1 kwietnia 2009

VI Kongres Polskiego Towarzystwa Flebologicznego

Choroby układu żylnego zawsze towarzyszyły rodzajowi ludzkiemu, a krew płynąca w żyłach, jej rola i mechanizmy warunkujące przepływ interesowały niemal wszystkich wielkich medyków. Określenie flebologia, pochodzące od greckiego phlebos, zostało wprowadzone do słowników medycyny przez wielkiego francuskiego lekarza Raymonda Tourney’a. Choroby układu żylnego, ze względu na swoje ogromne rozpowszechnienie, to także poważny problem socjalny, ekonomiczny i społeczny. Przewlekłe zaburzenia żylne dotyczą około 47% dorosłych kobiet i 30% mężczyzn, a zatory tętnicy płucnej nadal stanowią najczęstszą, nie zawsze rozpoznawaną, przyczynę zgonu w szpitalach na całym świecie.

Główne nurty zainteresowania flebologii to: przewlekłe zaburzenia żylne, żylna choroba zakrzepowo-zatorowa i jej powikłania, malformacje naczyniowe, zaburzenia limfatyczno-żylne, zaburzenia w układzie krzepnięcia i hemostazy oraz choroby układu żylnego i limfatycznego towarzyszące innym patologiom, w tym chorobom układowym (np. cukrzycy, chorobom układu kostno-stawowego). Badania ostatnich lat dotyczące patofizjologii przewlekłych zaburzeń żylnych to: rola czynników genetycznych, znaczenia apoptozy i procesów zapalnych w zastawkach i ścianie żyły, rola i znaczenie refleksu i nadciśnienia żylnego. Ważne znaczenie mają badania nad rolą zastawek w małych żyłach i venulach. Leczenie jest najczęściej skojarzone farmakologicznie, a także kompresjoterapia i leczenie zabiegowe. W leczeniu farmakologicznym stosujemy leki o potwierdzonej w badaniach skuteczności. Nie stosujemy leków w formie żelów i maści, powodują one często uczulenia i praktycznie nie mają żadnego efektu terapeutycznego. Wśród metod zabiegowych, obok „klasycznej chirurgii”, coraz częściej stosujemy, o wiele skuteczniejsze, mało inwazyjne metody leczenia żylaków, takie jak skleroterapia piankowa, krioobliteracja, obliteracja laserowa i obliteracja termiczna energią wysokiej częstotliwości. Wśród metod zabiegowych najczęściej wykonuje się zabiegi minifleboktomii i selektywnego podwiązywania niewydolnych bocznic (CHIVA). Niektóre z tych metod mogą być stosowane łącznie.
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa i „cichy zabójca” zator tętnicy płucnej stanowią nadal bardzo poważny problem, pomimo edukacji pacjentów, lekarzy i szerokiego stosowania heparyn drobnocząsteczkowych.

W dniach 28-30 maja br. odbędzie się w Warszawie VI Kongres Polskiego Towarzystwa Flebologicznego. Ma charakter zarówno naukowy, jak i szkoleniowy. Swój udział w ciekawych, mam nadzieję, sesjach zapowiedziało wielu wybitnych wykładowców ze wszystkich placówek akademickich i znakomitych lekarzy praktyków, również z Francji, Wielkiej Brytanii, Włoch, Czech i Niemiec. Gościem honorowym i wykładowcą będzie wybitny specjalista amerykański, znawca problematyki powikłań zakrzepowo-zatorowych Joe Caprini. Patronat honorowy nad Kongresem objęła dyrektor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego prof. Joanna Jędrzejczak. Wszelkie informacje można uzyskać na stronach internetowych Polskiego Towarzystwa Flebologicznego www.ptf.org.pl.

Serdecznie zapraszamy.

Prof. zw. dr hab. n. med.
Walerian STASZKIEWICZ
kierownik Kliniki Chirurgii Naczyniowej i Angiologii CMKP
Szpital Bielański, Warszawa,
prezes Polskiego Towarzystwa Flebologicznego

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza