22 września 2006

Wiedeński kongres alergologów

Miejscem 25. Kongresu Europejskiej Akademii Alergologii i Immunologii Klinicznej (EAACI) nieprzypadkowo był Wiedeń. W tym mieście żył i pracował Clemens von Pirquet, który równo 100 lat temu wprowadził do nomenklatury medycznej słowo: alergia, podając też jego pierwszą (nieco odbiegającą od obecnej) definicję. Von Pirquet znany jest również z opisu choroby posurowiczej i opracowania szczególnej techniki szczepień przeciwgruźliczych. W trakcie ceremonii otwarcia, a potem w wystąpieniach wykładowców podkreślano rocznicowy charakter tegorocznego kongresu oraz dokonania von Pirqueta.
Tematyka kongresu była bardzo szeroka, nie pominięto żadnego istotnego nurtu czy tematu współczesnej alergologii. Prezentowano je dla ponad 4 tys. uczestników w trakcie ponad 50 sesji, odbywających się w kilku salach gigantycznego Wiedeńskiego Centrum Kongresowego.
Księga streszczeń obejmuje ponad 1700 pozycji. Liczby te wskazują, że nawet przy dużym zaangażowaniu można było uczestniczyć tylko w znikomej części programu.
Kongresy EAACI, obok podobnych Amerykańskiej Akademii (AAACI), od lat mają rangę światową i należą do najważniejszych spotkań alergologów. Obecny kongres był wielkim sukcesem organizatorów, zwłaszcza prof. Rudolfa Valenty. Niewątpliwie stanowił najważniejsze wydarzenie edukacyjne i naukowe w tej dziedzinie. Przedstawiono na nim wyniki kilku wieloośrodkowych badań. Swoje prace zaprezentowało ok. 100 polskich lekarzy.
Dla mnie jedną z ciekawszych pod względem merytorycznym była sesja poświęcona problematyce alergii nosa. Wspaniali wykładowcy, dobre prezentacje, ciekawa dyskusja i spora frekwencja. Sesję prowadziła Glenis Scadding, znany alergolog z Royal National Throat, Nose and Ear Hospital w Londynie.
W pierwszym wykładzie Jean Bousquet na przykładzie alergicznych nieżytów nosa pokazał, że rozwój alergologii jako nauki przebiegał zarówno w sposób ewolucyjny, jak i rewolucyjny. Całość stanowiła solidny przegląd rozwoju wiedzy i poglądów o alergicznym nieżycie nosa, jego diagnozowaniu, profilaktyce i leczeniu.
W kolejnym wykładzie Michael Schatz przedstawił fakty świadczące o znaczeniu alergicznego nieżytu nosa we współczesnej medycynie. Przytoczył dane epidemiologiczne świadczące o tym, że choroba ta pod koniec XX wieku dotyczyła ok. 30% dorosłych
i 40% populacji dziecięcej. Omówił też wpływ alergicznego nieżytu nosa na jakość życia chorych. Zła kontrola tej choroby niesie za sobą poważne ograniczenia dla pacjentów, a przecież istnieje wiele skutecznych metod profilaktyki i leczenia, wśród których glikokortykosteroidy donosowe są obecnie najskuteczniejsze.
Następnie Jan Lotvall przedstawił nowy glikokortykosteroid donosowy – fuoranian flutykazonu (fluticasone fuorate), którego własności farmakokinetyczne i farmakodynamiczne oraz działanie przeciwzapalne są korzystniejsze niż innych preparatów z tej grupy. Budzi to uzasadnione nadzieje na postęp merytoryczny w zakresie m.in. poprawy skuteczności leczenia oraz – przy podawaniu raz na dobę – poprawy współpracy chorych z lekarzem. Lek ten, podawany donosowo, cechuje się też istotnym hamowaniem objawów ocznych, co jest bardzo korzystne, pozwala bowiem uniknąć polipragmazji.
Sesję podsumował Rober Nathan, który podkreślił, że przy alergicznym nieżycie nosa istnieje konieczność wychodzenia naprzeciw potrzebom pacjenta, a przedstawiony w poprzednim wykładzie lek stanowi dowód takiego myślenia.
26. Kongres Europejskiej Akademii Alergologii i Immunologii Klinicznej odbędzie się w 2007 r. w Goeteborgu. Warto też zaznaczyć, że w 2009 r. organizatorem Kongresu EAACI będzie Polska, a miejscem obrad – Warszawa. Ü

Jerzy KRUSZEWSKI

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza