13 maja 2003

W trakcie obrad XX Zjazdu

Poza dyskusją nad sprawozdaniami Okręgowej Rady Lekarskiej – w trakcie obrad XX Zjazdu debatowano również nad aktualnymi zagadnieniami nurtującymi środowisko lekarskie: wejściem w życie Narodowego Funduszu Zdrowia i problemami, które z tego wynikają, oraz nad doskonaleniem systemu kształcenia ustawicznego.

W dyskusji dotyczącej NFZ uczestniczyli dwaj przedstawiciele Zarządu NFZ: dr Mirosław Manicki i dr Marek Kondracki. Dyskutanci podnosili przede wszystkim problem ciągle nieujednoliconych – mimo licznych zapowiedzi – zasad kontraktowania świadczeń oraz fakt, że zasady te powinny być tworzone w porozumieniu z korporacjami zawodowymi. Upominano się o wyższą wycenę pracy lekarzy, która w kosztach świadczeń nadal stanowi znikomy procent. Stała polityka zaniżania wartości pracy lekarzy i innych pracowników medycznych doprowadzić może, zwłaszcza w sytuacji wolnego przepływu osób po naszym wstąpieniu do Unii Europejskiej, do katastrofalnego braku kadr medycznych w kraju.
Techniczne szczegóły realizacji ustawy o ubezpieczeniu w NFZ nadal są niejasne, nawet tak – wydawałoby się – prosta sprawa, jak wypisanie recepty, stwarza trudności, bo pewne jej rubryki stały się już nieaktualne. Konieczne jest szybkie opublikowanie rozporządzeń wykonawczych do ustawy. Podnoszone było również zagadnienie wprowadzenia dodatkowych ubezpieczeń zdrowotnych i jego prawnych uwarunkowań.
Wprowadzeniem do dyskusji nad kształceniem ustawicznym były wystąpienia: dr. Jacka Putza (Komisja Kształcenia Ustawicznego ORL), prof. Jerzego Kruszewskiego (NRL) oraz dr. Mariana Janowskiego (Kujawsko-Pomorska OIL). Dr Putz przedstawił projekt powołania Ośrodka Kształcenia Ustawicznego izby, który prowadziłby rejestr spotkań, konferencji i sympozjów poświęconych kształceniu; zająłby się również akredytacją organizatorów tego typu imprez oraz organizacją własnych szkoleń. Zarysował także strukturę tego ośrodka, model pracy oraz trzyetapowy plan jego tworzenia. Prof. Kruszewski stwierdził, że przedstawione propozycje wykraczają nieco poza ramy ustaleń wcześniejszej uchwały NRL w tej sprawie. Dr Putz proponował, aby dokumentacją szkoleń odbytych przez poszczególnych lekarzy zajmował się ośrodek, podczas gdy uchwała jest mniej rygorystyczna – pozostawia to samemu zainteresowanemu.
Dr Janowski przedstawił model izby kujawsko-pomorskiej, która w zakresie szkolenia ma największy dorobek w Polsce, pilotuje je bowiem od 1995 r. Wtedy została wprowadzona punktacja za odbyte spotkania samokształceniowe i „indeksy”, tj. książeczki do ich rejestrowania (przy drukowaniu indeksów uniknięto wydatków dzięki współpracy z „Wartą”). Obecnie każdy lekarz z izby kujawsko-pomorskiej dostaje taki indeks już z tymczasowym prawem wykonywania zawodu, aby jak najszybciej uświadomił sobie konieczność ustawicznego doskonalenia. Współpraca izby z lekarzami oparta jest na zaufaniu, lekarze sami wpisują punkty do indeksu, dopiero poświadczenie ich osiągnięć w okręgowym rejestrze lekarzy albo w dokumencie uprawniającym do wykonywania zawodu musi być poprzedzone potwierdzeniem zdobytych punktów.
W dyskusji podkreślano, iż problemy kształcenia ustawicznego to nie tylko ważne zadanie izby, ale także jedna z ostatnich szans na przyciągnięcie lekarzy do samorządu, zainteresowanie jego pracą i identyfikację z nim. Aby tak się stało, samorząd musi stworzyć ułatwienia organizacyjne i finansowe tym, którzy chcą się szkolić. Służyć temu mógłby np. specjalny fundusz szkoleniowy. Ponadto samorząd nadal powinien zabiegać o wprowadzenie do ustawy o zawodzie lekarza możliwości odpisywania kosztów szkoleń od podatku, a także o ułatwienia urlopowe na czas kształcenia w zakładach opieki zdrowotnej. Zjazd podjął uchwałę zalecająca ORL kontynuowanie prac nad tym zagadnieniem.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza