16 grudnia 2006

Nowe przepisy prawne

I. 29 września 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 4 września 2006 r. w sprawie powołania zespołu ekspertów do prac nad Centralną Bazą Świadczeń Opieki Zdrowotnej, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 1, poz. 67.

Zespoły eksperckie powołane do przygotowania opisów świadczeń opieki zdrowotnej są organami pomocniczymi ministra zdrowia.
Celem pracy zespołów jest dokonanie opisu, wg jednolitej, wypracowanej metodologii, wszystkich świadczeń opieki zdrowotnej realizowanych w Rzeczypospolitej Polskiej.
Opisy dokonane przez zespoły zostaną wykorzystane w toku dalszych prac Ministerstwa Zdrowia do określenia zakresu świadczeń finansowanych ze środków publicznych.
Do zadań zespołu należy:
– opracowanie metodologii opisu świadczeń opieki zdrowotnej oraz kryteriów wpisywania i wykreślania świadczeń opieki zdrowotnej z listy świadczeń finansowanych ze środków publicznych,
– opracowanie Centralnej Bazy Świadczeń Opieki Zdrowotnej (CBŚOZ) realizowanych w poszczególnych dziedzinach medycyny w polskim systemie opieki zdrowotnej,
– określenie w ramach CBŚOZ wykazu świadczeń o udowodnionej efektywności medycznej,
– przygotowanie metodologii wyceny świadczeń opieki zdrowotnej wchodzących w skład CBŚOZ, wybór zakładów opieki zdrowotnej stanowiących bazę badawczą kosztów wytworzenia świadczeń opieki zdrowotnej oraz koordynacja i weryfikacja wyceny świadczeń opieki zdrowotnej prowadzonych przez wybrane zakłady opieki zdrowotnej.

II. 29 września 2006 r. weszło w życie zarządzenie ministra zdrowia z dnia 11 września 2006 r. w sprawie zakresu czynności sekretarza stanu oraz podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia, opublikowane w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia nr 14, poz. 69.
III. 29 września 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z dnia 26 września 2006 r. w sprawie orzekania o zdolności do służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego oraz właściwości i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 176, poz. 1304.

Rozporządzenie określa:
1) właściwości wojskowych komisji lekarskich w sprawach orzekania o zdolności do służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego oraz o związku albo braku związku chorób i ułomności oraz śmierci z tą służbą,
2) tryb kierowania do wojskowych komisji lekarskich,
3) warunki orzekania w sprawach, o których mowa wyżej,
4) tryb orzekania w tych sprawach,
5) właściwość organów i tryb uchylania orzeczeń wojskowych komisji lekarskich w ramach nadzoru,
6) wykaz chorób i ułomności uwzględniany przy orzekaniu o zdolności do służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego.

IV. 1 października 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z dnia 25 września 2006 r.
w sprawie wykazu chorób i schorzeń pozostających w związku ze służbą
w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 176, poz. 1303.

V. 1 października 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra obrony narodowej z dnia 27 września 2006 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o zdolności do zawodowej służby wojskowej oraz właściwości
i trybu postępowania wojskowych komisji lekarskich w tych sprawach, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 177, poz. 1314.

VI. 11 października 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra finansów
z dnia 28 września 2006 r. w sprawie wysokości opłaty prowizyjnej za podejmowanie czynności związanych z udzielaniem publicznym zakładom opieki zdrowotnej pożyczek z budżetu państwa oraz wysokości wynagrodzenia za nadzorowanie wykonywania umów
o pożyczkę, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 183, poz. 1360.

VII. 18 października 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 13 września 2006 r. w sprawie trybu przeprowadzania kontroli jednostek uprawnionych do potwierdzania właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 178, poz. 1321.

Przeprowadzenie kontroli ma na celu ustalenie stanu faktycznego w zakresie działalności jednostki uprawnionej do potwierdzania właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu, udokumentowanie, dokonanie oceny, w szczególności spełniania wymagań dot. sprzętu umożliwiającego przeprowadzenie badań niezbędnych do ustalenia właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu, wykwalifikowanej kadry naukowej dającej rękojmię właściwej oceny wyników badań, odpowiedniej do przeprowadzania badań bazy lokalowej, wskazanie osób odpowiedzialnych za stwierdzone nieprawidłowości, jeżeli takie miały miejsce, oraz sformułowanie wniosków i zaleceń pokontrolnych.
Osobą przeprowadzającą kontrolę jest upoważniony przez ministra zdrowia pracownik urzędu obsługującego ministra zdrowia lub inną osobę, którą minister zdrowia upoważnił do przeprowadzenia kontroli.
Minister zdrowia zawiadamia kierownika kontrolowanej jednostki o planowanej kontroli najpóźniej w chwili rozpoczęcia kontroli.

Zawiadomienie zawiera:
– nazwę kontrolowanej jednostki, w której przeprowadzana będzie kontrola,
– imię i nazwisko osoby przeprowadzającej kontrolę,
– podmiot i zakres kontroli wraz z terminem jej rozpoczęcia i zakończenia.

W zawiadomieniu minister zdrowia może wystąpić o dokonanie określonych czynności, w tym przygotowanie wskazanych dokumentów, zestawień lub obliczeń.
Osoba przeprowadzająca kontrolę:
1) przeprowadza kontrolę w przedmiocie i zakresie wskazanych w zawiadomieniu,
2) dokonuje w sposób obiektywny ustaleń kontroli oraz rzetelnie je dokumentuje,
3) sporządza dokumenty, w tym protokół kontroli oraz projekt wystąpienia pokontrolnego,
4) prowadzi postępowanie w sprawie zastrzeżeń zgłoszonych do ustaleń zawartych w protokole kontroli,
5) wykonuje inne czynności w zakresie postępowania kontrolnego zlecone przez ministra zdrowia.
W ramach kontroli osoba przeprowadzająca kontrolę ma prawo do:
1) swobodnego wstępu do obiektów
i pomieszczeń kontrolowanej jednostki oraz poruszania się po tych obiektach i pomieszczeniach,
2) wglądu do wszystkich dokumentów oraz innych materiałów związanych z przedmiotem i w zakresie kontroli,
3) sprawdzenia, czy kwalifikacje kadry naukowej dają rękojmię właściwej oceny wyników badań,
4) sprawdzania przebiegu czynności
w zakresie potwierdzania właściwości leczniczych naturalnych surowców leczniczych i właściwości leczniczych klimatu,
5) żądania od kierownika i pracowników kontrolowanej jednostki ustnych i pisemnych wyjaśnień,
6) korzystania z pomocy specjalistów wskazanych przez ministra zdrowia,
7) zabezpieczenia dowodów zebranych w toku kontroli.

Kierownik kontrolowanej jednostki zapewnia:
– terminowe przedstawienie na żądanie osoby przeprowadzającej kontrolę dokumentów i materiałów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli oraz udzielanie wyjaśnień,
– warunki i środki niezbędne do sprawnego przeprowadzenia kontroli, w tym udostępnianie urządzeń technicznych oraz, w miarę możliwości, oddzielne pomieszczenia z odpowiednim wyposażeniem.
Osoba przeprowadzająca kontrolę dokonuje ustaleń stanu faktycznego na podstawie zebranych w toku kontroli dowodów.
Dowodami są w szczególności: dokumenty, wyniki oględzin, opinie specjalistów oraz wyjaśnienia i oświadczenia.
Osoba przeprowadzająca kontrolę może żądać od kierownika kontrolowanej jednostki niezbędnych do kontroli odpisów, kserokopii oraz wyciągów z dokumentów oraz zestawień i obliczeń sporządzonych na podstawie dokumentów.
Osoba przeprowadzająca kontrolę dokumentuje przebieg i wyniki czynności kontrolnych w założonych w tym celu aktach kontroli, które obejmują:
– wykaz ich zawartości, z podaniem nazw dokumentów i wskazaniem odpowiednich stron,
– informacje dotyczące zebranych w toku kontroli dowodów.

W razie potrzeby osoba przeprowadzająca kontrolę może przeprowadzić oględziny.
Oględziny przeprowadza się w obecności kierownika kontrolowanej jednostki lub upoważnionej przez niego osoby.
Pracownicy kontrolowanej jednostki udzielają, w wyznaczonym przez osobę przeprowadzającą kontrolę terminie, wyjaśnień ustnych lub pisemnych w sprawach dotyczących przedmiotu kontroli. Osoba przeprowadzająca kontrolę sporządza protokół ustnych wyjaśnień.
Odmowa udzielenia wyjaśnień przez pracowników kontrolowanej jednostki może nastąpić jedynie w przypadkach, gdy wyjaśnienia mają dotyczyć faktów
i okoliczności, których ujawnienie mogłoby narazić na odpowiedzialność karną, dyscyplinarną lub majątkową wezwanego do złożenia wyjaśnień albo jego małżonka lub osobę pozostającą z nim faktycznie we wspólnym pożyciu, krewnych i powinowatych do drugiego stopnia, albo osoby związane z nim z tytułu przysposobienia, opieki lub kurateli.
W razie ujawnienia w toku kontroli okoliczności wskazujących na popełnienie przestępstwa lub wykroczenia albo przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, albo też naruszenia dyscypliny finansów publicznych – osoba przeprowadzająca kontrolę niezwłocznie informuje o tym na piśmie ministra zdrowia.
Dokonane podczas kontroli ustalenia osoba przeprowadzająca kontrolę opisuje w protokole kontroli w terminie 14 dni od dnia zakończenia kontroli.
Protokół kontroli powinien zawierać:
– oznaczenie kontrolowanej jednostki, jej siedzibę i adres, imię i nazwisko kierownika, z uwzględnieniem zmian zaistniałych w okresie objętym kontrolą,
– imię i nazwisko, stanowisko służbowe osoby przeprowadzającej kontrolę oraz numer i datę upoważnienia do kontroli,
– datę rozpoczęcia i zakończenia kontroli w kontrolowanej jednostce, z wymienieniem dni przerw w kontroli,
– określenie przedmiotu kontroli,
– opis stwierdzonego w wyniku kontroli stanu faktycznego,
– wskazanie podstaw dokonanych ustaleń, z powołaniem odpowiednich stron akt kontroli,
– pouczenie o prawie, sposobie i terminie zgłoszenia zastrzeżeń do ustaleń zawartych w protokole kontroli oraz o prawie do odmowy podpisania protokołu,
– wzmiankę o zgłoszeniu zastrzeżeń oraz o stanowisku zajętym wobec nich przez osobę przeprowadzającą kontrolę,
– omówienie dokonanych w protokole kontroli poprawek, skreśleń i uzupełnień,
– wzmiankę o doręczeniu protokołu kontroli kierownikowi kontrolowanej jednostki,
– adnotację o wpisie do książki kontroli w kontrolowanej jednostce,
– parafy osoby przeprowadzającej kontrolę i kierownika kontrolowanej jednostki na każdej stronie protokołu,
– w razie odmowy podpisania protokołu kontroli – wzmiankę o tym fakcie.
Protokół kontroli sporządza się w dwóch jednobrzmiących egzemplarzach.
Jeden egzemplarz protokołu kontroli przekazuje się, za pośrednictwem odbioru, kierownikowi kontrolowanej jednostki lub osobie przez niego upoważnionej, a drugi włącza się do akt kontroli.
Protokół kontroli podpisują osoba przeprowadzająca kontrolę i kierownik kontrolowanej jednostki.
Kierownikowi kontrolowanej jednostki przysługuje prawo zgłoszenia, przed podpisaniem protokołu kontroli, w terminie 3 dni od dnia jego otrzymania, pisemnych, umotywowanych zastrzeżeń dotyczących ustaleń zawartych w protokole.
Zastrzeżenia są poddawane analizie przez osobę przeprowadzającą kontrolę.
Osoba przeprowadzająca kontrolę podejmuje dodatkowe czynności kontrolne, jeżeli z analizy zastrzeżeń wynika taka potrzeba.
Jeżeli osoba przeprowadzająca kontrolę stwierdzi zasadność zastrzeżeń, dokonuje zmian w protokole kontroli.
W razie nieuwzględnienia zastrzeżeń,
w całości lub w części, osoba przeprowadzająca kontrolę przekazuje na piśmie swoje stanowisko zgłaszającemu zastrzeżenia i załącza je do protokołu kontroli.
Kierownik kontrolowanej jednostki może odmówić podpisania protokołu kontroli, składając, w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania, wyjaśnienie przyczyn tej odmowy.
Odmowa podpisania protokołu kontroli przez kierownika kontrolowanej jednostki nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez osobę przeprowadzającą kontrolę i sporządzenia wystąpienia pokontrolnego.
W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń powyższy termin biegnie od dnia doręczenia kierownikowi kontrolowanej jednostki stanowiska osoby przeprowadzającej kontrolę wobec zastrzeżeń.
Po zakończeniu kontroli osoba przeprowadzająca kontrolę sporządza projekt wystąpienia pokontrolnego, który zawiera ocenę działalności kontrolowanej jednostki wynikającą z ustaleń zawartych w protokole kontroli, opis przyczyn powstania, zakresu i skutków stwierdzonych nieprawidłowości oraz osoby za nie odpowiedzialne, a także uwagi, wnioski i zalecenia w sprawie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości.
Osoba przeprowadzająca kontrolę w terminie 14 dni od sporządzenia protokołu kontroli przekazuje ministrowi zdrowia projekt wystąpienia pokontrolnego.
Minister zdrowia kieruje niezwłocznie wystąpienie pokontrolne do kierownika kontrolowanej jednostki celem jego realizacji.
Kierownik kontrolowanej jednostki, któremu przekazano wystąpienie pokontrolne, w terminie określonym w tym wystąpieniu, nie dłuższym niż 14 dni, informuje ministra zdrowia o sposobie wykorzystania uwag i wniosków oraz realizacji zaleceń,
a także o podjętych działaniach lub przyczynach niepodjęcia tych działań.

VIII. 19 października 2006 r. weszło w życie zarządzenie nr 152 prezesa Rady Ministrów z dnia 2 października 2006 r. zmieniające zarządzenie
w sprawie nadania statutu Ministerstwu Zdrowia, opublikowane w Monitorze Polskim nr 67, poz. 689.

W skład Ministerstwa Zdrowia wchodzi dodatkowo Departament Funduszy Strukturalnych i Programów Pomocowych.

IX. 20 października 2006 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia
z dnia 21 sierpnia 2006 r. w sprawie określenia wzoru oraz szczegółowych zasad i trybu nadawania odznaki ho-norowej „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi”, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 180, poz. 1324.

Odznakę honorową „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi” nadaje się na pisemny wniosek jednostek organizacyjnych Polskiego Czerwonego Krzyża, stowarzyszeń i klubów zrzeszających honorowych dawców krwi oraz jednostek organizacyjnych publicznej służby krwi.
Do wniosku załącza się dokument wydany przez jednostkę publicznej służby krwi, potwierdzający oddanie określonej ilości krwi lub odpowiadającej tej objętości ilości innych jej składników.
Rozporządzenie określa trzy wzory odznaki honorowej „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi”, nadawanej honorowemu dawcy krwi:
– kobiecie, która w dowolnym okresie oddała od 5 do 15 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników, albo
– mężczyźnie, który w dowolnym okresie oddał od 6 do 18 litrów krwi lub odpowiadającą tej objętości ilość innych jej składników.
Osoba wyróżniona otrzymuje legitymację stwierdzającą nadanie odznaki honorowej „Zasłużony Honorowy Dawca Krwi”.

X. 20 października 2006 r. weszło
w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 21 sierpnia 2006 r. w sprawie szczegółowych warunków bezpiecznej pracy z urządzeniami radiologicznymi, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 180, poz. 1325.

Rozporządzenie określa wymagania dla pracowni, gabinetów rentgenowskich, ambulansów i aparatów rentgenowskich.
Wysokość gabinetu rentgenowskiego nie może być mniejsza niż 2,5 m.
Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym zainstalowany jest diagnostyczny zestaw rentgenowski wyposażony w oddzielną lampę, nie może być mniejsza niż 15 m2. Na każdą następną lampę należy przeznaczyć dodatkowo co najmniej 5 m2.
Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym zainstalowany jest zestaw rentgenowski do radiologii zabiegowej, nie może być mniejsza niż 20 m2.
Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym jest zainstalowany: aparat rentgenowski stomatologiczny; aparat mammograficzny; aparat do densytometrii kości – nie może być mniejsza niż 8 m2; na każdy następny spośród tych aparatów, zainstalowany w tym samym gabinecie, należy dodatkowo przeznaczyć 4 m2.
Powierzchnia gabinetu rentgenowskiego, w którym zainstalowany jest zestaw rentgenowski do terapii powierzchniowej, nie może być mniejsza niż 15 m2.
Do powierzchni gabinetów rentgenowskich nie wlicza się powierzchni sterowni, jeżeli znajduje się ona w wydzielonym pomieszczeniu.
Dopuszcza się zmniejszenie powierzchni pomieszczeń o 5%.
Gabinety rentgenowskie są wyposażone w wentylację zapewniającą co najmniej 1,5-krotną wymianę powietrza
w ciągu godziny.
Pracownie rentgenowskie wyposażone
w aparaty rentgenowskie przeznaczone do wykonywania zabiegów z zakresu radiologii zabiegowej są wyposażone w wentylację zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach rozporządzenia ministra zdrowia z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia
i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 116, poz. 985 ze zm.).
Gabinety z diagnostycznymi aparatami rentgenowskimi są wyposażone w ostrzegawczą sygnalizację świetlną umieszczoną na drzwiach gabinetu, włączaną równocześnie z zasilaniem generatora.
Powyższego przepisu nie stosuje się:
– w przypadku gdy ekspozycja jest wykonywana zza jedynych drzwi prowadzących do gabinetu rentgenowskiego,
– w medycznych gabinetach stomatologicznych wyposażonych w aparaty rentgenowskie,
– w gabinetach, w których są używane aparaty rentgenowskie służące wyłącznie do densytometrii kości.
Diagnostyczne, zabiegowe i terapeutyczne pracownie rentgenowskie są wyposażone w sprzęt ochronny przed promieniowaniem rentgenowskim, dobrany do typu zainstalowanych aparatów rentgenowskich i rodzaju wykonywanych badań lub zabiegów radiologicznych.
W pracowni rentgenowskiej znajduje się w oryginale lub uwierzytelnionych odpisach:
1) zezwolenie na uruchomienie i stosowanie aparatów rentgenowskich znajdujących się w pracowni oraz uruchomienie pracowni,
2) projekt pracowni lub gabinetu (rzuty pomieszczeń) wraz z projektem i opisem osłon stałych oraz wentylacji, zatwierdzonym przed uruchomieniem aparatu rentgenowskiego przez właściwego państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego przy uzgadnianiu dokumentacji projektowej,
3) dokumentacja techniczna dotycząca budowy, działania i obsługi aparatów rentgenowskich, w tym także urządzeń sygnalizujących i blokujących,
4) instrukcje obsługi i świadectwa wzorcowania aparatury dozymetrycznej, jeżeli znajdują się w wyposażeniu pracowni,
5) protokoły pomiarów dozymetrycznych,
6) protokoły pokontrolne,
7) dokumenty programu bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej oraz instrukcja ochrony radiologicznej, określona w załączniku nr 3 do rozporządzenia, opracowana zgodnie z wytycznymi określonymi
w załączniku nr 2 do rozporządzenia,
8) zapisy dotyczące wewnętrznych testów kontroli parametrów technicznych aparatów rentgenowskich i obróbki błon rentgenowskich w ciemni oraz dokumenty spełniania testów akceptacyjnych urządzeń nowo instalowanych,
9) ewidencja:
a) osób zatrudnionych w pracowni rentgenowskiej w podziale na odpowiednie kategorie narażenia,
b) dawek otrzymywanych przez pracowników,
c) orzeczeń lekarskich stwierdzających brak przeciwwskazań do pracy pracowników na określonym stanowisku,
10) program szkolenia i dokumenty potwierdzające jego realizację.
W pracowni rentgenowskiej dostępny jest także zbiór przepisów prawnych dotyczących ochrony radiologicznej i zasad stosowania źródeł promieniowania jonizującego w medycynie.
W podmiocie, w którym aparat rentgenowski jest stosowany bez uruchomienia pracowni rentgenowskiej, powyższe dokumenty są dostępne u inspektora ochrony radiologicznej.
W jednostce ochrony zdrowia udzielającej świadczeń zdrowotnych z zakresu badań diagnostycznych i leczenia produktami radiofarmaceutycznymi tworzy się zakład (pracownię) medycyny nuklearnej.
W zakładzie wyznacza się:
– obszar przechowywania i preparacji produktów radiofarmaceutycznych,
– obszar obsługi pacjenta,
– obszar działalności klinicznej – w przypadku leczenia stacjonarnego.
W wymienionych obszarach znajdują się pracownie izotopowe spełniające wymagania określone przepisami wydanymi na podstawie art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 2000 r. Prawo atomowe.
Personel oraz pacjenci przebywający na terenie zakładu są obowiązani przestrzegać instrukcji mających na celu ograniczenie narażenia na promieniowanie jonizujące, opracowanej zgodnie z zaleceniami konsultanta krajowego w dziedzinie medycyny nuklearnej.
Personel zakładu stosujący otwarte źródła jodu-131 dla leczenia raka tarczycy podlega wewnętrznej kontroli zawartości jodu promieniotwórczego w gruczole tarczowym.
Częstotliwość kontroli uzależnia się od stopnia zagrożenia skażeniami wewnętrznymi jodem-131.
Nadzór w zakresie ochrony radiologicznej pacjenta sprawuje właściwy miejscowo państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.
W ramach sprawowanego nadzoru państwowy wojewódzki inspektor sanitarny przeprowadza kontrolę w jednostkach ochrony zdrowia udzielających świadczeń zdrowotnych w zakresie diagnostyki i leczenia z wykorzystaniem promieniowania jonizującego, nie rzadziej niż raz na 4 lata.
Zakres kontroli obejmuje:
– ocenę stanu urządzeń radiologicznych używanych do diagnostyki lub terapii,
– porównanie stanu aktualnego z wymaganiami niezbędnymi do uzyskania zgody na prowadzenie działalności związanej z narażeniem na promieniowanie jonizujące w celach medycznych.
W ramach przeprowadzanej kontroli państwowy wojewódzki inspektor sanitarny ma również prawo przeprowadzić, w zależności od potrzeb, niezależne pomiary w zakresie wewnętrznych testów kontroli parametrów fizycznych urządzeń radiologicznych.
Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny może w uzasadnionych przypadkach wyrazić zgodę na odstępstwo od określonych w rozporządzeniu wymagań dla działających w dniu wejścia w życie rozporządzenia pracowni rentgenowskich
i aparatów rentgenowskich, pod warunkiem że skutki odstępstw nie spowodują przekroczenia dawek granicznych promieniowania jonizującego dla pracowników oraz osób z ogółu ludności.
Odstępstwo może być udzielone na okres nie dłuższy niż do dnia 31 grudnia 2006 r.
Zgodnie z przepisami rozporządzenia ambulans rentgenowski oznacza pojazd z zainstalowanym zestawem rentgenowskim wykorzystywanym do celów medycznych; zestaw rentgenowski oznacza aparat lub zestaw aparatury składającej się z urządzeń przeznaczonych do wytwarzania i wykorzystywania promieniowania rentgenowskiego, w których źródłem promieniowania jonizującego jest lampa rentgenowska; pracownia rentgenowska oznacza pomieszczenie pracowni rentgenowskiej, w którym zainstalowana jest na stałe co najmniej jedna lampa rentgenowska.

XI. 25 października 2006 r. został opublikowany w Dzienniku Ustaw nr 193, poz. 1428 wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 października 2006 r., sygnatura akt K 25/05.

Wyrok dotyczył zgodności art. 4a ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 grudnia 1994 r.
o negocjacyjnym systemie kształtowania przyrostu przeciętnych wynagrodzeń u przedsiębiorców oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. nr 1 z 1995 r., poz. 2 ze zm.) w zakresie, w jakim nie uwzględnia w przewidywanej podwyżce dla pracowników samodzielnych publicznych zakładów opieki zdrowotnej podwyższenia wynagrodzenia za dyżury medyczne, pełnione w tych zakładach przez lekarzy (i inne osoby), z art. 32 ust. 1 i 2 Konstytucji. Ü

mec.
Beata Kozyra-ŁukasiAk
Autorka jest radcą prawnym
Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza