przeciwko kryteriom stwierdzania śmierci mózgu. Żadna z osób wybudzonych w Polsce ze śpiączki nie miała komisyjnie stwierdzonej śmierci mózgu. Polskie kryteria stwierdzania śmierci mózgu są restrykcyjne i oparte na argumentacji naukowej, są sformułowane przez autorytety medyczne. Nie można się godzić na to, aby kryteria te były jednostronnie negowane. Lekarze posługujący się tymi kryteriami wypełniają swój lekarski obowiązek. Potwierdził to Jan Paweł II na Kongresie Światowego Towarzystwa Transplantologicznego w 2000 r., mówiąc: „przyjęte w ostatnim okresie kryterium, na podstawie którego stwierdza się śmierć, a mianowicie całkowite i nieodwracalne ustanie wszelkiej aktywności mózgowej, jeśli jest rygorystycznie stosowane, nie wydaje się pozostawać w sprzeczności z istotnymi założeniami rzetelnej antropologii (…)”.
Należy także przypomnieć tu „Katechizm Kościoła Katolickiego”, który wskazuje, że „Przeszczep narządów zgodny jest z prawem moralnym (…). Oddawanie narządów po śmierci jest czynem szlachetnym i godnym pochwały (…). Święty Jan Paweł II w „Evangelium Vitae” stwierdza: „Pośród gestów (heroizmu dnia codziennego) na szczególne uznanie zasługuje oddawanie organów, zgodnie z wymogami etyki, w celu ratowania zdrowia, a nawet życia chorym, pozbawionym niekiedy wszelkiej nadziei”.
Transplantolodzy chcą ratować życie osobom, dla których nie ma innej nadziei. Nie godzimy się na nieuprawnione i przewrotne działania osób próbujących wmawiać polskiemu społeczeństwu, że przeszczepianie narządów jest wykonywane w sposób niezgodny z moralnością, etyką i aktualną wiedzą medyczną.

Sygnatariusze listu:
prof. dr hab. n. med. Marian Zembala, minister zdrowia, kardiochirurg, transplantolog kliniczny;
prof. dr hab. n. med. Bolesław Rutkowski, prezes PTT, nefrolog, transplantolog kliniczny;
prof. dr hab. n. med. Marek Krawczyk, kierownik Kliniki Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby WUM, chirurg, transplantolog kliniczny;
prof. dr hab. n. med. Lech Cierpka, konsultant krajowy, chirurg, transplantolog kliniczny;
dr n. med. Paweł Chudoba, przewodniczący KRT, chirurg, transplantolog kliniczny;
dr hab. n. med. Maciej Kosieradzki, prezes PUMT, chirurg, transplantolog kliniczny;
mgr Wojciech Czapiewski, prezes PSKT;
prof. dr hab. n. med. Krzysztof Kusza, konsultant krajowy, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii;
prof. dr hab. n. med. Danuta Ryglewicz, dyrektor IPiN, konsultant krajowy, neurolog;
prof. dr hab. n. med. Tomasz Trojanowski, Katedra i Klinika Neurochirurgii i Neurochirurgii Dziecięcej UM Lublin, konsultant krajowy, neurochirurg;
prof. dr hab. n. med. Magdalena Durlik, prezes PTNefr., nefrolog, transplantolog kliniczny;
prof. dr hab. n. med. Andrzej Więcek, były prezes PTNefr., nefrolog, transplantolog kliniczny;
prof. dr hab. n. med. Zbigniew Włodarczyk, Klinika Chirurgii Ogólnej i Transplantologii, Bydgoszcz, CMUMK w Toruniu, były prezes PTT, transplantolog kliniczny;
prof. dr hab. n. med. Janina Stępińska, Klinika Intensywnej Terapii Kardiologicznej IK, członek KRT, były prezes PTK, były konsultant krajowy, specjalista chorób wewnętrznych i kardiolog;
dr hab. n. med. Piotr Przybyłowski, Klinika Chirurgii Serca, Naczyń i Transplantologii CM UJ, Kraków, transplantolog kliniczny;
prof. dr hab. n. med. Przemysław Nowacki, Klinika Neurologii PUM, Szczecin, prezes PTNeur., neurolog;
prof. dr hab. n. med. Anna Członkowska, II Klinika Neurologii w IPiN, były prezes PTNeur., neurolog;
prof. dr hab. n. med. Romuald Bohatyrewicz, PUM, Szczecin, specjalista anestezjologii i intensywnej terapii;
prof. dr hab. n. med. Wojciech Łebkowski, UM, Białystok, neurochirurg;
dr hab. n. med. Artur Kamiński, dyrektor KCBTiK, chirurg ogólny, chirurg szczękowo-twarzowy;
prof. dr hab. n. med. Roman Danielewicz, dyrektor Poltransplantu, chirurg, transplantolog kliniczny.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza