20 października 2006

Epitafium

Dr Włodzimierz ANTYPOROWICZ
(1917-2006)

Można było na Nim polegać, liczyć na pomoc
w każdej sytuacji. Nigdy nie zawiódł swoich pacjentów ani personelu. Był wspaniałym człowiekiem i dżentelmenem. Potrafił pochylić się nad cierpieniem człowieka i umiejętność tę przekazał swoim uczniom. Chorzy Go kochali.

Włodzimierz Antyporowicz urodził się 7 października 1917 r. w Łunińcu, na Polesiu, w rodzinie kolejarskiej. Dyplom lekarski uzyskał na Uniwersytecie Lwowskim
w 1944 r., nostryfikował go w Poznaniu w 1946 r.
W latach studenckich pracował w Klinice Otolaryngologicznej Lwowskiej – do 1944 r. Po repatriacji przyjechał do Warszawy, gdzie został przyjęty do Kliniki Otolaryngologicznej powadzonej przez prof. Antoniego Dobrzańskiego.
W 1947 r., powołany do czynnej służby wojskowej, objął stanowisko ordynatora Oddziału Laryngologicznego Wojskowego Szpitala Klinicznego w Łodzi. Następnie był ordynatorem Oddziału Laryngologicznego w Lublinie – oddział ten zorganizował od podstaw.
Po ukończeniu służby wojskowej został ponownie przyjęty do Kliniki Otolaryngologicznej w Warszawie. Na stanowisku starszego asystenta przepracował 5 i pół roku. Zajmował się dydaktyką studentów Akademii Medycznej i lekarzy z Instytutu Dokształcania Kadr Lekarskich. Po obronie pracy doktorskiej pt. „Zaburzenia czynnościowe krtani w chorobach tarczycy” uzyskał tytuł doktora nauk medycznych.
W latach 1952-1954 pełnił funkcję ordynatora Oddziału Klinicznego. W 1960 r. wygrał konkurs na ordynatora Oddziału Laryngologicznego w Centralnym Szpitalu Kolejowym w Warszawie-Międzylesiu. Oddział ten stworzył od podstaw, wyposażając go w nowoczesny sprzęt medyczny. Na stanowisku ordynatora pracował 24 lata i 3 miesiące. Dał się poznać jako znakomity specjalista, operator i organizator pracy. Mobilizował do stałego kształcenia się swoich uczniów. Obdarzony ogromną intuicją, przez asystentów uważany za znakomitego lekarza, rzetelnego nauczyciela i dobrego człowieka. Bardzo towarzyski, lubiany przez kolegów, wszyscy czekali rokrocznie na Jego imieniny
i słynne faworki Pani Ireny – Żony Ordynatora.
Pracował również w Spółdzielni Lekarskiej na ul. Żurawiej. Niezależnie od wymienionych zajęć był wieloletnim konsultantem Szpitala Zakaźnego nr 1 i Sanatorium Przeciwgruźliczego w Świdrze i Otwocku.
Zajmował się także pracą społeczną – za działalność
w Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego, gdzie przez 31 lat (1952-1983) pełnił funkcję skarbnika, otrzymał honorowe członkostwo.
W okresie pracy zawodowej opublikował 17 prac naukowych oraz wygłosił wiele referatów na posiedzeniach naukowych w Klinice i Szpitalu Kolejowym.
Środowisko straciło wspaniałego lekarza i przyjaciela.

dr Elżbieta Rzepecka-Grabska

Dr Zbigniew MRÓZ

15 sierpnia 2006 r. zmarł nasz Kolega, współzałożyciel Lekarskiej Listy Dyskusyjnej SKIM, dr Zbigniew Mróz.

Jeszcze 14 sierpnia Zbyszek napisał na liście: „Każdy pragnie jednego… pragnie odrobiny ciepła”. To właśnie Zbyszek był ciepłym, dobrym towarzyszem. Wielu z nas znało Go tylko poprzez korespondencję na liście, niektórzy z nas mieli szczęście poznać Go osobiście. Bardzo był nam wszystkim bliski. Nauczył nas, że choroba, że dolegliwości fizyczne są bez znaczenia, jeśli potrafi się zachować ducha. I Zbyszek to potrafił!
Ogromnie będzie nam Go brakować.

przyjaciele ze SKIM-a

***

Z głębokim żalem żegnamy
naszą Koleżankę

Dr Ewę JABŁOŃSKĄ-JAGIEŁŁO

Sędziego Sądu Lekarskiego
w Warszawie
przez trzy kadencje
samorządu lekarskiego,
wspaniałego lekarza i człowieka.

Składamy wyrazy
głębokiego współczucia
mężowi, córce i synowi
Okręgowy Sąd Lekarski,
Okręgowa Rada Lekarska
w Warszawie

***

Koledze
Ryszardowi Majkowskiemu
Wiceprzewodniczącemu
Okręgowej Rady Lekarskiej
w Warszawie
serdeczne wyrazy współczucia
z powodu śmierci
MATKI
składają
przewodniczący
oraz koleżanki i koledzy
z Okręgowej Rady Lekarskiej,
pracownicy biura Izby
i redakcja „Pulsu”

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza