28 stycznia 2005

Konkurs na stanowisko ordynatora

Zarządzenie dyrektora publicznego zakładu opieki zdrowotnej uprawnionego do stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego na stanowisko ordynatora oddziału szpitalnego, wydane sprzecznie z przepisami art. 3a ust. 1-3 rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzenie następuje w drodze konkursu oraz trybu przeprowadzenia konkursu (jednolity tekst: Dz. U. z 1996 r. nr 41, poz. 180 ze zm.), nie może unicestwić wyników wcześniejszego konkursu i pozbawić stanowiska ordynatora osoby, która ten konkurs wygrała.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2000 r., sygn. akt: I PKN 618/99

Barbara K. była zatrudniona na stanowisku ordynatora oddziału wewnętrznego. 25 październiku 1994 r. odbył się konkurs na stanowisko ordynatora. Konkurs wygrał Janusz W. Następnie Barbara K. została odwołana ze stanowiska ordynatora z dniem 7 listopada 1994 r., a jej stanowisko zajęła osoba, która wygrała konkurs.
Barbara K. przyjęła i podpisała nowy zakres czynności przewidziany dla stanowiska starszego asystenta poradni ogólnej. Ówczesny dyrektor Zakładu Opieki Zdrowotnej powierzył Barbarze K. pełnienie obowiązków ordynatora (p.o.). Kolejny dyrektor ZOZ zarządzeniem przywrócił powódkę na stanowisko ordynatora i unieważnił konkurs z dnia 25.10.1994 r.
Sąd Rejonowy uznał, że zarządzenie dyrektora w części unieważniającej konkurs na stanowiska ordynatorów z dnia 25 października 1994 r. zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa.
Powołane w tym zarządzeniu przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 91, poz. 408, obecnie zmienione) zawierają ogólne postanowienia dotyczące kompetencji dyrektora zakładu opieki zdrowotnej. Postanowienia te nie dawały jednak upoważnienia do unieważnienia konkursu na stanowiska ordynatorów, tym bardziej że zarządzenie miało działać ze skutkiem wstecznym.
W ocenie Sądu Okręgowego zarządzenie dyrektora ZOZ-u nie mogło skutecznie unieważnić konkursu na stanowisko ordynatora oddziału wewnętrznego, ponieważ § 3a ust. 1, 2 i 3 rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (Dz. U. nr 22, poz. 96 ze zm.) określa, kiedy postępowanie konkursowe jest nieważne i w jakim terminie należy zgłosić wniosek o stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego, natomiast zarządzenie, na które powołują się Barbara K. i Lech B., nie spełnia tych wymagań ani nie zachowuje terminów tam przewidzianych (14 dni do złożenia wniosku o stwierdzenie nieważności konkursu i 2 miesiące do ponownego ogłoszenia konkursu).

W wyniku kasacji Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Z rozporządzenia ministra zdrowia i opieki społecznej z dnia 5 marca 1992 r. w sprawie rodzaju stanowisk w publicznych zakładach opieki zdrowotnej, których obsadzanie następuje w drodze konkursu, oraz trybu przeprowadzania konkursu (jednolity tekst: Dz. U. z 1996 r. nr 41, poz. 180 ze zm.) wynika, że w publicznych zakładach opieki zdrowotnej postępowanie konkursowe przeprowadza się m.in. przy obsadzaniu stanowiska ordynatora (§ 1 ust. 1 pkt 2). Postępowanie konkursowe zarządza i ogłasza organ, który zatrudnia na stanowiskach określonych w rozporządzeniu, lub kierownik zakładu pracy (§ 2 ust. 1). Również wskazany organ lub kierownik zakładu pracy stwierdza nieważność postępowania konkursowego (art. 3a ust. 2). Z powyższej regulacji wynika więc, że osoba zajmująca stanowisko dyrektora zespołu opieki zdrowotnej była uprawniona do stwierdzenia nieważności postępowania konkursowego. Słusznie jednak Sąd Okręgowy powołał się na § 3a ust. 1-3 rozporządzenia i zauważył, że stwierdzenie tej nieważności może nastąpić na skutek wniosku zgłoszonego w terminie 14 dni od dnia wyłonienia kandydata przez komisję konkursową w drodze tajnego głosowania, a także w razie powstania wyraźnie określonych przyczyn. Ponadto stwierdzenie nieważności postępowania konkursowego wymaga ponownego ogłoszenia konkursu – nie później niż w ciągu 2 miesięcy. Chodzi bowiem o to, żeby stanowiska określone w rozporządzeniu były obsadzone w trybie przewidzianym w jego przepisach, a nie w jakikolwiek inny sposób. Nie wywołuje więc wątpliwości wniosek Sądu Okręgowego, że zarządzenie zostało wydane niezgodnie z prawem przewidującym warunki, przyczyny i terminy pozwalające stwierdzić nieważność postępowania konkursowego. Oznacza to zarazem, że wymienione zarządzenie nie mogło po upływie dwóch lat unicestwić wyników konkursu przeprowadzonego w dniu 25 października 1994 r., w następstwie którego na stanowisko ordynatora oddziału wewnętrznego został powołany lekarz Janusz W.

Rozporządzenie z dnia 5 marca 1992 r. przewiduje – co do zasady – obsadzanie stanowisk ordynatorów w drodze konkursu (z wyjątkiem określonym w art. 44a ust. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, Dz. U. nr 91, poz. 408 ze zm. oraz w § 8 ust. 3 rozporządzenia).

mec. Elżbieta BARCIKOWSKA-SZYDŁO

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza