2 listopada 2020

List do redakcji

We wrześniu 2020 r. ukazał się w miesięczniku „Puls” nr 9/2020 na str. 9 artykuł pana dr. n. med. Jarosława Bilińskiego, wiceprezesa ORL w Warszawie, pt. „Polemika, wierzenia, przekonania czy nauka? – rozprawa na trudny temat”. Jego autor krytykuje opublikowane we wrześniu 2020 r. „Stanowisko Konferencji Episkopatu Polski w kwestii LGBT+”. Mimo że dr Biliński oświadcza, że: „stara się nie narzucać swoich przekonań innym”, jednak cała jego „rozprawa” jest przekonywaniem czytelników o swoich racjach. Stanowisko KEP z pewnością było konsultowane z przedstawicielami nauki. Jednak autor stanowczo stwierdza, że stanowisko KEP „gryzie się” z danymi naukowymi oraz oskarża biskupów o przedmiotowe traktowanie w nim ludzi, „co nie przystoi organizacji, która z zasady ma głosić miłość”. Problemy osób LGBT+ są ważne, mimo że częstość występowania zaburzeń identyfikacji płci (ZIP) szacuje się na 0–2 proc. u chłopców i 3–5 proc. u dziewczynek, wśród mężczyzn ZIP dotyka 1/12 000, wśród kobiet 1/30 000.*

Zaburzenia determinacji płci o podłożu biologicznym są wyzwaniem dla współczesnej medycyny, której przedstawiciele, współczując cierpiącym, a znając etiologię tych zaburzeń, poszukują skutecznej terapii. Osoby nimi dotknięte wymagają również pomocy psychologa i duchowego wsparcia.

Autor zadaje pytanie: „co mają robić ludzie z zaburzeniami różnicowania płci?”. KEP zwraca uwagę, że skłonności homo- i transseksualne są wezwaniem do życia w czystości. To stwierdzenie nie jest dyskryminacją, ale ukazaniem prawdy o człowieku, nie tylko z zakresu biologii, ale również „płynącej z Ewangelii i prawa Bożego” prawdy o godności człowieka i transcendencji jego bytu, przeznaczeniu do wiecznego życia. Ta prawda jest ważna dla niemałej części naszego społeczeństwa. Bez niej dochodzi, jak czytamy w stanowisku KEP, do „negacji prawdy trwale zdefiniowanej w wymiarze płciowym natury mężczyzny i kobiety” oraz „wynaturzenia ludzkiej prokreacji”.

Kościół nie jest instytucją opresyjną, jest wspólnotą, gdzie każdy jest traktowany z miłością, czego autor artykułu nie dostrzega, może znaleźć pomoc i wsparcie: „Wyciąga życzliwie rękę, wyraża zrozumienie dla skłonności, ale jednocześnie nie unika jasnego przedstawienia swojej nauki na temat praktyk przeciwnych naturze i godności człowieka”.

Cieszy nas, że autor dostrzega potrzebę dobrej edukacji seksualnej. Zgadzamy się z nim, że: „lekarze nie mogą przejść obojętnie wobec stawianego tematu”. Dotychczas prowadzona w Polsce edukacja typu A, zapewniająca szacunek dla osoby, rodziny, oparta na wiedzy o płciowości, lepiej przygotowuje do życia w rodzinie i społeczeństwie niż edukacja typu B i C promowana przez WHO. Stanowisko KEP przedstawia skutki, do jakich może prowadzić (i prowadzi) seksualizacja przez edukację typu B i C. Badania przeprowadzone w wielu krajach udowodniły, że wczesna inicjacja seksualna powoduje choroby przenoszone drogą płciową i późniejsze zaburzenia płodności, raka szyjki macicy i przewlekłe bóle brzucha. Te typy edukacji promują zachowania, które prowadzą do zwiększenia liczby ciąż oraz aborcji u nastolatek. Fachowa literatura medyczna na ten temat jest obszerna.

Autor domaga się uniwersalizmu w wychowywaniu dzieci. My także, ale zgodnego z definicją, bo uniwersalizm zakłada wychowanie obejmujące całość zagadnień w rozwoju dziecka. A zatem nie tylko biologię i uwarunkowania medyczne, ale również wolność sumienia dziecka i rodziców, system wartości prowadzący do harmonijnego rozwoju psychicznego i emocjonalnego dziecka oraz uwarunkowania kulturowe, etyczne i wzajemne relacje.

Prof. dr hab. n. med. Bogdan Chazan, specjalista ginekologii i położnictwa, wiceprezes ZG KSLP i prezes Oddziału Mazowieckiego KSLP

lek. Marzenna Koszańska, specjalista pediatrii, wiceprezes OM KSLP

lek. Grażyna Rybak, specjalista pediatrii, delegat OM KSLP

dr n. med. Stanisław Nitek, specjalista laryngologii, członek OM KSLP

dr n. med. Alicja Moszczyńska-Kowalska, specjalista okulistyki, członek OM KSLP

* K. Kula, J. Słowikowska-Hilczer, Zaburzenia determinacji i różnicowania płci w: Podręcznik chorób wewnętrznych, Kraków 2013.

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza