9 stycznia 2004

W sprawie zniesienia wymogu 10-letniego stażu w POZ

Z pisma Prezydium ORL do ministra zdrowia Leszka Sikorskiego z 2 grudnia 2003 r.

Prezydium Okręgowej Rady Lekarskiej w Warszawie zapoznało się z uchwałą nr 226/2003 Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 30 września 2003 r. w sprawie zmiany uchwały nr 220/2003 Zarządu Narodowego Funduszu Zdrowia z dnia 25 września 2003 r. w sprawie ogłoszenia konkursu ofert na zawieranie umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych od dnia 1 stycznia 2004 r. oraz określenia przedmiotu konkursu ofert, warunków wymaganych od świadczeniodawców oraz kryteriów oceny spełniania tych warunków, oraz z załącznikiem nr 1 do tej uchwały: Szczegółowe materiały informacyjne o przedmiocie postępowania w sprawie zawierania umów o udzielanie świadczeń zdrowotnych ubezpieczonym w Narodowym Funduszu Zdrowia od 1 stycznia 2004 r. w rodzaju świadczeń zdrowotnych POZ, zwanym dalej w skrócie „Materiałami informacyjnymi”.
Z treści załącznika nr 1 do omawianej uchwały wynika, że świadczenia w podstawowej opiece zdrowotnej (POZ) mają być realizowane między innymi przez:

  1. lekarzy specjalistów medycyny rodzinnej,
  2. lekarzy specjalistów medycyny ogólnej,
  3. lekarzy mających Io i IIo w zakresie chorób wewnętrznych,
  4. lekarzy mających Io i IIo specjalizacji w zakresie chorób dziecięcych,
  5. lekarzy innych specjalności lub bez specjalizacji, mających udokumentowany minimalny 10-letni staż pracy w POZ.

Świadczenia POZ udzielane są ubezpieczonym, którzy dokonali wyboru lekarza POZ poprzez złożenie deklaracji wyboru. W przypadku samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej, niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej i praktyk grupowych – listę ubezpieczonych sporządza się odrębnie dla każdego lekarza. Omawiany dokument wyraźnie stwierdza: „Lekarze po stażu mogą być zatrudniani w POZ bez możliwości zbierania list ubezpieczonych. Możliwość tę uzyskują dopiero po spełnieniu wymogów kwalifikacyjnych”.
Z powyższego wynika, że odnośnie lekarzy zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej, którzy nie mają specjalizacji w zakresie medycyny rodzinnej lub ogólnej, nie mają Io lub IIo specjalizacji w zakresie interny lub pediatrii albo nie mają 10-letniego stażu pracy w POZ, nie mogą być zbierane listy ubezpieczonych.
Zakład opieki zdrowotnej ma prawo, zgodnie z art. 12 tejże ustawy, udzielać świadczeń zdrowotnych po uzyskaniu wpisu do rejestru ZOZ.Integralną częścią rejestru jest zatwierdzony statut ZOZ, w którym określony jest zakres świadczeń zdrowotnych oraz oznaczenie kierownika zakładu ds. medycznych, którym może być jedynie lekarz o szczególnych kwalifikacjach określonych w tej ustawie. Kierownik ten odpowiada za prawidłowy sposób leczenia pacjentów ZOZ. Na podstawie art. 15 ww. ustawy organ rejestrujący ma uprawnienia kontrolne co do sposobu realizacji świadczeń zdrowotnych. Istotny jest również zapis art. 1 przedmiotowej ustawy mówiący o tym, iż ZOZ niezależnie od udzielania świadczeń zdrowotnych, uczestniczy w przygotowaniu osób do wykonywania zawodu medycznego, jak również do ich kształcenia. Tak więc z założeń ustawy o zakładach opieki zdrowotnej wynika, że w tych zakładach mogą pracować lekarze o niższych kwalifikacjach niż wymagane w warunkach ofertowych NFZ.
Zdaniem Prezydium Okręgowej Rady Lekarskiej w Warszawie, wprowadzenie wymogu mówiącego, że lekarze zatrudnieni w zakładach opieki zdrowotnej nie mogą udzielać świadczeń POZ, jeżeli nie spełniają wyżej przytoczonych wymogów kwalifikacyjnych, nie jest niczym uzasadnione. Przede wszystkim dotyczy to lekarzy, którzy obecnie specjalizują się w dziedzinie medycyny rodzinnej. Powstaje pytanie, w jaki sposób lekarze ci mają zdobyć kwalifikacje w dziedzinie medycyny rodzinnej, jeżeli nie będą mogli być zatrudnieni w zespołach opieki zdrowotnej POZ? Ponadto ze względu na ograniczoną liczbę lekarzy, którzy odbywają w różnych formach specjalizację w zakresie medycyny rodzinnej, należy wziąć pod uwagę również i tych lekarzy, którzy dotychczas pracowali w strukturach POZ w zakładach opieki zdrowotnej, a ze względu na brak miejsc stażowych nie zostali przyjęci na specjalizację w tej dziedzinie medycyny.
Dostosowanie się do wymogów NFZ w praktyce oznacza , iż tysiące lekarzy, którzy dotychczas udzielali świadczeń zdrowotnych objętych POZ w ramach zakładów opieki zdrowotnej, zostanie odsuniętych od wykonywania tych świadczeń, a w wyniku tego zostaną oni najczęściej zwolnieni z pracy.
Przedstawiając powyższe, Prezydium Okręgowej Rady Lekarskiej w Warszawie, działając na podstawie art. 24 ust. 2 w związku z art. 25 pkt 1b i art. 4 ust. 1 pkt 3, 5 i ust. 2 pkt 6, 10 i 11 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. nr 30, poz. 158 z późn. zm.) zwróciło się do ministra zdrowia – w trybie i na zasadach określonych w art. 151, 153 i 173 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2003 r. o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia (Dz. U. nr 45, poz. 391 ze zm.) – o podjęcie decyzji dotyczącej zniesienia w stosunku do lekarzy, zatrudnionych w strukturach POZ w zakładach opieki zdrowotnej, którzy nie są specjalistami w zakresie medycyny rodzinnej lub ogólnej albo nie mają Io lub IIo w zakresie interny i pediatrii, wymogu 10-letniego stażu w POZ.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza