12 listopada 2014

Nowe przepisy prawne

mec. Beata Kozyra-Łukasiak

3 września 2014 r. zostało opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1182, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 26 czerwca 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o ochronie danych osobowych.

4 września 2014 r. zostało opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1184, obwieszczenie marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z 14 lipca 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o służbie medycyny pracy.

11 września 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 5 września 2014 r. w sprawie wzorów oświadczeń składanych przez konsultantów w ochronie zdrowia, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1207.

11 września 2014 r. weszła w życie ustawa z 22 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1136.
W ramach samodzielnego wykonywania świadczeń zapobiegawczych, diagnostycznych, leczniczych i rehabilitacyjnych pielęgniarka i położna posiadające dyplom ukończenia studiów drugiego stopnia na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo oraz pielęgniarka i położna posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub położnictwa mają prawo samodzielnie ordynować leki zawierające określone substancje czynne, z wyłączeniem leków zawierających substancje bardzo silnie działające, środki odurzające i substancje psychotropowe, oraz środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, w tym wystawiać na nie recepty, ordynować określone wyroby medyczne, w tym wystawiać na nie zlecenia albo recepty – jeżeli ukończyły kurs specjalistyczny w tym zakresie (art.15a ust. 1 ustawy).
W ramach realizacji zleceń lekarskich w procesie diagnostyki, leczenia i rehabilitacji pielęgniarka i położna, posiadające dyplom ukończenia studiów co najmniej pierwszego stopnia na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo, mają prawo wystawiać recepty na leki, z wyłączeniem leków zawierających substancje bardzo silnie działające, środki odurzające i substancje psychotropowe, oraz środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego niezbędne do kontynuacji leczenia, jeżeli ukończyły kurs specjalistyczny w tym zakresie.
Pielęgniarka i położna, posiadające tytuł specjalisty w dziedzinie pielęgniarstwa lub dyplom ukończenia studiów co najmniej pierwszego stopnia na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo, mają prawo wystawiać skierowania na wykonanie określonych badań diagnostycznych, w tym medycznej diagnostyki laboratoryjnej, z wyjątkiem badań wymagających metod diagnostycznych i leczniczych stwarzających podwyższone ryzyko dla pacjenta (art.15a ust. 6 ustawy).
Pielęgniarka i położna wykonują wymienione czynności zawodowe po uprzednim osobistym badaniu fizykalnym pacjenta.
Pielęgniarka i położna, o których mowa wyżej, mogą, bez dokonania osobistego badania pacjenta wystawić receptę niezbędną do kontynuacji leczenia oraz receptę albo zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne jako kontynuację zaopatrzenia w wyroby medyczne, jeżeli jest to uzasadnione stanem zdrowia pacjenta odzwierciedlonym w dokumentacji medycznej.
Recepty lub zlecenia mogą być przekazane:
– osobie upoważnionej przez pacjenta do odbioru recepty lub zlecenia albo przedstawicielowi ustawowemu pacjenta,
– osobie trzeciej, jeżeli pacjent oświadczy podmiotowi udzielającemu świadczeń zdrowotnych, że recepty lub zlecenia mogą być odebrane przez osoby trzecie, bez szczegółowego określania tych osób.
Recepty na leki zawierające określone substancje czynne oraz na środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego, recepty i zlecenia na określone wyroby medyczne oraz skierowania na określone badania diagnostyczne mogą być wystawiane przez uprawnione pielęgniarki i położne nie wcześniej niż od 1 stycznia 2016 r.
Zgodnie z art. 32 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (DzU z 2008 r., nr 164, poz. 1027, ze zm.), świadczeniobiorca ma prawo do świadczeń z zakresu badań diagnostycznych, w tym medycznej diagnostyki laboratoryjnej, wykonywanych na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego, felczera ubezpieczenia zdrowotnego lub skierowania pielęgniarki lub położnej, o których mowa w art. 15a ust. 6 ustawy z 15 lipca 2011 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (DzU nr 174, poz. 1039, ze zm.), będącej pielęgniarką ubezpieczenia zdrowotnego lub położną ubezpieczenia zdrowotnego.
Natomiast art. 40 ustawy stanowi, że zaopatrzenie w wyroby medyczne przysługuje świadczeniobiorcom na podstawie zlecenia albo recepty wystawionych przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego lub felczera ubezpieczenia zdrowotnego lub zlecenia albo recepty wystawionych przez pielęgniarkę lub położną, o których mowa w art. 15a ust. 1 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej, będącej pielęgniarką ubezpieczenia zdrowotnego lub położną ubezpieczenia zdrowotnego, na zasadach określonych w ustawie o refundacji. Kontynuacja zaopatrzenia w wyroby medyczne przysługuje świadczeniobiorcom także na podstawie zlecenia albo recepty wystawionych przez pielęgniarkę ubezpieczenia zdrowotnego lub położną ubezpieczenia zdrowotnego na zasadach określonych w ustawie o refundacji.
Wystawiający receptę jest obowiązany wpisać na recepcie numer PESEL osoby uprawnionej do bezpłatnego zaopatrzenia w leki, o której mowa w art. 43-46 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

16 września 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra administracji i cyfryzacji z 21 sierpnia 2014 r. w sprawie wymagań funkcjonalnych dla systemu teleinformatycznego i interfejsu komunikacyjnego oraz warunków współpracy systemu powiadamiania ratunkowego z policją, Państwową Strażą Pożarną oraz dysponentami zespołów ratownictwa medycznego, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1159.

17 września 2014 r. weszła w życie ustawa z 25 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo atomowe, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1162.
Jednostki ochrony zdrowia wykonujące zabiegi lub leczenie z zakresu radioterapii, medycyny nuklearnej, radiologii zabiegowej i rentgenodiagnostyki są obowiązane podjąć działania zmierzające do zapobieżenia medycznym wypadkom radiologicznym. W tym celu dokonuje się kontroli fizycznych parametrów urządzeń radiologicznych oraz klinicznych audytów wewnętrznych i zewnętrznych, a także wprowadza się system zarządzania jakością.
Kontrola fizycznych parametrów urządzeń radiologicznych w jednostce ochrony zdrowia obejmuje wykonywanie następujących rodzajów testów:
– odbiorczych (akceptacyjnych),
– eksploatacyjnych, w zakresie urządzeń radiologicznych stosowanych w radioterapii,
– podstawowych i specjalistycznych, w zakresie urządzeń radiologicznych stosowanych w medycynie nuklearnej, rentgenodiagnostyce i radiologii zabiegowej.
Testy eksploatacyjne oraz testy specjalistyczne są wykonywane przez:
– podmioty posiadające akredytację w rozumieniu ustawy z 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (DzU z 2010 r., nr 138, poz. 935, ze zm.),
– specjalistę w dziedzinie fizyki medycznej lub specjalistę w dziedzinie inżynierii medycznej, zatrudnionych w jednostce ochrony zdrowia.
Testy eksploatacyjne mogą wykonywać również osoby zatrudnione w jednostce ochrony zdrowia i upoważnione przez jej kierownika do obsługi urządzeń radiologicznych, w zakresie określonym w upoważnieniu, pod nadzorem fizyka medycznego lub inżyniera medycznego.
Testy podstawowe są wykonywane przez osoby obsługujące urządzenia radiologiczne, zatrudnione w jednostce ochrony zdrowia i upoważnione przez jej kierownika do wykonywania testów.
Testy eksploatacyjne oraz testy specjalistyczne mogą być wykonane przez wymienionych specjalistów oraz osoby upoważnione pod ich nadzorem, jeżeli jednostka ochrony zdrowia:
– zapewnia spójność pomiarową,
– uczestniczy, nie rzadziej niż raz na 4 lata, w badaniach polegających na porównaniu wyników pomiarów parametrów stosowanych w tej jednostce urządzeń radiologicznych z wynikami pomiarów parametrów urządzeń stosowanych w innej jednostce,
– posiada udokumentowane w formie pisemnej wyniki badań, potwierdzające, że każdy z badanych fizycznych parametrów urządzeń radiologicznych spełnia przyjęte na potrzeby tych badań kryteria oceny.
Jednostki ochrony zdrowia są obowiązane przystąpić do badań w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

18 września 2014 r. weszła w życie ustawa z 25 lipca 2014 r. o zmianie ustawy o rencie socjalnej i ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1175.
W przypadku zawieszenia prawa do renty socjalnej w razie osiągania przychodu z tytułów wymienionych w przepisach ustawy z 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (DzU z 2013 r., poz. 982, ze zm.), w tym również w razie osiągania przychodów z tych tytułów zagranicą, prawo do świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego wygasa po upływie 90 dni od dnia ustania ubezpieczenia zdrowotnego w NFZ.

20 września 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 9 września 2014 r. w sprawie Rejestru Nowotworów Niezłośliwych Dużych Gruczołów Ślinowych, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1246.
Rejestr Nowotworów Niezłośliwych Dużych Gruczołów Ślinowych tworzy się w celu monitorowania stanu zdrowia usługobiorców oraz monitorowania zapotrzebowania na świadczenia opieki zdrowotnej, w oparciu o przetwarzane dane o operacjach nowotworów niezłośliwych dużych gruczołów ślinowych wykonywanych w podmiotach leczniczych.
Do zadań rejestru należy przetwarzanie danych o operacjach nowotworów niezłośliwych dużych gruczołów ślinowych wykonywanych w podmiotach leczniczych oraz wymiana przetwarzanych w rejestrze danych, między podmiotem prowadzącym rejestr a podmiotami leczniczymi wykonującymi operacje nowotworów niezłośliwych dużych gruczołów ślinowych.
Rejestr jest prowadzony z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego.
Podmiotem prowadzącym rejestr jest Szpital Kliniczny im. Heliodora Święcickiego Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu.

22 września 2014 r. weszło w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania ministra zdrowia, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1268.
Minister zdrowia kieruje działem administracji rządowej – zdrowie.
Ministrowi podlegają lub są przez niego nadzorowane następujące organy:
– Główny Inspektor Farmaceutyczny,
– Główny Inspektor Sanitarny,
– Inspektor do spraw Substancji Chemicznych,
– Prezes Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych.

1 października 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 11 września 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa uzdrowiskowego, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1245.
Załącznik do rozporządzenia określa poziom finansowania przez świadczeniobiorcę kosztów wyżywienia i zakwaterowania w sanatorium uzdrowiskowym za jeden dzień pobytu. W okresie rozliczeniowym od 1 października do 30 kwietnia opłata wynosi od 28,80 zł za pokój jednoosobowy z pełnym węzłem higieniczno-sanitarnym do 9,40 zł za pokój wieloosobowy bez pełnego węzła higieniczno-sanitarnego, a w okresie od 1 maja do 30 września opłata wynosi odpowiednio od 36,10 zł do 10,50 zł. W przypadku gdy świadczeniobiorca rozpoczął leczenie w sanatorium uzdrowiskowym przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia i kontynuuje to leczenie po tym dniu, stosuje się przepisy dotychczasowe.

1 października 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra sprawiedliwości z 19 września 2014 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych kandydatów do objęcia urzędu sędziego, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1293.
Badania lekarskie kandydata do objęcia urzędu sędziego obejmują:
– ogólną ocenę stanu zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem układu nerwowego i stanu psychicznego,
– badania specjalistyczne, konsultacje lekarzy specjalistów i badania pomocnicze (laboratoryjne, EKG, EEG, RTG i inne), jeżeli lekarz uprawniony uzna je za niezbędne.
Lekarz uprawniony na podstawie wyników badań wydaje zaświadczenie o zdolności kandydata do pełnienia obowiązków sędziego, w zakresie dotyczącym stanu zdrowia.
Zaświadczenie lekarskie wraz z wynikami badań specjalistycznych i pomocniczych wydaje się kandydatowi.
Zaświadczenie lekarskie może być wykorzystane przez kandydata w toku innych postępowań w sprawie powołania na stanowisko sędziowskie, w terminie 12 miesięcy od daty ich wystawienia.
Lekarzem uprawnionym może być lekarz, który jest wpisany do rejestru lekarzy przeprowadzających badania profilaktyczne, prowadzonego na podstawie przepisów rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników oraz orzeczeń lekarskich wydawanych dla celów przewidzianych w kodeksie pracy (DzU nr 69, poz. 332, ze zm.) i ma prawo wykonywania zawodu oraz co najmniej pięcioletni staż pracy w zawodzie.

1 października 2014 r. weszła w życie ustawa z 22 lipca 2014 r. o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU z 2014 r., poz. 1198.
Nauczyciel akademicki składa w uczelni oświadczenie, w którym upoważnia wybraną podstawową jednostkę organizacyjną uczelni, a w uczelni nieposiadającej podstawowych jednostek organizacyjnych prowadzących co najmniej jeden kierunek studiów – uczelnię, do zaliczania go do minimum kadrowego jednego kierunku jednolitych studiów magisterskich albo jednego kierunku studiów pierwszego stopnia oraz drugiego stopnia, albo jednego kierunku studiów tylko pierwszego stopnia, albo jednego kierunku studiów tylko drugiego stopnia. Nauczyciel akademicki może dodatkowo złożyć w jednostce organizacyjnej tej samej uczelni lub w jednostce organizacyjnej innej uczelni co najwyżej jedno oświadczenie upoważniające tę jednostkę do zaliczenia go do minimum kadrowego jednego kierunku studiów pierwszego stopnia.
Oświadczenia składa się przed rozpoczęciem roku akademickiego, nie później jednak niż do 30 czerwca roku poprzedzającego rok akademicki, lub przed rozpoczęciem semestru w przypadku zmian w zatrudnieniu wpływających na minimum kadrowe.
Rektor może udzielić nauczycielowi akademickiemu posiadającemu co najmniej stopień naukowy doktora, nie częściej niż raz na 7 lat zatrudnienia w danej uczelni, płatnego urlopu naukowego w wymiarze nieprzekraczającym roku, w celu przeprowadzenia badań poza uczelnią.
Nauczyciel akademicki zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy po przepracowaniu co najmniej 15 lat w uczelni ma prawo do płatnego urlopu dla poratowania zdrowia, w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, jeżeli stan jego zdrowia wymaga powstrzymania się od pracy.
Łączny wymiar urlopu dla poratowania zdrowia w całym okresie zatrudnienia nauczyciela akademickiego nie może przekroczyć 1 roku.
W przypadku gdy urlop dla poratowania zdrowia jest wykorzystywany w częściach, kolejnego urlopu można udzielić nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia zakończenia ostatnio udzielonego urlopu.
O potrzebie udzielenia nauczycielowi akademickiemu urlopu dla poratowania zdrowia orzeka lekarz posiadający uprawnienia do wykonywania badań profilaktycznych, zgodnie z przepisami rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników oraz orzeczeń lekarskich wydawanych dla celów przewidzianych w kodeksie pracy (DzU nr 69, poz. 332, ze zm.), wykonujący działalność w jednostce służby medycyny pracy, z którą uczelnia zawarła umowę.
Uprawniony lekarz przeprowadza badanie lekarskie na podstawie skierowania wydanego przez rektora na wniosek nauczyciela akademickiego o udzielenie urlopu dla poratowania zdrowia.
Uprawniony lekarz orzeka o potrzebie udzielenia nauczycielowi akademickiemu urlopu dla poratowania zdrowia i określa czas potrzebny na przeprowadzenie zalecanego leczenia na podstawie:
– wyników przeprowadzonego przez siebie badania lekarskiego,
– wyników badań pomocniczych lub konsultacji specjalistycznych, których wykonanie uzna za niezbędne,
– dokumentacji medycznej z przebiegu dotychczasowego leczenia.
Po przeprowadzeniu badania lekarskiego uprawniony lekarz wydaje orzeczenie lekarskie o potrzebie udzielenia nauczycielowi akademickiemu urlopu dla poratowania zdrowia.
Nauczycielowi akademickiemu oraz uczelni przysługuje odwołanie od orzeczenia lekarskiego do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy właściwego ze względu na miejsce zamieszkania nauczyciela akademickiego lub ze względu na siedzibę uczelni. W przypadku gdy orzeczenie lekarskie zostało wydane przez uprawnionego lekarza zatrudnionego w wojewódzkim ośrodku medycyny pracy, odwołanie od tego orzeczenia wnosi się do instytutu badawczego w dziedzinie medycyny pracy najbliższego ze względu na miejsce zamieszkania nauczyciela akademickiego lub ze względu na siedzibę uczelni.
Odwołanie wraz z uzasadnieniem wnosi się na piśmie w terminie 14 dni od dnia otrzymania orzeczenia lekarskiego, za pośrednictwem uprawnionego lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie.
Uprawniony lekarz, za którego pośrednictwem jest wnoszone odwołanie, przekazuje je wraz z dokumentacją badań podmiotowi odwoławczemu w terminie 7 dni od dnia otrzymania odwołania.
Badanie lekarskie w trybie odwoławczym przeprowadza się w terminie 30 dni od dnia otrzymania odwołania.
Orzeczenie lekarskie wydane w trybie odwoławczym jest ostateczne.
Koszty badań przeprowadzanych nie częściej niż raz na 3 lata oraz koszty badań przeprowadzanych w trybie odwoławczym ponosi uczelnia.
Rektor udziela nauczycielowi akademickiemu urlopu dla poratowania zdrowia na podstawie orzeczenia lekarskiego.
Nauczyciel akademicki korzystający z urlopu dla poratowania zdrowia nie może w tym czasie wykonywać pracy zarobkowej ani prowadzić działalności gospodarczej.
Do osób zatrudnionych na stanowisku asystenta, nieposiadających stopnia naukowego doktora, oraz osób zatrudnionych na stanowisku adiunkta, nieposiadających stopnia naukowego doktora habilitowanego, przebywających w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy na urlopie macierzyńskim, urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowym urlopie macierzyńskim, dodatkowym urlopie na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopie ojcowskim, urlopie rodzicielskim lub urlopie wychowawczym udzielonym na zasadach określonych w przepisach kodeksu pracy lub pobierających w dniu wejścia w życie ustawy zasiłek chorobowy lub świadczenie rehabilitacyjne w związku z niezdolnością do pracy, w tym spowodowaną chorobą wymagającą rehabilitacji leczniczej, stosuje się przepis art. 120 ustawy.
Zgodnie z wymienionym przepisem okres zatrudnienia na stanowisku asystenta osoby nieposiadającej stopnia naukowego doktora oraz okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby nieposiadającej stopnia naukowego doktora habilitowanego, a także warunki skracania i przedłużania oraz zawieszania tych okresów określa statut, z tym że zatrudnienie na każdym z tych stanowisk osoby nieposiadającej stopnia naukowego doktora lub doktora habilitowanego nie może trwać dłużej niż 8 lat.
Do okresu, o którym mowa wyżej, nie wlicza się przerwy związanej z:
– urlopem macierzyńskim, urlopem na warunkach urlopu macierzyńskiego, dodatkowym urlopem macierzyńskim, dodatkowym urlopem na warunkach urlopu macierzyńskiego, urlopem ojcowskim, urlopem rodzicielskim lub urlopem wychowawczym, udzielonych na zasadach określonych w przepisach kodeksu pracy,
– pobieraniem zasiłku chorobowego lub świadczenia rehabilitacyjnego w związku z niezdolnością do pracy, w tym spowodowaną chorobą wymagającą rehabilitacji leczniczej.
Urlopy dla celów naukowych i urlopy dla poratowania zdrowia udzielone przed dniem wejścia w życie ustawy są wykorzystywane w wymiarze i na zasadach ustalonych na podstawie przepisów dotychczasowych.
Wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy postępowania w sprawach dotyczących udzielenia nauczycielowi akademickiemu urlopu dla celów naukowych i urlopu dla poratowania zdrowia są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych.

4 października 2014 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 11 września 2014 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich, opublikowane w DzU z 2014 r., poz. 1239.
Osoba wystawiająca receptę może przepisać dla jednego pacjenta jednorazowo maksymalnie:
– podając na recepcie sposób dawkowania – ilość leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego niezbędną pacjentowi do maksymalnie 120-dniowego okresu stosowania obliczonego na podstawie określonego na recepcie sposobu dawkowania.
Na jednej recepcie można przepisać podwójną ilość leku recepturowego, ustaloną na podstawie przepisów określających leki, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne stosowane przy sporządzeniu leków recepturowych.
W przypadku wymienionych recept na maści, kremy, mazidła, pasty albo żele do stosowania na skórę można przepisać dziesięciokrotną ilość leku recepturowego, ustaloną na podstawie przepisów określających leki, które mogą być traktowane jako surowce farmaceutyczne stosowane przy sporządzeniu leków recepturowych.
Osoba uprawniona może wystawić:
– do 12 recept na następujące po sobie okresy stosowania nieprzekraczające łącznie 360 dni stosowania, z zastrzeżeniem, że na jednej recepcie nie można przepisać leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego, wyrobu medycznego na więcej niż 120 dni stosowania,
– w przypadku recept na środki antykoncepcyjne – do 6 recept na następujące po sobie okresy stosowania nieprzekraczające łącznie 6-miesięcznego stosowania,
– w przypadku recept na leki recepturowe – do 16 recept niezbędnych pacjentowi do maksymalnie łącznie 120-dniowego okresu stosowania.

Forum dyskusyjne - napisz komentarz

Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza