19 maja 2006

Z Trybunału Konstytucyjnego – Mogą pracować w publicznych ZOZ-ach

Wyjątek zezwalający na świadczenia z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej i stomatologii przez prywatnych lekarzy rodzinnych i dentystów na terenie publicznego zakładu opieki zdrowotnej jest zgodny z Konstytucją – uznał 12 kwietnia br. Trybunał Konstytucyjny w pełnym składzie.

Trybunał orzekł, że: „art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 maja 2004 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej dodający do art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej ust. 5, w części obejmującej wyrazy Ťz wyjątkiem świadczeń z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej i stomatologiiť, nie jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji.
Art. 1 pkt 1 powyższej ustawy, w części dodającej do art. 1 ustawy z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej ust. 5 w zakresie, w jakim wyłącza on udzielanie świadczeń zdrowotnych i stomatologii z zakazu prowadzenia na terenie publicznego zakładu opieki zdrowotnej działalności polegającej na udzielaniu takich samych świadczeń zdrowotnych, które są udzielane przez ten zakład, w części obejmującej udzielanie świadczeń zdrowotnych z zakresu stomatologii, jest zgodny z art. 2 Konstytucji”.
Przepis wyłączający lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej i dentystów z zakazu prowadzenia prywatnej działalności w publicznych ZOZ-ach znalazł się w nowelizacji ustawy z 14 maja 2004 r. o zmianie ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Ustawa jednak nie weszła w życie, ponieważ prezydent Aleksander Kwaśniewski jej nie podpisał i 7 czerwca 2004 r. zaskarżył ją do TK.
Przyjęta przez Sejm nowelizacja ustawy zakładała, że na terenie publicznych ZOZ-ów nie mogą istnieć ZOZ-y prywatne, nie mogą też pracować tam lekarze, dentyści i pielęgniarki, prowadzący prywatną praktykę. Poprawkę wyłączającą z listy podmiotów objętych tym zakazem lekarzy POZ i dentystów zgłoszono w Senacie.
Trybunał stwierdził, że przepis nie dyskryminuje żadnych podmiotów, bo pozwala wszystkim prowadzić działalność w publicznych ZOZ-ach, ale w ograniczonym zakresie – podstawowej opieki i stomatologii. Wyjątek wprowadzony za- skarżoną nowelizacją nie dotyczy nierównego potraktowania którejkolwiek klasy podmiotów. Dotyka więc jednakowo wszystkich podmiotów, przyjmując jako kryterium rodzaj prowadzonej działalności.
TK uważa, że przyjmując tok rozumowania wyrażony we wniosku prezydenta, należałoby uznać, że zakaz świadczenia usług w publicznych ZOZ-ach jest bezwzględny. Ustawodawca chciał jednak, aby w sytuacji, gdy Narodowy Fundusz Zdrowia nie ma pieniędzy na wyższe kontrakty ze szpitalami, pacjenci mogli korzystać z podstawowych świadczeń medycznych odpłatnie.
Trybunał nie badał konstytucyjności wprowadzenia samego zakazu prowadzenia działalności przez prywatne podmioty w publicznych ZOZ-ach, lecz jedynie wyjątek, umożliwiający prowadzenie prywatnej działalności lekarzom rodzinnym i dentystom.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza