2 sierpnia 2013

Dentysta widzi przemoc wobec dzieci

80 proc. dorosłych przyznaje, że wobec swoich dzieci dopuszcza się przemocy fizycznej, z czego 25 proc. bije pasem, a 5 proc. doprowadziło do urazu*. Skala tego zjawiska jest zatem ogromna. Okazuje się, że przeciwdziałać i interweniować mogą również dentyści.
Rzecznik praw dziecka Marek Michalak z Polskim Towarzystwem Studentów Stomatologii zorganizował konferencję naukową „Rola lekarza dentysty w rozpoznawaniu objawów przemocy wobec dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem wykorzystywania seksualnego”. Pokłosiem tej konferencji jest publikacja, którą można pobrać ze strony rzecznika www.brpd.gov.pl. Przydatna będzie wszystkim lekarzom.
Publikacja zawiera informacje o skali zjawiska przemocy wobec dzieci i systemie organizacyjno-prawnym przeciwdziałania temu przestępstwu oraz prezentuje obraz objawów przemocy w badaniu stomatologicznym i ogólnym.
W artykułach zawarto proste instrukcje i zagadnienia do przemyślenia. Na przykład listę pytań, które lekarz powinien zadać sobie, rozważając problem przemocy/zaniedbania wobec dzieci (w tym: „Czy historia pasuje do istniejącego urazu błony śluzowej w jamie ustnej i/lub zębów?”, „Czy u pacjenta lub jego rodzeństwa występowały wcześniej nietypowe urazy i/lub absencje w wizytach?”). Istotną część publikacji stanowią bardzo dokładne opisy objawów wskazujących na przemoc (np. linijne otarcia w kącikach ust jako wynik kneblowania lub uszkodzone wędzidełka wargi górnej na skutek policzkowania lub pociągania za wargę podczas karmienia na siłę), a także wskazanie chorób, które mogą naśladować objawy przemocy wobec dziecka (np. zaburzenia krzepnięcia krwi). Autorzy publikacji kładą nacisk na rzetelne i dokładne prowadzenie dokumentacji medycznej i w miarę możliwości dodawanie do niej zdjęć zaobserwowanych urazów.
Niestety, w publikacji nie podano jednoznacznej instrukcji zgłaszania przypadków pomocy (chyba że na policję). Nie jest to wina autorów. Obowiązuje ustawa o przeciwdziałaniu przemocy, ale brakuje w niej czytelnych i prostych wskazówek, jak ma postępować lekarz (czy kogokolwiek inny), który przypadek przemocy trzeba zgłosić i komu (poza policją, co nie zawsze należy czynić na samym początku). Nie każdy będzie miał czas i determinację, by dzwonić do swojej gminy w celu znalezienia kontaktu z zespołem interdyscyplinarnym, którego zadaniem jest przeciwdziałanie przemocy i ochrona ofiar. Nie zawsze zresztą zgłoszenie przez telefon wystarczy, każda gmina może bowiem mieć swoje wymagania co do formy takich zgłoszeń.

* Dane Fundacji Dzieci Niczyje.

Justyna Wojteczek

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza