20 kwietnia 2006

Nowe przepisy prawne

I. 2 lutego 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 27 grudnia 2005 r. w sprawie powołania zespołu ds. przygotowania założeń zmian w systemie ochrony zdrowia, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 2 z 2006 r., poz. 4.

Do zadań zespołu należy:
– przygotowanie założeń zmian w systemie ochrony zdrowia,
– bieżące opiniowanie tematów i projektów związanych z systemem ochrony zdrowia.
Praca zespołu jest podzielona na etapy.
W pierwszym etapie prac, trwającym do 14 kwietnia 2006r., Zespół przygotuje założenia zmian w systemie ochrony zdrowia.
Przewodniczący zespołu przekaże do akceptacji ministrowi zdrowia, w formie pisemnej, w terminie do 14 kwietnia 2006 r., raport zawierający powyższe założenia wraz z propozycją harmonogramu prac zespołu w dalszych etapach.
Po zakończeniu kolejnych etapów prac zespołu przewodniczący zespołu przedkłada ministrowi zdrowia, w formie pisemnej, wyniki jego prac, w terminach określonych w zaakceptowanym przez ministra harmonogramie prac poszczególnych etapów.

II. 15 lutego 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia
13 stycznia 2006 r. w sprawie szczegółowego trybu i sposobu działania Rzecznika Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 16, poz. 126.

Rzecznik Praw Pacjenta Szpitala Psychiatrycznego realizuje swoje zadania przez:
– przyjmowanie ustnych i pisemnych skarg pacjenta przebywającego w szpitalu psychiatrycznym, skarg rodziny pacjenta, jego przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej faktyczną opiekę nad pacjentem oraz ocenę zasadności skargi,
– zapewnienie pacjentowi dostępu do informacji prawnej,
– pomoc w sporządzeniu i złożeniu skargi do kierownika szpitala psychiatrycznego lub innych instytucji,
– udzielanie pomocy pacjentowi wypisanemu ze szpitala psychiatrycznego, jeśli skarga została złożona w trakcie pobytu pacjenta w szpitalu psychiatrycznym,
a procedura rozpatrywania skargi nie została zakończona.
Rzecznik wykonuje powyższe czynności
w oddziałach psychiatrycznych w szpitalach ogólnych, klinikach psychiatrycznych, sanatoriach dla osób z zaburzeniami psychicznymi i innych zakładach opieki zdrowotnej sprawujących całodobową opiekę psychiatryczną lub odwykową, przy czym swoim działaniem obejmuje obszar terytorialny nie większy niż województwo.
Rzecznik, z własnej inicjatywy, dokonuje oceny przestrzegania praw pacjentów,
w szczególności w odniesieniu do pacjentów:
– przyjętych do szpitala psychiatrycznego bez zgody,
– wobec których zastosowano przymus bezpośredni,
– niezdolnych do wyrażenia zgody lub stosunku do przyjęcia albo leczenia,
– przebywających w szpitalu psychiatrycznym na mocy orzeczenia sądowego o zastosowaniu środka zabezpieczającego.
Rzecznik prowadzi dokumentację skarg pacjenta oraz podjętych działań i wykonywanych czynności.
Rzecznik przedstawia dyrektorowi Biura Praw Pacjenta okresowe informacje dotyczące przestrzegania praw pacjenta oraz działań podejmowanych w tym zakresie, nie rzadziej niż 2 razy w roku, a także
w przypadku zażądania informacji przez dyrektora Biura Praw Pacjenta.
Rzecznik umieszcza na tablicach informacyjnych, w izbie przyjęć oraz w oddziałach szpitala psychiatrycznego informację o możliwości korzystania z jego pomocy.

III. 17 lutego 2006 r. został opublikowany w Dzienniku Ustaw nr 25, poz. 192, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 7 lutego 2006 r., sygnatura akt SK 45/04, dot. zgodności z Konstytucją art. 103 ust. 2a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, stanowiącym, że prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

IV. 18 lutego 2006 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia
24 stycznia 2006 r. w sprawie komisji lekarskich oraz wynagradzania za udział w ich pracy, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 18, poz. 142.

Rozporządzenie określa:
– skład, tryb powoływania i postępowania oraz terminy urzędowania powiatowych i wojewódzkich komisji lekarskich,
– zasady przeprowadzania badań lekarskich,
– zasady współdziałania komisji z wojewodami oraz wójtami (burmistrzami, prezydentami miast) lub starostami sprawującymi władzę administracji ogólnej i organami samorządu terytorialnego,
– sposób ustalania dodatkowego wynagrodzenia osób wchodzących w skład komisji lekarskich oraz pracowników średniego personelu medycznego wyznaczonych do powiatowych komisji lekarskich.
Powiatowe i wojewódzkie komisje lekarskie powołuje się nie później niż na 30 dni przed rozpoczęciem poboru w poszczególnych województwach.
W skład powiatowej komisji lekarskiej wchodzi 3 lekarzy (w tym chirurg i internista), spośród których wojewoda wyznacza przewodniczącego komisji; sekretarz komisji oraz 2 osoby średniego personelu medycznego.
W skład wojewódzkiej komisji lekarskiej wchodzi 3 lekarzy mających specjalizację
II stopnia albo tytuł specjalisty w podstawowej dziedzinie medycyny (w tym chorób wewnętrznych i chirurgii ogólnej), spośród których wojewoda wyznacza przewodniczącego komisji; oraz sekretarz komisji.
Komisja lekarska określa zdolność poborowego do czynnej służby wojskowej na podstawie badania stanu jego zdrowia.
Komisja dokumentuje badanie stanu zdrowia poborowych w księdze orzeczeń lekarskich, w której odnotowuje się wyniki badania poborowego, wyniki badań specjalistycznych lub obserwacji szpitalnej poborowego oraz informacje, które wynikają z zaświadczeń lekarskich i innych dokumentów dotyczących stanu zdrowia, przedstawionych komisji przez poborowego.
Księgę orzeczeń lekarskich na potrzeby powiatowej komisji lekarskiej prowadzi średni personel medyczny, a na potrzeby wojewódzkiej komisji lekarskiej – wyznaczony członek tej komisji.

Do lekarzy – członków komisji należy:
– badanie stanu zdrowia poborowych,
– występowanie, w uzasadnionych wypadkach, z wnioskami o skierowanie poborowych na badania specjalistyczne, obserwację szpitalną lub na badania psychologiczne,
– opiniowanie podań o zwolnienie z obowiązku osobistego zgłoszenia się poborowego przed komisją i przedstawianie opinii w tej sprawie przewodniczącemu komisji,
– propagowanie oświaty zdrowotnej i honorowego krwiodawstwa wśród poborowych.

Badanie lekarskie poborowych odbywa się w obecności całego składu komisji lekarskiej. Komisja lekarska uwzględnia prośbę poborowego o przeprowadzenie badania tylko w obecności lekarzy.
Lekarze wchodzący w skład komisji, nie mogąc ustalić, po dokonaniu badań, stanu zdrowia poborowego i jego zdolności do służby wojskowej, występują do przewodniczącego komisji z wnioskiem o skierowanie poborowego do zakładu opieki zdrowotnej na nieodpłatne: badania specjalistyczne, obserwację szpitalną lub na badania psychologiczne.
W tym wypadku wydanie orzeczenia o stopniu zdolności poborowego do czynnej służby wojskowej następuje po uwzględnieniu wyników badań specjalistycznych lub obserwacji szpitalnej, w czasie ponownego stawienia się poborowego przed
komisją.
Osobom wchodzącym w skład powiatowej lub wojewódzkiej komisji lekarskiej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie obliczone jako iloczyn:
– dla przewodniczącego komisji – kwoty 80 zł i liczby posiedzeń, którym przewodniczył,
– dla lekarza – członka komisji oraz sekretarza tej komisji – kwoty 70 zł i liczby posiedzeń, w których uczestniczyli,
– dla każdej osoby średniego personelu medycznego – kwoty 60 zł i liczby posiedzeń, w których uczestniczyła.

V. 24 lutego 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia
19 stycznia 2006 r. w sprawie równoważnej ilości innych składników krwi, których oddanie umożliwia dawcy krwi otrzymanie tytułów i odznak honorowych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 21, poz. 163.

VI. 25 lutego 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia
27 stycznia 2006 r. w sprawie kwalifikacji zawodowych dyspozytora medycznego i lekarza koordynatora medycznego, trybu pełnienia przez nich funkcji oraz odpłatności z tego tytułu, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 22, poz. 168.

Lekarzem koordynatorem medycznym może być:
1) mający co najmniej 5-letni staż pracy
w pogotowiu ratunkowym, szpitalnym oddziale ratunkowym, oddziale anestezjologii i intensywnej terapii lub w izbie przyjęć szpitala:
a) lekarz ratunkowy,
b) lekarz mający tytuł specjalisty w dziedzinie: anestezjologii i intensywnej terapii, chirurgii ogólnej, chorób wewnętrznych, ortopedii i traumatologii narządu ruchu, pediatrii,
2) lekarz mający co najmniej 10-letni staż pracy w szpitalnym oddziale ratunkowym lub w pogotowiu ratunkowym.
Lekarz koordynator medyczny centrum powiadamiania ratunkowego, pozostający w gotowości do pracy, w celu wykonywania zadania w zakresie koordynacji medycznych działań ratowniczych podejmuje te działania w czasie nie dłuższym niż 15 minut od chwili wezwania przez dyspozytora medycznego.
Zadanie to realizuje się poprzez osobiste stawienie na miejscu wezwania lub przy użyciu sprzętu telekomunikacyjnego, w szczególności środków komunikacji bezprzewodowej.
Przy ustalaniu odpłatności z tytułu pełnienia funkcji dyspozytora medycznego oraz lekarza koordynatora medycznego uwzględnia się w szczególności:
1) czas pracy,
2) liczbę wezwań przyjmowanych przez dyspozytora medycznego,
3) liczbę interwencji lekarza koordynatora medycznego,
4) tryb pełnienia funkcji przez lekarza koordynatora medycznego.

VII. 4 marca 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia
2 lutego 2006 r. w sprawie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 25, poz. 191.
Rozporządzenie określa:
1) rodzaje badań do celów sanitarno-epidemiologicznych w celu identyfikacji zakażenia prątkami gruźlicy oraz zakażenia pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, innymi pałeczkami z rodzaju Salmonella i Shigella oraz innymi czynnikami chorobotwórczymi, wywołującymi stany chorobowe wykluczające wykonywanie prac, przy których jest możliwe przeniesienie zakażenia na inne osoby, którym podlegają:
– osoby podejmujące lub wykonujące takie prace,
– uczniowie szkół oraz studenci szkół wyższych kształcący się do wykonywania tych prac,
2) tryb przeprowadzania badań, o których mowa w pkt 1, w tym:
– terminy przeprowadzania badań,
– sposób dokumentowania badań i ich wyników w karcie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych i książeczce badań dla celów sanitarno-epidemiologicznych,
– wzory wym. dokumentów.
Badanie do celów sanitarno-epidemiologicznych dzieli się na badanie lekarskie
i laboratoryjne.
Badanie laboratoryjne obejmuje trzykrotne badanie kału w kierunku zakażenia pałeczkami duru brzusznego, durów rzekomych A, B i C, innych pałeczek z rodzaju Salmonella i Shigella; badania powinny być przeprowadzone z próbek pobranych
w trzech kolejno następujących po sobie dniach.
Jeżeli przynajmniej z jednej próby uzyskany zostanie wynik dodatni, uznaje się, że osoba, u której przeprowadzono to badanie, jest identyfikowana jako zakażona odpowiednim czynnikiem chorobotwórczym.
Jeżeli w trakcie badania lekarskiego zachodzi podejrzenie gruźlicy lub zakażenia czynnikiem chorobotwórczym innym niż wymieniony wyżej, przeprowadza się dodatkowe badania laboratoryjne.
Badanie do celów sanitarno-epidemiologicznych przeprowadza się przed:
1) podjęciem pracy,
2) rozpoczęciem nauki,
3) ponownym podjęciem pracy lub nauki, po przebyciu zakażenia wymienionym wyżej czynnikiem chorobotwórczym.
Lekarz, na podstawie badania lekarskiego i wyników badań laboratoryjnych, wydaje orzeczenie lekarskie o braku przeciwwskazań, czasowym albo trwałym przeciwwskazaniu do wykonywania prac lub odbywaniu nauki, dokumentując jego wynik
w karcie badań do celów sanitarno-epidemiologicznych, której wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Wyniki wykonanych badań laboratoryjnych oraz treść orzeczenia lekarz wpisuje do książeczki badań dla celów sanitarno-epidemiologicznych, której wzór określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Lekarz przeprowadzający badanie lekarskie prowadzi ewidencję badań i ich wyników.
Ewidencja badań jest dostępna do wglądu organom właściwej inspekcji sanitarnej.

mec. Beata Kozyra-Łukasiak
Autorka jest radcą prawnym
Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza