4 listopada 2012

Nowe przepisy prawne

mec. beata Kozyra-Łukasik 25 sierpnia 2012 r. weszła w życie ustawa z 28 czerwca 2012 r. o nadaniu Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu nazwy „Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu”, opublikowana w DzU z 2012 r., poz. 915.

1 września 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 24 sierpnia 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, opublikowane w DzU z 2012 r., poz. 971.
Zgodnie z przepisem art. 33 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitacja uzdrowiskowa przysługuje świadczeniobiorcy na podstawie skierowania wystawionego przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego.
Skierowanie wymaga potwierdzenia przez oddział wojewódzki NFZ właściwy ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy, a jeżeli nie można ustalić miejsca jego zamieszkania – oddział wojewódzki funduszu właściwy dla siedziby świadczeniodawcy, który wystawił skierowanie.
Świadczeniobiorca ponosi koszty przejazdu na leczenie uzdrowiskowe albo rehabilitację uzdrowiskową i z leczenia uzdrowiskowego albo rehabilitacji uzdrowiskowej oraz częściową odpłatność za wyżywienie i zakwaterowanie w sanatorium uzdrowiskowym. Podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych pokrywa do wysokości określonej w umowie oddziału wojewódzkiego NFZ z sanatorium uzdrowiskowym różnicę kosztów wyżywienia i zakwaterowania ubezpieczonego.
Dzieci i młodzież do ukończenia lat 18, a jeżeli kształcą się dalej – do ukończenia lat 26, dzieci niepełnosprawne w znacznym stopniu – bez ograniczenia wieku, a także dzieci uprawnione do renty rodzinnej nie ponoszą odpłatności za koszty wyżywienia i zakwaterowania w szpitalu uzdrowiskowym dla dzieci, sanatorium uzdrowiskowym dla dzieci i sanatorium uzdrowiskowym.
Odpłatność, o której mowa wyżej, stanowi iloczyn liczby dni pobytu i poziomu finansowania przez świadczeniobiorcę kosztów wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu, określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia. Poziom finansowania przez świadczeniodawcę powyższych kosztów wynosi od 27,50 zł w okresie od 1 października do 30 kwietnia do 34,50 zł w okresie od 1 maja do 30 września za pokój jednoosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym oraz odpowiednio od 9 zł do 10 zł za pokój wieloosobowy bez pełnego węzła sanitarnego.
Odpłatność ta podlega corocznie waloryzacji o wartość średniorocznego wskaźnika wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem w poprzednim roku kalendarzowym ogłaszanego przez prezesa GUS.
Świadczeniobiorcy, którzy w dniu wejścia w życie rozporządzenia przebywają na leczeniu uzdrowiskowym, ponoszą częściową odpłatność za koszty wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu według odpłatności ustalonej na podstawie dotychczasowych przepisów.
1 października 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 30 lipca 2012 r. w sprawie ramowego programu zajęć praktycznych oraz sposobu ich odbywania, dokumentowania i zaliczania, opublikowane w DzU z 2012 r., poz. 900.
Zgodnie z przepisami ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty osobie, która jest obywatelem polskim lub obywatelem innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej i posiada m.in.:
a) dyplom lekarza wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający ukończenie co najmniej sześcioletnich studiów na kierunku lekarskim, obejmujących co najmniej 5500 godzin dydaktycznych zajęć teoretycznych i praktycznych, w tym dwusemestralne praktyczne nauczanie w dziedzinach klinicznych na szóstym roku studiów, lub dyplom lekarza dentysty wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający ukończenie co najmniej pięcioletnich studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym, obejmujących co najmniej dwusemestralne praktyczne nauczanie na piątym roku studiów, lub
b) dyplom lekarza wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający ukończenie studiów na kierunku lekarskim rozpoczętych przed 1 października 2012 r. lub dyplom lekarza dentysty wydany przez polską szkołę wyższą, potwierdzający ukończenie studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym rozpoczętych przed 1 października 2012 r.
Praktyczne nauczanie, o którym mowa w pkt a, jest odbywane w podmiotach leczniczych, które zawarły w tym zakresie umowy z uczelniami medycznymi.
Wymienione podmioty:
– udzielają świadczeń zdrowotnych umożliwiających realizację ramowego programu zajęć praktycznych,
– zatrudniają lekarzy lub lekarzy dentystów posiadających kwalifikacje zawodowe odpowiadające rodzajowi zajęć teoretycznych i praktycznych określonych w ramowym programie zajęć praktycznych,
– posiadają bazę diagnostyczno-terapeutyczną umożliwiającą realizację ramowego programu zajęć praktycznych.
Osoba odbywająca praktyczne nauczanie prowadzi dziennik praktyk oraz wykonuje czynności wynikające z ramowego programu zajęć praktycznych pod bezpośrednim nadzorem opiekuna. Opiekunem może być lekarz lub lekarz dentysta będący nauczycielem akademickim albo inny lekarz lub lekarz dentysta posiadający co najmniej trzyletni staż zawodowy albo specjalizację w odpowiedniej dziedzinie medycyny właściwej dla danej części programu zajęć praktycznych.
Ramowy program zajęć praktycznych dla kierunku:
– lekarskiego określa załącznik nr 1 do rozporządzenia,
– lekarsko-dentystycznego określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.
Student odbywa praktyczne nauczanie zgodnie z programem opracowanym przez opiekuna i zatwierdzonym przez dziekana.
Przed rozpoczęciem praktycznego nauczania opiekun zaznajamia studenta z programem, zakresem zadań i czynności praktycznych oraz sposobem ich wykonywania.
Przebieg praktycznego nauczania dokumentuje dziennik praktyk, w którym student odnotowuje wykonywane czynności praktyczne oraz nabywane umiejętności. Wykonanie czynności i nabycie umiejętności potwierdza opiekun.
Dziennik praktyk zawiera:
– nazwę uczelni macierzystej,
– zdjęcie i dane osobowe studenta,
– datę wystawienia dziennika z podpisem i pieczęcią dziekana,
– nazwę, adres i pieczęć podmiotu leczniczego, w którym odbywane jest praktyczne nauczanie,
– moduły, w jakich prowadzi się praktyczne nauczanie, z wyszczególnieniem umiejętności, jakie nabyć musi student, wraz z liczbą godzin, w ramach których odbywa się nauczanie danego modułu, oraz datę i podpis opiekuna,
– informację o zaliczeniu i jego formie, z informacją o zaliczeniu poszczególnych umiejętności wchodzących w skład modułu, potwierdzoną pieczęcią podmiotu leczniczego, w którym odbywane jest praktyczne nauczanie, z pieczątką i podpisem nadzorującego praktyczne nauczanie opiekuna.
Praktyczne nauczanie zalicza dziekan na podstawie wpisów w dzienniku praktyk. Dziennik praktyk jest dołączany do dokumentacji przebiegu studiów.
Celem praktycznego nauczania jest poszerzenie wiedzy oraz nabycie umiejętności i kompetencji zawartych w standardach kształcenia dla kierunku lekarskiego. Czas trwania praktycznego nauczania regulują standardy kształcenia dla kierunku lekarskiego. W ramach praktycznego nauczania realizowane są efekty kształcenia zawarte w standardach kształcenia dla kierunku lekarskiego, obejmujące następujące rodzaje umiejętności:
– umiejętność A – czynności z nią związane student wykonuje prawidłowo i w pełni samodzielnie,
– umiejętność B – student zna zasady wykonywania czynności z nią związanych, potrafi przy nich asystować.
Ramowy program zajęć praktycznych dla kierunku lekarskiego określa standardowe procedury medyczne i złożone czynności medyczne. Ramowy program zajęć praktycznych dla kierunku lekarsko-dentystycznego określa program praktycznego nauczania z zakresu stomatologii zachowawczej, stomatologii dziecięcej, chirurgii stomatologicznej, protetyki, chorób przyzębia i błony śluzowej, ortodoncji, stomatologii zintegrowanej wieku rozwojowego, stomatologii zintegrowanej wieku dorosłego, chirurgii szczękowo-twarzowej, gerostomatologii oraz wykaz umiejętności nabytych przez studentów kierunku lekarsko-dentystycznego.
Celem praktycznego nauczania jest pogłębienie wiedzy teoretycznej oraz doskonalenie i utrwalenie praktycznych umiejętności z zakresu promocji zdrowia oraz zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób wchodzących w zakres stomatologii jako przygotowanie studenta do samodzielnego wykonywania zawodu lekarza dentysty.
Czas trwania praktycznego nauczania regulują standardy kształcenia dla kierunku lekarsko-dentystycznego.

1 października 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 30 lipca 2012 r. w sprawie Lekarskiego Egzaminu Końcowego i Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego, opublikowane w DzU z 2012 r., poz. 903, art. 14a.
Lekarski Egzamin Końcowy (LEK) i Lekarsko-Dentystyczny Egzamin Końcowy (LDEK) organizuje i przeprowadza Centrum Egzaminów Medycznych. LEK i LDEK odbywają się dwa razy do roku, w tych samych terminach, zgodnie z regulaminem przeprowadzania LEK i LDEK, w miejscach i terminach ustalonych przez dyrektora CEM.
Do LEK może przystąpić:
1) student szóstego roku studiów na kierunku lekarskim – po przedstawieniu zaświadczenia o stanie studiów i dokumentu potwierdzającego tożsamość, albo
2) lekarz – po przedstawieniu dyplomu lekarza albo zaświadczenia potwierdzającego ukończenie studiów na kierunku lekarskim oraz dokumentu potwierdzającego tożsamość.
Do LDEK może przystąpić:
1) student piątego roku studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym – po przedstawieniu zaświadczenia o stanie studiów i dokumentu potwierdzającego tożsamość, albo
2) lekarz dentysta – po przedstawieniu dyplomu lekarza dentysty albo zaświadczenia potwierdzającego ukończenie studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym oraz dokumentu potwierdzającego tożsamość.
Osoba zamierzająca przystąpić do LEK albo LDEK składa wniosek w tej sprawie do dyrektora CEM.
LEK i LDEK są składane w formie pisemnych testów, odrębnych dla zawodu lekarza i zawodu lekarza dentysty, opracowanych na każdy termin egzaminu przez ekspertów w zakresie zagadnień objętych LEK i LDEK.
LEK i LDEK polega na rozwiązaniu odpowiedniego testu, składającego się z 200 pytań zawierających pięć odpowiedzi, z których tylko jedna jest prawidłowa. Za każdą prawidłową odpowiedź uzyskuje się 1 pkt.
Pytania testowe obejmują problematykę z zakresu dziedzin medycyny, ze szczególnym uwzględnieniem procedur diagnostycznych i leczniczych. Podczas zdawania LEK i LDEK zdający nie może korzystać z żadnych pomocy naukowych i dydaktycznych, a także nie może posiadać urządzeń służących do kopiowania oraz przekazywania i odbioru informacji. Naruszenie tego zakazu stanowi podstawę zdyskwalifikowania osoby zdającej egzamin, co jest równoważne z uzyskaniem przez nią wyniku negatywnego.
Testy i pytania testowe są opracowywane, przetwarzane, dystrybuowane i przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich przez osoby inne niż uczestniczące w ich opracowywaniu, przetwarzaniu, dystrybuowaniu, przechowywaniu, przeprowadzające LEK i LDEK lub sprawujące nadzór nad ich prowadzeniem.
Rozporządzenie określa:
– sposób i szczegółowy tryb zgłaszania do Lekarskiego Egzaminu Końcowego (LEK) i Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Końcowego (LDEK) oraz przeprowadzania LEK i LDEK, w tym okres, w którym powinny być wyznaczone ich terminy, wzory zaświadczeń, o których mowa w pkt 1 i 2,
– zakres danych zamieszczonych we wniosku o przystąpienie do LEK albo LDEK,
– wykaz podstawowych dziedzin medycyny oraz zakres problematyki uwzględnianej przy opracowywaniu pytań testowych LEK i LDEK,
– tryb powoływania członków komisji egzaminacyjnej,
– wzór oświadczenia składanego przez członków zespołu egzaminacyjnego,
– szczegółowy tryb unieważniania LEK albo LDEK,
– szczegółowy sposób ustalania wyników LEK i LDEK,
– wzory świadectwa złożenia LEK i świadectwa złożenia LDEK,
– sposób przekazywania przez Centrum Egzaminów Medycznych (CEM) wyników LEK i LDEK uprawnionym podmiotom,
– wysokość opłaty egzaminacyjnej, w przypadku składania wniosku po raz czwarty i kolejny, oraz sposób jej uiszczania.
Terminy LEK wyznacza się w okresie od 15 do 30 września i w okresie od 15 do 28 lutego. Terminy LDEK wyznacza się w okresie od 1 do 14 września i w okresie od 1 do 14 lutego.
CEM przy przeprowadzaniu LEK i LDEK współpracuje z ministrem zdrowia, wojewodami, konsultantami krajowymi, okręgowymi radami lekarskimi oraz uczelniami wyższymi.
Osoba zamierzająca przystąpić do LEK albo LDEK składa za pomocą środków komunikacji elektronicznej wniosek w tej sprawie do dyrektora CEM:
– do 30 czerwca roku kalendarzowego, w którym przeprowadzany jest dany egzamin – w przypadku egzaminów wyznaczonych w okresie od 1 do 30 września;
– do 30 listopada roku kalendarzowego poprzedzającego rok, w którym przeprowadzany jest dany egzamin – w przypadku egzaminów wyznaczonych w okresie od 1 do 28 lutego.
Wniosek zawiera następujące dane:
– imię (imiona) i nazwisko,
– datę urodzenia,
– miejsce urodzenia,
– numer PESEL; w przypadku braku numeru PESEL należy podać cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania,
– obywatelstwo,
– adres miejsca zamieszkania,
– adres do korespondencji,
– numer telefonu i adres poczty elektronicznej,w przypadku lekarzy lub lekarzy dentystów:
a) numer dokumentu, odpowiednio „Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza”, „Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”, „Prawo wykonywania zawodu lekarza” albo „Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”,
b) numer rejestracyjny lekarza w izbie lekarskiej,
– numer i datę wydania dyplomu lekarza lub lekarza dentysty albo zaświadczenia potwierdzającego ukończenie studiów na kierunku lekarskim, albo zaświadczenia potwierdzającego ukończenie studiów na kierunku lekarsko-dentystycznym, jeżeli w dniu złożenia wniosku posiada taki dokument,
– nazwę uczelni medycznej i wydział, której osoba jest studentem lub którą ta osoba ukończyła, i rok jej ukończenia, a w przypadku lekarza lub lekarza dentysty, którzy ukończyli uczelnię medyczną w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej – nazwę polskiej uczelni medycznej, która przeprowadziła nostryfikację dyplomu lekarza lub lekarza dentysty,
– oznaczenie rady lekarskiej, która w przypadku lekarza lub lekarza dentysty, którzy ukończyli uczelnię medyczną w państwie członkowskim Unii Europejskiej, wydała zaświadczenie, że posiadany dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji odpowiada dokumentom potwierdzającym formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty wynikające z przepisów prawa Unii Europejskiej,
– oznaczenie preferowanego miejsca składania egzaminu spośród wskazanych przez CEM,
– oznaczenie języka, w którym osoba zamierza składać egzamin,
– liczbę dotychczasowych zgłoszeń do LEK albo LDEK.
Formularz wniosku jest generowany za pomocą środków komunikacji elektronicznej i pobierany ze strony internetowej CEM. CEM potwierdza za pomocą środków komunikacji elektronicznej zapisanie zgłoszonych na wniosku danych. Po upływie terminu, o którym mowa wyżej, CEM przekazuje za pomocą środków komunikacji elektronicznej dane studentów oraz absolwentów, którzy nie posiadają prawa wykonywania zawodu, właściwym wydziałom uczelni medycznych.
W terminie siedmiu dni od dnia otrzymania danych właściwe wydziały uczelni medycznych przekazują do CEM listę wnioskodawców uprawnionych i nieuprawnionych do składania LEK albo LDEK wraz ze średnią ocen ze studiów, w przypadku studentów kierunku lekarskiego – z pięciu lat, a w przypadku studentów kierunku lekarsko-dentystycznego – z czterech lat. Lista przekazywana jest do CEM za pomocą środków komunikacji elektronicznej i w postaci papierowej. Listę przekazywaną w postaci papierowej podpisuje dziekan właściwego wydziału uczelni medycznej.
W przypadku ustalenia, że wnioskodawca nie jest uprawniony do składania LEK albo LDEK, wydział uczelni medycznej, który stwierdził tę okoliczność, dołącza do listy uzasadnienie. Dyrektor CEM zawiadamia niezwłocznie, za pomocą Internetu, osoby niespełniające warunków uprawniających do przystąpienia do egzaminu o warunkach, których dana osoba nie spełnia, wskazując konieczność ich spełnienia do dnia przeprowadzenia egzaminu. Dyrektor CEM ustala listy osób zdających w danym miejscu i terminie oraz zawiadamia przez Internet te osoby o terminie i miejscu egzaminu i nadanym numerze kodowym nie później niż 14 dni przed jego rozpoczęciem.
LEK zawiera pytania z następującego zakresu kształcenia przeddyplomowego:
– chorób wewnętrznych, w tym chorób układu sercowo-naczyniowego – 39 pytań,
– pediatrii, w tym neonatologii – 29 pytań,
– chirurgii, w tym chirurgii urazowej – 27 pytań,
– położnictwa i ginekologii – 26 pytań,
– psychiatrii – 14 pytań,
– medycyny rodzinnej – 20 pytań,
– medycyny ratunkowej i intensywnej terapii – 20 pytań,
– bioetyki i prawa medycznego – 10 pytań,
– orzecznictwa lekarskiego – 7 pytań,
– zdrowia publicznego – 8 pytań, przy czym wśród pytań z zakresu chorób wewnętrznych, pediatrii, chirurgii, położnictwa i ginekologii oraz medycyny rodzinnej znajduje się co najmniej 20 pytań z dziedziny onkologii.
LDEK zawiera pytania z następującego zakresu kształcenia przeddyplomowego:
– stomatologii zachowawczej – 46 pytań,
– stomatologii dziecięcej – 35 pytań,
– chirurgii stomatologicznej – 25 pytań,
– protetyki stomatologicznej – 25 pytań,
– periodontologii – 14 pytań,
– ortodoncji – 20 pytań,
– medycyny ratunkowej – 10 pytań,
– bioetyki i prawa medycznego – 10 pytań,
– orzecznictwa lekarskiego – 7 pytań,
– zdrowia publicznego – 8 pytań, przy czym wśród pytań z zakresu stomatologii zachowawczej, stomatologii dziecięcej, chirurgii stomatologicznej, periodontologii i ortodoncji znajduje się co najmniej 20 pytań z dziedziny onkologii.
W celu powołania członków komisji egzaminacyjnej dyrektor CEM zwraca się do rektorów uczelni prowadzących kształcenie na kierunku lekarskim lub lekarsko-dentystycznym, wojewodów i okręgowych rad lekarskich o wskazanie kandydatów do tej komisji.
W celu powołania komisji, która rozpatruje merytoryczne zastrzeżenia do zadania testowego wykorzystanego podczas egzaminu, dyrektor CEM zwraca się do właściwych konsultantów krajowych.
Osoba przystępująca odpowiednio do LEK albo LDEK przedstawia bezpośrednio przed egzaminem zespołowi egzaminacyjnemu:
– dokument potwierdzający tożsamość,
– w przypadku studenta – zaświadczenie o stanie studiów studenta szóstego roku kierunku lekarskiego, albo zaświadczenie o stanie studiów studenta piątego roku kierunku lekarsko-dentystycznego,
– w przypadku osób, które ukończyły studia, a nie otrzymały dyplomu lekarza lub lekarza dentysty – zaświadczenie potwierdzające ukończenie studiów na kierunku lekarskim albo lekarsko-dentystycznym,
– w przypadku lekarza lub lekarza dentysty, którzy ukończyli uczelnię medyczną w Rzeczypospolitej Polskiej – dyplom lekarza lub lekarza dentysty,
– w przypadku lekarza lub lekarza dentysty, którzy ukończyli uczelnię medyczną w państwie członkowskim Unii Europejskiej – zaświadczenie, że posiadany dyplom, świadectwo lub inny dokument potwierdzający posiadanie formalnych kwalifikacji odpowiada dokumentom potwierdzającym formalne kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty wynikające z przepisów prawa Unii Europejskiej,
– w przypadku lekarza lub lekarza dentysty, którzy ukończyli uczelnię medyczną w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej – zaświadczenie o nostryfikacji dyplomu.
Osoby przystępujące do LEK albo LDEK zajmują w sali egzaminacyjnej miejsca oznaczone wcześniej numerem kodowym nadanym przez CEM, a nastepnie przewodniczący zespołu egzaminacyjnego:
– informuje o organizacji i przebiegu egzaminu,
– podaje adres strony internetowej CEM, na której zostaną umieszczone wyniki LEK i LDEK,
– informuje o zakazach obowiązujących podczas egzaminu i konsekwencjach ich naruszenia, a w szczególności o dyskwalifikacji.
Przebieg LEK i LDEK może być dokumentowany za pomocą urządzeń rejestrujących obraz, o czym osoby przystępujące do egzaminu informuje się w zawiadomieniu o egzaminie oraz bezpośrednio przed rozpoczęciem egzaminu. Test powinien być rozwiązywany samodzielnie.
W przypadku stwierdzenia naruszenia zakazów dotyczących korzystania z pomocy naukowych i dydaktycznych, a także urządzeń służących do kopiowania oraz przekazywania i odbioru informacji w trakcie trwania egzaminu, przewodniczący zespołu egzaminacyjnego odnotowuje ten fakt w protokole egzaminacyjnym. W przypadku dyskwalifikacji osoby zdającej egzamin, w protokole wskazuje się przyczynę dyskwalifikacji i godzinę przerwania egzaminu testowego.
W przypadku stwierdzenia naruszenia zakazów po zakończeniu egzaminu, na podstawie analizy obrazów zarejestrowanych za pomocą urządzeń rejestrujących, przewodniczący komisji egzaminacyjnej odnotowuje ten fakt w protokole egzaminacyjnym. W przypadku dyskwalifikacji osoby zdającej egzamin w protokole wskazuje się przyczynę dyskwalifikacji.
O zdyskwalifikowaniu osoby zdającej egzamin dyrektor CEM informuje:
– w przypadku studenta – dziekana właściwego wydziału uczelni medycznej,
– w przypadku lekarza lub lekarza dentysty – właściwego okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej, jeżeli lekarz lub lekarz dentysta jest członkiem okręgowej izby lekarskiej, lub właściwego okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej wojskowej izby lekarskiej, jeżeli lekarz lub lekarz dentysta jest członkiem wojskowej izby lekarskiej.
Osoby przystępujące do danego LEK albo LDEK mają prawo wglądu w treść zadań testowych w celu składania zastrzeżeń.
W celu rozstrzygnięcia merytorycznych zastrzeżeń do zadania testowego, wykorzystanego podczas danego LEK albo LDEK, dyrektor CEM wyznacza spośród członków komisji co najmniej trzyosobowy zespół i wskazuje jego przewodniczącego. Zespół rozstrzyga o uznaniu albo odrzuceniu zastrzeżeń w drodze głosowania. W przypadku jednakowej liczby głosów decydujący jest głos przewodniczącego komisji.
Za prawidłową odpowiedź na pytanie w teście uznaje się zaznaczenie wyłącznie jednej, prawidłowej odpowiedzi. Ustalenie wyników następuje po rozpatrzeniu zastrzeżeń do zadania testowego.
CEM niezwłocznie po ustaleniu wyników LEK lub LDEK ogłasza je na swojej stronie internetowej, podając nadany przez CEM numer kodowy zdającego, wynik procentowy do dwóch miejsc po przecinku i liczbę poprawnie udzielonych odpowiedzi, a także przekazuje je uprawnionym podmiotom za pomocą środków komunikacji elektronicznej.
W przypadku ujawnienia rażących uchybień dotyczących procedury przebiegu LEK albo LDEK dyrektor CEM, uznając zasadność unieważnienia egzaminu, występuje w terminie 30 dni od ich stwierdzenia z wnioskiem do ministra zdrowia o wyrażenie zgody na unieważnienie LEK albo LDEK. We wniosku dyrektor CEM wskazuje przyczyny unieważnienia oraz jego zakres.
Minister zdrowia w terminie 30 dni od otrzymania wniosku przekazuje do dyrektora CEM stanowisko dotyczące unieważnienia egzaminu. W stanowisku tym minister może zmienić zakres unieważnienia proponowanego przez dyrektora CEM. Po otrzymaniu stanowiska ministra zdrowia dyrektor CEM, odpowiednio do zakresu unieważnienia określonego w stanowisku, może wydać zarządzenie o unieważnieniu egzaminu, wskazując zakres unieważnienia. Zarządzenie jest ogłaszane na stronie internetowej CEM.
Osoba zdająca egzamin może wystąpić do dyrektora CEM z pisemnym wnioskiem o wydanie informacji o wyniku LEK albo LDEK.
W przypadku złożenia wniosku o przystąpienie do LEK albo LDEK składanego po raz czwarty i kolejny osoba zdająca wnosi opłatę egzaminacyjną w wysokości 100 zł. W przypadku złożenia wniosku o przystąpienie do LEK albo LDEK składanego w języku obcym osoba zdająca wnosi opłatę egzaminacyjną w wysokości 340 zł. Opłaty wnosi się na rachunek bankowy wskazany przez dyrektora na stronie internetowej CEM.

27 września 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z 24 sierpnia 2012 r. w sprawie wojskowych komisji lekarskich oraz określenia ich siedzib, zasięgu działania i właściwości, opublikowane w DzU z 2012 r., poz. 1013.
Od 1 stycznia 2013 r. tworzy się następujące wojskowe komisje lekarskie i ustala ich siedziby:
1. Centralną Wojskową Komisję Lekarską z siedzibą w Warszawie, 2. Rejonową Wojskową Komisję Lotniczo-Lekarską z siedzibą w Warszawie, 3. Rejonową Wojskową Komisję Morsko-Lekarską z siedzibą w Gdańsku, 4. rejonowe wojskowe komisje lekarskie z siedzibą w Bydgoszczy, Ełku, Krakowie, Lublinie, Łodzi, Szczecinie, Warszawie, Wrocławiu i Żaganiu.
Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w Warszawie jest komisją wyższego stopnia w stosunku do wojskowych komisji lekarskich, o których mowa w pkt 2-4.
Wojskowe komisje lekarskie orzekają o:
– zdolności fizycznej i psychicznej do czynnej służby wojskowej,
– zdolności do służby w poszczególnych rodzajach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej oraz rodzajach wojsk i służb, a także na poszczególnych stanowiskach służbowych i poza granicami państwa oraz o zdolności do zawodowej służby wojskowej z ograniczeniami,
– uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku lub choroby,
– związku choroby i ułomności ze szczególnymi właściwościami lub warunkami czynnej służby wojskowej, służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego lub zasadniczej służby wojskowej w jednostkach organizacyjnych obrony cywilnej albo z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny, a także z przymusowym zatrudnieniem żołnierzy zastępczej służby wojskowej w kopalniach węgla, kamieniołomach, zakładach rud uranu i batalionach budowlanych,
– związku śmierci z czynną służbą wojskową, ze służbą w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego albo z działaniami wojennymi lub mającymi charakter wojenny,
– inwalidztwie i niezdolności do samodzielnej egzystencji,
– związku inwalidztwa z czynną służbą wojskową albo ze służbą w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego,
– potrzebie udzielenia żołnierzowi urlopu zdrowotnego.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza