28 lutego 2014

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

25 listopada 2013 r. zostało opublikowane w DzU z 2013 r. poz. 1379 obwieszczenie ministra zdrowia z 29 lipca 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób.

25 listopada 2013 r. zostało opublikowane w DzU z 2013 r. poz. 1367 obwieszczenie ministra zdrowia z 4 września 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie chorób zawodowych.

25 listopada 2013 r. weszła w życie ustawa z 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2013 r., poz. 1245.
System EudraVigilance jest system wymiany informacji o działaniach niepożądanych, o których mowa w art. 24 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 726/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 31 marca 2004 r. ustanawiającego wspólnotowe procedury wydawania pozwoleń dla produktów leczniczych stosowanych u ludzi i do celów weterynaryjnych i nadzoru nad nimi oraz ustanawiającego Europejską Agencję Leków (Dz.Urz. UE L 136 z 30.04.2004).
Działaniem niepożądanym produktu leczniczego jest każde niekorzystne i niezamierzone działanie produktu leczniczego.
Działania niepożądane produktów leczniczych zgłasza się prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu, ze szczególnym uwzględnieniem działań niepożądanych dotyczących: produktów leczniczych zawierających nową substancję czynną – dopuszczonych po raz pierwszy do obrotu w dowolnym państwie w okresie 5 lat poprzedzających zgłoszenie, produktów leczniczych złożonych, zawierających nowe połączenie substancji czynnych, produktów leczniczych zawierających znaną substancję czynną, ale podawanych nową drogą, terapii nowymi postaciami farmaceutycznymi produktów leczniczych, produktów leczniczych, które zyskały nowe wskazanie, przypadków, gdy działanie niepożądane produktu leczniczego stało się powodem zastosowania innego produktu leczniczego, procedury medycznej lub sposobu leczenia stosowanego u pacjenta, wystąpienia działania w trakcie ciąży lub bezpośrednio po porodzie.
Zgłoszeń działań niepożądanych produktów leczniczych mogą dokonać osobie wykonującej zawód medyczny, prezesowi urzędu lub podmiotowi odpowiedzialnemu także pacjenci, ich przedstawiciele ustawowi lub opiekunowie faktyczni.
Zgłoszenie pojedynczego przypadku działania niepożądanego produktu leczniczego zawiera: inicjały, płeć lub wiek pacjenta, którego dotyczy zgłoszenie, imię i nazwisko osoby dokonującej zgłoszenia, w przypadku osób wykonujących zawód medyczny, adres miejsca wykonywania tego zawodu, podpis osoby zgłaszającej ,jeżeli zgłoszenie nie jest przekazywane drogą elektroniczną, w zakresie produktu leczniczego co najmniej: a) nazwę produktu, którego stosowanie podejrzewa się o spowodowanie tego działania niepożądanego, b) opis wywołanego działania niepożądanego. Osoby wykonujące zawód medyczny zgłaszają ciężkie niepożądane działania produktów leczniczych w terminie 15 dni od dnia uzyskania informacji o ich wystąpieniu. Organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Wojskowej Inspekcji Sanitarnej są obowiązane przekazywać prezesowi urzędu kopie zgłoszeń niepożądanych odczynów poszczepiennych. Lekarz jest obowiązany zgłosić prezesowi Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu działanie niepożądane produktu leczniczego. Lekarz dokonuje zgłoszenia zgodnie z ustawą z 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (DzU z 2008 r. nr 45, poz. 271, ze zm.).
Pacjent, jego przedstawiciel ustawowy lub opiekun faktyczny mają prawo zgłaszania osobom wykonującym zawód medyczny, prezesowi urzędu lub podmiotowi odpowiedzialnemu za wprowadzenie produktu leczniczego do obrotu, działań niepożądanych, zgodnie z ustawą – Prawo farmaceutyczne.

3 grudnia 2013 r. został opublikowany w DzU z 2013 r., poz. 1426, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 15 października 2013 r. (sygn. akt P 26/11).
Dotyczy niezgodności z konstytucją art. 79c ust. 3 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (DzU z 2010 r. nr 185, poz. 1243 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym od 12 marca 2010 r. do 19 lipca 2011 r., przez to, że przewiduje niepodlegającą miarkowaniu karę pieniężną w wysokości 10 000 zł za nieterminowe przekazanie zbiorczego zestawienia danych o odpadach.

5 grudnia 2013 r. zostało opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1447, obwieszczenie ministra zdrowia z 4 lipca 2013 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra zdrowia w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych.

5 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 26 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń wysokospecjalistycznych oraz warunków ich realizacji, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1445.
Wykaz świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń wysokospecjalistycznych oraz warunki ich realizacji określa załącznik do rozporządzenia.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

5 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 29 października 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1347.
Świadczenia opieki paliatywnej i hospicyjnej to wszechstronna, całościowa opieka i leczenie objawowe świadczeniobiorców chorujących na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu, postępujące, ograniczające życie choroby. Opieka ta jest ukierunkowana na poprawę jakości życia, ma na celu zapobieganie bólowi i innym objawom somatycznym oraz ich uśmierzanie, łagodzenie cierpień psychicznych, duchowych i socjalnych.
Świadczenia gwarantowane przysługują świadczeniobiorcom chorującym na nieuleczalne, postępujące, ograniczające życie choroby nowotworowe i nienowotworowe, których wykaz określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Świadczenia gwarantowane są realizowane w warunkach: stacjonarnych w hospicjum stacjonarnym lub na oddziale medycyny paliatywnej, domowych w hospicjum domowym dla dorosłych lub dla dzieci do ukończenia 18. roku życia, ambulatoryjnych w poradni medycyny paliatywnej. Świadczenia gwarantowane realizowane w warunkach stacjonarnych obejmują: świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez lekarzy oraz świadczenia udzielane przez pielęgniarki, leczenie farmakologiczne, leczenie bólu zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, leczenie innych objawów somatycznych, opiekę psychologiczną nad świadczeniobiorcą i jego rodziną, rehabilitację, zapobieganie powikłaniom, badania zlecone przez lekarza zatrudnionego w hospicjum stacjonarnym lub oddziale medycyny paliatywnej, zaopatrzenie w wyroby medyczne konieczne do wykonania świadczenia gwarantowanego w hospicjum stacjonarnym lub na oddziale medycyny paliatywnej, opiekę wyręczającą obejmującą przyjmowanie pacjentów do hospicjum stacjonarnego lub na oddział medycyny paliatywnej na okres nie dłuższy niż 10 dni.
Świadczenia gwarantowane realizowane w warunkach ambulatoryjnych w poradni medycyny paliatywnej obejmują: porady i konsultacje lekarskie w poradni lub w domu, w tym również dla pacjenta, który nie został zakwalifikowany do hospicjum domowego, porady psychologa i świadczenia pielęgniarskie w poradni lub w domu pacjenta.
Porada to świadczenie obejmujące badanie podmiotowe, badanie przedmiotowe, ordynację leków, w tym leków przeciwbólowych, zapewnienie niezbędnych badań diagnostycznych, zlecenie zabiegów pielęgnacyjnych, kierowanie do podmiotów leczniczych, w tym udzielających świadczeń opieki paliatywnej i hospicyjnej w warunkach stacjonarnych lub domowych, wydawanie niezbędnych w procesie leczenia orzeczeń i opinii o stanie zdrowia pacjenta, poradę lekarską, poradę psychologiczną lub wizytę psychologa, zabieg pielęgniarski lub wizytę pielęgniarki w domu pacjenta.
Świadczeniobiorcom korzystającym ze świadczeń gwarantowanych realizowanych w hospicjum domowym dla dorosłych albo hospicjum domowym dla dzieci do ukończenia 18. roku życia nie przysługują świadczenia gwarantowane z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej udzielane w warunkach domowych oraz świadczenia z zakresu rehabilitacji leczniczej udzielane w warunkach domowych.
Warunkami realizacji świadczeń gwarantowanych są: przedstawienie skierowania wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, wskazanie medyczne, a w szczególności fakt występowania u pacjenta jednostki chorobowej, o której mowa w załączniku nr 1 do rozporządzenia, nierokującej nadziei na wyleczenie. Warunki realizacji świadczeń gwarantowanych określa załącznik nr 2. Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

12 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1386.
Świadczenia terapeutyczne to działania służące korekcie zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania oraz usuwaniu przyczyn i objawów tych zaburzeń, obejmujące w szczególności profilaktykę, diagnostykę, leczenie, pielęgnację i rehabilitację.
Turnus rehabilitacyjny to zorganizowany, trwający nie dłużej niż 14 dni, pobyt poza miejscem udzielania świadczeń gwarantowanych, obejmujący leczenie i intensywną rehabilitację osób z zaburzeniami psychicznymi i znacznym stopniem nieprzystosowania społecznego, w ramach określonego programu terapeutycznego.
Świadczenia gwarantowane są realizowane w warunkach: stacjonarnych: a) psychiatrycznych, b) leczenia uzależnień, c) w izbie przyjęć, dziennych: a) psychiatrycznych, b) leczenia uzależnień, ambulatoryjnych: a) psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego), b) leczenia uzależnień.
Wykaz świadczeń gwarantowanych oraz warunki ich realizacji określają załączniki do rozporządzenia. Świadczenia gwarantowane obejmują świadczenia terapeutyczne, programy terapeutyczne, niezbędne badania diagnostyczne, konsultacje specjalistyczne, leki, wyroby medyczne, w tym wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi, odpłatne wyżywienie oraz działania edukacyjno-konsultacyjne dla rodzin.
Dla osób z zaburzeniami psychicznymi lub dla osób uzależnionych może być realizowany turnus rehabilitacyjny, nie częściej niż raz na 12 miesięcy, w ramach: świadczeń psychiatrycznych dla dorosłych, rehabilitacji psychiatrycznej oraz leczenia zaburzeń nerwicowych u dorosłych oraz dzieci i młodzieży, realizowanych w warunkach stacjonarnych psychiatrycznych, świadczeń rehabilitacyjnych dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych oraz świadczeń rehabilitacji dla uzależnionych od substancji psychoaktywnych ze współistniejącymi zaburzeniami psychotycznymi, realizowanych w warunkach stacjonarnych leczenia uzależnień, świadczeń gwarantowanych realizowanych w warunkach dziennych psychiatrycznych, świadczeń gwarantowanych terapii uzależnienia realizowanych w warunkach dziennych leczenia uzależnień, terapii uzależnienia od alkoholu, terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych, świadczeń gwarantowanych psychiatrycznych ambulatoryjnych dla dorosłych oraz dzieci i młodzieży, leczenia nerwic oraz świadczeń gwarantowanych dla osób z autyzmem dziecięcym lub innymi całościowymi zaburzeniami rozwoju, realizowanych w warunkach ambulatoryjnych psychiatrycznych i leczenia środowiskowego (domowego), świadczeń gwarantowanych terapii uzależnienia realizowanych w warunkach ambulatoryjnych leczenia uzależnień, terapii uzależnienia od alkoholu, terapii uzależnienia od substancji psychoaktywnych, programu substytucyjnego.
Warunkiem realizacji turnusu rehabilitacyjnego jest przedstawienie przez świadczeniodawcę Narodowemu Funduszowi Zdrowia:

  • programu psychoterapeutycznego, opinii o spełnieniu wymogów sanitarno-epidemiologicznych w pomieszczeniach, w których będą realizowane świadczenia w ramach turnusu rehabilitacyjnego,
  • wykazu osób uczestniczących, terminu turnusu rehabilitacyjnego, wykazu personelu realizującego świadczenia. Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

17 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1413.
Wykaz świadczeń gwarantowanych oraz warunki ich realizacji w przypadku:

  1. porad specjalistycznych – określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
  2. badań diagnostycznych – określa załącznik nr 2,
  3. procedur zabiegowych ambulatoryjnych – określa załącznik nr 3,
  4. świadczeń w chemioterapii – określa załącznik nr 4,
  5. innych świadczeń ambulatoryjnych – określa załącznik nr 5.

Warunki realizacji świadczeń gwarantowanych, o których mowa w pkt 1-3 i 5, stosuje się do świadczeń w chemioterapii.
W zakresie koniecznym do udzielania świadczeń gwarantowanych świadczeniodawca zapewnia świadczeniobiorcy nieodpłatnie badania diagnostyczne oraz leki i wyroby medyczne.
Świadczenia gwarantowane obejmują czynności diagnostyczno–lecznicze, w tym badanie pobranego materiału biologicznego, w zakresie niezbędnym do udzielenia świadczenia zgodnie z aktualną wiedzą medyczną.
W przypadkach wynikających ze stanu zdrowia świadczeniobiorcy świadczenia gwarantowane są udzielane w domu świadczeniobiorcy.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r., a w zakresie świadczenia gwarantowanego – porada specjalistyczna rzadkie wrodzone wady metabolizmu u dzieci, od 1 stycznia 2015 r.
Podmioty wykonujące działalność leczniczą, które w dniu wejścia w życie rozporządzenia nie posiadają gabinetu diagnostyczno-zabiegowego w lokalizacji, o którym mowa w części dotyczącej pozostałych wymagań zawartych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, są obowiązane spełnić ten wymóg w terminie nie dłuższym niż do 31 grudnia 2014 r.

18 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra nauki i szkolnictwa wyższego z 12 grudnia 2013 r. w sprawie studiów doktoranckich i stypendiów doktoranckich, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1581.
Studia doktoranckie trwają nie krócej niż 2 lata i nie dłużej niż 4 lata. Kierownik studiów doktoranckich przedłuża, na wniosek doktoranta, okres odbywania studiów doktoranckich o okres odpowiadający czasowi trwania urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego, urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopu ojcowskiego oraz urlopu rodzicielskiego, określonych w kodeksie pracy. Kierownik studiów doktoranckich może przedłużyć okres odbywania studiów doktoranckich, zwalniając jednocześnie doktoranta z obowiązku uczestniczenia w zajęciach, w przypadku:

  • czasowej niezdolności do odbywania tych studiów spowodowanej chorobą,
  • konieczności sprawowania osobistej opieki nad chorym członkiem rodziny,
  • konieczności sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem do 4. roku życia lub dzieckiem o orzeczonej niepełnosprawności – łącznie nie dłużej niż o rok.

Kierownik studiów doktoranckich, po zasięgnięciu opinii opiekuna naukowego lub promotora, może przedłużyć okres odbywania studiów doktoranckich, zwalniając jednocześnie doktoranta z obowiązku uczestniczenia w zajęciach, w przypadku konieczności prowadzenia długotrwałych badań naukowych, łącznie nie dłużej niż o 2 lata.
Jednostka organizacyjna uczelni albo jednostka naukowa zapewnia doktorantowi przez cały okres studiów doktoranckich opiekę naukową i wsparcie w samodzielnej pracy badawczej, sprawowane przez opiekuna naukowego.
Opiekunem naukowym może być nauczyciel akademicki albo pracownik naukowy, posiadający co najmniej stopień naukowy doktora habilitowanego w zakresie danej lub pokrewnej dyscypliny naukowej oraz dorobek naukowy opublikowany w okresie ostatnich 5 lat.
Zajęcia dydaktyczne na studiach doktoranckich mogą prowadzić nauczyciele akademiccy posiadający aktualny dorobek naukowy, opublikowany w okresie ostatnich 5 lat.
Stypendium doktoranckie przyznaje rektor uczelni albo dyrektor jednostki naukowej, po zaopiniowaniu przez komisję doktorancką jednostki organizacyjnej uczelni albo jednostki naukowej.
Stypendium doktoranckie na pierwszym roku studiów doktoranckich może być przyznane doktorantowi, który osiągnął bardzo dobre wyniki w postępowaniu rekrutacyjnym.
Stypendium doktoranckie na drugim roku i kolejnych latach studiów doktoranckich może być przyznane doktorantowi, który:

  • terminowo realizuje program studiów doktoranckich,
  • wykazuje się zaangażowaniem w:
    1. prowadzeniu zajęć dydaktycznych w ramach praktyk zawodowych albo
    2. realizacji badań naukowych prowadzonych przez jednostkę organizacyjną uczelni albo jednostkę naukową;
  • w roku akademickim poprzedzającym złożenie wniosku o przyznanie stypendium doktoranckiego wykazał się znaczącymi postępami w pracy naukowej i w przygotowywaniu rozprawy doktorskiej.

Doktorant składa wniosek o przyznanie stypendium doktoranckiego do kierownika studiów doktoranckich.
Stypendium doktoranckie jest przyznawane na okres 12 miesięcy i wypłacane co miesiąc.
Stypendium doktoranckie jest przyznawane niezależnie od otrzymywanych przez doktoranta:

  • świadczeń ze środków funduszu pomocy materialnej dla studentów i doktorantów oraz stypendium ministra za wybitne osiągnięcia, o którym mowa w przepisach ustawy z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym,
  • stypendium doktorskiego, o którym mowa w przepisach ustawy z 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki.

W przypadku przedłużenia okresu odbywania studiów doktoranckich rektor uczelni albo dyrektor jednostki naukowej może przyznać stypendium doktoranckie na ten okres.
W przypadku skreślenia doktoranta z listy uczestników studiów doktoranckich zaprzestaje się wypłaty stypendium doktoranckiego z pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym decyzja o skreśleniu stała się ostateczna.
Doktorantowi otrzymującemu stypendium doktoranckie, który ukończył studia doktoranckie w terminie krótszym niż określony w akcie o utworzeniu tych studiów oraz uzyskał wyróżniającą ocenę rozprawy doktorskiej, za okres pozostały do terminu ukończenia studiów doktoranckich wypłaca się środki finansowe w wysokości stanowiącej iloczyn kwoty otrzymywanego miesięcznie stypendium doktoranckiego oraz liczby miesięcy, o które został skrócony okres odbywania studiów doktoranckich, nie większej jednak niż 6 miesięcy.
Doktorant odbywający studia doktoranckie w uczelni może złożyć wniosek o przyznanie zwiększenia stypendium.
Zwiększenie stypendium przyznaje rektor uczelni, po zaopiniowaniu przez komisję wniosku o przyznanie zwiększenia stypendium.
Zwiększenie stypendium może być przyznane:

  • na pierwszym roku studiów doktoranckich – doktorantowi, który osiągnął bardzo dobre wyniki w nauce w trakcie studiów drugiego stopnia albo jednolitych studiów magisterskich lub w postępowaniu rekrutacyjnym,
  • na drugim roku i kolejnych latach studiów doktoranckich – doktorantowi, który wyróżniał się osiągnięciami w pracy dydaktycznej lub badawczej albo osiągnięciami artystycznymi w roku akademickim poprzedzającym złożenie wniosku o przyznanie zwiększenia stypendium.

Minimalna wysokość kwoty zwiększenia stypendium wynosi 800 zł.
Doktorant otrzymuje elektroniczną legitymację doktoranta, której wzór stanowi załącznik nr 1 do rozporządzenia.

20 grudnia 2013 r. został opublikowany w DzU z 2013 r., poz. 1612, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 10 grudnia 2013 r. (sygn. akt U 5/13).
Dotyczy niezgodności z konstytucją §44 pkt 6 oraz §57 pkt 5 załącznika nr 2 do rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych z 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych ministrowi spraw wewnętrznych (DzU nr 79, poz. 349, ze zm.) w zakresie, w jakim powodują uznanie policjanta za całkowicie niezdolnego do pełnienia służby z powodu zachorowania na przewlekłe zapalenie wątroby oraz zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) bez względu na stan zdrowia, a także §44 pkt 6 oraz §57 pkt 4 i 5 załącznika nr 3 do wym. rozporządzenia w zakresie, w jakim powodują uznanie strażaka za całkowicie niezdolnego do pełnienia służby z powodu stwierdzenia nosicielstwa wirusa HIV, zachorowania na przewlekłe zapalenie wątroby oraz zespół nabytego upośledzenia odporności (AIDS) bez względu na stan zdrowia.

21 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1462.
Przepisy rozporządzenia określają, iż pozostały personel stanowią: osoba pracująca na stanowisku pomocy dentystycznej posiadająca średnie wykształcenie oraz przeszkolenie zawodowe lub osoba, która ukończyła szkołę policealną publiczną lub niepubliczną o uprawnieniach szkoły publicznej i uzyskała: tytuł zawodowy asystentki stomatologicznej lub dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie asystentka stomatologiczna, tytuł zawodowy higienistki stomatologicznej lub dyplom potwierdzający kwalifikacje zawodowe w zawodzie higienistka stomatologiczna, osoba, która ukończyła studia pierwszego stopnia na kierunku higiena dentystyczna lub ukończyła studia wyższe na innym kierunku studiów o specjalności higiena dentystyczna (stomatologiczna) i uzyskała tytuł licencjata lub osoba, która rozpoczęła po 30 września 2012 r. studia wyższe z zakresu higieny dentystycznej, obejmujące co najmniej 1688 godzin kształcenia z zakresu higieny dentystycznej, i uzyskała co najmniej tytuł licencjata.
Wykazy świadczeń gwarantowanych oraz warunki ich realizacji określa w przypadku: świadczeń ogólnostomatologicznych – załącznik nr 1 do rozporządzenia, świadczeń ogólnostomatologicznych dla dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia – załącznik nr 2, świadczeń ogólnostomatologicznych udzielanych w znieczuleniu ogólnym – załącznik nr 3, świadczeń stomatologicznych dla świadczeniobiorców z grupy wysokiego ryzyka chorób zakaźnych, w tym chorych na AIDS – załącznik nr 4, świadczeń chirurgii stomatologicznej i periodontologii – załącznik nr 5, świadczeń ortodoncji dla dzieci i młodzieży – załącznik nr 6, świadczeń protetyki stomatologicznej – załącznik nr 7, świadczeń protetyki stomatologicznej dla świadczeniobiorców po chirurgicznym leczeniu nowotworów w obrębie twarzoczaszki – załącznik nr 8, świadczeń stomatologicznej pomocy doraźnej – załącznik nr 9, profilaktycznych świadczeń stomatologicznych dla dzieci i młodzieży do ukończenia 19. roku życia – załącznik nr 10.
Wykaz materiałów stomatologicznych stosowanych przy udzielaniu świadczeń gwarantowanych określa załącznik nr 11.
Dzieciom i młodzieży niepełnosprawnym do ukończenia 16. roku życia oraz dzieciom i młodzieży niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym i znacznym od ukończenia 16. do ukończenia 18. roku życia, jeżeli wynika to ze wskazań medycznych, przysługują kompozytowe materiały światłoutwardzalne do wypełnień, znieczulenie ogólne przy wykonywaniu świadczeń gwarantowanych, z wyłączeniem procedury wizyty niepowiązanej z innymi świadczeniami gwarantowanymi (pierwszej wizyty dzieci do ukończenia 6. roku życia).
Osobom niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym i znacznym, które ukończyły 18. rok życia, jeżeli wynika to ze wskazań medycznych, przysługują znieczulenie ogólne i kompozytowe materiały światłoutwardzalne do wypełnień.
W odniesieniu do kobiet w ciąży dokumentem potwierdzającym uprawnienia do dodatkowych świadczeń stomatologicznych finansowanych ze środków publicznych jest karta przebiegu ciąży.
Świadczeniobiorcy zgłaszającemu się z bólem świadczenia gwarantowane są udzielane w dniu zgłoszenia.
Świadczenia gwarantowane są udzielane w pomieszczeniach świadczeniodawcy.
W zakresie koniecznym do udzielania świadczeń gwarantowanych świadczeniodawca zapewnia świadczeniobiorcy nieodpłatnie badania diagnostyczne oraz leki i wyroby medyczne.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

21 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 12 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1610.
W rozporządzeniu ministra zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (DzU poz. 1386) wprowadza się następujące definicje lekarza w trakcie specjalizacji:

  • w przypadku świadczeń realizowanych w warunkach stacjonarnych to lekarz, który rozpoczął specjalizację z psychiatrii lub psychiatrii dzieci i młodzieży w trybie określonym przepisami o zawodach lekarza i lekarza dentysty,
  • w przypadku świadczeń realizowanych w warunkach ambulatoryjnych i dziennych to lekarz, który ukończył co najmniej pierwszy rok specjalizacji z psychiatrii lub psychiatrii dzieci i młodzieży w trybie określonym przepisami o zawodach lekarza i lekarza dentysty.

Ponadto w załączniku nr 7 do rozporządzenia w tabeli w lp. 5 w pkt 9 w kolumnie 3 w ust. 1 pkt 1 oraz w lp. 7 w kolumnie 3 w ust. 1 pkt 1 wprowadza się sformułowanie – lekarz specjalista w dziedzinie psychiatrii lub lekarz, który posiada specjalizację I stopnia w dziedzinie psychiatrii, lub lekarz w trakcie specjalizacji w dziedzinie psychiatrii, który posiada co najmniej 3-miesięczny staż pracy w podmiotach leczniczych prowadzących leczenie osób uzależnionych.

24 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1480.
Świadczenia gwarantowane są realizowane w warunkach stacjonarnych lub domowych.
Świadczenia gwarantowane udzielane w warunkach stacjonarnych są realizowane w zakładach opiekuńczych dla osób dorosłych lub dla dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia. Pobyt świadczeniobiorcy, który ukończył 18. rok życia i posiada orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego, wydłuża się do chwili ukończenia nauki.
Świadczenia gwarantowane obejmują: świadczenia udzielane przez lekarza, pielęgniarkę, rehabilitację ogólną w podstawowym zakresie, prowadzoną w celu zmniejszenia skutków upośledzenia ruchowego oraz usprawnienia ruchowego, świadczenia psychologa, terapię zajęciową, leczenie farmakologiczne, leczenie dietetyczne, zaopatrzenie w wyroby medyczne, w tym określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia stosowane przy udzielaniu świadczeń gwarantowanych w zakładzie opiekuńczym, edukację zdrowotną polegającą na przygotowaniu świadczeniobiorcy i jego rodziny lub opiekuna do samoopieki i samopielęgnacji w warunkach domowych.
W zakresie koniecznym do wykonania świadczeń gwarantowanych świadczeniodawca zapewnia świadczeniobiorcy nieodpłatnie badania diagnostyczne oraz leki.
Świadczenia gwarantowane są udzielane świadczeniobiorcy wymagającemu ze względu na stan zdrowia całodobowych świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych, rehabilitacyjnych oraz kontynuacji leczenia, a niewymagającemu hospitalizacji w oddziale szpitalnym, który w ocenie skalą poziomu samodzielności – skalą Barthel, otrzymał 40 punktów lub mniej.
W przypadku dzieci do ukończenia 3. roku życia nie dokonuje się oceny skalą Barthel.
Do zakładu opiekuńczego nie przyjmuje się świadczeniobiorcy, który w ocenie skalą Barthel otrzymał 40 pkt lub mniej, jeżeli podstawowym wskazaniem do objęcia go opieką jest zaawansowana choroba nowotworowa, choroba psychiczna lub uzależnienie.
Oceny dokonuje:

  • przed przyjęciem świadczeniobiorcy do zakładu opiekuńczego – lekarz ubezpieczenia zdrowotnego i pielęgniarka ubezpieczenia zdrowotnego,
  • w dniu przyjęcia świadczeniobiorcy do zakładu opiekuńczego, na koniec każdego miesiąca lub w przypadku zmiany stanu zdrowia – lekarz i pielęgniarka danego zakładu opiekuńczego, za pomocą karty oceny, której wzór określa załącznik nr 2.

Świadczenia gwarantowane udzielane w warunkach domowych są realizowane przez: zespół długoterminowej opieki domowej dla dorosłych, dzieci i młodzieży wentylowanych mechanicznie, pielęgniarską opiekę długoterminową domową. Świadczenia gwarantowane, o których mowa wyżej, są udzielane na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, do którego dołącza się: kartę informacyjną leczenia szpitalnego, wyniki badań świadczeniobiorcy, kwalifikację do objęcia opieką w warunkach domowych: a) w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej – wydaną przez lekarza specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii zatrudnionego w szpitalu, w którym zakończono leczenie świadczeniobiorcy, b) w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej – wydaną przez lekarza specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii lub lekarza specjalistę chorób płuc zatrudnionego w szpitalu, w którym zakończono leczenie świadczeniobiorcy.
Warunki realizacji świadczeń gwarantowanych określa załącznik nr 4. Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

25 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z 20 listopada 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o zdolności do służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1492.

25 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych z 12 listopada 2013 r. w sprawie zniesienia niektórych komisji lekarskich w Straży Granicznej oraz zmiany rozporządzenia w sprawie utworzenia oraz organizacji komisji lekarskich w Straży Granicznej, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1500.

26 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 grudnia 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1511.
W rozporządzeniu ministra zdrowia z 3 listopada 2011 r. w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego (DzU nr 237, poz. 1420) przepisy dotyczące całodobowego lądowiska wchodzą w życie 1 stycznia 2017 r.

26 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1505.
W zakresie koniecznym do wykonania świadczeń gwarantowanych świadczeniodawca zapewnia świadczeniobiorcy nieodpłatnie: badania diagnostyczne, leki i wyroby medyczne.
Wykaz świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych oraz warunki ich realizacji określa załącznik do rozporządzenia.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

27 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 6 listopada 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej prowadzonej w zakładach opieki zdrowotnej dla osób pozbawionych wolności oraz sposobu jej przetwarzania, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1524.

27 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1522.
Porada lekarska rehabilitacyjna to świadczenie gwarantowane udzielane w warunkach ambulatoryjnych lub domowych przez lekarza specjalistę lub lekarza ze specjalizacją I stopnia lub lekarza w trakcie specjalizacji w dziedzinie rehabilitacji medycznej lub balneologii i medycyny fizykalnej. Wykaz oraz warunki realizacji świadczeń gwarantowanych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia. Świadczenia gwarantowane są realizowane w warunkach: 1) ambulatoryjnych, które obejmują: lekarską ambulatoryjną opiekę rehabilitacyjną (porada lekarska rehabilitacyjna), fizjoterapię ambulatoryjną realizowaną (wizyta fizjoterapeutyczna, zabieg fizjoterapeutyczny), 2) domowych, które obejmują: poradę lekarską rehabilitacyjną, fizjoterapię domową (wizyta fizjoterapeutyczna, zabieg fizjoterapeutyczny), 3) ośrodka lub oddziału dziennego, które obejmują rehabilitację: ogólnoustrojową, w tym dla określonych grup pacjentów, dzieci z zaburzeniami wieku rozwojowego, osób z dysfunkcją narządu słuchu i mowy, osób z dysfunkcją narządu wzroku, kardiologiczną, pulmonologiczną z wykorzystaniem metod subterraneoterapii, 4) stacjonarnych, które obejmują rehabilitację: ogólnoustrojową, neurologiczną, pulmonologiczną, kardiologiczną. Skalę opartą na skali Rankina określa załącznik nr 2. Wykaz procedur medycznych oraz wykaz jednostek chorobowych charakteryzujących świadczenia gwarantowane z zakresu rehabilitacji kardiologicznej w warunkach stacjonarnych oraz rehabilitacji neurologicznej w warunkach stacjonarnych określa załącznik nr 3. Wykaz świadczeń gwarantowanych, które są udzielane po spełnieniu dodatkowych warunków ich realizacji, określa załącznik nr 4. Świadczenia gwarantowane, o których mowa w pkt 3, są udzielane świadczeniobiorcom, których stan zdrowia nie pozwala na rehabilitację w warunkach ambulatoryjnych, a nie wymaga całodobowego nadzoru lekarskiego i pielęgniarskiego. Świadczenia gwarantowane, o których mowa w pkt 4, są udzielane świadczeniobiorcom, którzy ze względu na kontynuację leczenia wymagają stosowania kompleksowych świadczeń rehabilitacyjnych oraz całodobowego nadzoru lekarskiego i pielęgniarskiego. W zakresie koniecznym do wykonania świadczeń gwarantowanych świadczeniodawca zapewnia świadczeniobiorcy nieodpłatnie badania diagnostyczne oraz leki i wyroby medyczne. Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r.

27 grudnia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1520.
Świadczenia gwarantowane obejmują:

  • świadczenia gwarantowane, których wykaz określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
  • badania diagnostyczne oraz leki lub wyroby medyczne, w zakresie niezbędnym do wykonania świadczeń gwarantowanych,
  • świadczenia w chemioterapii,
  • świadczenia wykonywane w celu realizacji programów lekowych.

W przypadku udzielania świadczeń na bloku operacyjnym w trybie hospitalizacji i hospitalizacji planowej, świadczeniodawca zapewnia, w zakresie kwalifikacji personelu, równoważnik co najmniej części wymiaru etatu odpowiadający czasowi udzielania świadczeń określonemu w harmonogramie pracy – lekarz posiadający specjalizację I lub II stopnia w dziedzinie anestezjologii lub anestezjologii i reanimacji, lub anestezjologii i intensywnej terapii, lub tytuł specjalisty w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii, lub lekarz w trakcie specjalizacji z anestezjologii i intensywnej terapii bezpośrednio nadzorowany przez lekarza specjalistę w dziedzinie anestezjologii lub anestezjologii i reanimacji, lub anestezjologii i intensywnej terapii, pod warunkiem spełniania standardów postępowania medycznego w dziedzinie anestezjologii i intensywnej terapii określonych na podstawie przepisów o działalności leczniczej.
Świadczeniodawca udzielający świadczeń w trybie hospitalizacji i hospitalizacji planowej zapewnia całodobową opiekę lekarską i pielęgniarską lub położnych we wszystkie dni tygodnia.
Świadczenia gwarantowane w chemioterapii są udzielane przy zastosowaniu leków, dla których ustalono kategorię dostępności refundacyjnej – lek stosowany w chemioterapii, zgodnie z przepisami ustawy z 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych (DzU nr 122, poz. 696, ze zm.), lub leków sprowadzanych z zagranicy na warunkach i w trybie określonych w art. 4 ustawy z 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (DzU z 2008 r. nr 45, poz. 271, ze zm.) zawierających substancje czynne z rozpoznaniami według ICD-10 określone w załączniku nr 2.
Warunki szczegółowe realizacji świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego określa załącznik nr 3.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2014 r., przepisy rozporządzenia, o których mowa:

  1. w załączniku nr 3 w części I w lp. 8 i w załączniku nr 4 do w lp. 10, w części chirurgia naczyniowa (dotyczy tętniaków aorty obejmujących tętnice trzewne i nerkowe), stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 lipca 2014 r.
  2. w załączniku nr 3 do rozporządzenia w części I (hematologia – leczenie hemofilii i pokrewnych skaz krwotocznych, onkologia i hematologia dziecięca), stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2015 r.

Do świadczeń gwarantowanych:

  • o których mowa w pkt 1, udzielanych przed 1 lipca 2014 r.,
  • o których mowa w pkt 2, udzielanych przed 1 stycznia 2015 r.,
  • innych niż określone w pkt 1 i 2, udzielanych przed 1 stycznia 2014 r.stosuje się przepisy dotychczasowe.

1 stycznia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 6 grudnia 2013 r. w sprawie wykazu wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1565.
Ustala się wykaz wyrobów medycznych wydawanych na zlecenie osoby uprawnionej oraz pielęgniarki i położnej ubezpieczenia zdrowotnego, o której mowa w art. 5 pkt 26 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2008 r. nr 164, poz. 1027, ze zm.), wraz z określeniem:

  1. limitów ich finansowania ze środków publicznych i wysokości udziału własnego świadczeniobiorcy w tym limicie,
  2. kryteriów ich przyznawania,
  3. okresów użytkowania,
  4. limitów cen ich napraw – stanowiący załącznik do rozporządzenia.

1 stycznia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 19 grudnia 2013 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wpis lub posiadających wpis na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej, opublikowane w DzU z 2013 r., poz. 1715.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza