3 października 2018

Nowe przepisy prawne

Prawo

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

1 sierpnia 2018 r. weszła w życie ustawa z 7 czerwca 2018 r. o zmianie ustawy – Prawo farmaceutyczne oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 1375.

Znowelizowana ustawa wdraża dyrektywę 2001/83/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz dyrektywę Komisji 2003/94/WE z 8 października 2003 r. ustanawiającą zasady i wytyczne dobrej praktyki wytwarzania produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz produktów leczniczych stosowanych u ludzi znajdujących się w fazie badań.

1 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 12 lipca 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1373.

Zmiana rozporządzenia dotyczy wypłaty przez świadczeniodawców dodatku w wysokości 400 zł miesięcznie, za okres od 1 lipca do 31 grudnia 2017 r., oraz 800 zł miesięcznie, za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2018 r., dla ratowników medycznych udzielających świadczeń opieki zdrowotnej w zakresie: leczenia szpitalnego, opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień, realizowanych w warunkach stacjonarnych lub dziennych, świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej realizowanych
w warunkach stacjonarnych, opieki paliatywnej i hospicyjnej realizowanych w warunkach stacjonarnych oraz świadczeń wysokospecjalistycznych.

6 sierpnia 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1492, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 20 lipca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o zdrowiu publicznym.

8 sierpnia 2018 r. zostało opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1510, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 20 lipca 2018 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

14 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 9 sierpnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie określenia wykazu świadczeń opieki zdrowotnej wymagających ustalenia odrębnego sposobu finansowania, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1558.

W wykazie świadczeń opieki zdrowotnej, które podlegają odrębnemu finansowaniu w ramach kwoty zobowiązania NFZ wobec świadczeniodawcy, wymienione zostały świadczenia udzielane przez pielęgniarki, położne i ratowników medycznych – w zakresie dodatkowych środków finansowych przeznaczonych na wzrost wynagrodzeń.

15 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z 19 lipca 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie dofinansowania weteranom poszkodowanym – funkcjonariuszom Policji, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu i Państwowej Straży Pożarnej zaopatrzenia w wyroby medyczne, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1463.

21 sierpnia 2018 r. weszła w życie ustawa z 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 1490.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii leczenie oznacza leczenie zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania spowodowanych używaniem środków odurzających, substancji psychotropowych, środków zastępczych lub nowych substancji psychoaktywnych.

W celu ograniczania zagrożeń, jakie powodują środki zastępcze i nowe substancje psychoaktywne, m.in. podejmowania działań w zakresie wczesnego ostrzegania, tworzy się rejestr zatruć środkami zastępczymi oraz nowymi substancjami psychoaktywnymi, który prowadzi główny inspektor sanitarny.

Podmioty wykonujące działalność leczniczą oraz podmioty przeprowadzające badanie pośmiertne są obowiązane zgłosić państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu, właściwemu ze względu na siedzibę tego podmiotu, przypadek zatrucia środkiem zastępczym lub nową substancją psychoaktywną, a także podejrzenie wystąpienia takiego zatrucia albo zgonu, którego przyczyną mogło być lub było zatrucie środkiem zastępczym, lub nową substancją psychoaktywną.

Zgłoszenia dokonuje się w postaci elektronicznej niezwłocznie, nie później niż w terminie 48 godzin od chwili wystąpienia okoliczności, o których mowa.

21 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 17 sierpnia 2018 r. w sprawie wykazu substancji psychotropowych, środków odurzających oraz nowych substancji psychoaktywnych, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1591.

21 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 16 sierpnia 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania ryczałtu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1587.

Zmiana została wprowadzona w załączniku do rozporządzenia w tabeli nr 2, określającej wartości współczynników korygujących ql,j  w zakresie liczby jednostek sprawozdawczych świadczeń ambulatoryjnych.

22 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 16 sierpnia 2018 r. w sprawie Rejestru Medycznie Wspomaganej Prokreacji, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1598.

Rejestr prowadzi minister zdrowia, służy do tego system teleinformatyczny.

Do przekazywania danych do rejestru są obowiązane podmioty wykonujące zadania związane z realizacją programu polityki zdrowotnej ministra zdrowia pod nazwą „Program
– leczenie niepłodności metodą zapłodnienia pozaustrojowego na lata 2013–2016”, na podstawie umowy zawartej z ministrem zdrowia.

23 sierpnia 2018 r. weszła w życie ustawa z 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 1515.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o systemie informacji w ochronie zdrowia Internetowe Konto Pacjenta to moduł systemu Elektronicznej Platformy Gromadzenia, Analizy i Udostępnienia Zasobów Cyfrowych o Zdarzeniach Medycznych, w którym są przetwarzane dane dotyczące usługobiorcy, zawarte w SIM oraz Systemie Rejestru Usług Medycznych NFZ.

Internetowe Konto Pacjenta umożliwia usługobiorcy lub jego przedstawicielowi ustawowemu w szczególności:

1) dostęp do informacji o udzielonych i planowanych świadczeniach opieki zdrowotnej zgromadzonych w Systemie Informacji Medycznych oraz raportów z udostępnienia danych  dotyczących pacjenta, a także informacji o kwocie środków publicznych wydanych na sfinansowanie udzielonych mu świadczeń opieki zdrowotnej,

2) dostęp do informacji o posiadanym w danym dniu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej oraz podstawie tego prawa, a w przypadku gdy prawo do świadczeń opieki zdrowotnej wynika z objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym, także o dacie zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego oraz numerze identyfikacji podatkowej (NIP) i numerze REGON płatnika ubezpieczenia zdrowotnego,

3) składanie oświadczeń o upoważnieniu danej osoby do wglądu w dokumentację medyczną lub o wyrażeniu zgody na udostępnienie jednostkowych danych medycznych lub
o ich wycofaniu,

4) składanie oświadczeń o wyrażeniu zgody na udzielanie informacji o stanie zdrowia pacjenta, zgodnie z przepisami ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, lub o jej wycofaniu,

5) składanie oświadczeń o zgodzie na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych, o której mowa w przepisach wspomnianej ustawy, lub o odmowie zgody,

6) dostęp do informacji o wystawionych w formie elektronicznej zaświadczeniach lekarskich,

7) dostęp do informacji o wysokości składki na ubezpieczenie zdrowotne płaconej przez usługobiorcę,

8) dostęp do informacji o wysokości kwoty podlegającej refundacji dla poszczególnych produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego
i wyrobów medycznych wydanych usługobiorcy.

Dostęp do IKP następuje za pośrednictwem systemu teleinformatycznego, po uwierzytelnieniu usługobiorcy, jego przedstawiciela ustawowego lub osoby przez niego upoważnionej w sposób określony w ustawie o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego udostępnionego przez NFZ.

Funkcje Internetowego Konta Pacjenta, o których mowa w pkt. 3. i 4., uruchamia się nie później niż 1 stycznia 2019 r.

Funkcje Internetowego Konta Pacjenta, o których mowa w pkt. 1., 2. i 5.–8., uruchamia się nie później niż do 30 września 2019 r.

Ustawa wprowadza zmianę w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zgodnie z którą lekarz orzeka o stanie zdrowia określonej osoby po osobistym jej zbadaniu lub zbadaniu jej za pośrednictwem systemów teleinformatycznych albo systemów łączności, a także po analizie dostępnej dokumentacji medycznej tej osoby.

Lekarz może, bez badania pacjenta, wystawić receptę niezbędną do kontynuacji leczenia oraz zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne jako kontynuację zaopatrzenia w wyroby medyczne, jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta odzwierciedlonym w dokumentacji medycznej. W takim przypadku od 1 października 2018 r. recepty lub zlecenia, a w przypadku recepty w postaci elektronicznej – wydruk, mogą być przekazane:

– przedstawicielowi ustawowemu pacjenta albo osobie upoważnionej przez pacjenta do odbioru recepty lub zlecenia, a w przypadku wystawienia recepty w postaci elektronicznej – wydruku,

– osobie trzeciej, jeżeli pacjent oświadczy podmiotowi udzielającemu świadczeń zdrowotnych, że recepty lub zlecenia, a w przypadku recepty w postaci elektronicznej – wydruk mogą być odebrane przez osoby trzecie bez szczegółowego określania tych osób.

Zgodnie z nowelizacją ustawy – Prawo farmaceutyczne od 1 stycznia 2019 r. dopuszcza się prowadzenie przez apteki ogólnodostępne i punkty apteczne wysyłkowej sprzedaży produktów leczniczych wydawanych:

– bez przepisu lekarza, z wyjątkiem produktów leczniczych, których wydawanie jest ograniczone wiekiem pacjenta,

– z przepisu lekarza, gdy recepta została wystawiona w postaci elektronicznej, jeżeli produkty te zostały przepisane osobie posiadającej orzeczenie o niepełnosprawności.

Minister zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz produktów leczniczych wydawanych z przepisu lekarza, w przypadku których niedopuszczalna jest sprzedaż wysyłkowa.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, w przypadku wyrażenia zgody na zabieg operacyjny albo zastosowanie metody leczenia lub diagnostyki stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta za pośrednictwem Internetowego Konta Pacjenta wymagana jest forma dokumentowa.

Przed wyrażeniem zgody w mówiony sposób pacjent ma prawo do uzyskania informacji o stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych i leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu w zakresie udzielanych przez tę osobę świadczeń zdrowotnych oraz zgodnie z posiadanymi przez nią uprawnieniami.

Dokumentacja medyczna może zawierać informację o kwocie środków publicznych należnych podmiotowi udzielającemu świadczeń opieki zdrowotnej za udzielenie tych świadczeń pacjentowi, którego dokumentacja dotyczy.

Podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych udostępnia dokumentację medyczną Agencji Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji, w zakresie niezbędnym do wykonywania przez nią zadań określonych w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, i nie pobiera z tego tytułu opłaty.

Od 1 października 2018 r. obowiązuje zmiana ustawy o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych w zakresie dotyczącym zaopatrzenia w wyroby medyczne.

Świadczeniobiorcom przysługuje, na zasadach określonych w ustawie, zaopatrzenie w wyroby medyczne na zlecenie osoby uprawnionej oraz ich naprawa.

Zlecenia na zaopatrzenie i zlecenia naprawy są wystawiane w postaci papierowej, przy czym jedno zlecenie może dotyczyć wyrobu medycznego określonego tą samą grupą i liczbą porządkową, a w przypadku soczewek okularowych korekcyjnych – tą samą grupą, które zostały określone w przepisach wykonawczych do ustawy.

Zlecenia mogą być wystawiane po osobistym badaniu fizykalnym świadczeniobiorcy lub badaniu za pośrednictwem systemów teleinformatycznych, lub systemów łączności, a w przypadku zaopatrzenia w wyroby medyczne przysługujące comiesięcznie – także na podstawie dokumentacji medycznej świadczeniobiorcy.

NFZ dokonuje weryfikacji zlecenia na etapie wystawienia i potwierdza posiadanie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej przez świadczeniobiorcę na etapie realizacji.

Weryfikacja zlecenia i potwierdzenie posiadania prawa do świadczeń opieki zdrowotnej odbywają się za pośrednictwem serwisów internetowych lub usług informatycznych funduszu.

W przypadku braku dostępu do serwisów internetowych lub usług informatycznych funduszu weryfikacji zlecenia i potwierdzenia posiadania prawa do świadczeń opieki zdrowotnej dokonuje się w siedzibie wybranego przez świadczeniobiorcę oddziału wojewódzkiego funduszu.

Zlecenia na zaopatrzenie w wyroby medyczne i zlecenia naprawy wystawione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują ważność do dnia realizacji.

Do 1 stycznia 2019 r. zlecenia na zaopatrzenie w wyroby medyczne i zlecenia naprawy mogą być wystawiane, potwierdzane i realizowane na dotychczasowych zasadach.

Zlecenia na zaopatrzenie w wyroby medyczne i zlecenia naprawy, które do 1 stycznia 2019 r. zostały wystawione lub wystawione i potwierdzone, mogą być odpowiednio potwierdzane i realizowane albo realizowane na dotychczasowych zasadach, jednak nie dłużej niż do 1 stycznia 2020 r.

Na wniosek dyrektora właściwego oddziału wojewódzkiego NFZ, za zgodą świadczeniodawcy, umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, zawarte w zakresie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej i realizowane w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, mogą zostać przedłużone na okres nie dłuższy niż do 31 grudnia 2019 r.

24 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 30 lipca 2018 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie komisji psychiatrycznej do spraw środków zabezpieczających i wykonywania środków zabezpieczających w zakładach psychiatrycznych, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1538.

24 sierpnia 2018 r. weszła w życie ustawa z 5 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2018 r., poz. 1532.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, od 1 lipca 2018 r. prawo do wyrobów medycznych, na zasadach dotyczących świadczeniobiorców do 18. roku życia, u których stwierdzono ciężkie i nieodwracalne upośledzenie albo nieuleczalną chorobę zagrażającą życiu, które powstały w prenatalnym okresie rozwoju dziecka lub w czasie porodu, przysługuje również świadczeniobiorcom posiadającym orzeczenie:

– o znacznym stopniu niepełnosprawności,

– o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki albo pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego i codziennego współudziału opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.

Na podstawie zmiany ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarzowi, który odbywa szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury, pełniącemu dyżur medyczny, w ramach realizacji programu specjalizacji, przysługuje wynagrodzenie na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne.

Minister zdrowia przekazuje środki finansowe niezbędne do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w trybie rezydentury, w tym dyżurów medycznych, na podstawie umowy zawartej z podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne zatrudniającym tych lekarzy.

Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne w trybie rezydentury może zobowiązać się do wykonywania zawodu lekarza na terytorium RP w podmiocie wykonującym działalność leczniczą, który udziela świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w łącznym okresie dwóch lat z pięciu kolejnych lat przypadających od dnia uzyskania potwierdzenia zakończenia szkolenia specjalizacyjnego, w łącznym wymiarze czasu pracy odpowiadającym co najmniej równoważnikowi jednego etatu i otrzymać w zamian wynagrodzenie zasadnicze wyższe o 700 zł miesięcznie – w przypadku szkolenia specjalizacyjnego w priorytetowej dziedzinie medycyny, lub 600 zł miesięcznie – w przypadku szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie medycyny innej niż priorytetowa.

Priorytetowymi dziedzinami medycyny są: anestezjologia i intensywna terapia, chirurgia onkologiczna, geriatria, ginekologia onkologiczna, hematologia, medycyna ratunkowa, medycyna rodzinna, neonatologia, neurologia dziecięca, onkologia kliniczna, onkologia i hematologia dziecięca, patomorfologia, pediatria, psychiatria dzieci i młodzieży, radioterapia onkologiczna i stomatologia dziecięca.

Deklarację dotyczącą zobowiązania lekarz składa na piśmie w zatrudniającym go podmiocie prowadzącym szkolenie specjalizacyjne.

Deklaracja zawiera:

– imię (imiona) i nazwisko lekarza,

– nazwisko rodowe,

– numer PESEL, a w przypadku jego braku – cechy dokumentu potwierdzającego tożsamość: nazwę i numer dokumentu oraz kraj wydania,

– nazwę specjalizacji,

– numer prawa wykonywania zawodu,

– oświadczenie lekarza, że zobowiązuje się do wykonywania zawodu na terytorium RP w podmiocie leczniczym, który udziela świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, w łącznym okresie dwóch z pięciu kolejnych lat przypadających od dnia uzyskania potwierdzenia zakończenia szkolenia specjalizacyjnego,
w łącznym wymiarze czasu pracy odpowiadającym co najmniej równoważnikowi jednego etatu,

– zobowiązanie do zapłaty kary w przypadku niewywiązania się ze złożonego oświadczenia,

– datę i podpis lekarza składającego deklarację.

Zwiększone wynagrodzenie zasadnicze przysługuje od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym lekarz złożył deklarację.

W przypadku pobierania zwiększonego wynagrodzenia zasadniczego w okresie krótszym niż okres szkolenia specjalizacyjnego dwuletni okres wykonywania zawodu ulega proporcjonalnemu skróceniu.

Wojewoda, który potwierdził zakończenie szkolenia specjalizacyjnego, niezwłocznie zawiadamia lekarza na piśmie o okresie realizacji zobowiązania.

Do okresu szkolenia specjalizacyjnego nie wlicza się okresów nieobecności lekarza w pracy w przypadkach określonych w ustawie.

Lekarz jest obowiązany niezwłocznie przekazać wojewodzie, który potwierdził mu zakończenie szkolenia specjalizacyjnego, pisemną informację o okresach i miejscach realizacji zobowiązania, terminie zakończenia jego realizacji, zamiarze wykonywania zawodu lekarza poza terytorium RP, podmiocie wykonującym działalność leczniczą, w którym realizowane jest zobowiązanie, oraz każdorazowej jego zmianie.

Podmioty, w których był zatrudniony lekarz (lub NFZ w przypadku lekarzy wykonujących zawód w ramach praktyki zawodowej), które zawarły z nim umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, wystawiają na wniosek lekarza zaświadczenie, w którym potwierdzają okres oraz wymiar czasu udzielania przez lekarza świadczeń opieki zdrowotnej stanowiących realizację zobowiązania. Lekarz jest obowiązany dostarczyć zaświadczenie właściwemu wojewodzie w terminie 60 dni od zakończenia realizacji zobowiązania.

W przypadku niewywiązania się z zobowiązania lub zaprzestania realizacji programu specjalizacji lekarz jest obowiązany do zapłaty kary w wysokości 75 proc. iloczynu liczby miesięcy pobierania zwiększonego wynagrodzenia zasadniczego oraz kwoty 700 zł (w przypadku gdy odbywał szkolenie specjalizacyjne w priorytetowej dziedzinie medycyny) albo 600 zł (gdy odbywał szkolenie specjalizacyjne w dziedzinie medycyny innej niż priorytetowa).

Za zaprzestanie realizacji programu specjalizacji nie uznaje się zmiany specjalizacji wynikającej z orzeczenia lekarskiego o istnieniu przeciwwskazań do kontynuowania specjalizacji w dotychczasowej dziedzinie, jeżeli lekarz złoży ponownie deklarację.

Kara, o której mowa wyżej, ulega zmniejszeniu proporcjonalnie do okresu, w jakim lekarz wykonywał zawód zgodnie z zobowiązaniem.

W przypadku decyzji wojewody o nałożeniu kary lekarz ma prawo wystosować wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy do tego wojewody.

Lekarzowi, który złożył deklarację w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, zwiększone wynagrodzenie zasadnicze wypłaca się od 1 lipca 2018 r.

Na podstawie zmiany art. 44 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty lekarzowi, który wykonuje czynności w ramach świadczeń pomocy doraźnej lub w przypadku niecierpiącym zwłoki, o którym mowa w art. 30, albo pracuje w podmiocie wykonującym działalność leczniczą, który zawarł umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, przysługuje ochrona prawna należna funkcjonariuszowi publicznemu.

Zgodnie z nowelizacją ustawy o działalności leczniczej 1 stycznia 2028 r. uchylony zostanie przepis art. 96 stanowiący, że pracownicy wykonujący zawód medyczny i posiadający wyższe wykształcenie, zatrudnieni w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne, mogą być, po wyrażeniu zgody na piśmie, zobowiązani do pracy w wymiarze przekraczającym przeciętnie 48 godzin na tydzień
w przyjętym okresie rozliczeniowym.

W latach 2018–2020 w ramach umów z NFZ o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej finansuje się koszty wzrostu wynagrodzeń lekarzy i lekarzy dentystów posiadających specjalizację.

Finansowanie zapewnia podwyższenie lekarzom spełniającym łącznie warunki określone w ustawie wynagrodzeń zasadniczych do wysokości 6750 zł miesięcznie, w przeliczeniu na pełny etat, oraz związane z tym podwyższenie dodatku za wysługę lat.

Środki finansowe świadczeniodawcy przeznaczają dla lekarzy spełniających łącznie następujące warunki:

1) są zatrudnieni na podstawie stosunku pracy u świadczeniodawców, którzy zawarli z NFZ umowy obejmujące udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej w warunkach całodobowych lub całodziennych i uczestniczą w udzielaniu tych świadczeń,

2) zobowiążą się wobec pracodawcy do nieudzielania odpłatnie świadczeń opieki zdrowotnej, o których mowa wyżej, u innego świadczeniodawcy realizującego umowę z NFZ z co najmniej jednego z zakresów, o których mowa w art. 15 ust. 2 pkt. 3., 4., 6.–12., 15. i 16. ustawy, to jest:

– leczenia szpitalnego,

– opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień,

– świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej,

– leczenia stomatologicznego,

– lecznictwa uzdrowiskowego,

– zaopatrzenia w wyroby medyczne, na zlecenie osoby uprawnionej, oraz ich naprawy, o których mowa w ustawie o refundacji,

– ratownictwa medycznego,

– opieki paliatywnej i hospicyjnej,

– świadczeń wysokospecjalistycznych,

– programów lekowych określonych w przepisach ustawy o refundacji,

– leków stosowanych w chemioterapii określonych w przepisach ustawy o refundacji,

z wyłączeniem świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w hospicjach, zakładach opiekuńczo-leczniczych, zakładach pielęgnacyjno-opiekuńczych, zakładach rehabilitacji leczniczej i zakładach opieki długoterminowej.

W przypadku lekarza zatrudnionego na podstawie stosunku pracy u świadczeniodawcy, o którym mowa w pkt. 1., przed dniem złożenia zobowiązania opisanego w pkt 2, któremu obniżono wynagrodzenie w okresie 5 miesięcy poprzedzających złożenie tego zobowiązania, świadczeniodawca przeznacza środki finansowe na podwyższenie wynagrodzenia tego lekarza o kwotę nieprzekraczającą różnicy między sumą 6750 zł miesięcznie i kwotą miesięcznego wynagrodzenia przed obniżeniem. Przepis stosuje się w przypadku przerwy w zatrudnieniu trwającej krócej niż 3 miesiące.

Zobowiązanie albo wniosek o jego cofnięcie lekarze składają pracodawcy na piśmie ze skutkiem od pierwszego dnia miesiąca wskazanego przez lekarza, nie wcześniej jednak niż od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym je złożono.

Pracodawca jest obowiązany do podwyższenia wynagrodzenia lekarza od pierwszego dnia, w którym zobowiązanie stało się skuteczne.

W przypadku niewywiązywania się z zobowiązania lekarz musi uiścić pracodawcy karę w wysokości 75 proc. iloczynu liczby miesięcy pobierania nienależnego zwiększonego wynagrodzenia oraz kwoty odpowiadającej temu zwiększeniu, z uwzględnieniem związanego z nim zwiększenia dodatków: za pracę w porze nocnej, za pracę w niedzielę i święta oraz dni wolne od pracy, wynikające z przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy, za pełnienie dyżuru medycznego, za pozostawanie w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz za wysługę lat oraz składek na ubezpieczenie społeczne, Fundusz Pracy, Fundusz Emerytur Pomostowych i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W razie sporu o karze orzeka sąd pracy.

Cofnięcie zobowiązania lub niewywiązanie się z niego może stanowić podstawę obniżenia wynagrodzenia do wysokości ustalonej przed złożeniem zobowiązania. Przy zmianie warunków umowy o pracę lub innego aktu stanowiącego podstawę nawiązania stosunku pracy nie mają zastosowania przepisy ograniczające dopuszczalność wypowiadania warunków takiej umowy lub aktu.

Dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ może ogłosić na stronie Biuletynu Informacji Publicznej oddziału wykaz podmiotów leczniczych, ze wskazaniem profili lub rodzajów komórek organizacyjnych, w których może wystąpić zagrożenie brakiem dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej lub ciągłości ich udzielania, ze względu na zbyt małą liczbę lekarzy.

Przepisów dotyczących kar i obniżenia wynagrodzenia nie stosuje się w przypadku lekarza, który podejmie zatrudnienie w podmiocie leczniczym wymienionym we wspomnianym wykazie obejmujące wykonywanie świadczeń opieki zdrowotnej w ramach wymienionych w nim profili lub rodzajów komórek organizacyjnych.

Lekarze składają zobowiązania do nieudzielania odpłatnie świadczeń opieki zdrowotnej u innego świadczeniodawcy po raz pierwszy w terminie 14 dni od dnia wejścia w życie ustawy.

Pracodawca jest obowiązany do podwyższenia wynagrodzenia od 1 lipca 2018 r., jeżeli lekarze ci złożą zobowiązanie, ze skutkiem od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu złożenia zobowiązania.

28 sierpnia 2018 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 16 sierpnia 2018 r. w sprawie badań lekarskich osób ujętych przez funkcjonariuszy Straży Marszałkowskiej, opublikowane w DzU z 2018 r., poz. 1643.

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza