10 czerwca 2007

Stomatologia: Specjalizacje dla lekarzy dentystów

System kształcenia specjalizacyjnego lekarzy dentystów budzi w naszym środowisku ogromne emocje. Szczególnie wśród młodych lekarzy pragnących podnosić swoje kwalifikacje zawodowe poprzez specjalizowanie się w wybranej dziedzinie stomatologii. Nadszedł czas, by postawić pytanie o szanse lekarzy dentystów na zdobycie tytułu specjalisty i o dostęp do specjalizacji. Warto też poruszyć temat możliwości zaspokojenia potrzeb społeczeństwa w zakresie opieki stomatologicznej poprzez odpowiedni profil kształcenia podyplomowego lekarzy dentystów.

Przypomnę przepisy regulujące tryb uzyskania specjalizacji przez lekarzy dentystów.
Na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty z dn. 5 grudnia 1996 r. (Dz. U. z 2002 r. nr 21, poz. 204 z późn. zm.) minister zdrowia wydał rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów z dn. 20 października 2005 r. (Dz. U. z 2005 r. nr 213, poz. 1779, zm. 19.01.07; Dz. U. z 2007 r. nr 13, poz. 85). Jakie najważniejsze informacje zawarto w tym dokumencie?
Wykaz specjalności lekarsko-dentystycznych w podstawowych dziedzinach medycyny, które mogą być uzyskiwane przez lekarzy dentystów, obejmuje: 1. chirurgię stomatologiczną, 2. chirurgię szczękowo–twarzową, 3. ortodoncję, 4. periodontologię, 5. protetykę stomatologiczną,
6. stomatologię dziecięcą, 7. stomatologię zachowawczą z endodoncją, 8. zdrowie publiczne, 9. epidemiologię.
Każda z tych specjalizacji może być odbywana na podstawie:
1) umowy o pracę, zawartej z jednostką organizacyjną prowadzącą specjalizację na czas określony, w celu doskonalenia zawodowego, zwanej rezydenturą;
2) umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony lub określony okresem trwania specjalizacji z jednostką organizacyjną prowadzącą specjalizację;
3) płatnego urlopu szkoleniowego udzielanego pracownikowi na czas trwania określonej specjalizacji;
4) poszerzenia zajęć programowych dziennych studiów doktoranckich o program specjalizacji zgodny z kierunkiem tych studiów i udzielonego urlopu szkoleniowego lub urlopu bezpłatnego;
5) umowy o pracę, zawartej z jednostką organizacyjną zapewniającą realizację części programu specjalizacji i udzielającą pracownikowi płatnych urlopów szkoleniowych na czas niezbędny do zrealizowania pozostałej części programu specjalizacji w innej jednostce;
6) umowy cywilnoprawnej o szkolenie specjalizacyjne (jednostka organizacyjna prowadząca specjalizację nie pobiera od lekarza opłat za to szkolenie – wolontariat).

Lekarz dentysta może rozpocząć specjalizację w wybranej specjalności, jeżeli:
– uzyskał prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
– został zakwalifikowany do jej odbywania w wyniku postępowania kwalifikacyjnego.

W celu przystąpienia do postępowania kwalifikacyjnego lekarz składa wniosek o rozpoczęcie specjalizacji w danej dziedzinie do Wojewódzkiego Centrum Zdrowia Publicznego (WCZP).
Lekarz ubiegający się o odbywanie specjalizacji może być w danym terminie dopuszczony do postępowania kwalifikacyjnego tylko w jednej dziedzinie medycyny i tylko w jednym WCZP.
W tym samym czasie może odbywać tylko jedną specjalizację.
Postępowanie kwalifikacyjne jest przeprowadzane przez WCZP dwa razy w roku, w terminach: 1.05-30.06 oraz 1.12-31.01.
Wniosek należy złożyć do 31 stycznia – w przypadku LDEP w sesji wiosennej; lub 31 sierpnia – w przypadku LDEP w sesji jesiennej.
WCZP przekazuje listę lekarzy zgłoszonych do Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego do Centrum Egzaminów Medycznych (CEM). W dalszej kolejności dyrektor CEM zawiadamia zdającego o terminie i miejscu przeprowadzenia egzaminu, nie później niż 14 dni przed jego rozpoczęciem.
Wnioski o rozpoczęcie specjalizacji należy składać w WCZP w terminach do 30 kwietnia i do 30 listopada każdego roku.

Postępowanie kwalifikacyjne obejmuje ocenę formalną wniosku o rozpoczęcie specjalizacji oraz postępowanie konkursowe.
Postępowanie konkursowe składa się z dwóch części:
– dla lekarzy bez specjalizacji / lekarzy ubiegających się o rezydenturę: rozmowy kwalifikacyjnej oraz wyniku Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego;
– dla lekarzy mających I lub II stopień specjalizacji albo tytuł specjalisty w innym trybie niż rezydentura: rozmowy kwalifikacyjnej oraz wyniku egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji.
Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadzają powoływane i odwoływane przez właściwego wojewodę Państwowe Komisje Specjalizacyjne (PKS).
W skład PKS wchodzą lekarze specjaliści w dziedzinie objętej postępowaniem kwalifikacyjnym, a w szczególności:
– właściwy konsultant wojewódzki lub jego przedstawiciel, jako przewodniczący komisji;
– przedstawiciel właściwej ORL;
– przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego.

Wynik postępowania kwalifikacyjnego stanowi sumę maksymalnej liczby punktów uzyskanych z rozmowy kwalifikacyjnej i LDEP albo egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji.
Maksymalne liczby punktów:
1) z rozmowy kwalifikacyjnej – 15 pkt; rozmowa składa się z 3 pytań (1 pytanie motywacyjne oraz 2 pytania z zakresu wybranej specjalności);
2) z LDEP – 200 pkt;
3) z egzaminu specjalizacyjnego – od 116 do 200 pkt w zależności od oceny uzyskanej na egzaminie specjalizacyjnym.

Na podstawie przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego oraz uwzględniając liczby miejsc szkoleniowych, PKS sporządza listy lekarzy zakwalifikowanych do odbywania określonej specjalizacji i przedstawia je wojewodzie do zatwierdzenia.
Zatwierdzone listy, po wprowadzeniu kodu w miejsce danych osobowych lekarza, udostępnia się do wglądu w siedzibie WCZP.
Od decyzji PKS lekarz może się odwołać do właściwego wojewody w terminie 14 dni od dnia zakończenia postępowania.

Tak w skrócie przedstawia się „droga przez mękę”, czyli kolejne kroki, które pozwolą rozpocząć realizację wymarzonej specjalizacji. Niestety, jak wiemy, to szczęście spotyka tylko nielicznych. Dlaczego tak się dzieje? Dlaczego dostęp do szkolenia specjalizacyjnego jest tak poważnie utrudniony? Zależy nam na tym, by poznać Wasze opinie.

lek. dent.
Katarzyna
LEWTAK

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza