17 października 2008

Nowe przepisy prawne

I. 26 lipca 2008 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniobiorców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 123, poz. 801.
Rozporządzenie określa zakres niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, w tym sposób obliczania średniego czasu oczekiwania na udzielenie świadczenia opieki zdrowotnej, szczegółowy sposób rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania ministrowi zdrowia, Narodowemu Funduszowi Zdrowia lub innemu podmiotowi zobowiązanemu do finansowania świadczeń ze środków publicznych, w tym także rodzaje wykorzystywanych nośników informacji oraz wzory dokumentów.
Świadczeniodawcy udzielający świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na zasadach i w zakresie określonych w ustawie tworzą i prowadzą w formie elektronicznej rejestr świadczeń opieki zdrowotnej.
W rejestrze świadczeń gromadzone są dane charakteryzujące każde udzielone świadczenie opieki zdrowotnej, finansowane ze środków publicznych na zasadach i w zakresie określonym w ustawie.
Rejestr świadczeń obejmuje następujące dane dotyczące udzielonego świadczenia zdrowotnego:
– charakteryzujące osobę, której udzielono świadczenia zdrowotnego,
– kod świadczenia, wynikający z powiązania kodu funkcji ochrony zdrowia oraz kodu jednostki statystycznej, określony w załączniku do rozporządzenia,
– kod przyczyny głównej według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych Rewizja Dziesiąta,
– kody nie więcej niż trzech przyczyn współistniejących, istotnych dla udzielenia tego świadczenia zdrowotnego według Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych Rewizja Dziesiąta, jeżeli świadczenie zdrowotne zostało udzielone w oddziale szpitalnym,
– kody zrealizowanych istotnych procedur medycznych według Międzynarodowej Klasyfikacji Procedur Medycznych Rewizja Dziewiąta, z wyłączeniem świadczeń zdrowotnych
z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej; a jeżeli kod dotyczy procedury dokonania przeszczepu – dodatkowo datę wykonania przeszczepu,
– datę rozpoczęcia udzielania świadczenia zdrowotnego,
– datę zakończenia udzielania świadczenia zdrowotnego,
– liczbę dni lub osobodni, w których udzielano świadczenia zdrowotnego – w przypadku gdy jednostką statystyczną,
o której mowa w pkt 2, jest osoba leczona, cykl leczenia lub sesja,
– datę wpisu na listę oczekujących na udzielenie świadczenia oraz kryterium medyczne, zastosowane przy wyznaczaniu terminu – jeżeli udzielone świadczenie jest przyczyną skreślenia z listy,
– identyfikator świadczeniodawcy udzielającego świadczenia zdrowotnego,
– identyfikator osoby udzielającej świadczenia zdrowotnego lub osoby odpowiedzialnej za jego udzielenie, na który składa się:
a) numer prawa wykonywania zawodu, a w przypadku gdy osoba wykonuje zawód medyczny, dla którego nie jest przyznawany numer prawa wykonywania zawodu – numer PESEL,
b) kod przynależności do danej grupy zawodowej,
– charakteryzujące skierowanie lub zlecenie, jeżeli świadczenie zdrowotne zostało udzielone na podstawie skierowania lub zlecenia:
a) datę wystawienia skierowania lub zlecenia,
b) identyfikator skierowania lub zlecenia, jeżeli występuje,
c) identyfikator świadczeniodawcy wystawiającego skierowanie lub zlecenie albo pełna nazwa innego podmiotu uprawnionego do zlecania świadczeń finansowanych ze środków publicznych,
d) numer prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty lub felczera wystawiającego skierowanie lub zlecenie,
– kod trybu przyjęcia osoby, której udzielono świadczenia zdrowotnego – w przypadku udzielenia świadczenia w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej,
– kod badania, w przypadku gdy jednostką statystyczną jest badanie:
a) kod określony w tabeli nr 1 załącznika nr 6 do rozporządzenia – w przypadku badania laboratoryjnego lub diagnostycznego wykonanego w podstawowej opiece zdrowotnej,
b) kod określony w tabeli nr 2 załącznika nr 6 do rozporządzenia – w przypadku badania diagnostycznego obrazowego wykonanego w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej.
Ponadto rozporządzenie określa dane objęte rejestrem w przypadku, gdy jednostką statystyczną jest pobyt w oddziale szpitalnym oraz gdy jednostką statystyczną jest wyjazd ratunkowy, a także świadczenie zdrowotne rzeczowe, które zostało udzielone na podstawie zlecenia potwierdzającego uprawnienie do zaopatrzenia w wyroby medyczne będące przedmiotami ortopedycznymi, świadczenie zdrowotne rzeczowe polegające na dokonaniu naprawy przedmiotu ortopedycznego, świadczenie towarzyszące, które zostało udzielone na podstawie zlecenia na przejazd środkiem transportu sanitarnego.
Niezależnie od danych, o których mowa wyżej, świadczeniodawca gromadzi w rejestrze świadczeń w odniesieniu do każdego udzielonego świadczenia:
– identyfikator podmiotu zobowiązanego do finansowania świadczeń ze środków publicznych,
– identyfikator umowy zawartej między podmiotem zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych a świadczeniodawcą,
– kod dla świadczenia, określony przez podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń ze środków publicznych, jeżeli został nadany,
– informacje niezbędne do rozliczenia, jeżeli obowiązek ich rejestrowania wynika z umowy lub z przepisów odrębnych,
– informacje niezbędne do monitorowania celowości udzielanych świadczeń, jeżeli obowiązek ich rejestrowania wynika z umowy lub z przepisów odrębnych.
Świadczeniodawcy udzielający świadczeń w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej w ramach umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z Funduszem gromadzą i przekazują oddziałowi wojewódzkiemu Funduszu dane o świadczeniach udzielonych świadczeniobiorcom oraz osobom uprawnionym do świadczeń opieki zdrowotnej na podstawie przepisów
o koordynacji.
Świadczeniodawcy udzielający świadczeń finansowanych przez inne niż Fundusz podmioty zobowiązane do finansowania świadczeń ze środków publicznych przekazują tym podmiotom dane o każdym udzielonym świadczeniu, gromadzone w zakresie określonym na wstępie, odpowiednio do rodzaju udzielonego świadczenia.
Świadczeniodawcy udzielający świadczeń opieki zdrowotnej w ramach umowy z Funduszem w szpitalach lub świadczeń specjalistycznych w ambulatoryjnej opiece zdrowotnej przekazują oddziałowi wojewódzkiemu Funduszu właściwemu ze względu na miejsce udzielania świadczenia następujące dane dotyczące oczekujących na udzielenie świadczenia:
– liczbę oczekujących,
– średni rzeczywisty czas oczekiwania.
Świadczeniodawcy udzielający świadczeń wysokospecjalistycznych przekazują powyższe dane według stanu na ostatni dzień miesiąca:
– oddziałowi wojewódzkiemu Funduszu właściwemu ze względu na miejsce udzielania świadczenia oraz ministrowi zdrowia – jeżeli udzielają świadczeń na podstawie umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej z Funduszem,
– ministrowi zdrowia – jeżeli udzielają świadczeń finansowanych przez ministra zdrowia.
Świadczeniodawcy udzielający świadczeń w ramach umów
o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, zawartych z Funduszem w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej, tworzą
i prowadzą w formie elektronicznej dodatkowo rejestr deklaracji POZ oraz rejestr deklaracji medycyny szkolnej – w przypadku świadczeniodawców, którzy zawarli umowy o udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej nad dziećmi i młodzieżą w środowisku nauczania i wychowania.
Świadczeniodawcy przekazują podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych dane w formie elektronicznej.
Na uzasadniony wniosek świadczeniodawcy podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń ze środków publicznych może zwolnić świadczeniodawcę na czas określony z obowiązku gromadzenia i przekazywania danych w formie elektronicznej.

II. 7 sierpnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2008 r. w sprawie sposobu
i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 137, poz. 858.
Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. nr 210, poz. 2135 ze zm.) do korzystania ze świadczeń mają prawo:
1) osoby ubezpieczone objęte powszechnym-obowiązkowym i dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym,
2) inne, niż ubezpieczeni, osoby mające obywatelstwo polskie, zamieszkałe na terytorium RP, spełniające kryterium dochodowe, określone w ustawie o pomocy społecznej,
3) inne, niż wymienione w pkt 1 i 2, osoby mające obywatelstwo polskie, zamieszkałe na terytorium RP, które nie ukończyły 18. roku życia lub są w okresie ciąży, porodu i połogu – zwane „świadczeniobiorcami”.
Rozporządzenie określa sposób i tryb finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej:
– udzielanych świadczeniobiorcom, o których mowa w art. 2 pkt 3 wym. ustawy; oraz
– o których mowa w art. 12 pkt 2-5 i 9 oraz w art. 12a ustawy, które stanowią, że przepisy ustawy nie naruszają przepisów o świadczeniach opieki zdrowotnej udzielanych bezpłatnie bez względu na uprawnienia z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego przez zakłady opieki zdrowotnej na podstawie:
– ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, osobom uzależnionym od alkoholu,
– ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, osobom uzależnionym od narkotyków,
– ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, osobom wymagającym psychiatrycznej opieki zdrowotnej,
– ustawy o cudzoziemcach, cudzoziemcom przebywającym w strzeżonym ośrodku lub areszcie w celu wydalenia,
– ustawy o Karcie Polaka, osobom mającym Kartę Polaka,
– Kodeksu karnego wykonawczego – osobom skazanym.
Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane świadczeniobiorcom, o których mowa w art. 2 pkt 3 ustawy oraz uzależnionym od alkoholu i narkotyków, wymagającym psychiatrycznej opieki zdrowotnej, a także posiadaczom Karty Polaka, są finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia ze środków budżetu państwa, z części, której dysponentem jest minister zdrowia. Świadczenia opieki zdrowotnej udzielane cudzoziemcom są finansowane przez ministra spraw wewnętrznych
i administracji ze środków budżetu państwa, z części, której jest dysponentem, natomiast świadczenia udzielane osobom skazanym są finansowane przez ministra sprawiedliwości.

III. 20 sierpnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 20 czerwca 2008 r. w sprawie wojewódzkiego planu działania systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz kryteriów kalkulacji kosztów działalności zespołów ratownictwa medycznego opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 142, poz. 893.
Rozporządzenie określa:
– szczegółowy zakres danych objętych wojewódzkim planem działania systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne;
– poziom szczegółowości danych objętych planem;
– ramowy wzór planu;
– kryteria kalkulacji kosztów działalności zespołów ratownictwa medycznego.

IV. 21 sierpnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 23 lipca 2008 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wniosku o leczenie lub badania diagnostyczne poza granicami kraju oraz pokrycie kosztów transportu, opublikowane w Dzienniku Ustaw nr 143, poz. 897.
Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. nr 210, poz. 2135 ze zm.), prezes Funduszu może, na wniosek wnioskodawcy, jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, skierować wnioskodawcę do przeprowadzenia poza granicami kraju leczenia lub badań diagnostycznych, których nie przeprowadza się w kraju, kierując się niezbędnością udzielenia takiego świadczenia w celu ratowania życia lub poprawy stanu zdrowia wnioskodawcy.
W przypadkach określonych wyżej prezes Funduszu może wydać wnioskodawcy, na jego wniosek albo na wniosek jego przedstawiciela ustawowego lub małżonka, zgodę na pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczeń
w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub państwem członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) bądź do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju, najtańszym środkiem komunikacji możliwym do zastosowania w aktualnym stanie zdrowia, w przypadkach uzasadnionych stanem zdrowia. Zgodnie z przepisami rozporządzenia, dyrektor oddziału Funduszu może wskazać świadczeniodawcę, który przeprowadzi leczenie lub badania diagnostyczne w zakresie objętym wnioskiem w terminie wcześniejszym niż czas oczekiwania wnioskodawcy na uzyskanie leczenia lub badań diagnostycznych w kraju, odpowiadający terminowi udzielenia świadczenia określonemu przez świadczeniodawcę dla wnioskodawcy w pisemnej informacji, biorąc pod uwagę dotychczasowy przebieg choroby i zastosowane leczenie, aktualny stan zdrowia wnioskodawcy oraz prawdopodobny dalszy rozwój choroby, po dokonaniu niezbędnych uzgodnień z tym świadczeniodawcą.
Dyrektor oddziału Funduszu może wybrać inną niż wskazana we wniosku zagraniczną placówkę opieki medycznej, jeżeli:
1) na podstawie dostępnej wiedzy i dotychczasowego doświadczenia stwierdzi, że placówka ta właściwie przeprowadzi wnioskowane leczenie lub badania diagnostyczne;
2) wskazana we wniosku placówka opieki medycznej w innym państwie członkowskim UE/EFTA nie może rozliczyć kosztów wnioskowanego leczenia lub badań diagnostycznych na podstawie przepisów o koordynacji, pod warunkiem określonym w pkt 1.
Dyrektor oddziału Funduszu – w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku wraz z dokumentacją po dokonaniu oceny, czy spełniony został warunek określony w art. 25 ust. 3 pkt 2 ustawy, który stanowi, że może być wydana zgoda na pokrycie kosztów transportu do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju, gdy przewidywane koszty leczenia za granicą przewyższają koszty transportu i leczenia w kraju – wydaje zgodę na pokrycie kosztów transportu, wskazując najtańszy środek transportu możliwy do zastosowania w aktualnym stanie zdrowia wnioskodawcy albo odmawia wydania zgody.
Oddział Funduszu pokrywa koszty leczenia lub badań diagnostycznych niewykonywanych w kraju, a uzyskanych w innym państwie członkowskim UE/EFTA na podstawie faktury wystawionej przez zagraniczną placówkę opieki medycznej
w przypadku, gdy wnioskowane leczenie lub badania diagnostyczne zostały przeprowadzone przez zagraniczną placówkę opieki medycznej, z którą oddział Funduszu nie może rozliczyć kosztów leczenia lub badań diagnostycznych na podstawie przepisów o koordynacji.
W przypadku gdy zagraniczna placówka opieki medycznej uzależnia przeprowadzenie leczenia lub badań diagnostycznych od uprzedniego pokrycia w całości lub w części kosztów tych świadczeń, oddział Funduszu może dokonać przedpłaty na pokrycie tych kosztów na podstawie dokumentu wystawionego przez zagraniczną placówkę opieki medycznej.

V. 19 sierpnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z dnia 8 sierpnia 2008 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie recept lekarskich, opublikowane
w Dzienniku Ustaw nr 149, poz. 944.
Rozporządzenie wprowadza zmianę dot. danych pacjenta wpisywanych na recepcie. Należy wpisać kod uprawnień przysługujących pacjentom chorującym na choroby zakaźne lub psychiczne oraz upośledzonym umysłowo, a także chorującym na niektóre choroby przewlekłe, wrodzone lub nabyte – w postaci znaku „P”, a w przypadku pacjentów chorujących na schorzenie epidermolysis bullosa – w postaci znaku „P-EB”. Jeżeli pacjentowi nie przysługują te uprawnienia, wpisuje się w odpowiedniej rubryce recepty znak „X”.

Autorka jest radcą prawnym Dolnośląskiej Izby Lekarskiej

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza