28 października 2014

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

29 lipca 2014 r. został opublikowany w DzU z 2014 r., poz. 1000, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 22 lipca 2014 r., sygn. akt K 25/13, w sprawie zgodności z konstytucją art. 16 ust. 3 pkt. 1, pkt. 2, pkt. 3, pkt. 4 i pkt. 6 ustawy z 1 lipca 2005 r. o pobieraniu, przechowywaniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów (DzU nr 169, poz. 1411, ze zm.), który stanowi, że w rejestrze potencjalnych dawców szpiku i komórek krwiotwórczych krwi obwodowej zamieszcza się dane potencjalnego dawcy obejmujące: imię i nazwisko, miejsce urodzenia, adres miejsca zamieszkania, numer PESEL, wskazanie podmiotu, który dokonał badania antygenów zgodności tkankowej.
Ponadto TK orzekł, że przepis art. 16 ust. 6 wymienionej ustawy, stanowiący, że powyższe dane udostępnia się ministrowi zdrowia i Krajowej Radzie Transplantacyjnej, jest niezgodny z konstytucją.

1 sierpnia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra nauki i szkolnictwa wyższego z 17 lipca 2014 r., zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy oraz ekwiwalentu pieniężnego za okres niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego nauczycieli akademickich, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 959.
Przepis art. 153 ustawy z 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (DzU z 2012 r., poz. 572, ze zm.) stanowi, że nauczycielowi akademickiemu przysługuje w okresie urlopu wypoczynkowego wynagrodzenie, jakie otrzymywałby, gdyby w tym czasie pracował. Zmienne składniki wynagrodzenia są obliczane na podstawie przeciętnego wynagrodzenia z okresu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu. Jeżeli zatrudnienie trwało krócej, to przeciętne wynagrodzenie oblicza się z całego okresu zatrudnienia, z uwzględnieniem stawek wynagrodzenia obowiązujących w okresie urlopu.
Wynagrodzenie za jeden dzień urlopu wypoczynkowego, w części ustalonej na podstawie składników wynagrodzenia określonych w stawkach miesięcznych w stałej wysokości oraz składników wynagrodzenia określonych procentowo od tych stawek, oblicza się, dzieląc sumę tych składników przysługujących w miesiącu wykorzystywania urlopu przez 21. Tak obliczone wynagrodzenie za jeden dzień urlopu wypoczynkowego mnoży się przez liczbę dni tego urlopu.
Do ustalenia ekwiwalentu pieniężnego za okres niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego uwzględnia się składniki wynagrodzenia określone w stawkach miesięcznych w stałej wysokości oraz składniki wynagrodzenia określone procentowo od tych stawek, w wysokości przysługującej nauczycielowi akademickiemu w miesiącu, w którym nabył prawo do tego ekwiwalentu.

4 sierpnia 2014 r. został opublikowany w Monitorze Polskim z 2014 r., poz. 600, komunikat prezesa Narodowego Funduszu Zdrowia z 14 lipca 2014 r. w sprawie ogłoszenia rocznego planu finansowego Narodowego Funduszu Zdrowia na 2014 r.

6 sierpnia 2014 r. został opublikowany w DzU z 2014 r., poz. 1055, wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 30 lipca 2014 r., sygn. akt K 23/11, w którym TK orzekł m.in., że art. 19 ustawy o policji, art. 9e ustawy o Straży Granicznej, art. 36c ustawy o kontroli skarbowej, art. 31 ustawy o Żandarmerii Wojskowej i wojskowych organach porządko-wych, art. 27 ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, art. 31 ustawy o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego, art. 17 ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym – w zakresie, w jakim nie przewidują gwarancji niezwłocznego, komisyjnego i protokolarnego zniszczenia materiałów zawierających informacje objęte zakazami dowodowymi, co do których sąd nie uchylił tajemnicy zawodowej (adwokackiej, dziennikarskiej, notarialnej, radcy prawnego, doradcy podatkowego i lekarskiej), bądź uchylenie było niedopuszczalne, są niezgodne z konstytucją.
Wymienione przepisy w zakresach w nich wskazanych tracą moc obowiązującą z upływem 18 miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku w Dzienniku Ustaw RP.

6 sierpnia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 10 lipca 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 960.
Lekarzem w trakcie specjalizacji jest lekarz, który ukończył co najmniej pierwszy rok specjalizacji oraz uzyskał od kierownika specjalizacji potwierdzenie wiedzy i umiejętności umożliwiających samodzielną pracę.
Świadczenia gwarantowane udzielane w warunkach domowych są realizowane przez:
   – zespół długoterminowej opieki domowej dla dorosłych, dzieci i młodzieży wentylowanych mechanicznie,
   – pielęgniarską opiekę długoterminową domową.
Świadczenia gwarantowane realizowane przez zespół długoterminowej opieki domowej są udzielane świadczeniobiorcy z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagającemu stosowania inwazyjnej, prowadzonej za pomocą respiratora, bądź nieinwazyjnej ciągłej lub okresowej wentylacji mechanicznej, niewymagającemu hospitalizacji na oddziałach intensywnej terapii lub pobytu w zakładach udzielających całodobowych świadczeń, wymagającemu jednak stałego specjalistycznego nadzoru lekarza, profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji.
Świadczenia gwarantowane obejmują:
   1) w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania inwazyjnej wentylacji mechanicznej, świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez lekarza, pielęgniarkę oraz osobę posiadającą wykształcenie w zakresie fizjoterapii lub rehabilitacji, zgodnie z wymogami określonymi w załączniku do rozporządzenia,
   2) w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej, której czas trwania wynosi powyżej 16 godzin na dobę, w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową na podłożu chorób nerwowo-mięśniowych oraz w przypadku dzieci i młodzieży do ukończenia 18. roku życia bez względu na czas trwania nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej, świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez lekarza, pielęgniarkę oraz osobę posiadającą wykształcenie w zakresie fizjoterapii lub rehabilitacji,
   3) w przypadku świadczeniobiorców z przewlekłą niewydolnością oddechową, wymagających stosowania nieinwazyjnej wentylacji mechanicznej, której czas trwania wynosi od 8 do 16 godzin na dobę, świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez lekarza, pielęgniarkę oraz osobę posiadającą wykształcenie w zakresie fizjoterapii lub rehabilitacji.
Przepisy określone w pkt. 1-3 stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 sierpnia 2014 r.
Załącznik do rozporządzenia określa warunki realizacji świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń gwarantowanych udzielanych od 1 stycznia 2015 r.

8 sierpnia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 14 lipca 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 968.
Dokumentację indywidualną zewnętrzną stanowią w szczególności:
   – skierowanie do szpitala lub innego podmiotu,
   – skierowanie na badanie diagnostyczne lub konsultację,
   – zaświadczenie, orzeczenie, opinia lekarska,
   – karta przebiegu ciąży,
   – karta informacyjna z leczenia szpitalnego,
   – informacja lekarza leczącego pacjenta w poradni specjalistycznej dla lekarza podstawowej opieki zdrowotnej o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych produktach leczniczych lub środkach spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, w tym o okresie ich stosowania i dawkowania, oraz o wyznaczonych wizytach kontrolnych.
W dokumentacji indywidualnej wewnętrznej dokonuje się wpisu o wydaniu dokumentacji indywidualnej zewnętrznej, zawierającego jej dokładny opis, lub załącza jej kopię.

13 sierpnia 2014 r. zostało opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1078, obwieszczenie ministra obrony narodowej z 21 maja 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra obrony narodowej w sprawie orzekania o inwalidztwie żołnierzy zawodowych, żołnierzy zwolnionych z zawodowej służby wojskowej oraz emerytów i rencistów wojskowych, a także właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach.

14 sierpnia 2014 r. zostało opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1083, obwieszczenie ministra obrony narodowej z 21 maja 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia ministra obrony narodowej w sprawie postępowania w razie wypadku lub ujawnienia choroby, pozostających w związku z pełnieniem czynnej służby wojskowej.

22 sierpnia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra administracji i cyfryzacji z 29 lipca 2014 r. w sprawie numerów telefonicznych, które mogą być obsługiwane w ramach systemu powiadamiania ratunkowego, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1050.

25 sierpnia 2014 r. zostało opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1118, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 14 lipca 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

27 sierpnia 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 21 sierpnia 2014 r. w sprawie limitu przyjęć na kierunki lekarski i lekarsko-dentystyczny, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1125.

1 września 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 26 sierpnia 2014 r. w sprawie badań lekarskich kandydatów do szkół ponadgimnazjalnych lub wyższych i na kwalifikacyjne kursy zawodowe, uczniów tych szkół, studentów, słuchaczy kwalifikacyjnych kursów zawodowych oraz uczestników studiów doktoranckich, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1144.
Rozporządzenie określa zakres i tryb oraz sposób dokumentowania badań lekarskich:
   – kandydatów do szkół ponadgimnazjalnych lub wyższych i na kwalifikacyjne kursy zawodowe, uczniów tych szkół, studentów oraz słuchaczy kwalifikacyjnych kursów zawodowych, którzy w trakcie praktycznej nauki zawodu narażeni są na działanie czynników szkodliwych, uciążliwych lub niebezpiecznych dla zdrowia,
   – uczestników studiów doktoranckich, którzy w trakcie studiów są narażeni na działanie powyższych czynników.
Lekarz przeprowadza badanie lekarskie na podstawie skierowania wydanego przez placówkę dydaktyczną.
Lekarz przeprowadza badanie lekarskie z uwzględnieniem:
   – oceny potencjalnych lub istniejących zagrożeń dla zdrowia, występujących w miejscu odbywania praktycznej nauki zawodu, studiów, kwalifikacyjnych kursów zawodowych albo studiów doktoranckich,
   – zakresu i częstotliwości przeprowadzania badań profilaktycznych pracowników określonych w przepisach rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w kodeksie pracy (DzU nr 69, poz. 332 ze zm.),
   – prac wzbronionych młodocianym, określonych w przepisach rozporządzenia Rady Ministrów z 24 sierpnia 2004 r. w sprawie wykazu prac wzbronionych młodocianym i warunków ich zatrudniania przy niektórych z tych prac (DzU nr 200, poz. 2047).
Po przeprowadzeniu badania lekarskiego lekarz wydaje zaświadczenie lekarskie, które zawiera:
   – pieczątkę jednostki służby medycyny pracy przeprowadzającej badanie lekarskie,
   – datę wydania zaświadczenia lekarskiego,
   – imię i nazwisko, datę urodzenia i numer PESEL osoby badanej, a jeżeli nie posiada numeru PESEL – rodzaj, serię i numer dokumentu potwierdzającego tożsamość,
   – kierunek praktycznej nauki zawodu albo kształcenia,
   – nazwę i adres placówki dydaktycznej, która wydała skierowanie na badania lekarskie,
   – orzeczenie o istnieniu lub braku przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania i pobierania praktycznej nauki zawodu, studiów, kwalifikacyjnych kursów zawodowych albo studiów doktoranckich,
   – podpis i pieczątkę lekarza,
   – datę następnego badania lekarskiego,
   – pouczenie o terminie i sposobie wniesienia odwołania od zaświadczenia lekarskiego.
W przypadku stwierdzenia w zaświadczeniu lekarskim istnienia przeciwwskazań zdrowotnych do wykonywania i pobierania praktycznej nauki zawodu, studiów, kwalifikacyjnych kursów zawodowych albo studiów doktoranckich lekarz informuje osobę badaną o przyczynach uzasadniających wydanie takiego zaświadczenia oraz wpisuje uzasadnienie do dokumentacji badania lekarskiego osoby badanej.
Zaświadczenie lekarskie wydaje się w dwóch egzemplarzach, z których jeden osoba badana przekazuje placówce dydaktycznej, a drugi jest dołączany do dokumentacji badania lekarskiego osoby badanej. W przypadku gdy osoba badana, której zaświadczenie lekarskie dotyczy, nie posiada pełnej zdolności do czynności prawnych, zaświadczenie wydaje się jej przedstawicielowi ustawowemu, który przekazuje je placówce dydaktycznej.
Od zaświadczenia lekarskiego osobie badanej oraz placówce dydaktycznej przysługuje odwołanie wnoszone na piśmie.
Odwołanie wraz z uzasadnieniem wnosi się w terminie 14 dni od dnia otrzymania zaświadczenia lekarskiego, za pośrednictwem lekarza, który wydał zaświadczenie lekarskie, do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy, właściwego ze względu na siedzibę placówki dydaktycznej, a w przypadku gdy odwołanie dotyczy zaświadczenia lekarskiego wydanego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy – do instytutu badawczego w dziedzinie medycyny pracy.
Lekarz, za którego pośrednictwem jest wnoszone odwołanie, przekazuje je wraz z dokumentacją badania lekarskiego osoby badanej do podmiotu odwoławczego w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.
Badanie lekarskie w trybie odwoławczym przeprowadza się w terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania przez podmiot odwoławczy.
Zaświadczenie lekarskie wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne.
W przypadku gdy zaświadczenie lekarskie wydał lekarz kolejowego ośrodka medycyny pracy, odwołanie od zaświadczenia lekarskiego składa się, za jego pośrednictwem, do Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej.
Lekarz dokumentuje badanie lekarskie zgodnie z przepisami rozporządzenia ministra zdrowia z 29 lipca 2010 r. w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej służby medycyny pracy, sposobu jej prowadzenia i przechowywania oraz wzorów stosowanych dokumentów (DzU nr 149, poz. 1002).

2 września 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 10 lipca 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania kontroli podmiotów leczniczych, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1093.
Kierownik jednostki kontrolowanej ma prawo w terminie 7 dni od dnia otrzymania projektu wystąpienia pokontrolnego do zgłoszenia umotywowanych pisemnych zastrzeżeń do tego projektu, przy czym termin ten uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało nadane w polskiej placówce pocztowej.

11 września 2014 r. weszła w życie ustawa z 22 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o konsultantach w ochronie zdrowia, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1135.
Konsultantem może być osoba, która posiada tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, a w przypadku braku specjalisty w danej dziedzinie – w dziedzinie pokrewnej, oraz daje rękojmię należytego i bezstronnego wykonywania zadań konsultanta.
Minister zdrowia może powołać konsultanta krajowego spośród specjalistów z poszczególnych dziedzin medycyny, farmacji oraz innych dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia.
Minister zdrowia może zwrócić się o przedstawienie, w określonym terminie, kandydata do pełnienia funkcji konsultanta krajowego do:
   – stowarzyszeń będących, zgodnie z postanowieniami ich statutów, towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym, zrzeszających specjalistów w danej dziedzinie medycyny, farmacji lub innej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, albo
   – stowarzyszeń będących, zgodnie z postanowieniami ich statutów, towarzystwami naukowymi o zasięgu krajowym, zrzeszających specjalistów w dziedzinie pokrewnej do dziedziny, w której ma być powołany konsultant krajowy – w przypadku braku stowarzyszeń, o których mowa wyżej, lub
   – właściwych krajowych samorządów zawodowych w ochronie zdrowia.
Wojewoda w porozumieniu z ministrem zdrowia może powołać konsultanta wojewódzkiego spośród specjalistów z poszczególnych dziedzin, o których mowa wyżej.
Powyższy przepis stosuje się do powoływania przez właściwych wojewodów konsultanta wojewódzkiego wspólnego dla kilku województw.
Kandydata na konsultanta wojewódzkiego przedstawiają ministrowi zdrowia odpowiednio wojewoda albo właściwi wojewodowie, w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym, po zasięgnięciu opinii właściwych okręgowych samorządów zawodów medycznych.
Kadencja konsultanta trwa 5 lat.
Organ, który powołał konsultanta, odwołuje go przed upływem kadencji:
   1) jeżeli konsultant złożył rezygnację z pełnionej funkcji,
   2) jeżeli w ocenie tego organu konsultant nie realizuje powierzonych mu zadań i uprawnień lub zaistniały okoliczności uniemożliwiające ich dalsze wykonywanie,
   3) na wniosek ministra zdrowia – w przypadku konsultanta wojewódzkiego,
   4) jeżeli konsultant został skazany prawomocnym wyrokiem sądu na karę ograniczenia albo pozbawienia wolności, albo zawieszono mu prawo wykonywania zawodu,
   5) jeżeli nie wyłączył się od wykonania czynności określonych w ustawie, mimo zaistnienia przesłanek tego wyłączenia,
   6) jeżeli nie złożył w terminie oświadczenia albo jest ono niezgodne ze stanem faktycznym,
   7) na wniosek ministra obrony narodowej – w przypadku konsultanta powołanego w dziedzinie mającej na celu realizację zadań państwa związanych z obronnością kraju.
W przypadku odwołania konsultanta z przyczyn określonych w pkt. 2, 5 lub 6 albo jego śmierci powołuje się konsultanta z pominięciem procedur, o których mowa na wstępie.
Konsultant ma obowiązek wyłączenia się od wykonania czynności, której wykonanie:
   – mogłoby mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki, lub
   – mogłoby mieć wpływ na prawa lub obowiązki:
      a) podmiotu wymienionego w oświadczeniu składanym przez konsultanta zgodnie z przepisami ustawy,
      b) podmiotu, który przekazał korzyść majątkową określoną w ustawie.
W przypadku wyłączenia konsultant informuje niezwłocznie organ, który go powołał.
W przypadku wystąpienia czasowej przeszkody, uniemożliwiającej wykonywanie zadań konsultanta krajowego, do wykonania zadania niecierpiącego zwłoki minister zdrowia wyznacza konsultanta krajowego w dziedzinie pokrewnej, a gdyby takiego nie było, właściwego konsultanta wojewódzkiego lub konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pokrewnej, informując o tym właściwego wojewodę.
W przypadku wystąpienia czasowej przeszkody, uniemożliwiającej wykonywanie zadań konsultanta wojewódzkiego, do wykonania zadania niecierpiącego zwłoki wojewoda wyznacza konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pokrewnej, a gdyby takiego nie było, wojewoda zwraca się do właściwego konsultanta wojewódzkiego lub konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie pokrewnej, pełniącego funkcję na terenie innego województwa, za zgodą właściwego wojewody.
Kandydat na konsultanta albo konsultant składa organowi powołującemu oświadczenie zawierające informacje, czy:
   1) jest członkiem organów spółek handlowych, spółdzielni, stowarzyszeń, fundacji lub przedstawicielem albo pełnomocnikiem przedsiębiorców:
      a) wykonujących działalność leczniczą,
      b) wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu produktem leczniczym, substancjami czynnymi i wykorzystywanymi jako materiały wyjściowe przeznaczone do wytwarzania produktów leczniczych, środkiem spożywczym specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobem medycznym,
      c) wykonujących działalność gospodarczą w zakresie doradztwa związanego z refundacją leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobów medycznych,
      d) wykonujących działalność ubezpieczeniową,
      e) którzy złożyli wniosek o wydanie pozwolenia na dopuszczenie do obrotu produktu leczniczego albo uzyskali to pozwolenie lub złożyli wniosek o wydanie pozwolenia na import równoległy produktu leczniczego albo uzyskali to pozwolenie,
      f) którzy są wytwórcami, importerami, autoryzowanymi przedstawicielami lub dystrybutorami wyrobów medycznych,
   2) posiada akcje lub udziały w spółkach handlowych, lub udziały w spółdzielniach wykonujących działalność, o której mowa w pkt. 1,
   3) jest wspólnikiem lub partnerem spółki handlowej lub stroną umowy spółki cywilnej wykonującej działalność w zakresie, o którym mowa w pkt. 1,
   4) wykonuje działalność gospodarczą w powyższym zakresie,
   5) wykonuje zajęcia zarobkowe na podstawie stosunku pracy lub umowy cywilnoprawnej, zawartej z podmiotem:
      a) wykonującym działalność, o której mowa w pkt. 1, lub
      b) posiadającym akcje lub udziały w spółkach handlowych, lub udziały w spółdzielniach wykonujących, taką działalność, lub
      c) będącym wspólnikiem lub partnerem spółki handlowej, lub stroną umowy spółki cywilnej wykonującej działalność w zakresie, o którym mowa wyżej,
   6) jest członkiem organów lub pracownikiem podmiotów tworzących w rozumieniu przepisów o działalności leczniczej,
   7) prowadzi badania naukowe lub prace rozwojowe w rozumieniu ustawy z 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki, które są finansowane przez podmiot:
      a) wykonujący działalność, o której mowa w pkt. 1, lub
      b) posiadający akcje lub udziały w spółkach handlowych, lub udziały w spółdzielniach wykonujących działalność, o której mowa wyżej, lub
      c) będący wspólnikiem lub partnerem spółki handlowej, lub stroną umowy spółki cywilnej wykonującej działalność w zakresie, o którym mowa wyżej,
   8) przystosowuje wyniki badań naukowych lub prac rozwojowych, do potrzeb praktyki lub je wdraża,
   9) prowadzi badania kliniczne w rozumieniu ustawy z 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne,
   10) wykonuje zadania opiniodawcze i doradcze dla podmiotu:
      a) wykonującego działalność, o której mowa w pkt. 1, lub
      b) posiadającego akcje lub udziały w spółkach handlowych, lub udziały w spółdzielniach wykonujących działalność, o której mowa wyżej, lub
      c) będącego wspólnikiem lub partnerem spółki handlowej, lub stroną umowy spółki cywilnej wykonującej działalność w powyższym zakresie,
Kandydat na konsultanta składa oświadczenie w terminie 7 dni od dnia przedstawienia jego kandydatury organowi powołującemu.
Konsultant ma obowiązek złożenia kolejnego oświadczenia w przypadku jakiejkolwiek zmiany stanu faktycznego, przedstawionego w poprzednim oświadczeniu, w terminie 14 dni od dnia zaistnienia takiej zmiany.
Konsultant składa organowi powołującemu oświadczenie zawierające informacje o korzyściach o wartości wyższej niż 380 zł, w tym o wyjazdach krajowych lub zagranicznych niezwiązanych z funkcją konsultanta, których koszt nie został pokryty przez instytucje go zatrudniające, uzyskanych od podmiotu:
   – wykonującego działalność, o której mowa w pkt. 1, lub
   – posiadającego akcje lub udziały w spółkach handlowych, lub udziały w spółdzielniach wykonujących powyższą działalność, lub
   – będącego wspólnikiem lub partnerem spółki handlowej, lub stroną umowy spółki cywilnej wykonującej działalność w zakresie, o którym mowa wyżej,
   – w terminie 14 dni od dnia otrzymania korzyści.
Kwota podlega corocznej waloryzacji. Oświadczenia są publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra zdrowia.
Oświadczenia weryfikuje Centralne Biuro Antykorupcyjne.
Oświadczenia kandydat na konsultanta albo konsultant składa pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Konsultant krajowy może polecić konsultantowi wojewódzkiemu w tej dziedzinie medycyny wykonanie określonego zadania mieszczącego się w zakresie zadań konsultanta wojewódzkiego, określając termin jego wykonania.
Informację o wydaniu polecenia konsultant krajowy przekazuje ministrowi zdrowia oraz właściwemu wojewodzie.
Konsultanci w ochronie zdrowia powołani przed dniem wejścia w życie ustawy pełnią funkcję do końca kadencji, na którą zostali powołani.
Wymienieni konsultanci składają oświadczenie nie później niż w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy. W przypadku niezłożenia tego oświadczenia organ, który powołał konsultanta, odwołuje go.

18 września 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 21 sierpnia 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie środków odurzających, substancji psychotropowych, prekursorów kategorii 1 i preparatów zawierających te środki lub substancje, opublikowane w DzU z 2014 r. poz. 1172.
Recepta wystawiona na preparaty zawierające środki odurzające lub substancje psychotropowe zawiera, oprócz danych określonych w przepisach rozporządzenia ministra zdrowia z 8 marca 2012 r. w sprawie recept lekarskich (tekst jednolity DzU z 2014 r. poz. 319), sumaryczną ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej wyrażoną słownie albo ilość środka odurzającego lub substancji psychotropowej wyrażoną słownie za pomocą ilości jednostek dawkowania oraz wielkości dawki.
Recepta wystawiona na preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N oraz substancje psychotropowe grupy II-P może dotyczyć takiej ilości środka lub substancji, która nie przekracza zapotrzebowania pacjenta na maksymalnie 90 dni stosowania.
Na preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N oraz substancje psychotropowe grupy II-P można wystawić do trzech recept na następujące po sobie okresy stosowania nieprzekraczające łącznie 90 dni stosowania.
Na recepcie podaje się sposób dawkowania przepisanych środków odurzających lub substancji psychotropowych.
Jeżeli ze wskazanego przez osobę wystawiającą receptę sposobu dawkowania nie można obliczyć sumarycznej ilości przepisanych środków odurzających lub substancji psychotropowych, osoba wydająca przyjmuje, że są to dwa najmniejsze opakowania określone w wykazie określonym w obwieszczeniu ministra zdrowia w sprawie wykazu refundowanych leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, a w przypadku leków niepodlegających refundacji – dwa najmniejsze opakowania dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Recepty, na których przepisano preparaty zawierające środki odurzające grupy I-N lub substancje psychotropowe grupy II-P, są realizowane nie później niż w ciągu 30 dni od daty ich wystawienia.

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza