16 lipca 2011

Józef Hornowski (1916-2011)

Zmarł dr med. Józef Hornowski, wspaniały lekarz i społecznik, człowiek wielkiego serca, wierny ideałom patrioty i żołnierza.

Urodził się 19 listopada 1916 r. w Kutaisi w Gruzji jako syn dyplomowanego inżyniera Michała Hornowskiego i nauczycielki Marii z Niwińskich. Do odrodzonej Polski przyjechał w 1923 r. Po dwóch latach pobytu w Modlinie zamieszkał w Toruniu, gdzie ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne im. Mikołaja Kopernika, zdając maturę w 1935 r.
W tym samym roku, po zdaniu egzaminów wstępnych, został przyjęty na Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Do wybuchu wojny ukończył cztery lata studiów. W czasie wojny, do czasu wybuchu powstania warszawskiego, był zatrudniony jako kurator sanitarny. Równocześnie kontynuował studia lekarskie na Tajnym Uniwersytecie Lekarskim, które ukończył w 1943 r. Staże szpitalne odbył w czasie okupacji. Od 1943 r. pracował w II Klinice Chorób Wewnętrznych jako asystent prof. Witolda Orłowskiego, szkoląc również studentów na tajnym nauczaniu na uniwersytecie i w szkole im. Zaorskiego. Po wybuchu powstania, po przebyciu obozu przejściowego, pracował w szpitalu RGO we Włochach.
W 1945 r. został zmobilizowany do Wojska Polskiego, w którym pracował jako epidemiolog. W 1947 r. po demobilizacji uzyskał specjalizację z chorób wewnętrznych, a następnie obronił pracę doktorską. Jako lekarz wojskowy zorganizował od podstaw Oddział Wewnętrzny Wojskowego Szpitala Zakaźnego w Otwocku, a następnie kierował pracami naukowymi, medycznymi i dydaktycznymi nowo powstającego Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej, uzyskując również specjalizację z medycyny lotniczej.
W 1975 r. został przeniesiony w stan spoczynku. Będąc już emerytem, pracował w Międzyzakładowej Przychodni Leczniczej przy ul. Mazowieckiej. Od 1972 r. aktywnie działał w Polskim Towarzystwie Lekarskim, piastując m.in. przez dwie kadencje funkcję sekretarza zarządu głównego oraz członka komisji rewizyjnej. Niestrudzony orędownik Domu Lekarza Seniora, był przez 20 lat sekretarzem Komitetu Budowy Domu Lekarza.
Od powstania „Solidarności” uczestniczył w reaktywowaniu izb lekarskich. W I kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Okręgowej Komisji Rewizyjnej OIL w Warszawie oraz był delegatem na okręgowy i krajowy zjazd lekarzy. Samorząd izby warszawskiej decyzją VI Okręgowego Zjazdu Lekarzy nadał dr. Józefowi Hornowskiemu godność Delegata Honorowego. Uczestniczył we wszystkich zjazdach, okręgowych radach, prezydiach, niezwykle skrupulatnie je opisywał, zapełniając łamy naszego biuletynu „Puls”, za co został uhonorowany Złotym Piórem. Jego notatki są bezcenną biblioteką i kroniką ostatnich dziesięcioleci medycyny. Od 1992 r. z ramienia izby lekarskiej opiekował się Domem Lekarza Seniora, zabiegając o jak najwyższy poziom opieki, ale przede wszystkim dając mieszkańcom swoje ciepło, dzieląc się doświadczeniem, mądrością życiową i stałą obecnością.
Uhonorowany wielokrotnie wysokimi odznaczeniami państwowymi, wojskowymi i środowiskowymi, ale nie ma takiego wyróżnienia, które mogłoby oddać Jego dobro i miłość do drugiego człowieka. Odszedł na „wieczny lekarski dyżur” rano 13 czerwca, spędzając ostatnie lata w Domu Lekarza Seniora przy ul. Wołoskiej. Jak nikt inny, pokazał swoim życiem, jak można służyć innym i dać dowód miłości, wiary i etosu zawodu lekarza.

Krzysztof Makuch

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza