8 listopada 2009

Epitafium

Marta Brzostowska
(1909-2009)

Z ogromnym żalem przekazuję wiadomość, że 30 września 2009 roku odeszła na wieczny lekarski dyżur śp. Doktor Marta Brzostowska.
3 stycznia br. cieszyliśmy się z Jej setnych urodzin. W środowisku warszawskim cieszyła się autorytetem wspaniałego lekarza dentysty, oddanego swoim pacjentom
i była dla nas wszystkich wzorem lekarza-społecznika. Już w czasie studiów w Warszawskiej Akademii Stomatologicznej, które ukończyła w 1934 roku, pomagała studentom znajdującym się w trudnej sytuacji finansowej oraz jako woluntariuszka opiekowała się więźniarkami Pawiaka. Po studiach nieodpłatnie przyjmowała w przychodni dla bezrobotnych. Do roku 1958 pracowała w Zakładzie Stomatologii Zachowawczej Akademii Medycznej w Warszawie, a następnie na Żoliborzu i Woli. Była członkiem-założycielem Kasy Wzajemnej Pomocy oraz NSZZ Solidarność od jego powstania. Od reaktywacji samorządu lekarskiego z ogromnym zaangażowaniem i wrażliwością poświęcała się sprawom socjalnym lekarzy. Z Jej inicjatywy powstał Fundusz Samopomocy w izbie warszawskiej, a później Fundacja Pro Seniore. Przewodniczyła komisji emerytów ORL w Warszawie. Zamieszkała w Domu Lekarza Seniora, by swoim entuzjazmem i energią pomagać innym.
Zawsze pełna ciepła i miłości, wiary i potrzeby służenia każdemu potrzebującemu pomocy. Jak nikt inny zasłużyła na tytuł Honorowego Delegata izby warszawskiej.
Miałem wielkie szczęście być przez ponad 20 lat blisko śp. Koleżanki Marty Brzostowskiej, nigdy nie zapomnę Jej wielkiego serca, niezastąpionych rad, głębokiej wiary i naszej wielkiej przyjaźni. Łączę się w modlitwie z Rodziną śp. Koleżanki Marty Brzostowskiej w bólu
i wierzę, że tylko od nas odeszła, a nie umarła. Abiit non Obiit.

Krzysztof Makuch

Grażyna Choderna
(1937-2009)

Urodziła się w Warszawie w 1937 r. Warszawską Akademię Medyczną ukończyła w 1961 r. Wyspecjalizowała się w pediatrii i patomorfologii. Pracowała w Instytucie Matki i Dziecka, w Szpitalu
w Otwocku (zastępca ordynatora),
w Szpitalu Bielańskim. Następnie była głównym specjalistą w Ministerstwie Zdrowia. Jednocześnie, od 1966 r., pracowała w Stołecznym Pogotowiu Ratunkowym na stanowisku starszego lekarza i lekarza dyżurnego województwa. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego, Polskiego Towarzystwa Patomorfologii, Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Czerwonego Krzyża – Krwiodawstwo, Stowarzyszenia Lekarzy Katolickich i Stowarzyszenia Wychowanków Warszawskiej Medycyny i Farmacji.
Odznaczona i wyróżniona za pracę
w krwiodawstwie i Pogotowiu Ratunkowym. Wyróżniona najwyższym odznaczeniem Izby Warszawskiej – LAUDABILIS, Medalem im. Jerzego Moskwy oraz medalami „Za zasługi dla Warszawy”
i „Za zasługi dla ochrony zdrowia”.
W samorządzie lekarskim czynnie działała od II kadencji – delegatka na Zjazd Okręgowy i Krajowy. Ściśle współpracowała z komisjami Emerytów i Rencistów, a także Rejestracji i Prawa Wykonywania Zawodu. Była Przewodniczącą Komisji Praktyk Lekarskich oraz Sekretarzem Komisji Emerytów Naczelnej Rady Lekarskiej.
Czynnie uczestniczyła we wszystkich zjazdach okręgowych, prowadząc komisję mandatową.
Pomimo ciężkiej choroby zawsze była uśmiechnięta, życzliwa ludziom, gotowa do niesienia pomocy, całym sercem oddana naszemu samorządowi i taka pozostanie w naszej pamięci. Opuściła nas nagle odchodząc na wieczny dyżur.

Przyjaciele

Alicja Małgorzata
Jankowska-Bartel
(1936-2009)

Urodziła się 8 listopada 1936 r.
w Radomiu. Jej ojciec, dr Jan Jankowski, był znanym i cenionym lekarzem, który całe swoje życie zawodowe poświęcił radomskim pacjentom.
W latach 1952-58 była studentką Wydziału Lekarskiego AM w Lublinie. 9 lipca 1962 r. podjęła pracę
w Szpitalu Miejskim w Radomiu, na Oddziale Zakaźnym.
Rozpoczęła specjalizację z chorób zakaźnych, zakończoną uzyskaniem w 1974 r. tytułu specjalisty II stopnia. Przez ponad 20 lat pełniła funkcję zastępcy ordynatora Oddziału Zakaźnego.
Była inteligentną, kulturalną osobą z poczuciem humoru, lekarką szanowaną i lubianą przez pacjentów. W pracy koleżeńska, dla młodych lekarzy podejmujących pracę opiekuńcza.
W 1992 r. odeszła na emeryturę. Mogła teraz poświęcić więcej czasu swoim zainteresowaniom pozamedycznym: literaturze i przyrodzie. Wielką radość sprawiło Jej pojawienie się na świecie wnucząt.
W 2008 r., w 50. rocznicę uzyskania absolutorium, uczestniczyła
w odbywającym się w Lublinie spotkaniu absolwentów AM. W uroczystości wzięło udział 60 lekarzy spośród 180 kończących studia
w 1958 r.
17 marca 2009 roku Pani Doktor pojawiła się w naszym szpitalu cierpiąca, z objawami ciężkiej, wyniszczającej i zaawansowanej choroby. Złe rokowania potwierdził zabieg operacyjny, który odbył się wkrótce. Była dzielną, cierpliwą pacjentką, z godnością przyjęła wiadomość o swej okrutnej chorobie.
Ostatnie rozmowy, które odbywały się przy Jej szpitalnym łóżku, będziemy długo pamiętać. Usłyszałyśmy wówczas wiele mądrych słów.
Odeszła w nocy z 3 na 4 lipca 2009 r., w spokoju i ciszy – tak jak żyła.
Zachowamy Ją w naszej pamięci.

Grażyna Banasik-Michalak,
Daria Porada,
Marzena Wiosna-Michałek

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza