1 lutego 2012

Nowe przepisy prawne

18 listopada 2011 r. weszła w życie ustawa z 18 września 2011 r. o zmianie ustawy o nadzorze ubezpieczeniowym i emerytalnym oraz rzeczniku ubezpieczonych oraz ustawy o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, opublikowana w DzU nr 234, poz. 1388.
Rzecznik praw pacjenta nie może zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej, ani wykonywać innych zajęć zawodowych, należeć do partii politycznej, prowadzić działalności publicznej niedającej się pogodzić z obowiązkami i godnością jego urzędu.

3 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, opublikowane w DzU nr 235, poz. 1394.
Lekarze z I stopniem specjalizacji mają prawo do udzielania świadczeń w poradniach specjalistycznych zgodnie z dotychczas obowiązującymi przepisami.
Przepisy rozporządzenia stosuje się do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w 2012 r. i latach następnych.

8 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 3 listopada 2011 r. w sprawie szpitalnego oddziału ratunkowego, opublikowane w DzU nr 237, poz. 1420.
Rozporządzenie określa:
– szczegółowe zadania szpitalnych oddziałów ratunkowych,
– szczegółowe wymagania dotyczące lokalizacji szpitalnych oddziałów ratunkowych w strukturze szpitala oraz warunków technicznych,
– minimalne wyposażenie, organizację oraz minimalne zasoby kadrowe szpitalnych oddziałów ratunkowych.
Szpitalny oddział ratunkowy udziela świadczeń opieki zdrowotnej polegających na wstępnej diagnostyce oraz podjęciu leczenia w zakresie niezbędnym dla stabilizacji funkcji życiowych osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego.
Oddział może posiadać w swojej strukturze zespoły ratownictwa medycznego.
Od 1.1.2014 r. oddział posiada całodobowe lotnisko, zlokalizowane w takiej odległości, aby było możliwe przyjęcie osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, bez pośrednictwa specjalistycznych środków transportu sanitarnego.
W przypadku braku możliwości spełnienia wymagań, o których mowa wyżej, oddział posiada całodobowe lądowisko, zlokalizowane w takiej odległości, aby było możliwe przyjęcie osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, bez pośrednictwa specjalistycznych środków transportu sanitarnego.
W przypadku braku możliwości technicznych spełnienia powyższych wymagań dopuszcza się odległość oddziału od lotniska lub lądowiska większą niż określona wyżej, pod warunkiem że oddział zapewni specjalistyczny środek transportu sanitarnego, a czas trwania transportu osób, które znajdują się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, specjalistycznym środkiem transportu sanitarnego do oddziału nie przekroczy 5 minut, licząc od momentu przekazania pacjenta przez lotniczy zespół ratownictwa medycznego do specjalistycznego środka transportu sanitarnego.
Oddział organizuje się w szpitalu, w którym znajdują się co najmniej:
– oddział chirurgii ogólnej z częścią urazową, a w przypadku szpitali udzielających świadczeń zdrowotnych dla dzieci – oddział chirurgii dziecięcej,
– oddział chorób wewnętrznych, a w przypadku szpitali udzielających świadczeń zdrowotnych dla dzieci – oddział pediatrii,
– oddział anestezjologii i intensywnej terapii,
– pracownia diagnostyki obrazowej.
W skład oddziału wchodzą obszary: segregacji medycznej, rejestracji i przyjęć, resuscytacyjno-zabiegowy, wstępnej intensywnej terapii, terapii natychmiastowej, obserwacji, konsultacyjny, stacjonowania zespołów ratownictwa medycznego, jeżeli oddział ma w swojej strukturze zespoły ratownictwa medycznego, zaplecza administracyjno-gospodarczego.
Minimalne zasoby kadrowe oddziału stanowią: ordynator oddziału (lekarz kierujący oddziałem), pielęgniarka oddziałowa, będąca pielęgniarką systemu, lekarze w liczbie niezbędnej do zabezpieczenia prawidłowego funkcjonowania oddziału, w tym co najmniej jeden lekarz systemu przebywający stale na oddziale, pielęgniarki lub ratownicy medyczni w liczbie niezbędnej do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania oddziału.

10 listopada 2011 r. w DzU nr 240, poz. 1436 został opublikowany wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 11 października 2011 r., sygn. akt K 16/10.
Trybunał Konstytucyjny po rozpoznaniu wniosku rzecznika praw obywatelskich orzekł, że przepisy dotyczące wyrażenia zgody przez osobę małoletnią powyżej 16. roku życia na przeprowadzenie badania lub udzielenie innego świadczenia zdrowotnego, zawarte w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty i ustawie o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta, oraz na przyjęcie do szpitala, zawarte w ustawie o ochronie zdrowia psychicznego, są zgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej i Konwencją o prawach dziecka.

16 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. w sprawie limitów cen leków i wyrobów medycznych wydawanych świadczeniobiorcom bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściową odpłatnością, opublikowane w DzU nr 241, poz. 1441.

16 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. w sprawie wykazu leków podstawowych i uzupełniających oraz wysokości odpłatności za leki uzupełniające, opublikowane w DzU nr 241, poz. 1440.

16 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. w sprawie wykazu chorób oraz wykazu leków i wyrobów medycznych, które ze względu na te choroby są przepisywane bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub za częściową odpłatnością, opublikowane w DzU nr 242, poz. 1442.

16 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. w sprawie wykazu cen urzędowych hurtowych i detalicznych produktów leczniczych i wyrobów medycznych, opublikowane w DzU nr 242, poz. 1443.

15 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 3 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, opublikowane w DzU nr 244, poz. 1457.
Przepisy rozporządzenia określają warunki, jakie musi spełniać szpital udzielający świadczeń w ramach chirurgii jednego dnia, które stosuje się do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w 2012 r. i latach następnych.

15 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych, opublikowane w DzU nr 244, poz. 1455.
Zmiana dotyczy wykazu świadczeń gwarantowanych z zakresu terapeutycznych programów zdrowotnych oraz warunków ich realizacji, m.in. leczenia wirusowego zapalenia wątroby typu B i leczenia raka nerki ICD-10C64.

22 listopada 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 3 listopada 2011 r. w sprawie badań lekarskich i psychologicznych osób ubiegających się o wydanie albo posiadających licencję detektywa, opublikowane w DzU nr 251, poz. 1511.

1 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. w sprawie wysokości i sposobu uiszczania opłaty za zgłoszenie do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, opublikowane w DzU nr 245, poz. 1464.
Wysokość opłaty za zgłoszenie do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego po raz czwarty i kolejny wynosi 700 zł.
Opłatę wnosi się na rachunek bankowy wskazany na stronie internetowej Centrum Egzaminów Medycznych.

2 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 3 listopada 2011 r. w sprawie trybu powoływania i sposobu działania komisji orzekającej w przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych oraz trybu orzekania o niezdolności do wykonywania zawodu lekarza albo ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych, opublikowane w DzU nr 246, poz. 1475.
Komisja orzekająca w przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych, ze względu na stan zdrowia uniemożliwiający wykonywanie zawodu lekarza, jest powoływana przez właściwą okręgową radę lekarską w drodze uchwały.
Komisja wydaje orzeczenie w przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych wywołanych w szczególności niepełnosprawnością, chorobą, w tym chorobą psychiczną, lub uzależnieniem od substancji psychoaktywnych, w tym alkoholu, leków lub środków odurzających.
Okręgowa rada lekarska powołująca komisję ustala jej skład i wyznacza przewodniczącego.
W skład komisji powołuje się lekarzy będących członkami właściwej okręgowej izby lekarskiej, wykonujących zawód lekarza co najmniej od siedmiu lat i posiadających specjalizację w odpowiedniej dziedzinie medycyny.
Przewodniczącym komisji jest członek okręgowej rady lekarskiej powołującej komisję, w miarę możliwości posiadający specjalizację w odpowiedniej dziedzinie medycyny.
Członkiem komisji nie może być lekarz, który:
– został zawieszony w prawie wykonywania zawodu, ograniczony w wykonywaniu określonych czynności medycznych, ukarany przez sąd lekarski karą wymienioną w art. 83 ust. 1 pkt 1-5 ustawy z 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (DzU nr 219, poz. 1708 ze zm.), ukarany przez sąd prawomocnym orzeczeniem o zastosowaniu środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu w formie wykonywania określonej działalności lub zajmowania określonych stanowisk,
– jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia lekarza, którego dotyczy postępowanie,
– pozostaje wobec lekarza, którego dotyczy postępowanie, w takim stosunku prawnym lub faktycznym, że może to budzić uzasadnione wątpliwości co do jego bezstronności.
O powołaniu komisji okręgowa rada lekarska niezwłocznie powiadamia lekarza, którego postępowanie dotyczy.
Przewodniczący komisji zawiadamia na piśmie lekarza o składzie osobowym komisji i wskazuje imię lub imiona, nazwisko oraz posiadane specjalizacje w dziedzinach medycyny każdego z członków komisji.
Lekarz, którego dotyczy postępowanie, może złożyć wniosek o wyłączenie członka komisji z przyczyn wymienionych wyżej.
Termin stawienia się lekarza przed komisją wyznacza się tak, aby między doręczeniem lekarzowi zawiadomienia a dniem stawienia się przed komisją upłynęło co najmniej 14 dni.
Lekarz, którego dotyczy postępowanie, może wskazać lekarza niebędącego członkiem komisji jako swojego męża zaufania.
Mąż zaufania ma prawo uczestniczyć we wszystkich czynnościach komisji, z wyjątkiem wydania orzeczenia.
Komisja w celu wydania orzeczenia przeprowadza badanie lekarskie, a także może skierować lekarza na niezbędne badania lub obserwację w podmiocie leczniczym lub wystąpić o wydanie dodatkowej opinii lekarza specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny.
W przypadku usprawiedliwionego niestawienia się lekarza przed komisją, na badanie lub obserwację przewodniczący komisji ustala nowy termin.
Komisja wydaje orzeczenie na podstawie przeprowadzonego badania i zgromadzonej w toku postępowania dokumentacji medycznej.
Komisja wydaje orzeczenie w terminie trzech miesięcy od dnia jej powołania.
W uzasadnionych przypadkach, gdy wydanie orzeczenia w terminie, o którym mowa wyżej, nie jest możliwe z uwagi na niezakończenie dodatkowych badań lub obserwacji w podmiocie leczniczym, komisja wydaje orzeczenie niezwłocznie po ich zakończeniu.
W orzeczeniu dotyczącym ograniczenia lekarza w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych komisja określa rodzaj tych czynności.
Orzeczenie podpisują wszyscy członkowie komisji; każdy członek komisji ma prawo złożyć na piśmie zdanie odrębne z uzasadnieniem.
W przypadku nieusprawiedliwionego niestawiennictwa lekarza przed komisją lub odmowy poddania się dodatkowym badaniom w podmiocie leczniczym komisja powiadamia o tym niezwłocznie okręgową radę lekarską.
Z prowadzonego postępowania komisja sporządza protokół.
Orzeczenie wraz z uzasadnieniem i ze zgromadzoną dokumentacją medyczną oraz z protokołem prowadzonego postępowania komisja niezwłocznie przekazuje okręgowej radzie lekarskiej.
Zgromadzoną w toku postępowania dokumentację medyczną przechowuje się we właściwej okręgowej radzie lekarskiej.
Komisja zostaje rozwiązana z dniem podjęcia przez okręgową radę lekarską uchwały o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności medycznych, albo o umorzeniu postępowania.
Przepisy rozporządzenia dotyczące okręgowej rady lekarskiej stosuje się do Wojskowej Rady Lekarskiej.
Komisje orzekające w przedmiocie niezdolności lekarza do wykonywania zawodu albo ograniczenia w wykonywaniu ściśle określonych czynności medycznych ze względu na stan zdrowia uniemożliwiający wykonywanie zawodu lekarza powołane przed 2 grudnia 2011 r. stają się komisjami w rozumieniu niniejszego rozporządzenia.

9 grudnia 2011 r. weszła w życie ustawa z 1 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU nr 117, poz. 678.
Zakłady opieki zdrowotnej prowadzące leczenie lub rehabilitację osób uzależnionych są obowiązane do współpracy z Biurem ds. Przeciwdziałania Narkomanii, a w szczególności do gromadzenia i przekazywania informacji na temat osób zgłaszających się do leczenia z powodu używania środków odurzających lub substancji psychotropowych.
Zakład opieki zdrowotnej prowadzący leczenie substytucyjne jest obowiązany do niezwłocznego przekazywania Biuru ds. Przeciwdziałania Narkomanii informacji o zakwalifikowaniu, wyłączeniu lub zakończeniu udziału pacjenta w programie realizującym takie leczenie.
Preparaty zawierające środki odurzające grup I-N, II-N i III-N lub substancje psychotropowe grup II-P, III-P i IV-P, które zostały dopuszczone do obrotu jako produkty lecznicze na podstawie przepisów prawa farmaceutycznego, może posiadać, w celach medycznych oraz do badań klinicznych, po uzyskaniu zgody wojewódzkiego inspektora farmaceutycznego, zakład opieki zdrowotnej niemający apteki szpitalnej oraz lekarz, lekarz dentysta prowadzący praktykę lekarską, a także inny podmiot, którego działalność wymaga posiadania i stosowania tych preparatów.
Kto wbrew przepisom ustawy posiada środki odurzające lub substancje psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech.
W wypadku mniejszej wagi sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
Jeżeli przedmiotem czynu, o którym mowa wyżej, są środki odurzające lub substancje psychotropowe w ilości nieznacznej, przeznaczone na własny użytek sprawcy, postępowanie można umorzyć również przed wydaniem postanowienia o wszczęciu śledztwa lub dochodzenia, jeżeli orzeczenie wobec sprawcy kary byłoby niecelowe ze względu na okoliczności popełnienia czynu, a także stopień jego społecznej szkodliwości.

10 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 15 września 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie oceny zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, opublikowane w DzU nr 254, poz. 1523.

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 9 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, opublikowane w DzU nr 269, poz. 1596.
Zmiana dotyczy wykazu substancji czynnych stosowanych w chemioterapii z rozpoznaniami według ICD-10.

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 12 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych, opublikowane w DzU nr 269, poz. 1597.
Zmiana dotyczy wykazu świadczeń gwarantowanych z zakresu terapeutycznych programów zdrowotnych oraz warunków ich realizacji – leczenie stwardnienia rozsianego (ICD-10 G 35).

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 12 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych, opublikowane w DzU nr 269, poz. 1598.
Zmiana dotyczy wykazu świadczeń gwarantowanych z zakresu terapeutycznych programów zdrowotnych oraz warunków ich realizacji – zapobieganie krwawieniom u dzieci z hemofilią A i B (ICD-10 D 66, D 67).

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 28 października 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych, opublikowane w DzU nr 244, poz. 1456.
Poszerzony został wykaz świadczeń gwarantowanych z zakresu terapeutycznych programów zdrowotnych oraz warunków ich realizacji, m.in. – leczenie niedrobnokomórkowego raka płuc, leczenie mięsaków tkanek miękkich.

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 4 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, opublikowane w DzU nr 244, poz. 1459.
Zmiana dotyczy wykazu substancji czynnych stosowanych w chemioterapii z rozpoznaniem z ICD-10.

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 4 listopada 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego, opublikowane w DzU nr 244, poz. 1458.
Zmiana dotyczy leczenia raka w ramach świadczenia chemioterapii niestandardowej.

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych, opublikowane w DzU nr 269, poz. 1593.
Zmiana dotyczy wykazu świadczeń gwarantowanych z zakresu terapeutycznych programów zdrowotnych oraz warunków ich realizacji – leczenie zaawansowanego raka jelita grubego (ICD-10 C 18 – C 20).

15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, opublikowane w DzU nr 269, poz. 1594.
Zmiana dotyczy wykazu substancji czynnych stosowanych w chemioterapii z rozpoznaniami według ICD-10.

17 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 17 sierpnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu programów zdrowotnych, opublikowane w DzU nr 194, poz. 1152.
Zmiana dotyczy wykazu świadczeń w zakresie terapeutycznych programów leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów i młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów o przebiegu agresywnym oraz leczenia łuszczycowego zapalenia stawów o przebiegu agresywnym.

28 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie prezesa Rady Ministrów z 27 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu działania ministra zdrowia, opublikowane w DzU nr 284, poz. 1672.

29 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra pracy i polityki społecznej z 16 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie orzekania o niezdolności do pracy, opublikowane w DzU nr 286, poz. 1683.
Wniosek o wydanie przez lekarza orzecznika orzeczenia o niezdolności do pracy zawiera:
– imię i nazwisko, datę urodzenia, numer PESEL, a w razie nie-nadania numeru PESEL – serię i numer dowodu osobistego lub paszportu, a także miejsce zamieszkania osoby, w stosunku do której ma być wydane orzeczenie;
– określenie celu wydania orzeczenia i wskazanie okoliczności, które lekarz orzecznik jest obowiązany ustalić.

30 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 22 grudnia 2011 r. w sprawie trybu oraz warunków nabywania i wchodzenia w posiadanie, przechowywania oraz używania do celów szkoleniowych środków odurzających, substancji psychotropowych, ich preparatów, prekursorów kategorii 1 oraz środków zastępczych, opublikowane w DzU nr 274, poz. 1738.

31 grudnia 2011 r. weszła w życie ustawa z 15 grudnia 2011 r. zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o ochronie przeciwpożarowej oraz niektórych innych ustaw, opublikowana w DzU nr 288, poz. 1688.
Do czasu utworzenia wojewódzkiego centrum powiadamiania ratunkowego, jednak nie później niż do 31 grudnia 2013 r., lekarze koordynatorzy ratownictwa medycznego działają w wojewódzkim centrum zarządzania kryzysowego, w liczbie niezbędnej do zapewnienia całodobowej realizacji zadań, o których mowa w przepisach ustawy z 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

1 stycznia 2012 r. weszła w życie ustawa z 16 września 2011 r. o redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców, opublikowana w DzU nr 232, poz. 1378.
Zmiana dotyczy art. 168 kodeksu pracy, który stanowi, że urlopu niewykorzystanego w danym roku należy pracownikowi udzielić najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego; nie dotyczy to części urlopu udzielanego na żądanie.

2 stycznia 2012 r. wchodzi w życie zmiana ustawy z 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (DzU nr 108 z 2011 r., poz. 626 ze zm.). Przedsiębiorcy zużywający do celów prowadzonej działalności gospodarczej (np. ogrzewania firmy) zapasy węgla i koksu zgromadzone przed 1 stycznia 2012 r. są zobowiązani do zarejestrowania się jako podatnicy podatku akcyzowego. Zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane m.in. przez podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (DzU nr 112, poz. 654 ze zm.)

1 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 29 września 2011 r. w sprawie określenia wysokości opłat za krew i jej składniki w 2012 r., opublikowane w DzU nr 220, poz. 1309.

1 stycznia 2012 r. weszło w życie obwieszczenie ministra środowiska z 26 września 2011 r. w sprawie wysokości stawek opłat za korzystanie ze środowiska na rok 2012, opublikowane w Monitorze Polskim nr 94, poz. 958.

1 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 grudnia 2011 r. w sprawie wzoru oświadczenia o braku konfliktu interesów składanego przez członka wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, opublikowane w DzU nr 274, poz. 1625.

1 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 14 września 2010 r. w sprawie formy opieki medycznej nad kobietą w ciąży, uprawniającej do dodatku z tytułu urodzenia dziecka, oraz wzoru zaświadczenia potwierdzającego pozostawanie pod tą opieką, opublikowane w DzU z 2010 r. nr 183, poz. 1234.

1 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 23 grudnia 2011 r. w sprawie listy czynników alarmowych, rejestrów zakażeń szpitalnych i czynników alarmowych oraz raportów o bieżącej sytuacji epidemiologicznej szpitala, opublikowane w DzU nr 274, poz. 1741.

1 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 23 grudnia 2011 r. w sprawie zryczałtowanej wysokości kosztów w postępowaniu przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych, opublikowane w DzU nr 294, poz. 1740.

1 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra finansów z 22 grudnia 2011 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą, opublikowane w DzU z 2011 r. nr 293, poz. 1729.
Przepisy ustawy z 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (DzU nr 112, poz. 654 ze zm.) stanowią, że umowa ubezpieczenia:
– odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń zdrowotnych,
– z tytułu zdarzeń medycznych określonych w przepisach o prawach pacjenta i rzeczniku praw pacjenta obejmuje zdarzenia medyczne w rozumieniu tej ustawy, które miały miejsce w okresie ochrony ubezpieczeniowej.
Obowiązek ubezpieczenia powstaje najpóźniej w dniu poprzedzającym dzień rozpoczęcia wykonywania działalności leczniczej.
W przypadku wykonywania działalności leczniczej przez lekarza jako indywidualnej praktyki lekarskiej/specjalistycznej wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem odpowiedzialność za szkody, będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń zdrowotnych, ponoszą solidarnie lekarz i podmiot leczniczy.
Jeżeli umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej została zawarta przed 1 lipca 2011 r. na podstawie przepisów ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, a okres, na jaki została zawarta, upływa po tym dniu, nową umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zawiera się najpóźniej w ostatnim dniu okresu obowiązywania dotychczasowej umowy, nie później jednak niż do 31 grudnia 2012 r.
Rozporządzenie określa szczegółowy zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą za szkody będące następstwem udzielania świadczeń zdrowotnych albo niezgodnego z prawem zaniechania udzielania świadczeń zdrowotnych oraz minimalną sumę gwarancyjną tego ubezpieczenia.
Ubezpieczeniem OC jest objęta odpowiedzialność cywilna podmiotu wykonującego działalność leczniczą na terytorium RP za szkody w powyższym zakresie, wyrządzone działaniem lub zaniechaniem ubezpieczonego, które miało miejsce w okresie trwania ochrony ubezpieczeniowej.
Ubezpieczenie OC nie obejmuje szkód:
– wyrządzonych przez podmiot wykonujący działalność leczniczą po pozbawieniu lub w okresie zawieszenia prawa do prowadzenia działalności leczniczej,
– polegających na uszkodzeniu, zniszczeniu lub utracie rzeczy,
– polegających na zapłacie kar umownych,
– powstałych wskutek działań wojennych, stanu wojennego, rozruchów i zamieszek, a także aktów terroru.
Ubezpieczenie OC obejmuje szkody będące następstwem zabiegów chirurgii plastycznej lub zabiegów kosmetycznych, jeśli są udzielane w przypadkach będących następstwem wady wrodzonej, urazu, choroby lub następstwem jej leczenia.
Ubezpieczenie OC obejmuje wszystkie szkody w zakresie, o którym mowa wyżej, bez możliwości umownego ograniczenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.
Minimalna suma gwarancyjna ubezpieczenia OC, w okresie ubezpieczenia nie dłuższym niż 12 miesięcy, wynosi równowartość w złotych:
– 100 000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz 500 000 euro w odniesieniu do wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy, wykonującego działalność leczniczą taką jak szpitalne stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne,
– 75 000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz 350 000 euro w odniesieniu do wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC podmiotu leczniczego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy, wykonującego działalność leczniczą inną niż niż szpitalne stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne i ambulatoryjne świadczenia zdrowotne,
– 75 000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz 350 000 euro w odniesieniu do wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC lekarza lub lekarza dentysty wykonującego działalność leczniczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej jako indywidualna praktyka lekarska, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem lub indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem,
– 75 000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia oraz 350 000 euro w odniesieniu do wszystkich zdarzeń, których skutki są objęte umową ubezpieczenia OC lekarza lub lekarza dentysty wykonującego działalność leczniczą w formie spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka lekarska.
Jeżeli dany podmiot prowadzący działalność leczniczą wykonuje więcej niż jeden rodzaj działalności leczniczej albo wykonuje działalność leczniczą w więcej niż jednej formie, wysokość minimalnej sumy gwarancyjnej ubezpieczenia OC tego podmiotu stanowi równowartość najwyższej minimalnej sumy gwarancyjnej określonej dla wykonywanych rodzajów działalności leczniczej albo form wykonywanej działalności leczniczej.
Wymienione kwoty są ustalane przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski po raz pierwszy w roku, w którym umowa ubezpieczenia OC została zawarta.

5 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 8 grudnia 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie specjalizacji lekarzy i lekarzy dentystów, opublikowane w DzU nr 274, poz. 1627.
Zmiana dotyczy okresu trwania specjalizacji, który jest:
– w dziedzinach: medycyna rodzinna, zdrowie publiczne, nie krótszy niż cztery lata oraz w dziedzinach: chirurgia stomatologiczna, ortodoncja, protetyka stomatologiczna, nie krótszy niż trzy lata, a w przypadku lekarzy albo lekarzy dentystów posiadających odpowiednią specjalizację I stopnia lub specjalizację I i II stopnia albo tytuł specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny – nie krótszy niż dwa lata,
– w dziedzinie: chirurgia szczękowo-twarzowa nie krótszy niż pięć lat, natomiast jeżeli lekarz posiada jednocześnie prawo wykonywania zawodu lekarza i prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty albo odpowiednią specjalizację I stopnia – nie krótszy niż trzy lata, a w przypadku lekarza posiadającego odpowiednią specjalizację II stopnia lub tytuł specjalisty w odpowiedniej dziedzinie medycyny – nie krótszy niż trzy lata.
Przepisy stosuje się do specjalizacji lekarzy, którzy zostali zakwalifikowani do odbywania szkolenia specjalizacyjnego, począwszy od postępowania kwalifikacyjnego przeprowadzanego od 1 marca do 31 marca 2012 r.

12 stycznia 2012 r. weszło w życie rozporządzenie ministra zdrowia z 13 września 2011 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie zakresu niezbędnych informacji gromadzonych przez świadczeniodawców, szczegółowego sposobu rejestrowania tych informacji oraz ich przekazywania podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych, opublikowane w DzU nr 215, poz. 1273.

Archiwum

Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie im. prof. Jana Nielubowicza